Πειραγμένη κάθαρση
Οι απροσδόκητα θεραπευτικές ιδιότητες του «Ιnland Empire» ως αιφνιδίως ανακληθείσας στη μνήμη αίσθησης: χαρτογραφώντας το εσωτερικό χάος, εικονογραφώντας λαβυρίνθους χωρίς διέξοδο και περιφρονώντας κάθε δυνατότητα ερμηνευτικής παρηγοριάς, η ταινία αυτή δεν γυρίστηκε για να αγαπηθεί, αλλά για να χαθεί περισσότερο απ΄ό,τι μπορείς ποτέ να χαθείς εσύ και να σου προσφέρει ομοιοπαθητικά τον κόσμο της ως απόδειξη πως στη ζωή δεν γίνεται να βγάζουν όλα νόημα.
posted by Old Boy @ 1:23 π.μ.
9 comments
9 Comments:
…ούτε γίνεται, ούτε ίσως χρειάζεται.
Καμιά φορά, το νόημα και η απουσία νοήματος, είναι το ίδιο και το αυτό.
Old boy, πρέπει επίσης να πω ότι, καμιά φορά, όταν συμβαίνει κάποιος να μην βγάζει νόημα από τη ζωή, είναι επειδή η ζωή, δεν βγάζει νόημα από αυτόν επίσης.
Κι ακόμα ότι, όταν βαριέσαι τη ζωή, το πιθανότερο είναι ότι κι αυτή σε έχει βαρεθεί προ πολλού, αλλά είναι πολύ ευγενική για να σου το πει, άσε που δεν χρειάζεται, αφού όταν βαριέσαι τη ζωή έχεις πεθάνει και δεν το ξέρεις.
Σβήσε με ολντ, γιατί ούτε εγώ θα βγάζω νόημα μετά, χωρίς τον "συνειρμό" μου :)))
Πάντως αφού καταφέρατε και το είδατε, τρεις ώρες χωρίς νόημα, μπράβο σας!
Από τις λίγες ταινίες που έχω αφήσει στη μέση, εκεί με τους μαφιόζους που κάτι λένε.
Συνοδοιπόρε, προτίμησα να σβήσω τον ψυχάκια. Εμένα μου κάνει παρέα χρόνια και τον έχω συνηθίσει. Αντιλαμβάνομαι βέβαια ότι δεν χρωστάς τίποτα εσύ ή κανένας άλλος να τον υφίστασαι. Όπως και να ΄χει ζητώ συγγνώμη.
Εννοούσα ότι, για κάποιον που δεν πρόλαβε αναρτημένη την ερωτική εξομολόγηση που δέχτηκα δημοσίως, το δεύτερο σχόλιό μου, μοιάζει τώρα ξεκούδουνο.
Τέλος πάντων, δεν έχει και τόση σημασία.
:)
Συνοδοιπόρε, θα την έχεις στην καρδιά σου ως παντοτινό παράσημο όμως την εξομολόγησή του ;)
Ανώνυμε και Sraosha, την γνώμη μου για την ταινία την έγραψα όταν την είδα: http://old-boy.blogspot.com/2007/05/lynchland-empire.html
Χθες ήταν η αίσθησή της που με κατέκλυσε και την οποία βρήκα -ακριβώς επειδή είναι μια τόσο φευγάτη ταινία- παραδόξως ανακουφιστική.
μεγαλώνοντας, εκτιμώ δουλειές του Lynch όπως είναι το straight story. Δηλαδή δουλειές με αρχή, μέση και τέλος. Μπορώ να ισχυριστώ επίσης πως εκτιμώ δουλειές όπως το tracey fragments, σε επίπεδο μοντάζ και artistic συνοχής. Αλλά δουλειές πλέον όπως το mulholland drive και το inland empire, δεν θα κοπιάσω να παρακολουθήσω, όχι για άλλο λόγο, ο κινηματογράφος αποτελεί μια ανάμνηση, αν μη τι άλλο. Από το mulholland π.χ. συγκράτησα μια ξανθιά η οποία αυνανιζόταν στον καναπέ και βρήκα τη σκηνή σινεφιλικά σεξουαλική, ενώ από το τρίωρο inland, φωτό με κούνελους και το "θέλω να με γαμίσεις" με απάντηση "δεν μπορείς να κάνεις ό,τι θες" στην αρχή. Κι αυτό λόγω ζαρτιέρας. Νισάφι, περισσεύουν οι φωτό και τα κοστούμια, οι αμερικανικές τηλεοπτικές σειρές είναι κατά πολύ βέλτιστες από τον αναρχομανή σουρεαλισμό του Lynch. Ισχυρίζομαι πως ο σουρεαλισμός αποτελεί ένα καλλιτεχνικό ρεύμα το οποίο αρμόζει σε εφήβους και φοιτητές. μετά τα 30 εγώ εκτιμώ περισσότερό π.χ. την τέχνη του να φτιάνω το πρωί τον καφέ μου. Πίστευω πως τον συντάκτη τον ανακουφίζει ο,τιδήποτε αναβάλλει την αποδοχή του θανάτου κι αναιρεί την ανθρώπινη βούληση κι ελευθερία των άλλων. Αλλά με αναγνώσματα όπως τα γραπτά του Κάφκα (ήμαρτον κι έλεος μαζί), τι να περιμένει ο σχολιαστής;
na ''διορθωσω'' και να πω οτι ο λυντσ επιθυμει να ειναι INLAND EMPIRE και οχι inland empire......τωρα το αν εχει νοημα αυτο... ή αν εχει νοημα να γραφεται ετσι....
πφφ δεν ξερω με αυτον τον τυπο
Δημοσίευση σχολίου
<< Home