Πέμπτη, Οκτωβρίου 08, 2009

Ερώτηση

Η Βασιλική Οικογένεια της Δημοκρατικής Παράταξης
Εάν ο Γ.Α.Π επαληθεύσει όλο αυτό το κλίμα αισιοδοξίας και ανάτασης, που αίφνης διαχύθηκε στην ατμόσφαιρα, και κυβερνήσει καταπληκτικότατα, ρωτώ τον πολιτειολόγο του μέλλοντος (γιατί δεν είναι οι ιστορικοί οι μόνοι επιστήμονες που έχουν μέλλον): αυτό θα συνιστά θρίαμβο ή πανωλεθρία για τη δημοκρατία ως πολίτευμα, ως φιλοσοφία, ως αρχή;

16 Comments:

At 10/08/2009 08:00:00 π.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Ποιός νοιάζεται για την δημοκρατία ως πολίτευμα και αρχή?

Η συντριπτική πλειοψηφεία αυτών που ασχολούνται με "τα κοινά" για άλλου είδους νίκες ενδιαφέρονται.

Οπότε δεν τίθεται δίλημμα...

 
At 10/08/2009 08:40:00 π.μ., Blogger kukuzelis said...

Γιατί είναι απαραίτητο να ενδιαφέρει τον ιστορικό (ή πολιτειολόγο) ο θρίαμβος ή η πανωλεθρία της Δημοκρατίας; Το ενδιαφέρον με τη Δημοκρατία είναι η εκ των υστέρων περιγραφή της. Όχι η εκ των προτέρων οριοθέτησή της. Τα δόγματα θριαμβεύουν, οι δημοκρατίες αλλάζουν (με την έννοια "όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν"). Να ενδιαφερθεί για τον θρίαμβο του Χριστιανισμού, μάλιστα.

 
At 10/08/2009 10:04:00 π.μ., Blogger vague said...

Προφανώς, δεν είμαι αρμόδια για να απαντήσω στην ερώτησή σου (άλλωστε τον πολιτειολόγο ρωτάς κι εγώ δεν είμαι), ελπίζω να μας δώσει τα φώτα του ο ειδικός.

Εγώ, το μόνο που έχω να πω είναι ότι, μέλλον ως επιστήμονες έχουν επίσης οι πλαστικοί χειρουργοί (κάνουν θαύματα στις επιδιορθώσεις και στη δημιουργία πλαστών εικόνων και κοστίζουν πολύ λιγότερο από τους γενετιστές, που επιδιώκουν κατασκευαστικές βελτιώσεις του είδους).

 
At 10/08/2009 11:52:00 π.μ., Anonymous oneinchman said...

Σίγουρα όχι πανωλεθρία.
Δεν ξέρω πόσο καλός θα είναι ως πρωθυπουργός (έχει κάνει πολιτικές γκάφες), αλλά η φανατική προσήλωσή του σε δημοκρατικές, ανοιχτές στον κόσμο διαδικασίες είναι δεδομένη. Μην ξεχνάμε ότι το 2007 εξελέγη αρχηγός από τη «βάση» του ΠΑΣΟΚ – διαδικασία που ο ίδιος εισήγαγε - αντίθετα στα κελεύσματα των ΜΜΕ που τον πολέμησαν με θεμιτό αλλά κι αθέμιτο τρόπο.

 
At 10/08/2009 02:00:00 μ.μ., Blogger Old Boy said...

Υπερσεβάμιε Κουκουζέλη, εκείνο που θέλω να πω (μισοαστεία - μισοσοβαρά, με τα κουκούτσια να πέφτουν στην πλευρά του μισοαστεία), είναι ότι στο υποθετικό σενάριο που ο ΓΑΠ αποδειχθεί εξαιρετικός στο έργο του, αυτό δεν θα σημαίνει τόσο πως έγινε Πρωθυπουργός κληρονομικώ δικαίω, αλλά ότι όντως το είχε να γίνει Πρωθυπουργός, ήταν άξιος να γίνει Πρωθυπουργός.
Άρα, αν συνιστά απλή ανωμαλία το να εκλέγουμε γιους, κόρες και εγγόνια, το να αποδεικνύονται αυτά και ικανά και κατάλληλα, θα σημαίνει ότι κακώς μπαίνουμε στη διαδικασία να είμαστε δυνάμει όλοι οι ενήλικοι πολίτες υποψήφιοι για Πρωθυπουργοί, αφού τελικά οι ικανοί και οι άξιοι και οι καταλληλότεροι, θα είναι αυτοί που μεγαλώνουν μέσα σε πολιτικές οικογένειες.
Δηλαδή σε τελική ανάλυση, αν βγάλεις από τη Βασιλεία το στοιχείο του βασιλικού αίματος, τι άλλη λογική έκρυβε πίσω της; Ότι το πως πρέπει να κυβερνηθεί ένας λαός είναι κάτι που πρέπει να το μαθαίνει κανείς από μικρός, να έχει την αντίστοιχη εκπαίδευση, τα αντίστοιχα βιώματα, τις αντίστοιχες πατρικές συμβουλές.
Επαναλαμβάνω μισοαστεία τα λέω αυτά. Αλλά όχι εντελώς αστεία.

