Σώπα σαν
Σαν το παράπονο στη φράση «Change we need»Σαν την ελπίδα στα γηρατειά του Κλιντ
Σαν το καμμένο το γήπεδο, σαν το αίμα της Λαυρίου
Ακούω τη ψυχή σου μέσα απ΄το σκοτάδι του Δικαστηρίου
---
Πάντα υπάρχει ένα τοπίο μυστικό, αντικριστά στο κήτος
Μα ο ψυχαναγκασμός με κράτησε στο δικό του το μήκος
---
Μου 'στειλαν μηνύματα οι βιαστικοί σου οι νάνοι
Με Πρώτο Θέμα τους τον Γιάννη Παπαγιάννη
Τρεις και μισή ξημερώματα, σαν συμπέρασμα που πήζει
Ο κόσμος επιλέγει αυτό που του αξίζει
---
Και στου αναστημένου το σφυγμό, στο φως του υπολογιστή σου
Κάτι που έμοιαζε με την ηχώ του αγριμιού στην ψυχή του λογιστή σου
---
Οι ρυθμοί μου σώπασαν και πια δεν βγάζουν ήχο
Όταν παύεις να διψάς δεν χτυπάς στον τοίχο
Μες της αυγής το μισόφωτο, νοσταλγία γραμμένης ύλης
Η σελίδα κατάλευκη, μα πού λαχτάρα να ανατείλεις;
---
Ένα παρανάλωμα φωτός η βρεφική σαγήνη
Σαν φωτογραφία ενός παιδιού που μου λέει: όλα έχουν πια γίνει
---
Θύρα επτά και θύρα κάτω από τις ερπύστριες
Όλα διαβήκαν απ' τις γλώσσες τις στραγγαλίστριες
Κι όμως εγώ σ’ αφουγκράστηκα σα λεξούλα ενός αγνώστου
Κι όχι σαν μέρος του λόγου μου και του δικού μου πόστου
---
Για να σ’ αγκαλιάσω με καημό και τόσο να σε νοιώσω
Όσο ήταν τοπίο μυστικό τούτο κει, που ποθούσα ν' αποδώσω
posted by Old Boy @ 6:37 μ.μ.
34 comments
34 Comments:
Γεια σου, Old Boy, με τα ωραία σου!:)
Τι έπαθες;
Γεια σαν.
ckak
σαν την ομοφυλοφιλία στη φράση συμμετοχική δημοκρατία
σαν τα σπασμένα ελληνικά σου στου μπαλκονιού τη φασαρία
σαν την αρχαία αστική ξεφτίλα σαν το πασοκ του μέλλοντός σου
μέσα στου Καλατράβα τα θρύψαλλα γλείφω τον πρωκτό σου
κι όπως σ’ ένα αιδοίο μυστικό
αντικριστά στην κάλπη
έτσι μια μαλακία που τραβώ
πιτσιλάει τη δικιά σου τη Φάτνη
μούστειλαν ηλεκτρονικά μηνύματα οι ψηφιακοί σου δωσίλογοι
απ’ το παραλήρημα της πρώτης διακήρυξής για μένα οι επίλογοι
στα μεσάνυχτα ακριβώς φασκελώματα σαν φαιά ουσία που πήζει
κρυστάλλινη και ευκαιριακή ιδεολογία και ξαφνικά να ραγίζει
και του Γεννηματά ο ψόφιος σφυγμός μια φλασιά αποκέντρωσης
φέρνει τις πληγές του Φαραώ στην καρδιά της συγκέντρωσης
οι σκύλοι σου λύσσαξαν στο Σύνταγμα και γαβγίζει η Μπίλιω
στου νέου χρόνου όταν ψηφοθηρείς και του χρωστάς τον Ήλιο
στης χρυσής αυγής το μισόψωλο πλάθω ψηφοδέλτια αντιύλης
να βρεις τη μελανή οπή κατάλευκη να μπεις και ν’ ανατείλεις
με ένα παρανάλωμα παντού στην παπανδρεϊκή σου αλήθεια
σαν φωτογραφία ενός βασανισμού που λέει καταδότη βοήθεια
θύρα επτά και ψηφοθηρία ακόμα και κάτω από τις ερπύστριες
όλοι διαβήκαν απ’ τις τηλεγλώσσες τις σφουγγαρίστριες
όμως εγώ σ’ αφουγκράστηκα σαν λεξούλα γνωστού-αγνώστου
σαν μέρος του νεορθόδοξου λόγου και του δικού μου πόστου
για να σ’ αγκαλιάσω με καημό
κι όλον να στον χώσω
όσο είναι καπέλο υψηλό τούτο δω
που προσπαθώ ν’ απαυτώσω
ΘΕΟΣ..!
Σκέψου όμως, ο "Στην μοναξιά θα χύσω" κ.λπ. κ.λπ., 3 η ώρα τη νύχτα κάθεται και ράβει σεντονάκια, που πιθανότατα θα σβηστούν, και θα τα ξαναράψει και θα ξανασβηστούν, και μανά ξανά, και φτου κι απ' την αρχή, με συγκινητική μανία να χύνει, να χώνει, να μπήγει, ν' απαυτώνει, να "τη λέει" και να την ξαναλέει... Τι μοίρα κι αυτή, ρε πούστη μου! Πόσος μπουκωμένος σκασμός! Κρίμα, γιατί και το δικό του Μυστικό Τοπίο έχει λαμπρές στιγμές: "Ψηφοδέλτια αντιύλης". Πςςςςς
Η βίωση προέχει ρε συ αγαπημένη καύλα μου.
Ε, άμα προέχει η βίωση, πάω πάσο.
(Πρόσεχε όμως, γιατί προέχει η βίωση, αλλά σου προεξέχει το σάβανο!) :)))
Απ' την πολλή τη βίωση
Τον πλάκωσε μια ίωση
Φριχτή
Η Καλωδίωση
Προέχει η αντιβίωση
Πούστης είναι
Γαμήστε τον
Και φτύστε τον
Σαν
Εντάξει, ομολογώ ότι αγνοώ καταστάσεις και παρασκήνια, αλλα μερικές φορές χαίρομαι που οταν διαβάζω δεν υπαρχει κάποιος απεναντί μου γιατί θα τον επαιρναν τα ξερατά.
