To στίγμα

Τι είδους στίγμα άφησε η «Βιβλιοθήκη» (στην μορφή που είχε μέχρι πρόσφατα) είναι υπόθεση των ειδικών και κάθε άλλο παρά τέτοιος είμαι.

Όντας όμως ειδικός του εαυτού μου μπορώ αρμοδίως να πω ότι το στίγμα που άφησε μέσα μου είναι εντονότατο.

Δεν ξέρω τι πρέπει να κάνουν οι εφημερίδες για να επιβιώσουν -κάθε άλλο παρά ειδικός της επιβίωσης είμαι- αλλά αν η επιβίωση των εφημερίδων εξαρτάται από τα καθρεφτάκια, τις χάντρες και τα τζιπ που προσφέρουν, η ζωή των εφημερίδων εξαρτάται από το στίγμα, το στίγμα και το στίγμα που αφήνουν.

Όπως και να έχει η σχέση που είχα με το συγκεκριμένο ένθετο ήταν αγαπητική, όχι ερωτικά αγαπητική, αλλά αγαπητική με την έννοια της μακρόχρονης φιλίας.

Εκτός από εμένα είχε στιγματίσει και τις Παρασκευές μου, οπότε τώρα ή θα αντικαταστήσω σταδιακά τη σχέση αυτή με τη νέα «Βιβλιοθήκη» ή -λιγότερο αισιόδοξα- θα περιμένω να έρθει η ώρα που μετά τις Παρασκευές της «Βιβλιοθήκης» θα χαθούν και τα Σάββατα του «Βιβλιοδρόμιου».