Εκείνο που δεν συνέβη
Έχω πάει σε πάμπολλα ματς στη ζωή μου, αλλά ατμόσφαιρα κερκίδας σαν αυτή του Παναθηναϊκός - Ανόρθωση δεν έχω ξαναβιώσει. Ο αγώνας διεξαγόταν τρια βράδια μετά το μοιραίο της 6ης Δεκεμβρίου 2008 και παρά την «τεράστια σημασία του» ήταν ξεκάθαρο ότι είχαν συμβεί άλλα πράγματα που είχαν λιγάκι μεγαλύτερη σημασία. Το χιλιοακουσμένο «Μπάτσοι - Γουρούνια - Δολοφόνοι» ακουγόταν εκείνη τη νύχτα από τις θύρες των οργανωμένων σαν χορός αρχαίας τραγωδίας· ίσως ο τρόπος που το φώναζαν, ίσως οι παγωμένες σιωπές πριν και μετά. Αν για μένα το γεγονός μαρτυρούσε την καταλυτική δυναμική των γεγονότων, πολλοί θα αντέτειναν ότι στην πραγματικότητα συνέβη το ακριβώς αντίστροφο: ότι δηλαδή δεν ήταν τέτοια η δύναμη του Δεκέμβρη ώστε να πολιτικοποιήσει ακόμη και την κερκίδα των φανατικών, αλλά ότι ήταν οι κερκίδες των φανατικών που γέμισαν τους δρόμους, ότι όλη η περίφημη κοινωνική εξέγερση δεν ήταν τελικά τίποτε περισσότερο από μυθοποιημένος χουλιγκανισμός.Κι αυτή είναι μια άποψη που μάλλον έχει ευρύτερη αποδοχή απ' ό,τι φανταζόμουν. Έβλεπα πρόσφατα μια συζήτηση στην τηλεόραση με καλεσμένους μόνο νεοδημοκράτες· κι ενώ τρώγονταν και διαφωνούσαν, συμφωνούσαν ομόθυμα σε ένα πράγμα: στο πόσο κακό έκανε στην παράταξη ο περσινός Δεκέμβρης· τότε που οι πόλεις παραδόθηκαν στους κουκουλοφόρους, τότε που τα καταστήματα παραδόθηκαν στους βανδαλισμούς. Υπάρχει λοιπόν από την μια πλευρά του ιδεολογικού φάσματος (που εννοείται δεν αφορά μόνο τη ΝΔ, αλλά διατρέχει όλα σχεδόν τα κόμματα) η αντίληψη του Δεκέμβρη ως μιας γιορτής της ανομίας και της καταστροφής και μόνο.
Όσο όμως προφανές πρέπει να είναι ότι ο Δεκέμβρης ήταν κάτι πολύ διαφορετικό από λίγα μερόνυχτα βανδαλισμών, δεν ξέρω πόσο φρόνιμο είναι και να εξακολουθώ να πιστεύω όσα πίστευα πέρσι. Συνέβαινε όντως αυτό το σχεδόν συνταρακτικό που αρκετοί από μας θεωρούσαμε πως συνέβαινε; Κι αν ναι, πού πήγε στη συνέχεια; Στις ζωές των προγόνων μας η Ιστορία επενέβαινε ακατάπαυστα: πόλεμοι απελευθερωτικοί, παγκόσμιοι, εμφύλιοι, μετά πολιτική ανωμαλία, μετά χούντα, Πολυτεχνείο, Μεταπολίτευση. Τρεισίμισι δεκαετίες τώρα τα μεγάλα γεγονότα της Ιστορίας φαίνεται να απουσιάζουν και αφού μια ζωή την έχουμε, μήπως ψάξαμε να της προσδώσουμε λίγη δραματικότητα; Μήπως ψάξαμε να βρούμε στο Δεκέμβρη ένα νόημα που δεν είχε; Θέλω να πιστεύω πως όχι.