Ελεος ρε μοναχικές οθονίτσες.
Kοίτα Nomad, δεν γίνεται να τα έχουμε όλα σε αυτή τη ζωή. Έβαλα μοντερέισον μετά από μήνες όπου βασανιζόμουν αν πρέπει ή δεν πρέπει να βάλω, γιατί γινόταν αυτή ακριβώς η ιστορία.
Και με πήρες από τα μούτρα.
Και πιθανότατα καλά έκανες.
Και σε κάθε περίπτωση δική μου απόφαση ήταν να το βγάλω το μοντερέισον και στην τελική είναι αυτό που προτιμώ.
Απλώς ο λόγος που το έβαλα ήταν αυτός ακριβώς που βλέπεις και σε αυτά τα σχόλια και ο οποίος -δικαίως- σε χαλάει και ενοχλεί.
Kαι δεν σου απαντησα τότε, αλλά απλά συνέχισα να ποστάρω σχόλια όταν εκρινα ότι είχα λογο να το κάνω, τιμώντας την πράξη σου. Σου απαντώ τώρα πως αν πριν σε εκτιμούσα για τη γραφή σου (με αφήνουν εντελώς αδιάφορο οι αιτιάσεις περι φοβικών συνδρόμων, εγώ εξετάζω μόνο τη γραφή και τα νοήματα) τώρα σε εκτιμώ και γιαυτό.
Είναι εύκολο να κόβει κανείς την αηδία, δύσκολο είναι να την αντέχει.
Ναι, με χαλαει και με εκνευρίζει, σε οποιονδήποτε χώρο, να μπαίνω να διαβάσω ένα κείμενο και να διαβάζω όσα γράφονται εδώ, αλλα δεν μπορώ να το αντιμετωπίσω παρά μονάχα επιμένοντας να παραχωρώ την ελευθερία.
Υπάρχει ενα φόρουμ, το multiforums.gr ο διαχειριστής του οποίου έχει την ιδια λογική. Μέσα σε 3 χρόνια το φορουμ γαμηθηκε απο τρολς που εβριζαν το ενα το αλλο, αλλα το ίδιο εκαναν και "επώνυμοι" χρήστες. Ο ιδιοκτήτης δεν εσβησε ποτέ τίποτα.
Η καταληξη του πιο ελευθερου ελληνικού φόρουμ,. ήταν να ξεπεσει σιγα σιγα το ενδιαφέρον και σήμερα ελαχιστοι πια να γραφουν εκεί, απο το κάποτε πολυπληθες κοινό.
Ναι λοιπόν, η μοίρα της ελευθερίας είναι η καταχρησή της και τα τρολ και η μοναξιά.
Παρόλα αυτα, η μοιρα της επιβολής περιοριστικών μέτρων εγώ επιμένω πως είναι ο περιορισμός του ίδιου μας του γίγνεσθαι -η καλυτερα, του εξελίσσεσθαι.
Οπως σου είπα και τότε: Σε κατανοώ. Αλλα προτιμώ μια αξιοπρεπή σιωπή αν παραμπουχτίσω, απο ένα ψαλίδι που σύντομα θα στρέψω στον εαυτό μου, στη σκέψη μου, στο ίδιο μου το είναι ως ελευθερου ανθρώπου.
Σε καθε περίπτωση εγώ θα συνεχίσω να διαβάζω όσα γραφεις (εκτός οταν γραφεις για μπαλα, δεν το αντεχω :Ρ) ακόμα κι αν συνεχίσουν τα τρολς να μου χαλουν την αναγνωση των σχολίων.
Χαιρετισμούς -και στο μικρούλι.
Προφανώς στα περισσότερα συμφωνώ ειδάλλως δεν θα με επηρέαζε και το σχόλιό σου για το μοντερέισον.
Από εκεί και πέρα θα διαφωνήσω στο ότι είμαι αναγκασμένος να αφήσω τα πράγματα να οδηγηθούν στην μοίρα τους.
Δεν είμαι και αν το μοντερέισον το έβαλα θα συνεχίσω να σβήνω.
ΥΓ 1 Σε αυτό το ποστ τουλάχιστον το τρολ έκανε ό,τι έκανα κι εγώ και μάλιστα ευρηματικά.
ΥΓ 2 Μια ψιλομελαγχολική παρατήρηση: το γεγονός ότι αναφέρεσαι στα σύνδρομα, έστω λέγοντας ότι δεν σε αφορούν, είναι μια ακόμη δικαίωση του αθάνατου γκεμπελικού ρητού. Όταν λένε και ξαναλένε πάντα κάτι θα μείνει, κάτι θα κατακάτσει, αν μη τι άλλο μια αμφιβολία για το τι είναι τελικά αυτός για τον οποίο λένε.
ΥΓ 3 Οι χαιρετισμοί θα διαβιβασθούν :)
Αν και δεν εχεις αδικο για το γκεμπελικό, εν προκειμένω ήθελα να πω ότι δεν εξετάζω καν το αν έχουν η όχι δίκιο, όπως καλα θυμάσαι εγώ δεν βρήκα να έχουν στο ενα και μονο θέμα με στο οποίο ενεπλάκην και το είπα.
Ηθελα να πω, ισως το είπα καπως σολοικα, ότι ρε γαμωτο μου, τι μας νοιάζει αν ο χ γραφιάς είναι η δεν είναι φασίστας, μισογύνης, κιναιδος, ναρκομανής κλπ οταν μας δονεί η γραφή; Αν ηταν να τον κρίνουμε πολιτικά η σα φίλο ναι, θα με ενοιαζε οτι ο Γκρας ηταν ναζί, οτι ο Σελίν ήταν αντιεβραίος και φασίστας, ο Σαββοπουλος κι ο Θεοδωράκης ο,τι είναι τώρα, ο Χατζιδάκις ομο όπως ο Οσκαρ Ουαιλντ, ο ταχτσής κλπ κλπ.
