Ο Έλληνμαν

Η χώρα χρεωκοπούσε. Σκοτεινοί οίκοι αξιολόγησης, παιχνίδια κερδοσκόπων, κισιγκερισμός. Μόνο από θαύμα θα μπορούσε να σωθεί. Ή από υπερήρωα. Όταν όλα έδειχναν να έχουν χαθεί, όταν όλοι οι Έλληνες είχαν πάθει κατάθλιψη από την καθημερινή ελεεινολογία για τα χάλια μας, τότε εμφανίστηκε ο Έλληνμαν. Αποτέλεσμα σπάνιας μετάλλαξης, ο Έλληνμαν ήταν μισός άνθρωπος και μισός Έλληνας. Η στολή του ήταν η κλασσική εφαρμοστή στολή υπερήρωα, με χρώμα γαλανόλευκο και σήμα στο πέτο την «Χριστιανική Ακρόπολη» (δηλαδή τον Παρθενώνα με ένα μεγάλο σταυρό στην κορυφή του). Η μάσκα του κατέληγε σε μια λατέξ περικεφαλαία. Μολονότι είχε πάμπολλες προσφορές για κανονική διαφήμιση στη στολή, εκείνος προτίμησε να βάλει το φιλανθρωπικό σήμα της «Ελπίδας».
Το σχέδιο του ήταν απλό: αφού δεν μας επιτρέπετε να αντιμετωπίσουμε τη κρίση κόβοντας νέο νόμισμα, κι αφού το νόμισμα το έχουμε κοινό, το ευρώ σας θα γίνει δικό μας. Ένα προς ένα ξέσκισε τα χρηματιστήριά των εταίρων μας. Τα χρήματα που μάζευε έμπαιναν στα δημόσια ταμεία, πλήρωναν χρέη, μισθούς, επιδόματα ανεργίας. «Ο Έλληνμαν νικά το έλλειμμα» γράφαν οι εφημερίδες.
Μετά ο Έλληνμαν τα έβαλε με την ηρωίνη. Εκείνος έπινε κάθε βράδυ μια ουσία που τον μετέτρεπε σε υπερήρωα, την υπερηρωίνη. Ένα βράδυ γύρισε την πόλη, έδωσε σε όλα τα πρεζάκια να πιουν και αυτά άρχισαν να πετάνε μαζί του προς άγνωστη κατεύθυνση. Η κατεύθυνση αποδείχθηκε πως ήταν τα Ίμια. Οι Τούρκοι έφεραν στο καπάκι τους δικούς τους ναρκομανείς και έτσι με ένα σμπάρο τα δυο κράτη απαλλάχθηκαν και από μια γκρίζα ζώνη και από το πρόβλημα των ναρκωτικών. Οι δρόμοι της πόλης καθάρισαν και κυριολεκτικά, αφού ο Έλληνμαν πλήρωνε τους αλλοδαπούς καθαριστές των φαναριών, ώστε να καθαρίζουν πεζοδρόμια και δρόμους αντί να πηγαίνουν από αυτοκίνητο σε αυτοκίνητο.
Ο Έλληνμαν ήταν έτοιμος να συλλάβει και τη νέα γενιά τρομοκρατών, αλλά ο Μιχάλης Χρυσοχοϊδης είπε ότι η χώρα δεν έχει ανάγκη από βιτζιλάντηδες, η χώρα έχει αστυνομία και πολιτική ηγεσία. Στη λέξη «πολιτική ηγεσία» η φωνή του έφτασε το πικ της στύσης της και λιποθύμησε από συγκίνηση, γεγονός που ισορρόπησε δημοσκοπικά για το ΠΑΣΟΚ τη φθορά που θα υφίστατο από το υπουργικό στοπ στον Έλληνμαν.
Στην κανονική του ζωή ο Έλληνμαν ήταν δημόσιος υπάλληλος. Κατάλαβε ότι το έχει το υπερφυσικό, όταν μια μέρα γκρέμισε ένα τοίχο στη δουλειά, μόνο και μόνο με τη δύναμη της συσσωρευμένης ανίας του βλέμματός του. Ο Έλληνμαν ήταν 41 ετών και ζούσε με την μαμά του, η οποία τον είχε γράψει στο «Μια νύφη για τον γιο μου». Το είπε και στην εκπομπή ότι το παιδί της σώζει την πατρίδα, αλλά κανείς δεν την πήρε στο σοβαρά, ενώ ακούγοντάς την οι άλλες μαμάδες άρχισαν να πλειοδοτούν για τα κατόρθωματα των δικών τους αγοριών.
Το όχημά του ήταν παλιό και ρυπογόνο. Στα πρότυπα των υπερηρώων το είχε μεταποιήσει, ώστε να αποφεύγει την κίνηση. Και δεν υπάρχει αποτελεσματικότερος τρόπος αποφυγής της κίνησης (αλλά και των πράσινων τελών) από την πλήρη ακινησία. Η μεταποίηση συνίστατο στην παράδοση των πινακίδων του. Δεν το χρειαζόταν άλλωστε: τα βράδια πετούσε, τα πρωινά έπαιρνε το μετρό. Του άρεσε να κάθεται μπροστά από τον «Πολίτη τον Απολίτιστο», καθώς του μετέδιδε μια γενικότερη αισιοδοξία για το μέλλον: υπάρχουν δουλειές για όλους.
Εν τω μεταξύ στη χώρα είχαν συρρεύσει επίλεκτοι ξένοι πράκτορες, που ήθελαν να τον παγιδεύσουν. Πρόλαβε να βρει καταφύγιο σε ένα Πανεπιστήμιο. Μπροστά στο Πανεπιστημιακό Άσυλο οι πράκτορες κώλωσαν, τα μάζεψαν και γύρισαν στις πατρίδες τους. Σύσσωμος ο Ελληνικός λαός ξέσπασε σε πανηγυρισμούς, πλην του Αλέξανδρου Τζιολη που παρέμεινε μπλαζέ.
Η εκπομπή όμως είχε αποτέλεσμα, η νύφη βρέθηκε και ακολουθώντας τη συμβουλή της μαμάς ο Έλληνμαν άφησε τις εργένικες τρέλες. Η γυναίκα του περίμενε άλλωστε ένα γιο και ήλπιζε πως ο γιος του θα έπαιρνε τα γονίδιά του. Ο γιος του τα πήρε, αλλά μεγάλωσε και σε μια πατρίδα γεμάτη μη καθαρούς Έλληνες. Ευτυχώς ο Έλληνμαν δεν πρόλαβε να τα δει όλα αυτά, καθώς σκοτώθηκε σε ύποπτο ατύχημα. Ήταν προφανώς η εκδίκηση των ξένων πρακτόρων, αλλά οι καθαροί Έλληνες -όντας πια μειοψηφία στον τόπο τους- δεν τολμούσαν να αντιδράσουν. Στις εκλογές μάλιστα που ακολούθησαν το «Κόμμα των Μεταναστών» σάρωσε. Τώρα πια η πατρίδα δεν σωζόταν ούτε με θαύμα.

(Κείμενο γραμμένο για το «SMS» της «Sportday»)