Ακόμα και αν δεχθούμε πως δεν οδήγησε σε κάποια απτά και συγκεκριμένα αποτελέσματα, ο Δεκέμβρης δεν ήταν μια ραψωδία του μηδενός. Ο Δεκέμβρης δεν είχε το μηδέν ως αίτημα, αντίθετα, αντέδρασε στο περιρρέον μηδέν μιας αξιακά νοσηρής κοινωνίας. Πέντε - δέκα συγκεκριμένα αιτήματα σημαίνουν μια γενική συναίνεση σε ένα μοντέλο κοινωνίας, μοντέλο που προσδοκείς να βελτιωθεί ακόμη περισσότερο με την τυχόν ικανοποίησή τους. Αντίθετα, η μη υποβολή των πέντε - δέκα συγκεκριμένων αιτημάτων δεν υποδηλώνε θολούρα και αφασία, αλλά μια -έστω άρρητη και μη καλά χωνεμένη, πλην όμως υπαρκτή- γενική άρνηση ενός μοντέλου κοινωνίας. Τα πράγματα περιπλέκονται όταν η άρνηση του μοντέλου δεν είναι ντε και καλά η άρνηση του τυπικού του στησίματος, αλλά του τρόπου με τον οποίο αυτό λειτουργεί στην πράξη: πώς να ζητήσεις κάτι που αφορά ουσία κι όχι θεσμούς;
Νιώθεις έτσι ότι βρίσκεσαι πιο κοντά σε όσους «εξεγέρθηκαν» χωρίς συγκεκριμένο αίτημα, παρά σε εκείνους που τα αιτήματά τους είναι αποκρυσταλλωμένα, διατυπώνονται πάντα θεσμικά και αφορούν πάντα την τυπική διάσταση των πραγμάτων. Κι αν εσύ εξακολουθείς κι έχεις ερωτήσεις, εκείνοι έχουν όλες τις τυπικές απαντήσεις και μαζί τους κάθε φύσεως εξουσία, την οποία ξέρουν πως θέλουν, ενώ εσύ ξέρεις μόνο τι δεν θέλεις, δεν θέλεις αυτό που συμβαίνει και το οποίο είναι περιβεβλημένο με το μανδύα της κανονικότητας, της θεσμικότητας, της κοινωνικής εκπροσώπησης κάποιων άλλων και μην κάνεις κι άλλο λάθος και ρωτήσεις ως πότε θα τρώνε από το αίτημα· τα έτοιμα μπορεί κάποτε να τελειώνουν - το αίτημα ποτέ.
Ένα χρόνο μετά, η νύχτα της 6ης Δεκεμβρίου έχει αφήσει ως κληρονομιά ένα σωρό ιδεολογικές αμφιβολίες και μια φυσική βεβαιότητα: την πιο ακλόνητη απ' όλες τις βεβαιότητες, τη βεβαιότητα του θανάτου. Πολλά μπορεί να συνέβησαν μέσα σε αυτόν τον χρόνο, αλλά εκείνο που δεν συνέβη ήταν η ζωή ενός 16χρονου αγοριού. Θα ήταν, άραγε, πιο υγιής ψυχικά η νεολαία μιας κοινωνίας που θα είχε αντιδράσει ψύχραιμα στο άκουσμα του τρόπου με τον οποίο η ζωή αυτή αφαιρέθηκε;
(Κείμενο γραμμένο για το «SMS» της «SportDay»)
posted by Old Boy @ 12:30 π.μ.
17 comments
17 Comments:
Θα ήταν πιο υγιής η κοινωνία που θα είχε αντιδράσει διαφορετικά. Όπως λόγου χάρη αντιδρά η ισπανική κοινωνία κάθε φορά που χύνεται άδικα αίμα. Με ειρηνικές διαδηλώσεις εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων που διαμαρτύρονται για κάθε αδόκητο θάνατο και που έμπρακτα δηλώνουν ότι δεν είναι συμμέτοχοι σε αυτό που κάποιοι διαπράττουν στο όνομά τους.
Δεν ψάχνουν να βρουν αφορμή να βιαιοπραγήσουν, να απαντήσουν με βία δηλαδή στη βία, να λεηλατήσουν, να καπηλευτούν ένα θάνατο. Δυστυχώς, δεν επρόκειτο για κοινωνική εξέγερση, όπως φιλάρεσκα την ονόμασαν τα κάθε είδους μέσα. Αλλά για πλιάτσικο.
Ο λόγος, old boy, δεν είναι ότι δεν υπήρχε θεσμοποίηση ή συγκεκριμενοποίηση των αιτημάτων. Αλλά ότι δεν υπήρχαν αιτήματα.
