Το ξύλο
Δεν είναι μόνο γέρος, είναι και εμφανώς καταβεβλημένος. Πλησιάζει στο βαγόνι του μετρό, με βήματα αντικειμενικά μεν αργά, υποκειμενικά όμως γρήγορα, αφού τον βλέπεις πως αγχωμένος έχει επιταχύνει να προλάβει. Η πόρτα κλείνει όταν φτάνει ακριβώς μπροστά της. Ακριβώς όμως. Και δεν έχω απάντηση γιατί στον επόμενο σταθμό δεν κατέβηκα να σπάσω τον οδηγό στο ξύλο.Γιατί την κλείνει την πόρτα; Επειδή τον παίρνει να την κλείσει. Επειδή η εξουσία που έχει πάνω στον γέρο είναι διττή: πρόκειται αφενός για την φυσική εξουσία πάνω στο κουμπί που πατά και αφετέρου για τη θεσμική εξουσία η οποία τον νομιμοποιεί να το πατήσει. Δεν βρίσκεται απλώς πάνω στο κουμπί, είναι και ο αρμόδιος να το πατήσει. Δεν μπορεί να του πει κανείς τίποτα.
Αλλά το ζητούμενο δεν θα ήταν να του πει κανείς τίποτα, να του κάνει συστάσεις ή ακόμη και να του επιβάλλει κυρώσεις. Το ζητούμενο -το μοναδικό ζητούμενο- θα έπρεπε να είναι η σωματική βία πάνω στον οδηγό, το σάπισμα στο ξύλο, το να πονέσει αυτός ο άνθρωπος που όχι μόνο δεν έκανε κάτι παράνομο, αλλά ήταν και η δουλειά του αυτό που έκανε.
posted by Old Boy @ 7:58 μ.μ.
63 comments
63 Comments:
. Δεν κατέβηκες να τον δείρεις, επειδή τα αντίστοιχα περιστατικά, είναι πάρα πολλά στην καθημερινή μας ζωή.
. Επειδή αισθάνεσαι αδύναμος μπροστά στο παράλογο, αυτός που φαίνεται σαν άνθρωπος όπως εσύ, ώρες ώρες είναι σαν απόκοσμο κάθαρμα που απλά "ζεί ανάμεσά μας".
. Επειδή η απόγνωση που αισθάνεσαι, είναι πολύ μεγαλύτερη από την δικαιολογημένη Οργή σου. . .
Χέστ' τα, ρε Boy. :(
Απλά μαθήματα πολιτικής αγωγής.
Ο γέρος είναι ο ταλαίπωρος, ο οδηγός εξουσία κι εσύ ο μαλάκας, αφού δεν κάνεις κάτι που τόσο θέλεις (και σου φαίνεται και δίκαιο). Ο εκνευρισμός σου είναι διττός: και η κοινωνική οργή σου έμεινε χωρίς εκτόνωση, αλλά και δεν αποδόθηκε -ενώ μπορούσες- νέμεσις.
Στην περίπτωση που τελικά τον εσπούσες στο ξύλο, πιθανώς να ήσουν εσύ εξουσία -μια εξουσία όμως που νομιμοποιείται στιγμιαία και μόνο, καθοδηγούμενη μάλιστα από ένα εμφανώς ηθικό και κοινό περί δικαίου αίσθημα, αντίστοιχο με εκείνο στην περίπτωση Γλέζου. Ο άθλιος επαγγελματίας θα ήταν ο μαλάκας, με σοβαρή την πιθανότητα να σκέφτεται το πάθημά του κάθε φορά που θα διακατέχεται από το λανθάνον αίσθημα εξουσίας και πάει αβίαστα και αυθόρμητα να ξαναπατήσει το κουμπί. Και στις δύο περιπτώσεις, ο γέρος κατέχει το ρόλο του ταλαίπωρου, αφού δεν αλλάζει τίποτα απολύτως στον καθημερινό του αγώνα να προλάβει το βαγόνι.
Το ποστ σου αυτό συμπληρώνει ευρηματικά νοηματικά εκείνη την εκλεπτυσμένη προβοκάτσια (sic) για το Γλέζο, αφού απ'ό,τι φαίνεται ακόμα και το Μετρό οφείλει με κάθε τρόπο να πλησιάσει δείκτες, αριθμούς, δρομολόγια, συνέπεια, timetables, παρά να εκπληρώσει τον ανθρώπινο χαρακτήρα της λειτουργίας του: να μεταφέρει ανθρώπους.
Το κακό έχει γίνει χρόνια πριν με τη μπάλα -που πάντα δείχνει το δρόμο σε όλα τα μεγάλα κοινωνικά ζητήματα: πάντα βρίσκαμε ιερότερη την έννοια της πρόκρισης (και κάτι άλλα σάπια περί βαθμολογίας στην Ουέφα), από εκείνη της ποδοσφαιρικής ποιότητας. Δεν θα αναφέρω το παράδειγμα του Βάζελου, για να μην πικραθούμε ή διαφωνήσουμε, αλλά εκείνο του Γιούρο που μας ενώνει μοναδικά στην αμηχανία και τη μιζέρια που αβίαστα προκαλεί η ταύτιση με μία πρωταθλήτρια εθνικάρα που νίκησε μεγαθήρια, κατατρόπωσε δράκους και δαίμονες, πήρε σώβρακα, έδωσε υπέρ πάντων αγώνα, αλλά μπάλα δεν έπαιξε.
Ένα βρωμόξυλο πάντως το χρειαζόταν, μιας και η νομιμότητα δεν ήταν ποτέ ικανοποιητικό άλλοθι της τσογλανιάς.
τα βάζουμε δηλαδή με τον οδηγό κι όχι με αυτόν που του δίνει τη νομιμοποιητική κάλυψη?
Εκείνη την ώρα, μία στάση παρακάτω, η Γωγώ κοιτούσε ανυπόμονα το ρολόι της. Είχε αργήσει ήδη κατά δύο λεπτά το μετρό και δεν θα προλάβαινε να φτάσει έγκαιρα στη δουλειά της αν αργούσε ακόμα ένα. Με αφορμή την κρίση απέλυαν κόσμο, για να "μπορέσουν να αποκτήσουν ανταγωνστικότητα". Αυτό που δεν της έλεγαν ήταν πως είχανε ήδη αρχίσει να διακρίνουν την κοιλιά της να φουσκώνει και δεν είχαν πρόθεση να πληρώσουν άδεια μετ' αποδοχών. Αλλά το παιδί θα είχε έξοδα και το προσπαθούσαν ήδη τέσσερα χρόνια με τον Βασίλη...
Κάθε άνθρωπος έχει τα ίδια δικαιώματα ή τουλάχιστον θα έπρεπε να έχει. Αυτός ο γέρος κατά πάσα πιθανότητα παίρνει κανονικά την σύνταξή του. Ο οδηγός θα την πάρει ποτέ;
Θα σου πω την άποψη μου, αλλά δεν θα με δείρεις, ε; :-)
Όχι, δεν κατεβαίνεις στην επόμενη στάση να τον δείρεις. Ούτε καν του κάνεις την παρατήρηση (που θα είχα την τάση να κάνω εγώ, π.χ.) και τον προσβάλεις.
Αφού είσαι εγγράματος και εξαιρετικός γραφιάς βρίσκεις αύριο το πρωί το mail των δημοσίων σχέσεων του μετρό. Τους στέλνεις τι έγραψες στο blog σου με link, πώς ένοιωσες και όλη σου τη διαμαρτυρία σε ένα ευγενικότατο mail με ώρα, ημέρα, δρομολόγιο κλπ.
Περιμένεις την απάντηση τους - και αν όχι το ξαναστέλνεις. Αν δεν απαντήσουν ποτέ, κάνεις ένα πολύ ωραίο κείμενο στο blog σου, όπου δίνεις ακόμα μεγαλύτερη έκταση στην ιστορία (εσύ ειδικά μπορείς να το κάνεις και σε κάποια από τα έντυπα με τα οποία συνεργάζεσαι).