Αλλα οταν ανατριχιάζω ακουγοντας Μανο, οταν βυθίζομαι στα σκατα της υπαρξης με τον Σελιν, οταν χοροπηδώ με τους μπαλους του νιονιου κλπ
ΣΤ ΑΡΧΙΔΙΑ μου αν είναι κι αν δεν είναι ο,τι κι αν είναι οταν η ψυχή μου δονείται.
Αυτό ηθελα να πω, οπότε εχεις τόσα να μελαγχολήσεις που γιαυτό δεν είναι αναγκη.
:)
ΟΙ ΕΞΟΥΣΙΕΣ ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ ΚΑΙ ΜΙΣΟΥΝ ΤΟΝ ΠΟΙΗΤΗ
Συνέντευξη: ΑΡΗΣ ΣΚΙΑΔΟΠΟΥΛΟΣ
Ανήκετε στο χώρο των ποιητών που κατεξοχήν αμφισβητούν την εξουσία. Η εξουσία εκδικείται τον ποιητή;
Νίκος Εγγονόπουλος: Αυτό είναι ένα πολύ ενδιαφέρον ερώτημα. Θα ’λεγα ότι είναι ένα συγκλονιστικό ζήτημα. Και θα πρόσθετα ότι «οι εξουσίες ανέκαθεν και σε όλες τις κοινωνίες μισούν τον ποιητή». Τώρα γιατί συμβαίνει αυτό δεν το ’χω καταλάβει...
Μήπως επειδή η εξουσία φοβάται τον ποιητή;
Νίκος Εγγονόπουλος: Ίσως ναι. Εν πάση περιπτώσει, μια ακόμα εξήγηση στον φόβο που νιώθουν οι εξουσίες απέναντι στον ποιητή θα ’τανε το γεγονός ότι ο ποιητής δεν χαρίζει κάστανα (για να χρησιμοποιήσω τη λαϊκή έκφραση).
Η δική σας καθημερινότητα είναι μια διαρκής αμφισβήτηση εξουσίας. Εσάς σας έχει εκδικηθεί;
Νίκος Εγγονόπουλος: Δεν ξέρω αν θα μπορούσε να μιλήσει κανείς για προσωπική εκδίκηση. Θα έλεγα όμως ότι η κάθε λογής εξουσία ενοχλεί κάθε μέρα κι όχι μονάχα τους δημιουργούς. Λόγου χάρη, εάν παλαιότερα αργούσα να πληρώσω το λογαριασμό της ΔΕΗ, μου κόβανε το ρεύμα χωρίς να υπολογίζουν εάν είμαι ένας ποιητής. Αυτή είναι η εξουσία. Τώρα τελευταία, βέβαια, δεν έχει συμβεί να μου κόψουν είτε το φως είτε το νερό είτε το τηλέφωνο, διότι έχουν εφαρμόσει μια λογική σύμφωνα με την οποίο το χρέος από έναν λογαριασμό μεταφέρεται στον επόμενο. Εντούτοις, έχω πείρα του παρελθόντος, που μου κόβανε το φως, μου κόβανε το νερό και δεν είχα να πλυθώ, μου κόβανε το τηλέφωνο. Αυτό σημαίνει εξουσία. Σημαίνει φασισμός. Εντούτοις, αυτοί οι ίδιοι που μου έκαναν αυτά ή και κάνουν και χειρότερα ασκώντας την εξουσία, με πολλή υποκρισία μπορούν να βγουν αύριο και να χρησιμοποιήσουν το έργο μου σ’ ένα μπλα μπλα πολιτιστικής άνθησης της Ελλάδας. Υποκρισία, χυδαιότητα και αγυρτεία είναι η εξουσία.
Υπάρχει ένας στίχος σας στον οποίο έχουν δοθεί διάφορες ερμηνείες κι ίσως καλό θα ήταν να τον εξηγήσετε: «Ο καπιταλισμός έκανε ζώο τον άνθρωπο/ ο μαρξισμός έκανε ζώο την αλήθεια. Σκασμός».
Νίκος Εγγονόπουλος: Φαντάζομαι πως θέλετε να πείτε τι σημαίνει η λέξη «σκασμός». Η απάντηση είναι ότι δεν πρέπει να επιβαρύνουμε την επανασταστική εξέλιξη με μια κριτική που θα μπορούσε να κάμει ζημιά σ’ αυτή την εξέλιξη.
Και τι κατά τη γνώμη σας είναι αυτό που θ’ αποκαταστήσει την Αλήθεια και τον Άνθρωπο;
Νίκος Εγγονόπουλος: Η αταξική κοινωνία. Δεν ξέρω, ίσως να μη γίνει ποτέ το όραμα πραγματικότητα, ωστόσο η ανθρωπότητα θα είναι ανάξια στην πνευματική της διάσταση εάν δεν προχωρήσει κάποτε στην αταξική κοινωνία. Οτιδήποτε συναρτάται με την πνευματική μας υπόσταση θα μείνει μετέωρο χωρίς ένα τέτοιο μέλλον.
Η Αριστερά στην Ελλάδα βαδίζει προς αυτή την κατεύθυνση;
Νίκος Εγγονόπουλος: Η Αριστερά στον τόπο μας έχει μειονεκτήματα. Πρώτα πρώτα είναι κομματιασμένη. Δεν έχει κατορθώσει ν’ απαλλαγεί από πεπαλαιωμένα δογματικά πλαίσια. Είναι προβληματική η ελληνική Αριστερά.
Αν και αμφισβητείτε την εξουσία, παρ’ όλα αυτά σέβεστε τον νόμο.