Αυτό που υπήρχε ήταν διάθεση για τσαμπουκά με την κρατική μηχανή, για καταστροφή δημοσίων κτιρίων - συμβόλων στο μυαλό τους κι εγώ δεν ξέρω ποιου κακού δαίμονα -, για λεηλασία ενός τρόπου ζωής που φαντάζει μακρινός και μετά από δύο δεκαετίες θα έχουν όλοι τους υιοθετήσει, αλλά δεν υπήρχε διάθεση για κοινωνική αλλαγή. Και αυτό δεν το κρίνω εκ του αποτελέσματος, δεδομένου ότι ένα χρονό μετά βουλιάζουμε ακόμη στα σκατά. Το κρίνω από το γενικότερο επίπεδο της νεολαίας μας. Που μπορεί -σωστά- να ενδιαφέρεται για τα καμένα δάση, αλλά αδιαφορεί για την αναξιοκρατία, τη διαφθορά, τις πελατειακές σχέσεις και τόσα άλλα.
Έπειτα λείπει και το ήθος που διέπνεε περασμένες εποχές και αγωνιστές. Όταν η αστυνομική βία είχε αφήσει νεκρούς τους Κουμή και Κανελλοπούλου, γιατί δεν κάηκε η Αθήνα για δεκαπέντε μέρες; Η δική τους ζωή είχε την ίδια αξία με αυτή του Αλέξη. Όπως και με αυτή του Καλτεζά. Απλώς τότε, οι νεολαίες ήταν πιο ιδεολογικά προσανατολισμένες και οι ηγεσίες τους πιο υπεύθυνες. Ενώ σήμερα υπάρχει στους νέους ένα απύθμενο πνευματικό κενό και παντελή έλλειψη οράματος. Γι' αυτό όμως δεν φταίει κανένα κράτος. Το όραμα το διεκδικείς και το φτιάχνεις εσύ στη ζωή σου και στη ζωή των άλλων.
frank
Ενώ σήμερα υπάρχει στους νέους ένα απύθμενο πνευματικό κενό και παντελή έλλειψη οράματος. Γι' αυτό όμως δεν φταίει κανένα κράτος. Το όραμα το διεκδικείς και το φτιάχνεις εσύ στη ζωή σου και στη ζωή των άλλων.
frank
Δεν είναι έτσι. Η ευθύνη του κράτους έγκειται στην έλλειψη πρόνοιας και μέριμνας για την ψυχική ολοκλήρωση των νέων που είναι οι αυριανοί πολίτες του.
Σε μια ιδανική πολιτεία οι νέοι μπορούν και στέκονται υγιείς ψυχικά και εκτονώνουν τις ορμές τους σε δημιουργικούς τομείς, αλλά και άν χρειαστεί ακόμα να αντιδράσουν και να διαμαρτυρηθούν, θα το κάνουν υπό το κράτος του λόγου, της φρόνησης και του αυτοελέγχου.
Αν χρειαστεί να αντιδράσουν ποτέ. Γιατί σε ένα ιδανικό κράτος οι πολίτες του δεν συνηθίζουν να βγαίνουν εκτός εαυτού.
Ότι θα υϊοθετήσουν τον τρόπο ζωής που τώρα φαντάζει μακρινός, όπως τον υϊοθέτησαν και οι μπαμπάδες τους, συμφωνώ, Frank.
Στα περισσότερα από τα υπόλοιπα που λες διαφωνώ, διαφωνώντας περισσότερο απ' όλα με το ότι τελικά όλο αυτό που συνέβη δεν ήταν παρά πλιάτσικο.