Αν αυτό το έκαναν 50 ανθρωποι κάθε φορά που γινόταν, να είσαι βέβαιος οτι θα είχαν θορυβηθεί και οι οδηγοί θα είχαν λάβει αυστηρή εντολή να μην ξαναγίνει - επί ποινή.
Αλλιώς, αν δεν κάνουμε όλα αυτά, γινόμαστε σαν τους ακροατές/τηλεθεατές της ΕΡΤ, που ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΩΡΑ που ακούν/βλέπουν κάτι θέλουν να διαμαρτυρηθούν επί τόπου - κι ας μην τους δώσει κανείς απάντηση. Έτσι και αυτοί που έχουν κάτι σημαντικό και δίκαιο να πουν χάνονται μέσα στο πλήθος των γραφικών, που θέλουν απλώς να εκφράσουν μια (συνήθως "κολλημένη") οργή της στιγμής...
Exiled, το μετρό δεν θα αργούσε ένα λεπτό ακόμη αλλά 5 δευτερόλεπτα, μπορεί και 7. Αν τώρα η Γωγώ απολυόταν λόγω αυτών των 5 έως 7 δευτερολέπτων, η απόλυση της θα ήταν μάλλον καρμική.
Επίσης το αν θα πάρει αυτός σύνταξη στη συγκεκριμένη περίπτωση το βρίσκω εντελώς άσχετο.
Από εκεί και πέρα απαντάω σε αυτό που υπαινίσσεσαι περί κρίσης, ανταγωνιστικότητας κλπ και ταυτόχρονα απαντάω στη Synas και στην προτελευταία παράγραφο του Costinho: ό,τι κι αν λέει η επίσημη πολιτική της εταιρίας, ό,τι κι αν λένε τα timetables, ό,τι κι αν λέει η ανάγκη τήρησης του δρομολογίου ο οδηγός έχει πάντα μα πάντα διακριτική ευχέρεια. Αν δεν είχε, αν έπρεπε να κλείσει τις πόρτες ακριβώς στα Χ δευτερόλεπτα από τότε που έφτανε στον κάθε σταθμό τότε θα έκλεινε τις πόρτες στα μούτρα του κόσμου και θα είχαμε κάθε μέρα 500 τραυματίες. Επίσης αυτό το σκεπτικό να το δεχτώ στη γενική του εικόνα, ενδεχομένως δε να το βρω και μη παράλογο: τα δρομολόγια πρέπει να τηρούνται και δεν μπορούν να περιμένουν τον κάθε γέρο. Αυτό είναι άλλο. Ο σαδισμός άσκησης της μικροεξουσίας όμως είναι κάτι εντελώς διαφορετικό, κάτι που δεν μπορεί να βρει εξήγηση ή άλλοθι στο οικονομικό σύστημα ή οπουδήποτε αλλού. Να δεχτώ ότι αν σε πατάνε από δέκα πλευρές θα πατήσεις και εσύ αυτόν που θα βρεις εύκαιρο να ξεθυμάνεις. Ως εκεί μπορεί να φτάσει η πολιτική εξήγηση του φαινομένου, που για μένα όμως είναι πρώτα απ' όλα και πάνω απ' όλα θέμα χαρακτήρα του συγκεκριμένου ανθρώπου.
Από την άλλη, θα μπορούσες να είχες βάλει εσύ (κάποιος) μια τσάντα, ένα πόδι, κάτι για να μην κλείσει η πόρτα και να αναγκαστεί ο οδηγός να την ξανανοίξει για να μπει ο ηλικιωμένος...
Προκόπη, στο μόνο που διαφωνώ είναι στο ότι δεν κατεβαίνω να τον δείρω. Τον συγκεκριμένο κατεβαίνω.
Σε όλα τα άλλα έχεις δίκιο. Και όχι μόνο έχεις δίκιο αλλά περιγράφεις πολύ καλά, ενδεχομένως και ένα ευρύτερο πρόβλημα «αγωγής του πολίτη» που λέει και ο Costinho, αλλά πάντως σίγουρα ένα δικό μου όριο, ένα πρόβλημα της δικής μου αγωγής: ποτέ δεν είχα τη διάθεση να στρέψω την οργή μου για όσα με θυμώνουν ή και συναισθήματα λιγότερο έντονα από την οργή, σε πράξη και δραστηριοποίηση όπως αυτή που περιγράφεις. Στο παρελθόν κάθε σχετικό συναίσθημα κατέληγε σε εκτόνωση λεκτική και μου τέλειωνε, τα τελευταία χρόνια βρίσκει καταφύγιο στις γραμμένες λέξεις και στη θεωρία. Δεν ήμουν ποτέ άνθρωπος της πράξης, ήμουν πάντοτε άνθρωπος της θεωρίας. Δεν ήμουν ποτέ άνθρωπος της δράσης, έγινα άνθρωπος των λέξεων.
Arkin, ήμουν μακριά απο την πόρτα αλλά και όσοι ήταν κοντά δεν θα φαντάζονταν πως η πόρτα θα έκλεινε τη στιγμή ακριβώς που ο άλλος με κόπο είχε φτάσει μπροστά της.
Arkin +12 :)
Αυτο λεγεται κοινωνικη συνειδηση. Ειδος εν ανεπαρκεία.
Old Boy, το κειμενο το "διαβασα" εντελως μεταφορικα και το βρηκα αψογο. Δεν ξερω αν αυτη ηταν η πρόθεσή σου, απο τις απαντησεις στα σχόλια νομίζω πως οχι...
Costinho, στα της τελευταίας παραγράφου την αδικείς την Εθνική: δεν είχε τα φόντα να παίξει μπάλα. Και το ποδόσφαιρο δεν είναι μόνο υψηλή τεχνική είναι και άλλα πράγματα. Γι' αυτό πιστεύω ότι μπορεί όλοι δικαίως να είπαν τότε ότι δεν παίξαμε ωραίο ποδόσφαιρο, αλλά ταυτόχρονα νομίζω πως οι περισσότεροι ξένοι εντυπωσιάστηκαν με την καλή έννοια με την μεγαλύτερη έκπληξη στην ιστορία του παγκοσμίου ποδοσφαίρου. Αν είχε βρει το μαγικό κουμπάκι και άρχιζε να σαρώνει τα τρόπαια η Εθνική μετά το Euro τότε ναι, ενδεχομένως να έκανε συνολικά κακό στο ποδόσφαιρο ως παιχνίδι. Παίρνοντας όμως το Euro έκανε στο ποδόσφαιρο ως παιχνίδι καλό γιατί έδειξε ότι στην πράξη και όχι απλά στη θεωρία όλοι έχουν περιθώριο στο όνειρο.
Ροδιά, όχι, περιγραφή σημερινού περιστατικού ήταν.
Α. Αν ηταν οδηγος λεωφορειου, μάλλον θα ήταν πιο δίκαιο το ξύλο! Νομιζω οτι ο οδηγος του ΜΕΤΡΟ δεν έχει απόλυτη ορατότητα στο τι συμβαίνει στις αποβάθρες. Μπορει να κοίταζε το ρολόι του εκείνη τη στιγμή. Νομιζω, λέμε.
οταν την σωματικη βια την ασκησετε πανω σε οδηγους συρμων του μετρο, μετα ας την ασκησετε στα αφεντικα σας. θα ηθελα πολυ ομως να δω πως θα την ασκουσατε και στους μπατσους που χτυπησαν τον παππου την προηγουμενη πεμπτη στην πορεια και δεν μπορουσε να παει πιο γρηγορα. μεχρι τοτε η αστικη ηθικη μεσοκοπων μπλογκερ δεν μπορει να μιλαει για σωματικη βια απο την στιγμη που την αποδεχεται πανω στα ιδια τα παιδια της.