Νίκος Εγγονόπουλος: Μάλιστα. Ο Νόμος με κεφαλαίο Νι εκφράζει το διαιώνιο ηθικό αίτημα. Έτσι νομίζω και πρέπει να το εννοιολογείτε και εσείς με την ερώτηση σας, υποθέτω. Αυτό σημαίνει ότι ο Νόμος με κεφαλαίο Νι δεν μπορεί να έχει ηθικό κύρος μέσα σε μια κοινωνία εκμετάλλευσης. Μέσα δηλαδή σε μια ταξική κοινωνία. Δεν μπορεί δηλαδή ο νόμος αυτός να είναι ο νόμος του αστικού κράτους. Έτσι εννοώ.
Συμπληρώνετε μια τροχιά πνευματική πάνω από σαράντα χρόνια. Μέσα σ’ αυτά τα χρόνια παρατηρείτε κάποια πρόοδο στον τόπο ή μια στασιμότητα;
Νίκος Εγγονόπουλος: Το ζήτημα του Νόμου, όπως τον αναφέραμε, στη διαιώνια ηθική του διάσταση δεν είναι ζήτημα ελληνικό. Αναφέρεται στη μοίρα της ανθρωπότητας. Επειδή όμως μιλάτε για βήματα μπροστά ή πίσω είναι ότι σε οικουμενική κλίμακα είναι ελάχιστα τα βήματα του Ηθικού νόμου (κι εδώ ας βάλουμε και το Ήτα κεφαλαίο). Είναι ελάχιστα τα βήματα που έγιναν από την εποχή του Σωκράτη μέχρι σήμερα. Όσο για τα πίσω βήματα, έχει συμβεί πολλές φορές στην Ιστορία να γυρίζει πίσω, ν’ αποβαρβαρώνεται, να ξαναπαίρνει ανάσα ο ηθικός νόμος κι ύστερα πάλι πίσω. Συμβαίνουν και τα βήματα προς τα πίσω.
Ας περιοριστούμε στην Ελλάδα...
Νίκος Εγγονόπουλος: Η Ελλάδα ξέρουμε τι είναι. Μια περιφερειακή χώρα μεταπρατικής κεφαλαιοκρατίας και δεν ξέρω τι θα γίνει με την ΕΟΚ. Έχω πολύ μεγάλη ανησυχία. Φοβάμαι πως θα γίνει το σώσε. Φοβάμαι πως θα χαθεί η γλώσσα. Θα χαθούν πολλά. Βέβαια, εύχομαι να κάνω λάθος. Εντούτοις από συνειδησιακή άποψη φρονώ πως το αστικό κράτος που έχουμε σήμερα θα πρέπει να μετρήσει με πολύ μεγάλη σοβαρότητα τους κινδύνους που διατρέχει η χώρα μετά το 1992. Φοβάμαι μήπως καταλήξουμε σερβιτόροι – άλλωστε ώς έναν βαθμό είμαστε ήδη, με την έννοια ότι ο τουρισμός αποτελεί μια σημαντική πηγή της εθνικής οικονομίας. Αλλά, βλέπετε, η ζωή περιέχει τα γεγονότα και τα γεγονότα είναι αδήριτα. Θα δούμε. Επειδή όμως ο ποιητής είναι ένας ιερέας και ως ιερέας δικαιούται να κάνει ένα ευχολόγιο, εύχομαι το καλύτερο. Εντούτοις, το ευχολόγιο ενδέχεται να παραμείνει ευχολόγιο.
Ας πάμε σε πιο καθημερινά θέματα. Είναι γνωστό ότι σας έγινε πρόταση να λάβετε μέρος στην Επιτροπή Ελληνοτουρκικής Φιλίας. Μάλιστα πήρατε μέρος στην πρώτη συνάντηση που έγινε με πρωτοβουλία του Μίκη Θεοδωράκη στο θέατρο του Ληναίου. Τελικά δεν σας είδαμε στην επιτροπή. Γιατί;
Νίκος Εγγονόπουλος: Πράγματι. Μου τηλεφώνησε ο Θεοδωράκης και μου μίλησε γι’ αυτή τη σύναξη που θα γινόταν στο θέατρο του κυρίου Ληναίου. Με κάλεσε να συμμετάσχω σ’ αυτή τη σύναξη καλλιτεχνών και διανοουμένων. Και πήγα. Δεν θυμάμαι τους άλλους παρισταμένους αυτή τη στιγμή, αλλά θυμάμαι ότι ο Θεοδωράκης έκανε μια εισήγηση για τη συγκρότηση επιτροπής ελληνοτουρκικής φιλίας των διανοουμένων. Είπε διάφορα. Είχε ενδιαφέρον όλη αυτή η εισήγηση. Όταν τελείωσε, ζήτησε τις απόψεις των παρισταμένων. Εγώ είπα ότι στην ιδρυτική αυτής της επιτροπής μεταξύ των άλλων εθνικών προϋποθέσεων θα έπρεπε να υπάρχει και παράγραφος που να λέει για την αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων από την Κύπρο. Τόσο ο Μίκης, όμως, όσο και οι άλλοι παριστάμενοι δεν είπαν τίποτα. Δεν έκαμαν δηλαδή πάνω στην πρόταση μου κανένα σχόλιο. Έκτοτε ούτε ο Θεοδωράκης με κάλεσε να συμμετάσχω στη νέα σύναξη αλλά ούτε και εγώ θα μπορούσα να μπω σε μια επιτροπή ελληνοτουρκικής φιλίας των διανοουμένων χωρίς την αποδοχή της πρότασης που διατύπωσα εκείνο το βράδυ.
Ποια είναι η γνώμη σας για το πολιτικό πρόσωπο του Μίκη Θεοδωράκη;
Νίκος Εγγονόπουλος: Δεν ξέρω πως κινείται ο Μίκης Θεοδωράκης από άποψη πολιτικής εννοιολογίας. Εγώ τον εκτιμώ σαν καλλιτέχνη. Απο κει και πέρα –πρέπει να το πω αυτό- έχω πολλές αμφιβολίες για την ορθότητα της πολιτικής του συμπεριφοράς. Η πολιτική εννοιολογία του Θεοδωράκη είναι πολυγαμική. Και εγώ αυτά τα πράγματα δεν τα καταλαβαίνω.