Κι εσύ στο σχόλιό σου λες ότι υπάρχει ανάγκη για κοινωνική αλλαγή, αλλά κι εσύ στο σχόλιό σου δεν επισημαίνεις θεσμικές ελλείψεις, αλλά δυσαρμονία ανάμεσα στο θεσμικό φαίνεσθαι και στο ουσιαστικό είναι. Θεσμοί υπάρχουν, τυπικά το σύστημα θα έπρεπε να λειτουργεί ρολόι. Η πράξη είναι που χωλαίνει. Για παράδειγμα δεν προβλέπεται από κανένα νόμο να αντιδράσει όπως αντέδρασε το δίδυμο των αστυνομικών πέρσι τέτοια μέρα. Αλλά αντέδρασε. Και τιμωρείται και θα τιμωρηθεί; Πιθανότατα. Ο Μελίστας αθωώθηκε βέβαια, αλλά τέλος πάντων. Αλλά αν το πάμε έτσι, αφού οι θεσμοί επιλήφθησαν και αυτοί οι δύο ήρθαν αντιμέτωποι με τη Δικαιοσύνη ΟΥΤΕ οι ειρηνικές διαδηλώσεις που περιγράφεις θα έπρεπε να γίνουν. Άσε που αν γίνονταν πάλι θα βρίσκονταν εκείνοι που θα έλεγαν πως εντάξει, δεν μπορεί να κόβεται κάθε τρεις και λίγο η κυκλοφορία, έχουμε και δουλειές να κάνουμε. Ενδέχεται δε αν δεν είχε υπάρξει η βίαιη αντίδραση που υπήρξε το περιστατικό της 6ης Δεκεμβρίου να ξεπερνιόταν ειδησεογραφικά πολύ γρήγορα. Είναι σίγουρο δε ότι αν ο Γρηγορόπουλος ήταν κανένας μετανάστης και όχι παιδί καλής οικογένειας, ο κοινός αποτροπιασμός όλων θα είχε δώσει τη θέση του σε ένα ναι μεν, αλλά. Και όπως κανένας θεσμός δεν λέει ότι η αστυνομική βία είναι καλή και αγαθή, αλλά η αστυνομική βία ζει και βασιλεύει, έτσι και κανένας θεσμός δεν ορίζει ότι ο Κούγιας πρέπει να υπερασπιστεί τον πελάτη του με τον τρόπο που τον υπερασπίζεται.
Οπότε αν το πρόβλημα δεν έγγειται τελικά στους θεσμούς, τα αιτήματα ποιά θα μπορούσαν να είναι; Και επειδή τα αιτήματα ποτέ δεν τελειώνουν το ευκολότερο πράγμα του κόσμου θα ήταν να βρεθούν πέντε αιτήματα, να μπουν μπροστά και όλοι να είναι καλυμμένοι. Αλλά τέτοιου είδους αιτήματα θα αντιμετώπιζαν μόνο συμπτώματα της διάστασης ουσίας και τύπου, όχι την καρδιά της.
Η καρδιά της είναι ότι ο μπάτσος - ράμπο δεν είναι μεμονωμένος αλλά μαθαίνει να λειτουργεί έτσι βλέποντας τους γύρω του και καταλαβαίνοντας ότι είναι μια συμπεριφορά αποδεκτή και μη κολάσιμη. Τυπικά είναι κολάσιμη. Στην πράξη δεν είναι. Η καρδιά της είναι ότι αν δεν μίλαγε ο Κούγιας για τον χουλιγκάνο Γρηγορόπουλο θα μίλαγε κάποιος άλλος που θα αναλάμβανε την υπόθεση, κάποιος που έχει τον Κούγια σαν πρότυπο. Γιατί κανείς θεσμός δεν μπορεί να σου πει πως απαγορεύεται να έχει βγει ο Κούγιας την τελευταία δεκαετία 6.000 φορές στην τηλεόραση. Αντίθετα, θα ήταν προβληματικό νομικά και να το έλεγε. Ο Κούγιας όμως γοητεύει τα κανάλια, γιατί γοητεύει το πρότυπό του, γιατί και οι τηλεαστέρες που τον καλούν Κούγιες είναι στις δουλειές τους. Και κλείνοντας, το ότι δεν μπήκαν πέντε αιτήματα σαν προμετωπίδα οφείλεται στο ότι όσοι βγήκαν στους δρόμους δεν θεώρησαν πως εκπροσωπούνται από την τάδε κομματική νεολαία ή τη δείνα άλλη φοιτητική ή όποια οργάνωση. Όλες αυτές οι οργανώσεις ανθρώπων παίζουν το παιχνίδι με τους όρους του. Και οι όροι του είναι παύεις να μιλάς εσύ και μιλάω εγώ στο όνομά σου. Σε εκπροσωπώ. Λέω τι σκέφτεσαι. Λέω τι ζητάς. Αυτό σκέφτεσαι. Αυτό ζητάς. Η μνημειώδης φράση του Παναγόπουλου όταν είχαν μπει στο δελτίο της ΝΕΤ ήταν πως αυτοί που μπήκαν «δεν είχαν κοινωνικό πρόσωπο». Εκτός λοιπόν από τη βία και τα πλιάτσικα αυτό συνέβη το Δεκέμβρη: διαμαρτυρήθηκαν και είπαν πως κάτι πάει στραβά και είμαστε πολύ οργισμένοι άνθρωποι που δεν τους εκπροσωπούσε καμία οργάνωση. Και τίποτα δεν είναι περισσότερο τρομακτικό από αυτό που δεν μπορείς να ελέγξεις. Και μπορείς να ελέγξεις μόνο αυτό που εκπροσωπείται. Γιατί τότε οι πολλοί γίνονται λίγοι και στους λίγους αντιστοιχεί κομμάτι από την πίττα στο όνομα -πάντα- των πολλών.