αυτο μου θυμιζει ενα βιντεακι που εδειχναν στην Ολλανδια σε υποψηφιους μεταναστες. Μεταξυ αλλων ειχε ενα λεωφορειο που εφευγευ στην ωρα του, παρολο που ετρεχε καποιος αν το προλαβει.
Δεν νομιζω οτι ειναι ζητημα εξουσιας, για μερικους ανθρωπους αυτη ειναι απλα η δουλεια τους, να φροντιζουν να φευγουν τα τρενα ή τα λεωφορεια στην ωρα τους.
Tosio Morphy, καλά, ό,τι πεις.
SG, «η ώρα τους» είναι και το 5 δευτερόλεπτα μετά. Να σημειώσω δε ότι καθόλου δεν αποκλείω να έφυγε 5 δευτερόλεπτα ΠΡΙΝ, προκειμένου να του κλείσει την πόρτα στην μούρη.
Εγώ απ'τη άλλη νομίζω ότι υπερβάλλετε λίγο.
1) Ο οδηγός του Μετρό/ΗΣΑΠ κάνει ίσως μια από τις πιο βαρετές δουλειές που υπάρχουν. Χρειάζεται απλά να κουνάς έναν μοχλό και να πατάς ένα κουμπί. Πιστεύω ότι μετά από ένα σημείο αυτό το κάνεις τελείως μηχανικά. Δηλαδή δεν κάθεσαι να δεις αν και ποιος πλησιάζει την πόρτα εκείνη τη στιγμή. Βλέπεις τις πόρτες ελεύθερες για ένα sec. Το πάτησες.
Δεν θα βιαζόμουν να βγάλω συμπεράσματα περί "εξουσίας" κτλ.
2) Αυτή τη παράνοια του Αθηναίου να προλάβει σώνει και καλά την πόρτα που κλείνει δεν την καταλαβαίνω. Είτε είναι γέρος είτε πιτσιρικάς. Ας μη δραματοποιούμε τα πράγματα. Είναι τόσο τραγικό να περιμένει κάποιος 5 λεπτά σε ένα παγκάκι να έρθει ο επόμενος συρμός;
3) Σκεφτείτε τι θα γινόταν αν ο οδηγός είχε το νου όλη την ώρα, αν κάποιος πλησιάζει την πόρτα. Είναι πρακτικά αδύνατο. Ειδικά σε ώρες αιχμής. Γι'αυτό υπάρχει το ηχητικό σήμα. Σου λέει στοπ. Δεν πρόλαβες.
4) Αν άφηνε τον γέρο να περάσει, τότε σίγουρα θα έτρεχε να προλάβει κι άλλος κι άλλος κοκ. Αν συνέβαινε αυτό σε κάθε στάση, στο τέλος ο συρμός θα αργούσε σίγουρα ένα λεπτό παραπάνω απ'το αναμενόμενο. Και μετά θα παραπονιόμασταν γιατί δεν τηρούνται τα δρομολόγια.
5) Εγώ πιο πολύ θέλω να σπάσω στο ξύλο αυτούς που μόλις ανοίγουν οι πόρτες στέκονται μπροστά και δεν σε αφήνουν να βγεις. (Συνήθως γέροι και γριες)
6) Τέλος πάντων, αν ήθελες να κάνεις κάτι δραστικό θα μπορούσες να μπλοκάρεις την πόρτα με το πόδι σου! :)
Φοίβος
Υ.Γ: Κυκλοφορώ με μετρό και έχω φάει πολλές φορές "πόρτα".
εγω νομιζα οτι ησασταν ανθρωπος των λεξεων. και το "καλα, οτι πεις" ειναι λιγες λεξεις....
Και φυσικά πάντα υπάρχουν χειρότερα [sic].
http://www.youtube.com/watch?v=pLrXQjZWzRQ&feature=related
Κοιτάξτε ποια είναι η δουλειά αυτών με τις στολές (και τα γάντια)
Ο σαδισμός άσκησης της μικροεξουσίας όμως είναι κάτι εντελώς διαφορετικο
εγω εστιαζω σε αυτο το σημειο
οποιος εχει παει στρατο,καταλαβαινει πολυ καλα τι εννοεις
οποιος δεν εχει παει ας δει το das experiment,μια γερμανικη ταινια,που καταδεικνυει τον εμφυτο σαδισμο στον ανθρωπο,βασισμενη σε αληθινη ιστορια
τι γινεται λοιπον?
πως μπορουμε να δαμασουμε το κτηνος μεσα μας?
με κανονες
ποιος θετει αυτους τους κανονες κ ποιος οφειλει να επαγρυπνει για την τηρηση τους?
η πολιτεια
για να ειμαι ειλικρινης,δε θα με ενοιαζε ιδιαιτερα το θεαμα ενος γερου που του κλεινουν τη πορτα στη μαπα
αν αυτος ο γερος επαιρνε κανονικη συνταξη κ οχι συνταξη εξαθλιωσης
αν σε αυτον τον γερο η κοινωνια του απενειμε οσα του οφειλονται διχως αυτος ο γερος να επρεπε να κατεβει να διαμαρτυρηθει στους δρομους κ να τον ξυλοφορτωσουν τα ματ
αν αυτος ο γερος δε ζουσε υπο το καθεστως τρομοκρατιας κ φοβου,απο τη μια να τον ρημαζουν οι διαρρηκτες κ οι ληστες κ απο την αλλη να του αδειαζουν τα ταμεια οι απατεωνες πολιτικοι
αν επισης ο οδηγος που το επραξε αυτο,το εκανε λογω ευσυνειδησιας.κ οχι λογω του εμφυτου σαδισμου
αλλα τιποτα απο τα προαναφερθεντα δεν ισχυει.κ η πολιτεια,ανικανη να προστατευσει το κυρος της κ να θεσμοθετησει κανονες,ειναι υπευθυνη που τιποτα δεν ισχυει
ακομα κ αυτος ο καραγκιοζης οδηγος,με αυτη τη μικρη εξουσια στα χερια του,για μενα συμβολιζει τη πολιτεια
επομενως,με βρισκεις απολυτως συμφωνο στο συμπερασμα σου
ουτε με email,ουτε με παραπονα δε βρισκεις το δικιο σου
καμια ΕΔΕ δεν τους αγγιζει
το μονο που μπορεις να κανεις ειναι,να βρισκεις καθε φορα τον οδηγο κ να τον σαπιζεις στο ξυλο
οπου οδηγος βλεπε την αναλγητη πολιτεια που δεν ειναι απροσωπη αλλα αντιθετως προσωποποιειται καθε φορα σε αυτον που σε αδικει
σε αυτον που αδικει
τωρα καποιος θα ρωτησει αν με τη βια,μπορεις να βρεις τα δικια σου
δε ξερω
ηταν καλυτερη η κουβα επι μπατιστα η επι φιντελ?
ηταν καλυτερη η γαλλια επι λουδοβικου η επι ροβεσπιερου?
παντως το περασμα απο την ατομικη απαντηση στη βια του οδηγου
στη μαζικη εξεγερση ειναι ευκολο
αλλα επειδη η μαζικη εξεγερση ειναι κατι προς το παρον ανεφικτο,
μια χαρα εμενα θα με ευχαριστουσε κ το να του σπασεις τα μουτρα!!!!
Φοίβο, κι εμένα έχουν κλείσει οι πόρτες λίγο πριν μπω και όλου του κόσμου φαντάζομαι. Δεν είναι αυτό το θέμα. Πιθανότατα δεν κατάφερα να περιγράψω τη σκηνή καλά. Είναι ένας άνθρωπος μεγάλης ηλικίας. Που αγχώνεται να προλάβει είναι ολοφάνερο. Δεν λέω ότι έπρεπε να τον περιμένει ντε και καλά. Αλλά τον βλέπεις να πλησιάζει, να πλησιάζει, να πλησιάζει και τη στιγμή που είναι ακριβώς έξω από την πόρτα, η πόρτα κλείνει. Το θέμα δεν είναι τα πέντε λεπτά που θα περιμένει. Το θέμα είναι αυτή η δυνατότητα να κάνει ο άλλος το μικρό έστω κακό επειδή έχει την ευχέρεια, επειδή του το επιτρέπει η σύμβασή του, επειδή δεν αντιτίθεται σε κανένα νόμο. Είναι αυτός και η συνείδησή του. Και λέει θα σε κλείσω. Τη στιγμή ακριβώς που έφτασες στο αμήν. Γιατί μπορώ. Γιατί με παίρνει.
