Η ανάσυρση
Κάνοντας το απόγευμα βόλτα με τον μικρό, κατάλαβα ότι και να υφίσταται η ανάσταση δεν μπορεί να λογίζεται ως σημαντικότερο θαύμα από τη ζωή: και τα δύο μεν νικάνε έναν όχι ευκαταφρόνητο αντίπαλο (η ανάσταση τον θάνατο, η ζωή την ανυπαρξία), αλλά σε αντίθεση με τη ζωή η ανάσταση δεν δημιουργεί κάτι εκ του μηδενός, η ανάσταση απλώς συντηρεί το προγενέστερο της θαύμα.Ανέστη - δεν Ανέστη ο Χριστός, πάντως έζησε.
Είτε αναστηθείς - είτε όχι εκ νεκρών, πάντως ζεις εκ των ανυπάρκτων.
Αν μπορείς δε να ανασύρεις κι άλλους από τις τάξεις των ανυπάρκτων, καν' το και μη νοιαστείς για το μετά, για το αν είσαι έτοιμος, για το αν θα τα βγάλεις πέρα, για το τι θα γίνουν.
Αν μπορείς δε να ανασύρεις κι άλλους από τις τάξεις των ανυπάρκτων, καν' το και μη νοιαστείς για το μετά, για το αν είσαι έτοιμος, για το αν θα τα βγάλεις πέρα, για το τι θα γίνουν.
Ό,τι κι αν γίνουν θα είναι πιο πλούσιο και πιο ενδιαφέρον από αυτό που θα δεν θα γίνονταν αν δεν γεννιούνταν.
posted by Old Boy @ 2:56 π.μ.
17 comments
17 Comments:
η αχνοφαίνουσα καράφλα δίπλα στο ξανθωπό πιτσιπόνι δική σου; χα
gasireu
Tετοια μερα εγω παραμεριζω τους σκεπτικισμους κ με πιανουν τα Κιρκεγκωρ-ικα μου
Χριστος Ανεστη old boy k σε ολους τους φιλους-αναγνωστες σου
"H ανάσταση απλώς συντηρεί το προγενέστερό της θαύμα"...
εμ..μου φάνηκε πολύ λιγοστό
πολύ ελπιδοφόρο το τέλος της ανάρτησής σου-αισιόδοξα λοιπόν ας σκεφτόμαστε (είδες τί μας κάνουν τα παιδιά?)
“Η ανάσταση. Στην πιο χυδαία της μορφή, αυτή που εννοεί ο κόσμος, για παρηγοριά των αδυνάτων, μου είναι ολότελα ξένη. Ακόμα και τα λόγια του Χριστού για τους ζωντανούς και για τους νεκρούς, εγώ τα ένιωθα πάντα με δικό μου τρόπο. Πού θα βάλετε αυτές τις τεράστιες στρατιές, που στρατολογήθηκαν στους αιώνες? Δε θα χωρούσε το σύμπαν, και η θεότητα, το καλό κι ο λογισμός θα' πρεπε να φύγουν απ' τον κόσμο. Μέσα σ' αυτό το άπληστο ζωώδικο πλήθος θα χάνονταν ολότελα.
Μα στο κύλισμα του χρόνου, η ίδια πάντα ζωή γεμίζει το σύμπαν και κάθε ώρα ανανεώνεται σε αναρίθμητους συνδυασμούς και μεταμορφώσεις. Να, εσείς ανησυχείτε αν θ' αναστηθείτε ή όχι, ενώ αναστηθήκατε κιόλας, δίχως να το αντιληφθείτε, όταν γεννηθήκατε.” (Δόκτωρ Ζιβάγκο)
Χριστός ανέστη. Χρόνια πολλά.
Gasireu, όχι. Η δική μου είναι μεγαλύτερη ;)
Celin, δες κι αυτό λοιπόν: http://yet.anotherblog.net/archives/624
Καιτα7κατσικάκια, μπορεί και να ΄ναι, δεν ισχυρίστηκα ότι είναι ντε και καλά πολλοστό.
Κihli, είδα - είδα :)
Oneichman, Χριστός Ανέστη. Όσο για το απόσπασμα από τον Ζιβάγκο, πιστεύω ότι και το ποστ μου θα γινόταν σπουδαία ταινία, αλλά ο Ντέιβιντ Λιν πέθανε νωρίς ;)
Σε ευχαριστω για τη πληροφορια!Mπηκα κ διαβασα τον lazopolis κ βρηκα πολυ ενδιαφεροντα τα λεγομενα του για τον Κιρκεγκωρ[μονο στο ονομα εχω ενσταση,νομιζω οτι Κιρκεγκωρ ειναι η σωστη αποδοση του ονοματος του στα Ελληνικα κ οχι Κιρκεγκαρντ]
Θεωρω την ΕΝΝΟΙΑ ΤΗΣ ΑΓΩΝΙΑΣ ως ενα απο τα συναρπαστικοτερα βιβλια φιλοσοφικου περιεχομενου[κ αρκετα ευληπτο για το ειδος του,εχω επιχειρησει να διαβασω πχ Χεγκελ,Χαιντεγκερ η Ντελεζ αλλα λιγα πραγματα καταλαβα!]