έγκειται
Ως καθηγήτρια στο λύκειο, που προσπαθεί να "ακουσει" την φωνή των παιδιών, παρόλο που τα παιδιά δεν αρθρώνουν λόγο, συμφωνω με τον old boy και θέλω να πω δυο πραγματα γι αυτα τα παιδιά που βγηκαν πέρσι στους δρόμους, χωρις ισχυρίζομαι πως τα καταλαβαίνω απόλυτα. Τα παιδιά αυτα (τα παιδια μας) εχουν έλλειμα παιδείας. Δεν διαβάζουν βιβλία, δυσκολεύονται να μιλήσουν. Δεν φταίνε αυτα, η παιδεία δίνεται απο το σπίτι και το σχολείο. Ειναι απογοητευμένα και απαισιόδοξα μέχρι απάθειας. Μια απαθεια που έσπασε πέρσι, με τον τρόπο που έσπασε, και στην οποία ξαναγύρισαν στη συνέχεια και μέχρι νεοτέρας. Δεν πιστέυουν σε τίποτα, δεν έχουν σεβασμό σε τίποτα. Αυτό τους το έχουν εμφυσήσει δια του παραδείγματος οι γονείς και οι δάσκαλοί τους, παρόλο που άλλα πρεσβέυουν με τα λόγια. Αρα, δεν έχουν απο που να κρατηθούν, που να σταθούν. Για όλους αυτούς τους λόγους έχουν μια "αγνότητα" ειναι σαν λευκά χαρτιά. Στα οποία όμως είναι πολύ δύσκολο να γράψει κανείς.
Κλείνω πριν γίνω κουραστική, σημειώνοντας ότι αυτά προφανώς δεν αφορούν το κάθε παιδί, υπάρχουν αρκετές εξαιρέσεις, παιδιά με παιδεία και ιδέες, αλλά νομίζω πως όσο μπορεί κανείς να γενικεύσει μιλώντας για μια γενιά, έτσι έχουν τα πραγματα. Σε ενα φειγ- βολαν που ειδα προχτες στο σχολείο: ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΞΕΝΟΙ ΜΟΝΟ ΜΑΘΗΤΕΣ ΤΡΕΛΛΟΙ ΚΑΙ ΟΡΓΙΣΜΕΝΟΙ. Κάποιοι συναδερφοί μου τσαντίστηκαν...
jomarch
Θα ήθελα να θυμίσω πως ο περσινός Δεκέμβρης δεν αποτελούνταν μόνο από τις βίαιες νυχτερινές οδομαχίες. Υπήρχαν και οι συνεχείς, καθημερινές πορείες διαμαρτυρίας πολιτών όλων των ηλικιών. Χιλιάδων άοπλων πολιτών (που, σε αρκετές περιπτώσεις, αντιμετωπίστηκαν με βίαιη καταστολή).
Αν ήταν δεκαπλάσιοι οι "πρωινοί", ίσως να μην υπήρχαν οι "βραδινοί", ίσως η κοινωνία που τους δημιούργησε να ήταν αλλιώτικη.
Δεν ξέρω κατά πόσο οι γονείς που έμειναν να χαζεύουν τα δρώμενα με υπόκρουση Πρετεντέρη δικαιούνται πραγματικά να κρίνουν το πνευματικό κενό των παιδιών τους. Αν ήταν οι ίδιοι πρόθυμοι να δώσουν το παρόν (σε πολλές, πολλές περιπτώσεις) δεν θα υπήρχαν κενά.