Τώρα για αυτό που λέει και η Ροδιά και εσύ ότι δεν κοιτάνε, εγώ τους έχω δει να κοιτάνε. Δεν κλείνουν οι πόρτες αυτόματα, αυτοί αποφασίζουν πότε θα τις κλείσουν.
Τοsio Murphy, ήμουν των πολλών λέξεων ως νεόκοπος. Τώρα που είμαι μεσόκοπος τις λιγόστεψα.
Celin, εντάξει, ας μην τραγουδήσουμε γενικούς ύμνους για τη βία τώρα. Αναφέρθηκα σε ένα συγκεκριμένο περιστατικό.
celin, καπως ετσι το "διαβασα" πριν μαθω οτι ειναι ενα πραγματικο περιστατικο. Πώς ειναι, δλδ, να δουλευεις μια ζωη, να κοπιαζεις, να περιμενεις κατι καλο, μια μικρη ανταμοιβη εστω, και να τρως πορτα... Να σου κλεινουν οι εξουσιαστες τη πορτα στα μουτρα, τη στιγμη που ετοιμαζεσαι να ηρεμησεις και να απολαυσεις ολα σου ειχαν υποσχεθει και ολα οσα ειχες "εξασφαλισει" με θυσιες και κοπο πολλων ετων.
δε σου ζητησα να τραγουδησεις υμνους για τη βια,μιλαω για το επερχομενο ξεσπασμα της σαν συνεπεια των υπαρχουσων καταστασεων,κ οχι τοσο σαν ευχη
υποθετω οτι μου επιτρεπεις παντως εγω να τραγουδαω ελευθερα τα τραγουδια μου,αν υπαρχει οριο στο τι τραγουδαμε,να μου το πεις κ εγω θα το σεβαστω γιατι ειμαι φιλοξενουμενος
Όχι, τραγούδα ελεύθερα :)
rodia εχω μια ταση να τα βλεπω ολα συμβολικα,δεν ειναι παντα χρησιμο αυτο,μερικες φορες ενα γεγονος δε σημαινει τιποτα αλλα η αληθεια ειναι πως ολα αυτα που διαβαζουμε η παρατηρουμε,δεν τα κατανοουμε πρωτα κ υστερα τα ερμηνευουμε αλλα για να τα κατανοησουμε,θα πρεπει πρωτα να τα ερμηνευσουμε[οπως ελεγε κ ο χαιντεγκερ]
κ η ερμηνεια γινεται παντα βασει της δικιας μας κοσμοθεωριας
για να το πω πιο απλα,βλεπουμε παντα οτι θελουμε να βλεπουμε!
κ με βαση αυτο που εχουμε ηδη στο νου μας,ερμηνευουμε τα παντα
δηλαδη,εγω στο κειμενο του old boy ειδα ενα venceremos,αντισταθειτε στην αναλγητη εξουσια!
ο old boy βεβαια αλλο γραφει ο ανθρωπος,αλλα ετσι πανε αυτα,εγω αυτο ηθελα να δω κ αυτο ειδα!
τι να σου κανω,αφου ειμαι κοτα κ δεν κατεβαινω στις διαδηλωσεις,ασε με να τραγουδαω εδω κ να εκτονωνω την οργη μου μπροστα στην οθονη!
Εμένα πάντως μου τη δίνουν οι γριές του supermarket Tesco που περπατούν εξαιρετικά αργά, κλείνουν διαδρόμους και αδιαφορούν για το αν εμποδίζουν την διέλευση του κόσμου που καίγεται να επιστρέψει στο σπίτι μετά από μια κουραστική μέρα στη δουλειά
Ο Γέρος θα βρει ένα παγκάκι και θα ξαποστάσει μέχρι να έρθει το επόμενο. Χρόνος άφθονος!
Αγαπητέ κύριε Ο.Β.,
ειλικρινά δεν σας καταλαβαίνω καθόλου,
έχω την εντύπωση ότι το τελευταίο διάστημα
έχετε ξεφύγει τελείως.
Προχθές τη πέσατε σ’ένα κοριτσάκι απλά και
μόνο επειδή έκανε καλά τη δουλειά του.
Απεδείχθη όμως την επομένη – σε εκπομπή
Μεγάλης Ακροαματικότητας – ότι το παιδί
και αιτιολόγηση είχε και δικαιολόγηση και
νομιμοποίηση.
Σήμερα κατηγορείτε έναν έντιμο υπάλληλο
που θα αποδείξει – από πληροφορίες που έχω-
τη Δευτέρα στην εκπομπή του κ. Πρετεντέρη,
ότι και πάλι έχετε άδικο.
Μα τέλος πάντων τι πρέπει να γίνει για να
καταλάβετε ότι εσείς πηγαίνετε ανάποδα
στην Πανεπιστημίου και όχι όλοι οι άλλοι.
ρε χαμουτζιδες μετρο φτιαξατε και ακομα κλαμα ριχνετε,αντε στειλε τον παπου σας εδω πανω να σας δω...
Στο τέλος, για να κλείσω (για μένα) το θέμα, να πω ότι όλα είναι θέμα οπτικής.
Δηλαδή δεν δέχομαι να κάνω αυτόν τον συνειρμό. Να σκεφτώ: "Γιατί την κλείνει την πόρτα; Επειδή τον παίρνει να την κλείσει."
Αυτή είναι η δική σου απάντηση. Το σέβομαι. Ίσως να είναι κι έτσι. Δεν το ξέρεις. Δεν θα το μάθουμε.
Κι επειδή ακριβώς δεν το ξέρω, επιλέγω να σκεφτώ ότι "δεν το ήθελε, δεν τον είδε, το κάνει μηχανικά κτλ κτλ".
Δηλαδή προτιμώ την "κατά τεκμήριο" αθωότητά του. Όχι μόνο σ'αυτόν, αλλά σε όλους τους ανθρώπους.
Πάντα πίστευα ότι θα είναι καλύτερα έτσι.
Ξέρω βέβαια ότι όσο μεγαλώνουμε (δε σε λέω μεσόκοπο, don't worry!) τη βαριόμαστε τη π@@τάνα τη διαλλακτικότητα.
Αλλά δεν μας έχει μείνει τίποτα άλλο. "Η σωτηρία της ψυχής είναι πολύ μεγάλο πράγμα."
Φοίβος
Υπάρχει και μια άλλη συνιστώσα στην εξέλιξη του περιστατικού που δεν την έγραψε κανείς: Να ήταν ο οδηγός κανένας Ζουγκλάκος και πλάκωνε αυτός στο ξύλο τον oldboy :)
Στα σοβαρά τώρα, σε τέτοιες περιπτώσεις νομίζω πως ο πιο δραστικός τρόπος διαμαρτυρίας είναι η έγγραφη καταγγελία στον φορέα που ελέγχει τους υπαλλήλους του Μετρό. Το έχω κάνει πολλές φορές σε ανάλογες περιπτώσεις και σε κάποιες από αυτές έχω δει ασυνήθιστο ενδιαφέρον.
Χρειάζονται καταγγελίες για να διορθωθούν τα κακώς κείμενα στην περίπτωση που αυτός που μας θίγει εκπροσωπεί κάποιον οργανισμό. Ούτε αφορισμοί αλλά ούτε και αυτοδικία.