Από τις πιο αγαπημένες μου αναρτήσεις σου. Χαίρομαι που κράτησες το κείμενο όσο μικρό χρειαζόταν. Καλημέρα σε όλους και Καλή Ανάσταση.
Αυτοί θα γίνουν εμείς τί θα απογίνουμε. Η τεκνοποίηση έχει ή μπορεί να ενέχει τόσο εγωισμό όσον και η μη τεκνοποίηση. Λέω τώρα εγώ.
Αυτό το θεματάκι με το μέγεθος των ποστ δεν το έχω συλλάβει. Πάιζει κάποιος μετρητής;
Χρόνια Πολλά και σε σένα, Πάνο.
Αpologia, συμφωνώ για τα περί εγωισμού.
Αν επιτρέπεις, θα σχολιάσω με ένα κείμενό μου:
Όλο το παιχνίδι έχει ήδη χαθεί από τη στιγμή που αρχίζει να ακούγεται τριγύρω αυτό το αναθεματισμένο "ο σώζων εαυτόν σωθήτω".Αυτός ο πανικός,η κλαγγή των πεών που έλεγαν οι γραφικοί της ψυχανάλυσης. Αυτό το σύνθημα του αλυτάρχη που λεει "σωθείτε,ει δυνατόν όλοι" κι έτσι σας ενώνει αλλά μπορεί και να σας χωρίσει:"σωθείτε,ακόμα κι ο ένας εις βάρος όλων των άλλων". Αρχίζουν τότε οι πλάγιες ματιές. Ποιός θα πληρώσει τη δική μου σωτηρία; Για ποιανού τη σωτηρία θα πάω εγω αδιάβαστος;
Γι αυτό σου λεω,είναι να μη φτάνει εκείνη η στιγμή.Οι σωσίβιες λέμβοι κατεβαίνουν-σίγουρα- αλλά κάνουν αυτόν τον εκκωφαντικό θόρυβο που σε παραλύει.Λες και φοβάσαι πως η λέμβος θα πέσει στο κεφάλι σου.Μερικά πράγματα είναι φτιαγμένα για να μας σώζουν κι ετσι τ'αντιπαθούμε εξ ίσου με όλα τα κακά απο τα οποία μας απαλλάσσουν αφού,στο μυαλό μας,τα συνδέουμε μεταξύ τους.Ο φόβος φέρνει την αντιπάθεια. Ο φόβος για το σωτήρα. Γιατί μοιάζει να μην έχει τελικά τόσο πολύ σημασία η σωτηρία!Εσυ π.χ. τι θα προτιμούσες;Μια μάχη για τη σωτηρία που θα κρατούσε ώρες η ενα θάνατο που θα τέλειωνε σε κλάσματα δευτερολέπτου;
Να το θέσουμε κι αλλιώς:
Μετά απο ένα χρόνο σε κώμα έρχεται κάποιος και σε "ξυπνάει".Να κάνεις τι; Ο κόσμος σ'έχει ξεχάσει,πέρασε την οδύνη της απώλειάς σου κι εσυ επανέρχεσαι... ανανεωμένος για να ξαναβρεθείς εκ νέου αργότερα στο χείλος του γκρεμού δημιουργώντας πάλι απ'την αρχή όλον αυτόν το δυσάρεστο θόρυβο γύρω απο το άτομό σου...Μια ζωή με δυο θανάτους.Αλλη δουλειά δεν είχες;! Αν αγαπάς τη ζωή, τοτε άσε την να τελειώσει όταν το ζητήσει.Αν ήτανε στο χέρι σου, μου φαίνεται, δε θα ξεκόλλαγες ποτέ απο δω. Χίλια χρόνια θα καθόσουνα να παίζεις αυτό το παιχνίδι,το φεύγω-κάθομαι,χάνω-κερδίζω. Αρχίζω να πιστεύω πως είσαι ένας αθεράπευτα νάρκισσος που θα επέμενε να συνεχίσει να ζει έως και πεντακοσίων ετών πιστεύοντας πως είναι αγώνας για επιβίωση αυτό το σύρσιμο της κοιλιάς στο έδαφος με τους περίτεχνους ελιγμούς. Ναι αλλά έτσι, επειδή όλοι μας θέλουμε να ζήσουμε-αν γίνεται-αιώνια,φτάνει κάθε τόσο η στιγμή που ακούγεται εκείνο το αναθεματισμένο που σαν ταμπελίτσα με παροιμίες,στον τοίχο μιάς ταβέρνας κρεμασμένη,δίνει το σύνθημα:"ο σώζων εαυτόν σωθήτω",λες και πρόκειται για κάτι απλό, σαν το "η καθαριότητα είναι μισή αρχοντιά".