[Η μόνιμη συζήτηση για τις βίαιες ακρότητες χωρίς καμμία αναφορά στις πορείες διαμαρτυρίας (και στο ποιοί συμμετείχαν σ'αυτές και ποιοί όχι) λέει πολλά για την ελληνική κοινωνία και το πώς έμαθε να βγάζει την ουρά της απ'έξω.]
Ας γράψω κι εγώ το κατατιτίς μου.
Τον Φουκουγιάμα πολλοί εδιάβασαν λίγοι κατάλαβαν. Δεν ισχυρίζομαι ότι εγώ τον κατάλαβα, αλλά το κείμενό του για το Τέλος της Ιστορίας τελειώνει ως εξής.
"Perhaps this very prospect of centuries of boredom at the end of history will serve to get history started once again"
"Ίσως αυτή η προοπτική αιώνων βαρεμάρας στο τέλος της ιστορίας να βοηθήσει την ιστορία να ξεκινήσει και πάλι."
Τα γεγονότα λοιπόν στο τέλος της Ιστορίας, σίγουρα δεν μπορούν να μοιάζουν με όσα προηγήθηκαν. Έμείς είμαστε τα παιδιά που γεννηθήκαμε όταν η ιστορία ψυχορραγούσε. Ακούσαμε τον τελευταίο της ρόγχο. Κάποιοι άλλοι την έθαψαν για μας για να έχουμε πλάσμα τι βι και άι ποντ. Πώς εξεγείρετε όμως κάποιος που έχει άι ποντ και πάιρνει 700 ευρώ το μήνα; Πώς εξεγείρετε κάποιος που έχει πρόσβαση στο ίνερνετ και μηδέν ασφάλιση; Πώς εξεγείρετε κάποιος που το καλοκαίρι ήταν στην Ισπανία και φέτος είναι άνεργος χωρίς επίδομα;
ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ.
ΓΙΑΤΙ; Γιατί η θειά μου η Κατερίνα γεννήθηκε σ' ενα κωλοχώρι το 50 κι έγινε δικηγόρος και βγάζει φράγκα. Γιατί η κόρη της έγινε ζωγράφος και δεν βγάζει μία. Γιατί η μάνα μου μου είπε να γίνω ανεξάρτητη, και να μην στηρίζομαι πουθενά. Γιατί ο φίλος του θείου Λάκη έφτιαξε βίλα από τις μίζες. Γιατί ο γιός του Λάκη κόβει μπλοκάκι κι έχει τρία πτυχία χωρίς βίλα.
Γιατί στο τέλος της Ιστορίας μένεις μόνο με τα γιατί. Ούτε ένα διότι δεν περισσεύει.
ppfff(ksefusima einai auto,alla pos ston @%#&^ na to perigrapso?)
an mporousa na xrisimopoiso mono enan sumvolismo gia osa eginan persu ton Dekemvri,osa akolouthisan,kai osa eginan fetos,ksero pos na to sumvoliso: ?
san neos xoris idieteri paideia,mallon gonos suntiritikis oikogeneias eimai diladi,koitontas stin diki mou zoi,den exo idea ti sto kalo leitourgise kai exo ftasei edo pou eftasa..milontas gia ton xaraktura mou,tis idees mou,to poios eimai anthropokentrika kai mono.piano ton eauto mou na agxonetai stin idea na imoun eesto kai ligo diaforetikos.nai,toso psonio..
diavazontas,skeftontas,paratirontas,kai ksanamana,otan i kouventa erxetai sto ti einai koinonia,pos tha eprepe na einai,giati prepei,giati toses diafores,toses antipalotites,giati toso misos pros toses polles kateuthninsis,giati tosa sunexomena lathi kai paralipseis,pros ti tosi adiaforia,GIATI?..
prin apo kamposo kairo,ena sugrotima pou latreuo,exei ena tragoudi sto kuknio-pleon- asma tou pou me pianei ap'ti mouri kai me varaei kathe fora pou to akouo..
'WE CANNNOT TURN AND RUN AWAY,
WE CANNOT CHANGE ,THIS IS THE NATURE OF OUR WAYS.
DESPITE THE LOFTY THINGS WE SAY,
IT IS OURSELVES WE PRAISE..