Πετυχημένη η εικόνα που συνοδεύει το άρθρο. Όπως υπαινίχθηκε και ο celin είναι από την ταινία Das Experiment, η οποία αποτελεί την υπερβολή ενός πραγματικού πειράματος.
Περισσότερες πληροφορίες για το περιστατικό που εγώ τουλάχιστον το βρήκα εξαιρετικά ενδιαφέρον:
Wikipedia link:
http://en.wikipedia.org/wiki/Stanford_Prison_Experiment
Official site:
http://www.prisonexp.org/
Έχει κυκλοφορήσει και ένα νοκιμαντέρ πάνω στο πείραμα, αλλά δεν θυμάμαι τον τίτλο του.
Στο σταθμό ΚΑΤ του ηλεκτρικού, στην αποβάθρα προς Αθήνα, όταν το τρένο βρίσκεται εντός του σταθμού, η είσοδος των επιβατών, είναι στο οπτικό πεδίο του οδηγού.
Μου έχει τύχει 2-3 φορές να με δει κάποιος οδηγός να χτυπάω το εισιτήριό μου και να με περιμένει, όπως μου έχει συμβεί και το ανάποδο.
Είναι θέμα ανθρώπου... (μάλλον)
Η δημοσίευσή σου, μου θύμισε την ομιλία του Βarry Schwartz στο TED:
"Τέτοιες οδηγίες, [στην περίπτωσή μας, το timetable] είναι ασφαλιστήρια συμβόλαια ενάντια στις καταστροφές. Και αποτρέπουν τις καταστροφές. Αλλά αυτό που εξασφαλίζουν στη θέση τους, είναι η μετριότητα."
Κάτι δεν έκανα σωστά με το σύνδεσμο μάλλον. Για όποιον ενδιαφέρεται, η ομιλία του Schwartz,βρίσκεται εδώ:
http://www.ted.com/talks/barry_schwartz_on_our_loss_of_wisdom.html
Ζητώ συγγνώμη για τη διπλή δημοσίευση.
νομίζω πως είμαστε σε καλό δρόμο για να γίνουμε ένα ατέλειωτο fight club
Κ.Κ.Μ.
Φοίβο, εντάξει, όπως το θέτεις, έχεις δίκιο βέβαια. Απλά μου είναι δύσκολο να σκεφτώ πώς θα μπορούσε να μην τον έχει δει και δεδομένης της στιγμής που κλείνει η πόρτα πώς θα μπορούσε να μην το έχει κάνει επίτηδες.
ΚΚΜ, αν είναι να γίνουμε αγαπημένη ταινία ή αγαπημένη ραδιοφωνική εκπομπή, ας γίνουμε ;) Αν είναι να γίνουμε κυριολεκτικό fight club και να πλακωνόμαστε όλοι στους δρόμους, ας μην γίνουμε.
Ίσως αν το ξύλο είναι λάθος αντίδραση αλλά και η απόλυτη αδράνεια είναι λάθος αντίδραση, ο μόνος σωστός δρόμος να είναι αυτός που προτείνει ο Προκόπης. Αλλά το ξανασκέφτομαι. Να έστελνα επιστολή. Τι θα μου απαντούσαν; Ότι κλείνουν στις προκαθορισμένες ώρες και δεν μπορούν να περιμένουν τους επιβάτες και ότι αν περίμεναν σε κάθε σταθμό όλους τους επιβάτες που έρχονταν από τις σκάλες ή το ασανσέρ τα δρομολόγια θα γίνονταν μπάχαλο. Είναι αυτό που λέω και στο ποστ: ότι η ιδιαιτερότητα του περιστατικού είναι πως ο οδηγός είναι κατ΄αρχήν καλυμμένος και θεσμικός και νόμιμος. Πως δρα εντός του πλαισίου της διακριτικής του ευχέρειας, απλά την χρησιμοποιεί με τρόπο στα μάτια μου ελεεινό.
Οπότε μια μέρα μετά σκέφτομαι ότι ο Προκόπης έχει πάντως δίκιο στο εξής: θα μπορούσα να πάω να του ζητήσω το λόγο. Έντονα. Και για να του δώσουμε και το τεκμήριο της αθωότητας που λέει ο Φοίβος, ίσως μου απαντούσε ότι για τον ένα ή τον άλλο λόγο ήταν αφηρημένος. Αν όμως μου έλεγε πως έπρεπε να φύγει ή πως δεν θα του πω εγώ πως θα κάνει τη δουλειά του τότε επιμένω πως ο ξυλοδαρμός θα ήταν μια κάποια λύσις, ακόμα κι αν όπως λέει ο Pantsik είχε μαύρη ζώνη και τις έτρωγα εγώ.
Ιsiliel, και μένα με ενοχλούν περιστατικά σαν αυτό που λες και εγώ είμαι της γνώμης ότι καλό είναι να περιμένουν τον επιβάτη που είναι στο τσακ. Ωστόσο δεν μπορώ να αρνηθώ ότι έχει μια ευρύτερη λογική το ότι δεν μπορούν να κάνουν σε κάθε στάση αυτή τη δουλειά και πως ενδεχομένως διαρκώς στον οπτικό τους ορίζοντα θα διακρίνεται κάποιος επιβάτης.
Το περιστατικό μου έκανε εντύπωση γιατί ήταν γέρος, γιατί όλοι οι άλλοι είχαν μπει μέσα, γιατί επιτάχυνε όσο μπορούσε να επιταχύνει για να προλάβει και γιατί έκλεισε την πόρτα ακριβώς όταν έφτασε μπροστά της. Και διορθώνω αυτό που έγραφα σε προηγούμενα σχόλια. Ούτε πέντε ούτε επτά. Δύο δευτερόλεπτα θα ήταν η «καθυστέρηση».
Χαχα. Γελάω με το κουράγιο σου φίλε Old-boy. Πρέπει να έχεις γράψει το ίδιο πράγμα περίπου 5 φορές!
Δεν περίμενα ένα τέτοιο θέμα να έχει 42 comments. Αποδεικνύεται λοιπόν ότι το "σάπισμα στο ξύλο" θα έχει πάντα μια κάποια πέραση.
Λεκτικό fight club. Κοπανιόμαστε στα υπόγεια των blogs, ενώ ο ιδιοκτήτης του κτιρίου (google) δεν έχει πάρει χαμπάρι. Ή όχι;
Φοίβος
αντι για fight club,εγω λεω να γινουμε v for vendeta
περιμενω να βρεθει ο v
Σύνταγμα μεσημέρι. Πλήθος κόσμου στην αποβάθρα. Ο ήχος ότι ο συρμός αναχωρεί μόλις κλείσουν οι πόρτες ακούγεται, ενώ οι επιβάτες στριμώχνονται ακόμα στις πόρτες. Προσωπικά την έχω πατήσει παλιότερα και έχω το χαρτοφύλακα και το παπούτσι μου σε εγρήγορση για να τραβήξω κλωτσιά στην πόρτα (δεν έχω τσεκάρει βέβαια ακόμα τη δύναμή μου απέναντι της). Οι πόρτες κλείνουν. Μια κυρία πιάνεται από το κεφάλι. Στην προσπάθεια της να απεγκλωβιστεί, πέφτει κάτω. Ο συρμός φεύγει. Στην επόμενη στάση διαμέσου του τζαμιού της καμπίνας του οδηγού, λέω στην νεαρή οδηγό, που δεν διαθέτει συνοδηγό, ‘είστε ηλίθια; την είδατε καθόλου την κυρία που ρίξατε στο Σύνταγμα ή δεν σας ενδιαφέρει καθόλου;’ με κοιτά με βλέμμα απορίας, κενό ή αδιάφορο. Δεν φαίνεται ιδιαίτερα οξυδερκής ή ευαίσθητος άνθρωπος.