 
At 10/08/2009 02:03:00 μ.μ., Blogger Old Boy said...

Oneichman, της αληθινής πάντως εκλογής από τη βάση του 2007, είχε προηγηθεί η παρωδία της εκλογής από τη βάση του 2004. Επίσης είναι αλήθεια και την παραμικρή αντίρρηση δεν έχω ότι το 2007 τα ΜΜΕ και ιδιαίτερα τα επιδραστικά στο ΠΑΣΟΚ ΜΜΕ ήταν με τα χέρια και τα πόδια υπέρ του Βενιζέλου, αλλά από την άλλη «ο αντιεξουσιαστής στην εξουσία» ΓΑΠ πρέπει να είναι ο μόνος μεταπολιτευτικός αρχηγός κόμματος που δεν παραιτήθηκε μετά από δεύτερη εκλογική ήττα. Η αλήθεια βέβαια είναι ότι οι μετέπειτα εξελίξεις τον δικαίωσαν ως προς την απόφαση του να μην παραιτηθεί.

 
At 10/08/2009 02:08:00 μ.μ., Blogger Old Boy said...

Συνοδοιπόρε, σε αυτό που λες, το πιο ανησυχητικό είναι πως όσο πειστική ήταν η εικόνα ενός υπερεπιτυχημένου Υπουργού Εξωτερικών που ερχόταν να τα αλλάξει όλα στις αρχές του 2004, άλλο τόσο πειστική έγινε η εικόνα ενός σαρδαμολόγου - μίστερ μπιν που πέφτει απ' το ποδήλατο στη συνέχεια και εξίσου πειστική είναι η τρέχουσα εικόνα του, ενός ανθρώπου έτοιμου να αγκαλιάσει στοργικά και διάφανα τον πολίτη.
Τα αντίστροφα ισχύουν για τον Καραμανλή. Ο έως χθες υπερεπικοινωνιακός ρήτορας των ρητόρων ξαφνικά μας φάνηκε κύμβαλον αλαλάζον και less than zero πολιτικός άνδρας.

 
At 10/08/2009 04:33:00 μ.μ., Blogger Unknown said...

Φίλε oldboy δεν το γνωρίζεις στην Δημοκρατία δεν υπάρχουν ΑΔΙΕΞΟΔΑ...

Απο τον Καραμανλή στον Παπανδρέου και μετά στην Μπακογιάννη-Μητσοτάκη...

Εδώ κολλάει αυτό το τραγουδάκι

http://www.youtube.com/watch?v=biUKRqny8Nk

Γιατί πολύ απλά είμαστε ξύπνιοι μέσα στα όνειρα κάποιων άλλων...τόσα χρόνια τα ίδια και τα ίδια...

 
At 10/08/2009 04:45:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Δεν ξέρω για τον πολιτειολόγο, αλλά ο ιστορικός σίγουρα θα έχει πρόβλημα. Ή θα πρέπει να δεχτεί ξανά, μετά από εκατοντόσα χρόνια, τις θεωρίες για την προσωπικότητα στην ιστορία. (θέλω να πω, ας δεχτούμε ότι ο τζούνιορ έχει καλές προθέσεις κλπ. Η πολιτική είναι θέμα προθέσεων; )

 
At 10/08/2009 06:47:00 μ.μ., Blogger vague said...

Εντάξει, δεν είπα ότι έχει μέλλον ο κατασκευαστής μασκών, γιατί αυτός δεν είναι επιστήμονας.
:)

Σαρδαμολόγος ήταν και ως υπουργός εξωτερικών και συνεχίζει να είναι, καθώς μας αγκαλιάζει στοργικά και διάφανα, ως πρωθυπουργός. Δεν λέει και πολλά αυτό. Και αν αυτό ήταν το πρόβλημα, δεν θα ήμασταν και πολύ σοβαροί αν το συζητούσαμε.
Κάθε άνθρωπος έχει ποικιλία εικόνων, όταν είναι αληθινός. Εκεί είναι όμως που εγώ έχω τις αμφιβολίες μου. Γιατί, αντίθετα με τον @dytistonniptiron, εγώ δεν θεωρώ τις προθέσεις επαρκές πολιτικό όπλο. Οι πολιτικές πράξεις μετράνε και αποδεικνύουν επιπλέον την ύπαρξη των προθέσεων.

 
At 10/08/2009 06:56:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Το αν ενας ακομα παπανδρεου η καραμανλης η μητσοτακης θελει να γινει αρχηγος κρατος ειναι δικο του θεμα και τελικα μανκια του.Το ερωτημα ομως παραμενη ολοι οι αλλοι οι μουχες που ασχολουντε με την πολιτικη τα βραδακια τι ονειρα βλεπουν?η μονο προβατακια ξερουν να μετραν?Δεν εχουν φιλοδοξιες δεν θα το θελαν και αυτοι?Τελικα μονο ενας ευτραφεις θεσαλλονικιος εχει το κουραγια να υψοση αναστημα για την τιμη τις δημοκρατιας.Ειναι αραγε τοσο βολικι που τους αρκει ενας διορισμος.Ε καλα μας κανουν τοτε .....