Καλό βράδυ!
Αυτό που ήθελα να πω, Αpologia, είναι ότι μερικές φορές με αγχώνει ένα θέμα το οποίο μπορεί να δώσει χώρο στις σκέψεις του γράφοντά του και τελικά να πλατειάσει, κάτι φυσικά που εδώ η συγγραφική δεινότητα του OldBoy δεν πρόκειται να επιτρέψει. Απλώς το ανέφερα. Εν γένει, φυσικά και προτιμώ ένα μεγάο και καλό κείμενο από ένα αντίστοιχα καλό μικρό. Καλημέρα.
Καλημέρα Πάνο, εμένα μου αρέσουν οι πλατειασμοί. Για παράδειγμα τώρα διαβάζω Ντάρρελ, το Αλεξανδρινό Κουαρτέτο. Αριστούργημα μέσα στον πλατειασμό. Οι δαιμονισμένοι επίσης. Ο πλατειασμός του πλατειασμού ώ πλατειασμέ. Τους λατρεύω. Άμα βάλεις μετρητή και τα πας σ' ένα σύχγρονο εκδότη, θα κόψει τα μισά. Είναι ανοικονόμητα. Μη σου πω ότι δεν θα εκδίδονταν και καθόλου.
Δεν ξέρω βέβαια αν αναφέρεσαι σε κάποιους κανόνες του μπλογκινγκ. Αν υπάρχει δηλαδή, μετά τη νουβέλα, το διήγημα, το μυθιστόρημα, και μια νόρμα για το μέγεθος των ποστ. Αν τέλος παντων βρισκόμαστε μπροστά σε ένα νέο είδος γραφής με τους δικούς του κανόνες.
Καμία σχέση. Ίσως δεν το κατάφερα στις λέξεις. Εννοώ ότι με ενοχλεί όταν και μόνο όταν τελικά χαλάει το κείμενο. Δεν ξέρω αν με καταλαβαίνεις. Αν έχει όλο αυτό που παρασύρει τον συγγραφέα να δώσει τελικά στο κείμενο. Σε αυτό που εγώ αγαπώ, φερ' ειπείν, θεωρώ προφανές πως αν κάποιος θελήσει μια ολοκληρωμένη άποψη για μια κινηματογραφική ταινία (που φυσικά και είναι παραπάνω από όσα βλέπει στο πανί) οφείλει να συμβουευτεί τον (βασιλιά σε αυτό που λες πλατειασμό) Ραφαηλίδη. Τρέχα γύρευε. Καμία σχέση πάντως, λατρεύω τόσο τα μεγάλα κείμενα όσο και μεγάλα σχόλια και σιχαίνομαι όσους απολογούνται για... σεντόνια.
Σαν μητέρα με συγκίνησε το κείμενό σου.
Ομως η ανάσταση είναι σημαντικότερη από την γέννηση γιατί δίνει μια απάντηση στον μεγαλύτερο και σημαντικότερο φόβο του ανθρώπου, αυτόν του θανάτου. Μια απάντηση πιο παρήγορη από αυτό που έχουμε συνηθίσει να λέμε "μετά θάνατο ζωή", εδώ μιλάμε για ανάσταση νεκρών. Συνειδητοποίησα την παρηγορητική επίδραση της αναστάσιμης είδησης πριν από τρεις μερες, καθώς προσπαθούσα να το εξηγήσω απλά στα παιδιά μου. Και το βρήκα συγκλονιστικό.
Οσο για την ανυπαρξία, αν μπορεί κάποιος να πιστέυει στη ζωή μετά το θάνατο, γιατί να μην πιστεύει και στην ύπαρξη πριν τη γέννηση; Εχω ακούσει μια θεωρία που δεν την πιστεύω αλλα τη γουστάρω πολύ, που λέει πως τα παιδιά μας μας επιλέγουν πριν γεννηθούν... Καλού κακού ευχαρίστησα θερμά τα δικά μου που με διάλεξαν.
Ξέρεις εκείνο που λέει:
[Πλησιάζουμε οξυγόνο. «Ρωτήθηκε μια μέρα ο Nasreddin Hodja:- Ο ήλιος είναι πιο χρήσιμος ή η σελήνη; - Η σελήνη, είπε ο Hodja, γιατί ο ήλιος προβάλλει όταν ξημερώνει. Ενώ η σελήνη φωτίζει τον κόσμο όταν νυχτώνει». (Εκ του γαλλικού.) Με οπτική λογική θ’ αστράφταμε απαρομοίαστα. Θα ’λεγες όχι;]
μήπως
jomarch-
ενδιαφέρουσα σκέψη,την έχω ξανακούσει. Με διάλεξαν ή όχι,τα ευγνωμονώ ;)
Δημοσίευση σχολίου
<< Home