Ζητώ από τον υπάλληλο ασφαλείας το όνομα της. Δεν μου το δίνει. Μου προτείνει να κάνω καταγγελία στο Σύνταγμα. Του αντιτείνω ότι έχω κάνει πριν δύο μήνες για απλούστερο θέμα του πάρκινγκ και δεν πήρα απάντηση ποτέ. Του επισημαίνω ότι αν ήμουν στην θέση της τραυματισμένης κυρίας θα καλούσα την αστυνομία επιτόπου και θα απαιτούσα τη μετάβαση μου σε νοσοκομείο. Μου απαντά 'Δεν ξέρετε τι περιστατικά έχουμε, ακούνε τον ήχο και πέφτουν πάνω στις πόρτες με μανία'. Στην προκειμένη περίπτωση όμως η αποβάθρα ήταν γεμάτη κόσμο και η οδηγός απλά βιαζόταν.
Είναι φανερό ότι αν σε σκοτώσει το τρένο δύσκολα θα βρεις το δίκιο σου. Θα πουν ίσως ότι έτρεχες και έπεσες πάνω στην πόρτα του τρένου για να σκοτωθείς, γιατί ήσουν ψυχικά ασταθής και η ζέστη εντείνει τέτοιες συμπεριφορές. Είσαι μόνος απέναντι σε ένα μονοπώλιο. Τα μονοπώλια είναι αλαζονικά και το δείχνουν. Βέβαια το μετρό πάντου είναι μονοπωλιακό, μόνο που στην Ελλάδα κάθε ακραία αρνητική στάση απέναντι στον πολίτη βρίσκει πρόσφορο έδαφος. Τραγική διαπίστωση.
gasireu
δεν ξέρω αν θα πλακωνόμαστε όλοι στους δρόμους μα βλέπω πως το ζωνάρι όλων μας είναι απλωμένο όσο ποτέ άλλοτε
απ'το να μη φοράς καν ζωνάρι και να μπαίνεις στο καβούκι σου ίσως και να ΄ναι υγιές ως στάση αυτό το τσίτωμα , δεν ξέρω , ειλικρινά
και εν τέλει δεν είναι θέμα ποιός θα τις φάει, αφού και να τον μελανιάσεις , πάλι "θεσμικά" αυτός θα κερδίσει έστω και στα σημεία
Κ.Κ.Μ.
Είμαι Πειραιώς και βλέπω από απόσταση το 811 λεωφορείο για το ΤΕΙ Πειραιά να βγαίνει από το φανάρι στη Σοφοκλέους και τρέχω να το προλάβω στη στάση επί της Πειραιώς. Φτάνω στην μπροστινή πόρτα στη θέση του οδηγού που έχει γυρισμένο το κεφάλι προς την πόρτα (φοράει μάυρα γυαλιά) και με το που κάνω την κίνηση να μπω την κλείνει και μένω μ@λ@κ@ς.
Πήρα το επόμενο και φτάνωντας στο ΤΕΙ μόλις φεύγει για το δρομολόγιο της επιστροφής.
Το τι μπινελίκι του έριξα δεν λέγεται και φυσικά ήθελε και τα ρέστα ο ταρίφας.
Άλλος οδηγός, αντί να μου ανοίξει την μπροστινή πόρτα που ήμουν δίπλα μου λέει με ύφος "βγές από την άλλη" ΛΕΣ ΚΑΙ ΘΑ ΠΑΘΑΙΝΕ ΤΙΠΟΤΑ ΑΝ ΠΑΤΟΥΣΕ ΤΟ ΚΟΥΜΠΙ Ο ΑΡΧΙμαφιόζοΤΑΞΙΤΖΗΣ.
καραγκιόζηδες όσο λίγοι αλλά ξύλο; Δεν νομίζω ότι μαθαίνει κανείς με το ξύλο
KKM, έχεις δίκιο, ότι η νίκη θα είναι σχεδόν πάντα θεσμική. Και αν θες καλά θα κάνει και να είναι θεσμική. Αλλά τελικά κανένας θεσμός δεν μπορεί να σε κάνει να μην είσαι γαϊδούρι. Απλά αν είσαι γαϊδούρι πίσω από το θεσμό θα βρεις τη δυνατότητα να κρυφτείς.
Gasireu, θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω το σχόλιό σου ως αντεπιχείρημα στον Προκόπη, ωστόσο τελικά εσύ καλά έκανες και το κυνήγησες το θέμα και εγώ κακά έκανα που δεν πήγα τουλάχιστον να ζητήσω τα ρέστα από τον οδηγό.
Και ναι old,να κακοχαρακτηρίσουμε τον οδηγό που δεν μερίμνησε για τον παππούλη. Αλλα εγώ προσωπικα θα ήμουν απειρος πιο ευχαριστημένος αν η κοινωνία μας μπορούσε να παρέχει στον κάθε ηλικιωμενο την νηφαλιότητα και την ηρεμία που δικαιούται. Μια νηφαλιότητα που θα τον έκανε να απολαμβανει τα τελευταία χρόνια της ζωής του και όχι να τρέχει να προλάβει εναγωνιωδώς το κάθε μετρό.
Κnoulp, τι σχέση έχει αυτό που λες όμως; Υπάρχει εκείνη η κοινωνία στην οποία οι γέροι δεν θέλουν να προλάβουν ποτέ ένα μεταφορικό μέσο; Είναι δείγμα αρνητικό για την κοινωνία ότι ένας γέρος προσπαθεί να προλάβει το μετρό;
Συγγνώμη αν δεν συμφωνούμε,αλλά υπάρχει και αν ακόμα δεν υπαρχει σίγουρα θα έπρεπε. Θήμησου ότι μιλάμε για το μετρό που περνάει κάθε 5 λεπτά και όχι το τρένο για Λαμία η Θήβα.Και ναι είναι απολύτως υγιές για εσένα, εμένα και τους περισσότερους να τρέχουμε νυχθημερόν, αλλά προσωρικά δε βρίσκω κανένα λόγο ο παππούς αυτός, αλλά και ο κάθε ηλικιωμένος να περάσει τα τελευταία χρόνια της ζωής του μέσα στο άγχος.Εσύ αλήθεια θα ήσουν ικανοποιημένομένος με την εικόνα του εαυτού σου να κυνηγάει μετρό ως τα βαθιά γεράματα?
old boy..ξερεις τι γουσταρω?? Να πας για καμια δουλια σε καμια εφορια η δημοσια υπ.Και να βρεις κανεναν γερο στην σειρα μπροστα σου.Ξερεις απο αυτους που...μπλα-μπλα-θα το πω στον Αυτια.... Σοβαρα ρε παιδια καθε 5 λεπτα εχει τρενο??Οχι ρε πουστη εδω πανω(επαρχια)καθε ωρα.ενω τα σαββατα αστα να πανε.Ασε που κατι παπουστιδες και γριουλες πληρωνουν με κερματα το ακριβως αντιτιμο του εισιτηριου....ΑΧ παιδακι μου καπου εχω 10 λεπτα περιμενε λιγο......