Εφτά χρόνια σοσιαλιστικής κυβέρνησης και μιλάμε σήμερα για πολιτιστική στειρότητα. Κάτι που κανένας δεν το περίμενε από ένα κίνημα που η άνοδος του ήταν αίτημα λαϊκό. Συμφωνείτε ότι διανύουμε περίοδο πολιτιστικής στειρότητας και αν πού την αποδίδετε;
Νίκος Εγγονόπουλος: Η ταπεινή μου γνώμη είναι ότι στα πολιτιστικά θέματα το ΠΑΣΟΚ είναι άξεστο. Είναι ένα κράμα μετανεοπλούτων (ό,τι χειρότερο, δηλαδή) οι οποίοι εκτός από το γεγονός ότι νέμονται κατά θρασύτατο τρόπο την εξουσία –εννοώ με ψευδολογίες περί σοσιαλισμού τη στιγμή που είναι όργανα του καπιταλιστικού συστήματος- εκτός απ’ αυτό, είναι και άτομα μεγάλης υποκρισίας. Ο κύριος Παπανδρέου, ναι, είναι ένας χαρισματικός άνθρωπος. Χαρισματικός όμως με την έννοια της αυταρχίας. Και, όταν είσαι χαρισματικός με αυτή την έννοια, βεβαίως αυτομηδενίζεσαι...
Και ο λαός;
Νίκος Εγγονόπουλος: Ποιος λαός; Τις κυβερνήσεις, όπως ξέρετε, στην Ελλάδα τις ανεβοκατεβάζει η αγροτική τάξη. Ο κύριος Παπανδρέου, λίγο πριν από τις εκλογές, θα κάνει κάποιες λαϊκίστικες παροχές, ιδιαίτερα προς τους αγρότες και με αντίπαλο τον κύριο Μητσοτάκη θα κερδίσει και νέα τετραετία. Εκτός αν επιστρέψει στο πολιτικό παιχνίδι ο κύριος Καραμανλής. Αλλά ο κύριος Καραμανλής είναι γνωστός σιγουρατζής και τα ζυγίζει όλα σε ζυγαριά φαρμακείου.
Ο λαός όμως στη μακροχρόνια πορεία του υπέστη ποικίλους διωγμούς αλλά αντιπαρέθεσε σ’ αυτούς έναν ασφαλή πολιτικό και πολιτιστικό λόγο. Η κάμψη όμως που παρατηρείται σήμερα μπορεί να οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στο ΠΑΣΟΚ;
Νίκος Εγγονόπουλος: Δεν νομίζω ότι το ΠΑΣΟΚ είναι ο μοναδικός ένοχος της σημερινής ελληνικής αθλιότητας. Ασφαλώς όχι. Η αθλιότητα τούτη αρχίζει με τη δολοφονία του Καποδίστρια. Με το ΠΑΣΟΚ όμως έγινε κάτι άλλο: Αυτή η κατάσταση, στις μέρες μιας τάχα σοσιαλιστικής κυβέρνησης, έχει φτάσει σ’ ένα φοβερό μάξιμουμ.
Μήπως το συναρτάτε αυτό με την παρουσία της κυρίας Μερκούρη στο υπουργείο Πολιτισμού;
Νίκος Εγγονόπουλος: Την κυρία Μερκούρη την ξεχωρίζω. Είναι ένα ευαίσθητο πλάσμα με υπαρξιακό κύρος. Είναι μια εξαιρετική καλλιτέχνιδα και ως υπουργός αναμφισβήτητα υπερέχει όλων.
Υπάρχει κάτι τέλος πάντων κάτι που να λάμπει και να μας θερμαίνει κάποιες ελπίδες για το μέλλον;
Νίκος Εγγονόπουλος: Τι να λάμπει; Απλώς υπάρχει ο ταλαντούχος του πολιτικού εξώστη κύριος Παπανδρέου, που επέτυχε μέσα σε εφτά χρόνια από το πρώτο μπαλκόνι –και δεν είναι λίγο- να πάρει την εξουσία με πρωτοφανή πολιτική φιλολογία. Μην ξεχνάτε ότι ο κύριος Καραμανλής είχε δηλώσει στη Βουλή ως πρωθυπουργός: «Κύριε Παπανδρέου, δεν βλέπω στον ορίζοντα να παίρνετε την εξουσία». Σ’ αυτό το σημείο κι ο κύριος Καραμανλής με τόση πολιτική πείρα την πάτησε.
Άφησα τελευταίον τον εραστή της Φιλολογίας και της Ιστορίας, σημερινό Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κύριον Χρήστο, Σαρτζετάκην. Ποία η γνώμη σας;
Νίκος Εγγονόπουλος: Αυτό που θα είχα να πω για τον Κύριο Πρόεδρο της Δημοκρατίας ότι πέραν των άλλων συμβούλων που του διαθέτει η Πολιτεία πρέπει να αποκτήσει επιπλέον φιλολογικούς και ιστορικούς συμβούλους.
@nomad
εσύ λες ότι δεν πρέπει να σκέφτεσαι επειδή συμβαίνει να ξέρεις από ανάγνωση.
αλλά δεν λες ότι πρέπει να συλλογάσαι. στην περιπτωση αυτή δεν θα είχες ένα πρόβλημα εσύ να λύσεις.
ισχυρίζεσαι όμως ότι δεν πρέπει εσύ να καταλαβαίνεις ή ν' αντιλαμβάνεσαι όλη την πραγματικότητα στο εύρος και στις εκφάνσεις της
πράγμα απάνθρωπο πολύ αφού η προσπάθεια σου αυτή έχει ένα σκοπό: να καταργήσει ένα συναίσθημα που δεν ξέρεις με βεβαιότητα αν είναι αυτό ένα κακό πια αν δεν το συζητήσεις με την ανθρωπότητα.