THE HIGHER WE STRIVE,THE DEEPER WE DIG OUR GRAVES...'
mesa sta parapano giati,tha evaza kai ena pio aplo,to pio aplo.GIATI KOINONIA?
vrisko toses idees peri sulogikotitas orthes,alles toso lathos,alla sto telos tis imeras oi anthropoi einai apla kaloi,kai ligotero kaloi.kai kati akoma.uparxoun arketoi pou exoun dilosei kata kairous kati sto idio ufos:
'enas athropos einai muriades anthropoi.polloi anthropoi mazi,kanoun ena megalo tipota.'Epikouros.
meshuggener
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
Μας ενοχλεί που δεν
λειτουργεί το σύστημα, ή το ίδιο το σύστημα?
Προσωπικά πιστεύω ότι τα παιδιά, που δεν έχουν παιδεία αλλά έχουν όμως ένστικτο, κατέβηκαν στα "Δεκεμβριανά" να πανηγυρίσουν. Με ένα τρόπο που τους έχουμε δείξει εμείς. Χάος στο χάος. Πέρα απ'τα καθώς πρέπει.
Το δήθεν είναι το σήμα κατατεθέν της κοινωνίας μας. Μας έχει διαποτίσει. Αποκόψαμε τον ομφάλιο λώρο της βαλκάνιας νοοτροπίας μας για χάρη της Μεγάλης Ιδέας που πηγάζει από το δήθεν ένδοξο αρχαιοελληνικό παρελθόν μας. Ακυρώσαμε το υπόβαθρό μας για μια ευρωπαϊκή επιταγή χωρίς αντίκρισμα. Αποτέλεσμα? Υποκρισία. Απίστευτα κόμπλεξ. Έλλειψη κοινής λογικής. Κανένας άλλος λαός δεν είναι τόσο χαμηλού επιπέδου. Πως να φτάσεις αυτό που δεν είσαι?
Εμείς είμαστε η σαπίλα που βλέπουμε γύρω μας. Εσύ εγώ η jo march η ωκεανία. Όλοι μας είμαστε το σύστημα. Και η "νεολαία" είναι η συνέχεια των όσων πρεσβέυουμε..
@Η ιδρωμένο ιμάτιο της νύχτας: γιατί;
@Σφαίρα: Συμφωνώ. Αν δεν εγινε σαφές, κι εγώ ήθελα με το σχόλιό μου να πω ότι όλοι έχουμε ευθύνη και για το σύστημα και για τους τρόπους αντίδρασης. Και τα παιδιά έχουν ευθύνες, αν τους αφαιρέσουμε κάθε ευθύνη τα υποτιμάμε. Αλλά εμείς απείρως περισσότερες. Ειδικά αν στην εποχή μας θελήσαμε να αλλάξουμε το σύστημα και κατεβήκαμε στους δρόμους και τώρα το υπηρετούμε από μια θέση βολέματος όπως εγώ. Κι ακόμα περισσότερο αν σήμερα οδηγούμε SUV και το παρκάρουμε πάνω στις ράμπες των ΑΜΚ και νομίζουμε ότι ο κόσμος μας ανήκει - όπως ΟΧΙ εγώ. Εμείς τα θυμώνουμε τα παιδιά μας, και τα θυμώνουμε πολύ.
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
Αγαπητέ κ. Ο.Β,
Έτυχε να διαβάζω αυτές τις μέρες το νέο βιβλίο του κ.Θεόδωρου Ζιάκα
Ο Σύγχρονος Μηδενισμός. Στις σελίδες του βρίσκω απαντήσεις σε πολλές
θέσεις και απορίες που πολύ εύστοχα τις αποτυπώνεται στο σημερινό σας
δημιούργημα ( το οποίο με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο)
Μία φράση όμως , που περιέχετε στο βιβλίο ως εισαγωγική,
έχω την εντύπωση ότι συγκροτεί μια σύνολη απάντηση στο σημερινό σας θέμα.
<< Η κατανάλωση έγινε Αξία και οι Αξίες έγιναν καταναλωτικά Αγαθά>>
Παναγιώτης Κονδύλης
@ ιδρωμένο ιμάτιο της νύχτας: αυτό φανταστηκα κι εγω. να βρεθούμε τότε. μήπως όμως, οταν με δείτε, απογοητευτείτε και αλλάξετε γνωμη;
Jo March
Ίσως το καλύτερο σου.
Και τα έχω διαβάσει όλα.
Aν όντως τα έχεις διαβάσει όλα, that makes two of us ;)
Δημοσίευση σχολίου
<< Home