Μνήμη κάλπης. Η εντονότερη μνήμη κάλπης που έχω είναι ηχητική:
«Αχ, Ραλφ, τι κάλπης που είστε! Κάλπης σαν άντρας, κάλπης σαν παπάς! ... Κάλπης είστε, κάλπης, κάλπης! Ένας κάλπης και τίποτα παραπάνω, Ραλφ!».
«Αχ, Ραλφ, τι κάλπης που είστε! Κάλπης σαν άντρας, κάλπης σαν παπάς! ... Κάλπης είστε, κάλπης, κάλπης! Ένας κάλπης και τίποτα παραπάνω, Ραλφ!».
Έμοιαζαν.
Προχθές στο μετρό, μέσα στον ποταμό των σωμάτων και των κεφαλιών, είδα δυο γυναικεία χέρια με δαχτυλίδια να κρατάνε δυο διπλανές χειρολαβές. Ίσως η εικόνα από μόνη της δεν λέει τίποτα, αλλά εντελώς συμπτωματικά τα κοιτούσα από μία οπτική γωνία, όπου τα χέρια με τα δαχτυλίδια φαίνονταν να είχαν μια αυτοτέλεια, μια ανεξαρτησία από τα σώματα των οποίων υποτίθεται ήταν μόνο άκρα, αφού φαίνονταν να ήταν δυο διπλανές, παράλληλες ιστορίες. Έμοιαζαν. Σκέφτηκα να τα φωτογραφίσω, αλλά ντράπηκα.
Ο Άνθρωπος - Δρόμος.Μισός σάρκα - μισός άσφαλτος,
ο Σουφλερίν είναι ο Σαρακατσάνος Γουλβερίν.
posted by Old Boy @ 12:41 π.μ.
4 comments
4 Comments:
goustaro pou tonizeis to sarakatsanos re gamoto mou..mprizono pragmatika.http://en.wikipedia.org/wiki/The_Hellprecher.
meshuggener
Τώρα, δεν ξέρω μήπως αυτό που θα σας πω είναι η τελευταία-τελευταία προεκλογική κοτσάνα, αλλά με τριγυρνάει σαν γρίπη.
Ιδού.
ΑΦΟΥ η ώρα της κάλπης είναι η ώρα που “μιλάει ο λαός”, άρα κι εγώ`
κι ΑΦΟΥ η ψήφος μου είναι το κομμάτι εξουσίας μου πάνω στα πράγματα που μου αναλογεί …
Λέω να ΤΟ ΚΡΑΤΗΣΩ ΣΦΙΧΤΑ αυτό το κομμάτι
και
να ΜΗΝ ΤΟ ΠΑΡΑΔΩΣΩ σε κανέναν, αφού κανέναν τους δεν εμπιστεύομαι και μάλιστα τόσο ώστε να τους δώσω εξουσιοδότηση εν λευκώ για 4 ή 3 χρόνια.
Έτσι οδηγούμαι στο εξής:
Ούτε αποχή
(αφού δεν θέλω ν’ απέχω από την ώρα που μιλάει ο λαός, άρα κι εγώ)
Ούτε άκυρο
(αφού δεν θέλω να ακυρώσω το κομμάτι εξουσίας που μου αναλογεί με την ψήφο μου)
Ούτε ψήφο στην κάλπη
(αφού άμα τη ρίξω, αυτόματα θα παραδώσω το κομμάτι εξουσίας μου σε άλλον).
ΓΙΝΕΤΑΙ;
κάλπης εκ του κάλπικος;
ή μήπως κάλπης εκ του καλπάζω;
στέκει ίσως.
σκέψεις εσύ, σκέψεις κι εγώ.
ή, μάλλον, διαφήμιση εγώ. πολιτική.
(γαυρομπλόγκ θα μου πεις, σωστό.
έχει όμως τα δίκια του. και τα σωστά λινκς.
ελπίζω να με κατάλαβες.)
Σύμπτωση; Σήμερα ο πατέρας, μου είπε ότι ξαναδιαβάζει Τα Πουλιά...
Μήπως διαβάζει το μπλογκ σου;
σατυρικόν
Δημοσίευση σχολίου
<< Home