και δεν παραδέχεσαι ότι μέσα στη μεταβλητότητα του ανθρώπου θα κάνεις τεράστιο σφάλμα αν τον ορίσεις δηλαδή να τον κρίνεις στην όξινη βάση μιας συμπεριφοράς ή μιας λέξης δηλαδή να αποφασίσεις τι θα πιστεύεις αν είναι αυτός ένας καλός και πόσο
και η συζήτηση περί γραφιά και γραφικού ενδιαφέροντος συνιστά μέρος της τρομακτικής αδιαφορίας να σκεφτείς ή να πάρεις αποφάσεις. γιατί φασίζεις από κάθε υπαρκτικήν και οντολογικήν φτιάξη.
Υπάρχει ενα φόρουμ, το multiforums.gr ο διαχειριστής του οποίου έχει την ιδια λογική. Μέσα σε 3 χρόνια το φορουμ γαμηθηκε απο τρολς που εβριζαν το ενα το αλλο, αλλα το ίδιο εκαναν και "επώνυμοι" χρήστες. Ο ιδιοκτήτης δεν εσβησε ποτέ τίποτα.
Η καταληξη του πιο ελευθερου ελληνικού φόρουμ,. ήταν να ξεπεσει σιγα σιγα το ενδιαφέρον και σήμερα ελαχιστοι πια να γραφουν εκεί, απο το κάποτε πολυπληθες κοινό.
Ναι λοιπόν, η μοίρα της ελευθερίας είναι η καταχρησή της και τα τρολ και η μοναξιά.
Παρόλα αυτα, η μοιρα της επιβολής περιοριστικών μέτρων εγώ επιμένω πως είναι ο περιορισμός του ίδιου μας του γίγνεσθαι -η καλυτερα, του εξελίσσεσθαι.
Λοιπόν, δεν μιλάμε για κάτι πρωτοφανές.
Ορίστε το κατεξοχήν κείμενο πάνω στο θέμα ―στην διαδικτυακή εκδοχή του, γιατί στην κοινωνικοπολιτική έχουμε και την Αθηναϊκή Δημοκρατία.
Όποιος το διαβάσει θα τα δεί όλα, περί μοδερέισον, ελεύθερης μπλογκόσφαιρας, τρολλ κλπ. Και αναφέρεται σε γεγονότα είκοσι ετών και πλέον παλαιά.
http://shirky.com/writings/group_enemy.html
Αγαπητέ Old Boy,
η άποψή σου για την ελευθερία είναι εντελώς λαθεμένη, αν νομίζεις ότι ελευθερία είναι ν' αφήνεις το κάθε τρολ να αμολάει τις πορδές του.
Αυτό δεν είναι ελευθερία, είναι καθαρή βλακεία καθότι αποδιοργάνωση και αυτοκτονία. Τίποτα δεν μπορεί να σταθεί μ' αυτό τον τρόπο.
Επιτέλους, δεν είναι λογοκρισία να κόβεις τα τρόλια! Έχουμε χάσει το νόημα των λέξεων, νομίζω. Λέμε λογοκρισία κάτι που δεν είναι. Ο όρος λογοκρισία αναφέρεται αποκλειστικά και μόνο στην κρατική βία προς τον πολίτη. Όταν απαγορεύω, σαν άτομο, σε ένα άλλο άτομο και μάλιστα φιλοξενούμενό μου να με χλευάζει, δεν του ασκώ λογοκρισία. Έλεος πια! Ούτε ασκώ λογοκρισία όταν κόβω κάποιον, που μόλις πω δυο κουβέντες αρχίζει να λέει ασυναρτησίες μόνο και μόνο για να πνίξει τη φωνή μου.
Ελευθερία χωρίς υπευθυνότητα δεν είναι ελευθερία. Είναι ασυδοσία. Και η ασυδοσία ΕΙΝΑΙ βία και βιασμός του λόγου.
Δεν το καταλαβαίνεις;
αγανακτισμένος μαζί σου
Πρώτον δεν αντιλαμβάνομαι γιατί ο όρος λογοκρισία αναφέρεται μόνο στην κρατική βία προς τον πολίτη και όχι σε εκείνη που ασκώ εγώ βάσει μιας τεχνολογικής δυνατότητας που έχω στον χώρο των σχολίων.
Δεύτερον, ιδιαίτερα εκείνον που με χλευάζει ή κατακρίνει δεν θα έκοβα ποτέ.
Τρίτον, αν παρακολουθείς το μπλογκ, θα έχεις διαπιστώσει φαντάζομαι ότι μετά από μεγάλο διάστημα ανοχής άρχισα και σβήνω τα σχόλια του συγκεκριμένου τρολ (καθώς κι ενός ακόμη τρολ), όχι γιατί με χλευάζουν αλλά γιατί καταλύουν κάθε έννοια διαλόγου και ελευθερίας των άλλων σχολιαστών είτε γράφοντας δεκάδες παντελώς άσχετα σχόλια είτε βρίζοντας άλλους σχολιαστές.
Τέταρτον, επειδή πρόσφατα έφτασα στο σημείο να πιστεύω ότι ούτε αυτό το μέτρο είναι αρκετό έβαλα μοντερέϊσον, το οποίο όμως διατήρησα για ελάχιστες ώρες μετά από ένα σχόλιο του Nomad, αφού αποφάσισα ότι προτιμώ να κατηγορούμαι πως έχω αφήσει τον χώρο των σχολίων ασύδοτο, από το να κατηγορούμαι πως ασκώ προληπτικό φίμωμα στα σχόλια.
Πέμπτον, στην παρούσα φάση και μέχρι νεωτέρας δεν θα έχω μοντερέισον αλλά θα σβήνω το τρολ. Τώρα αν βάζει αποσπάσματα ποιητών κλπ μπορεί και να μην τα σβήνω αυτά τα σχόλια.
Έκτον, τώρα εγώ θα κλείσω το κομπιούτερ. Πιθανότατα τα χαράματα ή θα σε πει φασίστα ή θα σε ρωτήσει αν θέλεις να σου κάνει σεξ. Αύριο θα τον σβήσω. Και ούτω καθεξής.