Η ιστορία του μετρό είναι λίγο άκυρη. Σε μια ιδεατή κοινωνία τα ρολόγια θα λειτουργούσαν σχετικιστικά, και ο παππούς θα έτρεχε με την ταχύτητα του φωτός. Το ό,τι ο παππούς δεν μπορεί να πάρει να πόδια του και σκονταύτει σε κάθε πεζοδρόμιο, εξ ου και το ο παππούς ή από πέσιμο θα πάει ή από χέσιμο δεν ενοχλεί κανένα; Μα πού ζήτε;
Δήλωσε η τσούλα η ιστορία ότι γεράσαμε
τις εμμονές μας περισυλλέγουνε τα σκουπιδιάρικα
όνειρα ξένα ράκη αλλότρια ζητωκραυγάσαμε
και τώρα εισπράττουμε απ' την εξέδρα μας βροχή δεκάρικα
Το σχόλιο του Προκόπη Δούκα είναι φαινομενικά σωστό και μπορεί να χαρακτηριστεί από αθώα ορθότητα. Αλλά αυτό είναι που το κάνει και το πιο επικίνδυνο από όλα. Αυτή η αδυναμία που μας έχει απομείνει θα εκκρεμεί μέχρι να πάρουμε συνολικές αποφάσεις για τη σχέση που θα έχουμε με τον κόσμο γύρω μας (δεν υπερβάλλω): αυτή μπορεί να είναι άμεση (βρίζω, τσακώνομαι, γελάω, εξοργίζομαι, κοροϊδεύω, δέρνω, το βουλώνω, φτύνω, παρεμβαίνω άμεσα, εγώ ο ίδιος πάντως τοποθετούμαι στον χώρο που προφανώς με αφορά) με κέρδος μιαν αίσθηση ύπαρξης, ή θα είναι έμμεση τοποθετώντας μεσολαβητές που διαχειρίζονται γραφειοκρατικά την καθημερινότητα μας μέσα από γραφεία παραπόνων και δημόσιων σχέσεων. (αυτό βέβαια που φαίνεται να μας εξοντώνει όλους είναι η απίστευτη υπαλληλική ελαφρότητα γύρω μας, παράγωγο ενός τόπου καμμένου). Αυτό που αντιπροτείνει λοιπόν ο Προκόπης Δούκας τόσο νηφάλια δείχνει προς την κατεύθυνση της ολοκλήρωσης της μετάβασης μας συνολικά προς μια γραφειοκρατικά ρυθμισμένη καθημερινότητα κατά την οποία δεν είναι "ορθό" να παρέμβουμε άμεσα σε αυτή (τσούπ! ξεπετάγεται και ο φόβος) και όλοι μας θα οφείλουμε να συμμορφωθούμε σε κανόνες βγαλμένους από αυστηρά μάνιουαλ εταιριών (κατά τα οποία ό,τι μετριέται προβλέπεται, όλα τ'άλλα απλώς δεν υπάρχουν - όντως τι είδους παράπονο θα μπορούσες να διατυπώσεις απέναντι στον οδηγό; Κανένα!) που εκτελούν υπάλληλοι-αυτόματα τα οποία επαναλαμβάνουν: "Ι don't make the rules, i just apply them".
Zωή στο Σαλόνι, βρίσκω το σχόλιό σου εξαιρετικά ενδιαφέρον και διαυγές και ως ένα βαθμό το προσυπογράφω κιόλας. Ωστόσο, φοβάμαι πως στο συγκεκριμένο θέμα εγώ είμαι ο πιο ενδεικτικός ανθρωπότυπος νεοέλληνα και όχι ο Προκόπης: οι περισσότεροι από εμάς με διάφορες αφορμές θυμώνουμε, γίνουμαστε Τούρκοι (pun intended), ξεσπάμε σε κανένα μπινελίκι ή στην πιο ηλεκτρονική μορφή του σε κανένα ποστ και μετά το θέμα εξαφανίζεται. Η διαδικασία που περιγράφει ο Προκόπης (με όλους τους κινδύνους που επισημαίνεις πως έχει)αν ακολουθούνταν συστηματικά νομίζω ότι δεν θα είχαμε μετατραπεί σε απέραντη γραφειοκρατική μηχανή αλλά σε ένα κράτος που οι θεσμοί θα λειτουργούσαν αρκετά καλύτερα.
Σίγουρα εσύ είσαι ο νεοέλληνας του τώρα: αφού σαστίζεις ακόμα και με τα νεύρα σου και νιώθεις και ενοχές από πάνω. Όπως και οι περισσότεροι που παρακολουθούμε ανήμποροί και τρομοκρατημένοι την μεγάλη μετάβαση. Γιατί είμαστε ακόμα στον αέρα. Λίγο πριν προσγειωθούμε. Υπό αυτή την έννοια σίγουρα και ο κάθε Προκόπης Δούκας είναι ο άνθρωπος από το μέλλον, βάσει της βεβαιότητας του για το σημείο προσγείωσης. Το κοινό μας πρόβλημα είναι πως δεν ξέρουμε προς τα πού να πάμε, την ώρα που το τράνζιτ δεν αντέχεται. Στεναχωριέμαι ειλικρινά που δεν με κατάλαβες: δεν είναι το θέμα το μπινελίκι ή το ξύλο, αλλά το αν θα δεχτούμε να δούμε ως μόνη "φυσιολογική" και "απαιτούμενη" λύση μιαν ολοκληρωτική θεσμοποίηση της ζωής μας από άκρη σε άκρη ("που είναι το κράτος, πού είναι η πολιτεία;", αλλά και το ότι πρέπει να εφαρμόζονται "επιτέλους" όλοι οι νόμοι, λες και είναι όλα ζήτημα νομικής διευθέτησης, λες και έχει χαθεί ο δρόμος της αυτορρύθμισης, λες και οι νόμοι γίναν σύνταγμα και συμφωνούμε όλοι με δαύτους). Τότε είναι που η βία θα βαρέσει κόκκινα και θα γίνει ανυπόφορη, αφού δεν θα έχει χώρο καν να ξεφουσκώνει στην ώρα της. Γιατί δεν θα δικαιούσαι πια να θυμώσεις, αφού θα υπάρχουν θεσμοθετημένες οδοί γι αυτό (δεν είμαι υπερβολικός. Μέχρι την Αγγλία δρόμος είναι αυτό που περιγράφω). Χάθηκα, αλλά επανέρχομαι. Το πρόβλημα των γραφειοκρατικών θεσμών δεν είναι ο όγκος των διαδικασιών που ακολουθούν, αλλά η σκοπιμότητα τους: ενώ εμφανίζονται να εξυπηρετούν σχέσεις, τελικά επιβάλλουν ένα νέο μοντέλο σχέσεων (αυτό που μπορούν οι ίδιοι να καταλάβουν και να μετρήσουν, δηλαδή να ελέγξουν) το οποίο δεν μπορεί να χωρέσει τις ζωές μας (όχι! να χωρέσεις στο κουτάκι!). Είναι γεγονός πως με έναν τέτοιον τρόπο οι θεσμοί θα λειτουργούσαν καλύτερα, αλλά παραμένει αβέβαιο αν εμείς θα ζούσαμε καλύτερα. Είναι ακριβώς το γεγονός του οδηγού, του γέρου, του βήματος που ανοίγει, είναι ακριβώς αυτό το απρόοπτο μπροστά στο οποίο κάθε θεσμός καταρρέει: βρίσκεται εντελώς εκτός της λογικής του. Έτσι, κανένας θεσμός δεν μπορεί να απαντήσει στην ουσία του προβλήματος μας που είναι ακριβώς αυτός ο κοινός τόπος (που διαμορφώνει τον "κοινό νου")που διαρρηγνύεται. Κανένας νομικά κατοχυρωμένος θεσμός δεν μπορεί να το αντικαταστήσει αυτό, αλλά μόνο να το εξαφανίσει για πάντα αφαιρώντας χειρουργικά τον ζωτικό χώρο της αυτορρύθμισης μας.
«Στεναχωριέμαι ειλικρινά που δεν με κατάλαβες: δεν είναι το θέμα το μπινελίκι ή το ξύλο, αλλά το αν θα δεχτούμε να δούμε ως μόνη "φυσιολογική" και "απαιτούμενη" λύση μιαν ολοκληρωτική θεσμοποίηση της ζωής μας από άκρη σε άκρη ("που είναι το κράτος, πού είναι η πολιτεία;", αλλά και το ότι πρέπει να εφαρμόζονται "επιτέλους" όλοι οι νόμοι, λες και είναι όλα ζήτημα νομικής διευθέτησης, λες και έχει χαθεί ο δρόμος της αυτορρύθμισης, λες και οι νόμοι γίναν σύνταγμα και συμφωνούμε όλοι με δαύτους)».
Οκ, με τη δεύτερη το κατάλαβα και συμφωνώ απόλυτα.