 
At 10/08/2009 08:54:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Συνοδοιπόρε, μάλλον δεν ήμουν σαφής. Η ερώτηση ήταν ρητορική, οι προθέσεις ΔΕΝ είναι πολιτικό όπλο γιατί αφορούν πρόσωπα. Αν πιστέψουμε όμως ότι οι κυβερνήσεις πχ αποτυγχάνουν επειδή στελεχώνονται με βλάκες ή διεφθαρμένους τύπους, όπως συμβαίνει συνήθως-ή-σχεδόν-πάντα, καταλήγουμε σε ένα είδος ηθικού μεσσιανισμού. Η ιστορία όμως δουλεύει με πολιτικές, όχι με πρόσωπα.

 
At 10/08/2009 10:11:00 μ.μ., Blogger holidays in the sun said...

to vlepoume polu suhna ta paidia na akolou8oun tous goneis sto epaggelma tous(leitourgima whatever), hobby, style, eite me kalutera eite me xeirotera apotelesmata.giati apokleioume to gegonos apla na goiteutike sto perivallon opou ezise kai megalose?ti 8elisi tou na petuxei to adunato?3 genies antron,diaforetikon polu an k me to idio dna, pou exelegisan apo to lao sto kato kato?
magkia tou
opoios den exei pesei apto podilato,den exei skontapsei,den exei koutoulisei se kleisto tzami prwtos tw li8w valetw...

 
At 10/09/2009 01:12:00 π.μ., Blogger Old Boy said...

Holidays, τη θέλησή του να πετύχει το αδύνατο; Κοντεύουμε να φτάσουμε στο σημείο όπου το αδύνατο θα είναι οι γόνοι των μεγάλων πολιτικών οικογενειών να ΜΗΝ ακολουθήσουν αυτήν την προδιαγεγραμμένη πορεία.

 
At 10/09/2009 04:04:00 π.μ., Blogger vague said...

@dytistonniptiron,
έτσι κι αλλιώς τώρα, δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε άλλο, παρά να διαπιστώσουμε και τις προθέσεις και τα αποτελέσματά τους.
;)

old boy,
αυτή η ιστορία πάντως, με τη δουλειά του μπαμπά, μοιάζει περισσότερο με ψυχαναγκασμό. Οι μπαμπάδες, σχεδόν πάντα, θέλουν οι γιοι να συνεχίσουν την επιτυχημένη οικογενειακή επιχείρηση (το μαγαζί συνήθως έχει λεφτά) και οι γιοι, όταν δεν είναι αρκετά "άσωτοι", θέλουν κι αυτοί να κερδίσουν την αναγνώριση του μπαμπά.
Όμως δεκάδες αμερικανικές ταινίες, έχουν αποδείξει τον κίνδυνο δυστυχίας, που διατρέχουν οι γιοι, όταν δεν ακολουθούν την καρδιά τους, δεν κυνηγούν το όνειρό τους και κάνουν αυτό που ήθελε ο μπαμπάς.
;)

 
At 10/10/2009 04:05:00 μ.μ., Blogger mao tse tung said...

Σαφές το ερώτημα και τραγικό. Είμαστε στο σημείο που το upgrade (v 3.0) της βασιλικής οικογένειας των Π. αξίωσε ούτε λίγο ούτε πολύ 44% του πλήθους. Και όχι του λαού διότι το πλήθος των ελλήνων για να ονομάζεται λαός (και επομένως επί της αρχής συστατικό της υπό ανάλυσης δημοκρατίας) πρέπει το ίδιο να γνωρίζει να διεκδικεί την κυριαρχία του και όχι να άγεται και φέρεται πίσω από τα φέουδα της πολιτικής. Ας προσέχαμε... Στη δημοκρατία του πλήθους και της εικόνας είμαστε, επομένως όλα καλά!

κατά τα λοιπά είναι γεγονός ότι ο ΓΑΠ ως άτομο δείχνει (και επομένως -στη δημοκρατία της εικόνας- είναι) δημοκράτης στο κόκκαλο. Το πως θα τα καταφέρει είναι η ιστορία που αναμένουμε να δούμε. Σε επίπεδο προθέσεων πάντως μοιάζει πως θέλει να "σκοτώσει" ασθένειες που κληρονόμησαν στη χώρα οι βασιλείες των προηγούμενων Π. (και να δείς μετά πόσο θα τον θέλει η μαμά! τρέμε Οιδίποδα!)

Και για να μην πέσουμε στην τρύπα του ηθικού μεσσηνιασμού που οι προθέσεις οδηγούν (πολύ σωστή η παρατήρηση παραπάνω) ας δούμε τι κάνει σε επίπεδο διαχείρισης ο παίχτης - η μπάλα είναι στα πόδια του και καίει σαν αχνιστή πατάτα...

 

Δημοσίευση σχολίου

<< Home