Old Boy,
1ον, επειδή δεν πρέπει να ξεχειλώνουμε τους όρους, έστω κι αν το κάνουμε με αγαθή πρόθεση: ο όρος λογοκρισία επινοήθηκε ακριβώς σε αναφορά με την κρατική βία ή γενικότερα τη βία μιας οργανωμένης συλλογικής εξουσίας εναντίον του δικαιώματος έκφρασης ΤΟΥ ΑΤΟΜΟΥ και ΟΧΙ για να περιγράψει καθαρά ΔΙ-ΑΤΟΜΙΚΕΣ συμπεριφορές, όπως αυτή που συζητάμε.
Είναι, επαναλαμβάνω, σημαντικό να μην ξεχειλώνουμε τους όρους, διότι αν το κάνουμε, τότε τους κάνουμε εξαιρετικά αφηρημένους και υπερβολικά "γενικής χρήσεως", κι έτσι τους ΑΠΟΔΥΝΑΜΩΝΟΥΜΕ, τους καταντάμε ανίσχυρους κι επιτρέπουμε στο κάθε σκατόμουτρο να κάνει και παιχνίδι μαζί τους σε βάρους του ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟΥ περιεχομένου τους.
Και για την τεχνολογική δυνατότητα, που λες, κάνεις λάθος. Διότι η τεχνολογική δυνατότητα ισχύει εξίσου για σένα και για το τρολ (όσο εσύ μπορείς να τον κόβεις, άλλο τόσο μπορεί αυτός να αλλάζει πρόσωπα) - επομένως δεν αποτελεί δική σου αποκλειστική-προνομιακή εξουσία.
2ον και 3ον, σύμφωνοι. (Φυσικά και σε παρακολουθώ, αρκετά τακτικά, και τα είχα πάρει στο κρανίο με την επίθεση του τιποτένιου τρολ αλλά και με την ανεκτικότητά σου.) Δεν είσαι λοιπόν υποχρεωμένος (ηθικά) να υπερασπιστείς το διάλογο μέσα στο σπίτι σου αντί ν' αφήνεις το κάθε τρολ να γεμίζει την ατμόσφαιρα με τις πορδές του;
4ον και 5ον, ΟΚ. Σβήνε το θρασύδειλο!
"αγανακτισμένος μαζί σου"
μοναξιά-χύσιμο-ερημιά,
πράγματι, "φασίζω απο κάθε υπαρκτική και οντολογική φτιάξη".
Επιπλέον, σε πληροφορώ ότι εμπεδώνω καθημερινά την τελεολογική καθετοποίηση του αντιμάμαλου, όπως εσύ διαπιστώνεις καθεύδοντας, κατ ουσίαν δε συγχέοντας το πέρδεσθαι με το εκφράζεσθαι. Ωστόσο σου ζητώ, εγώ, συγνώμην για τη γραφή, το γραφικό και όλο το σταυρό που σε επιβαρύνω να κουβαλάς μονάχος-η. Ως γνωστόν εσύ θαα έπρεπε να είσαι εγώ, γιατί εγώ είμαι ο άλλος, αλλά εσύ είσαι εσύ κι εγώ εξακολουώ μονήρης να μέμφομαι την υπερεκλογικευμένη δυναμική των διασυνοριακών επεισοδίων. οχι χωρίς οιμωγή, ααπλά πάσχω απο τη νόσο του Συνταξ Ερρορ και η οιμωγή μου προκαλεί τάση προς έμετρο. Κατα τ αλλα εχεις δίκαιο φυσικά, αλλα μια φίλη μου λεει πως στη ζωή "η θα είσαι ευτυχισμένος, η θαχεις δίκαιο".
Γειά σου.
αγανακτισμένε με τον ολντ μπου,
απλά να διευκρινίσω πως ούτε εγώ θερώ λογοκρισία το να σβήσει ορισμένα ακραία σχόλια. Διαφωνώ ωστόσο ότι η λογοκρισία δεν αφορά δι-ατομικές συμπεριφορές οταν ο διοάλογος γίνεται σε δημόσιο χώρο και σίγουρα διαφωνώ παρα πολύ στην προληπτική λογοκρισία. Δεν μπορώ να αποδεχθώ οποιοσδήποτε να έχει το δικαίωμα να καταστείλει κάτι που θα πω πριν το πω, ή να τελώ υπό έγκριση για τη μαλακία που με δέρνει στην έκφραση. Κατασταλτικά μονο, κατόπιν της δημοσίευσης, ναι, μπορώ να αποδεχθώ ότι υπάρχουν εκφράσεις που προκαλούν χειρότερες καούρες στο στομάχι απο αυτές που προκαλεί η διαγραφή τους. Σε κάθε περίπτωση είμαστε όλοι εδώ και γραφουμε εεπειδή μας αρέσει να διαβάζουμε. Ορισμένοι ενδεχομένως να έχουν διαφορές να λύσουν με αυτόν που γραφει αυτά που διαβάζουμε, αλλα αυτό εμένα δε με αφορά. Απορώ μόνο πως κάποιος, οποισδήποτε και οσοδήποτε μοναχικός άνθρωπος, αναλώνει χρόνο, κόπο και λέξεις έστω αλαμπουρνέζικες προς το σκοπό της διαβολής ανθρώπων που δε χωνεύει.
(Καλα, αυτό το τελευταίο ήταν μεγάλη μαλακία το παραδέχομαι, αλλα έχω συχνά ηλίθιες απορίες)
(ανωνυμε που παρεθεσες εγγονόπουλο, ευχαριστώ δεν είχα διαβάσει αυτή του τη συνεντευξη)
Πρώτον δεν αντιλαμβάνομαι γιατί ο όρος λογοκρισία αναφέρεται μόνο στην κρατική βία προς τον πολίτη και όχι σε εκείνη που ασκώ εγώ βάσει μιας τεχνολογικής δυνατότητας που έχω στον χώρο των σχολίων.