«Είναι ακριβώς το γεγονός του οδηγού, του γέρου, του βήματος που ανοίγει, είναι ακριβώς αυτό το απρόοπτο μπροστά στο οποίο κάθε θεσμός καταρρέει: βρίσκεται εντελώς εκτός της λογικής του»
Ή με άλλα λόγια, ο θεσμός μπορεί να ορίζει ότι π.χ. τα τραίνα θα φεύγου μετά από την «αναγκαία και μόνο» στάση σε κάθε σταθμο, αλλά το μέτρο αυτής της αναγκαίας στάσης μπορεί να είναι μόνο ανθρώπινο και να κρίνεται με κριτήρια μόνο ανθρώπινα, με κριτήρια που δεν είναι δυνατό να συνταγογραφηθούν εκ των προτέρων.
πολυ συναρπαστικος κ διδακτικος[με τη καλη εννοια]ο διαλογος μεταξυ old boy k ζωης στο σαλονι
βεβαια με εκανε να νιωσω λιγο χαζος γιατι διαπραγματευτηκε ζητηματα δυσκολα κ αναγκαστηκα να διαβασω 2-3 φορες τα σχολια τους για να καταλαβω τι εννοειτε,αλλα αξιζε τον κοπο!
Σαλόνι, οι ανησυχίες σου για το δικαίωμά σου στον θυμό είναι κατά τη γνώμη μου υπερβολικές.
Έχουμε δικαίωμα να θυμώνουμε αλλά δεν έχουμε δικαίωμα να εκδηλώνουμε το θυμό μας κατά το δοκούν.
Αποδέχεσαι το δικαίωμα των αγροτών να κλείνουν τις εθνικές οδούς επειδή θύμωσαν ή αγανάκτησαν, όταν εσύ θέλεις να τις χρησιμοποιήσεις;
Και αν ναι, μήπως αποδέχεσαι το δικαίωμα κάποιου φτωχού να σε σπάσει στο ξύλο επειδή εσύ, κλέβοντας κατά τη γνώμη του, έχεις τη δυνατότητα να κάνεις μια άνετη ζωή ενώ αυτός όχι; Αν ήσουν εσύ ο οδηγός του μετρό θα σου άρεσε να σε δέρνουν όποτε θεωρούν πως δεν περίμενες αρκετά πριν αποφασίσεις να κλείσεις τις πόρτες;
Οι νόμοι είναι απαραίτητοι και για τον έλεγχο των αντιδράσεών μας όταν αυτές θεωρούνται ακραίες και οι θεσμοί απαραίτητοι σαν μέσο έκφρασής τους (των αντιδράσεων).
Νομίζω πως η σωστή σχέση μεταξύ ελέγχου και ελευθερίας έκφρασης βρίσκεται αυτή τη στιγμή σε γενικά αποδεκτό για τη δημοκρατία σημείο. Θεωρώ πιο επικίνδυνη τη δική σου προσέγγιση από την αβεβαιότητα για το που θα καταλήξει αυτή η κατάσταση και δεν αισθάνομαι στριμωγμένος μέσα στο κουτάκι που περιγράφει το παράπονό μου.
pantsik
αν ζουσαμε στις Σκανδιναυικες χωρες,εγω θα προσυπεγραφα τα λεγομενα σου
Εκει πραγματωνονται ολα οσα λες[η τουλαχιστον,το προσπαθουνε]
λες
Οι νόμοι είναι απαραίτητοι και για τον έλεγχο των αντιδράσεών μας όταν αυτές θεωρούνται ακραίες και οι θεσμοί απαραίτητοι σαν μέσο έκφρασής τους (των αντιδράσεων).
σε μια ιδεατη Πολιτεια,ετσι ακριβως ειναι
τι σε κανει να πιστευεις οτι εδω στην Ελλαδα,λειτουργουν νομοι που τηρουνται κ θεσμοι που θεσμοι που δεν εχουν διαβρωθει κ τους οφειλουμε σεβασμο?
μπορει εσυ να πιστευεις οτι οι εγχωριοι κυβερνωντες προσπαθουν για ισονομια κ αξιοκρατια κ οτι οι προσπαθειες τους αυτες ειναι κ αξιεπαινες
η μπορει να πιστευεις οτι η Δικαιοσυνη ειναι οντως τυφλη κ οτι δε κανει διακρισεις
οτι λειτουργει η διακριση των εξουσιων κ οτι η δικαστικη εξουσια δεν ειναι θεραπαινιδα της εκτελεστικης
μπορει κ η υπαρχουσα ταξη πραγματων να σε καλυπτει
αλλα τυχαινει οι 8 με 9 στους 10 να διαφωνουν
το ποσοστο ειναι φυσικα τελειως αυθαιρετο
αλλα εγω αυτο πιστευω
κ οσο περισσοτεροι το πιστευουν
τοσο κ αυξανεται η πιθανοτητα η υπαρχουσα ταξη πραγματων στην οποια ομνυεις,να ανατραπει
κ φυσικα δεν θα ανατραπει με διαδικτυακα μανιφεστα που λειτουργουν περισσοτερο σαν στιγμιαιες εκτονωσης του θυμου
το μελλον κρυβει πολλες εκπληξεις
υπαρχει ενα μπλογκ πολυ αξιολογο-μεταξυ πολλων αλλων-που ανακαλυψα προσφατα
[ΘΑΥΜΑΣΤΗ Η ΜΠΛΟΓΚΟΣΦΑΙΡΑ,OLD BOY,ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΣΟΥ ΤΗ ΓΝΩΡΙΣΑ Κ ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!]
λεγεται RADICAL DESIRE
οποιος εχει χρονο,ας διαβασει τις σημερινες-κ οχι μονο-αναρτησεις
celin συμφωνώ πως η ελληνική πραγματικότητα απέχει πολύ από την ιδεατή. Απέχει πολύ ακόμα και τις ανεπτυγμένες ευρωπαϊκές χώρες.
Αλλά αυτό δεν μου δίνει άλλοθι για να στραφώ προς στην αναρχία. Αν κάποτε αλλάξει κάτι στη χώρα μας αυτό θα γίνει μέσω οργανωμένων αντιδράσεων και όχι με ατομικά ξεσπάσματα.
pantsik δεν ειμαι αναρχικος ειλικρινα σου μιλαω,απο τοτε που θυμαμαι τον εαυτο μου εψαχνα/ηθελα να πιστευω σε θεσμους,σε ιεραρχιες,σε πραγματα που με υπερβαινουν,σε ιδεολογιες
ειχα ολη τη καλη διαθεση να εμπιστευτω τα θεσμικα προσωπα,τους πρωθυπουργους,τους υπουργους,τους δικαστικους,τους ακαδημαικους
Εγω δε θα σου πω οτι ολοι αυτοι ειναι πουλημενοι κ αρχιαπατεωνες.
Αλλα καποιο απο αυτους,ειναι.
Κ οι ομοιοι τους δε μπορεσαν να τους αποτρεψουν απο το να καταστρεψουν τη χωρα,επομενως ειναι ανικανοι
Κ οι ομοιοι τους δε τους τιμωρησαν,επομενως τους συγκαλυψαν,επομενως ειναι συνενοχοι
Δεν ειμαι αναρχικος
Ψαχνω με καημο να πιστεψω σε κατι
Κ περα απο τον ερωτα κ τη φιλια,τιποτα αλλο δεν εχει μεινει για να πιστεψεις
Φυσικα κ μονο με οργανωμενες αντιδρασεις,θα αλλαξει
Δεν θα καρποφορησουν αντιδρασεις τυπου ναροντνιστων
Pantsik, δεν μιλά για βία όμως το Σαλόνι, ούτε αρνείται γενικά την ύπαρξη νόμων και θεσμών. Εκείνο που λέει είναι ότι δεν μπορεί κάθε μα κάθε ανθρώπινη δραστηριότητα να εξαντλείται στη θεσμική και νομική της διάσταση.
Celin, Radical Desire rules ;)
Δημοσίευση σχολίου
<< Home