Αν πάρουμε το ιστολόγιο ως "ημερολόγιο στον ιστό", πρόκειται για προσωπική υπόθεση. Οπότε δεν είναι λογοκρισία για τον ίδιο λόγο που δεν είναι λογοκρισία να διώξεις τον αγενή φιλοξενούμενο από το σπίτι σου (ιστορικά κανείς δεν το έχει χαρακτηρίσει λογοκρισία -ούτε θα δεις πολλά "Κατηγορώ" εναντίον αυτής της πρακτικής. Ή, έστω, ένα).
Αν πάλι το πάρουμε ως ένα είδος εντύπου, μια διαδικτυακή εφημερίδα ας πούμε, και πάλι δεν θεωρείται παραδοσιακά λογοκρισία η επιθυμία κάθε εφημερίδα να έχει συγκεκριμένο χαρακτήρα και ο αρχισυντάκτης της να επιλέγει τι θα δημοσιεύσει και τι όχι -ιδιαίτερα δε από τις επιστολές αναγνωστών, δεν νομίζω να δημοσιεύονται πολλές υβριστικές, ασυνάρτητες ή εμπαθείς.
Αλλά ακόμα και εαν αυτή την πρακτική των εφημερίδων την θεωρήσουμε λογοκρισία (παραδοσιακά δεν θεωρείται, πάντως), η ιστολογική ανάλογή της διαφέρει για έναν επιπλέον λόγο: η δυνατότητα δημοσίευσης της απόψεως του "λογοκριμένου" είναι πλέον όχι μόνο διαθέσιμη αλλά και εντελώς δωρεάν -σε δικό του μπλόγκ.
Η μόνη διαφορά που υπάρχει είναι η εξής: εν αντιθέσει με την εφημερίδα, εδώ τα κείμενα (σχόλια) εμφανίζονται προκαταβολικώς. Αυτό προφανώς είναι τεχνολογικός περιορισμός (σε πολλές ιστολογικές πλατφόρμες υπάρχει και επιλογή αρχικού μοδερέισον).
Δεύτερον, ιδιαίτερα εκείνον που με χλευάζει ή κατακρίνει δεν θα έκοβα ποτέ.
Μαζόχα και έτσι; (χλευασμός ;-)
Τέταρτον, επειδή πρόσφατα έφτασα στο σημείο να πιστεύω ότι ούτε αυτό το μέτρο είναι αρκετό έβαλα μοντερέϊσον, το οποίο όμως διατήρησα για ελάχιστες ώρες μετά από ένα σχόλιο του Nomad, αφού αποφάσισα ότι προτιμώ να κατηγορούμαι πως έχω αφήσει τον χώρο των σχολίων ασύδοτο, από το να κατηγορούμαι πως ασκώ προληπτικό φίμωμα στα σχόλια.
Ποιοι είναι οι μυθικοί "αυτοί" που θα κατηγορήσουν για προληπτικό φίμωμα και γιατί τους πέφτει λόγος;
Υπάρχει, δηλαδή, κάποιος που η ελευθερία του λόγου του καθορίζεται από την πρόσβαση στα σχόλια του Όλντ Μπόυ (ή όποιου άλλου ιστολόγου);! Και ο οποίος θα νιώσει φιμωμένος αν δεν δει το σχόλιο του πάραυτα;
@ Νομαδ είπας: "Διαφωνώ ωστόσο ότι η λογοκρισία δεν αφορά δι-ατομικές συμπεριφορές οταν ο διοάλογος γίνεται σε δημόσιο χώρο".
Είμαστε λοιπόν στο καφενείο (δημόσιος χώρος με μακαράν ιστορία και παιδεία διαλόγου). Κατεβάζει κάποιος ένα θέμα και πιάνουμε ωραία κουβέντα. Με συμφωνίες, διαφωνίες, με τις πλάκες της, με τα όλα της.Κι έρχεται κι ένα μαλακισμένο που πιάνει στασίδι κι αρχίζει τα κουλά, τα άσχετα, τα κομπλεξικά, πετώντας και βρισιές, χυδαιολογώντας και χλευάζοντας. Τού τη λέμε, αλλά το μαλακισμένο δε μασάει. Κι αυτός που ξεκίνησε τη κουβέντα, τού λέει "από 'κει είναι η πόρτα χαχαμίκο, στη μαμά σου και σβέλτα".
Σε ρωτώ: διέπραξε λογοκρισία; Όχι δα! Καλά του έκανε του μαλακισμένου!
Είπα να μη ξεχειλώνουμε τις έννοιες και προσθέτω: ο όρος "λογοκρισία" έχει επίσης να κάνει με το "λόγο". Όμως, φίλε, τα κουλά του τρολ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΛΟΓΟΣ! Είναι μαλαστούπες. Τώρα, απ' όσο ξέρω, "μαλαστουποκρισία" δεν υπάρχει και δεν νομίζω πως θα εφευρεθεί προς χάριν και υπεράσπιση των τρολιών!
Μην τρελαινόμαστε δηλαδή, ότι κόβοντας τις μαλαστούπες του κάθε μαλακοτρόλι, κόβουμε "λόγο" και περιστέλλουμε την "έκφραση" (άλλη ξεχειλωμένη λέξη, που περιέχει τον όρο "φράση" και φυσικά ΔΕΝ εννοεί την κάθε μαλαστούπα που μπορεί να κλάνει κανείς από το στόμα του).
Λες επίσης, ότι "γράφουμε επειδή μας αρέσει να διαβάζουμε". ΟΚ. Διαβάζω όμως τι σημαίνει; Σημαίνει "ανάγνωση", που παραπέμπει στη ΓΝΩΣΗ. Το διάβασμα τρολιών δεν έχει καμμιά σχέση με όποιας μορφής γνώση! Έχει να κάνει ίσως μόνο με τη δική τους ... απόγνωση.
Τέλος, εννοείται ότι εφόσον δεν υπάρχει θέμα λογοκρισίας δεν υπάρχει ούτε θέμα προληπτικής λογοκρισίας. Για να είμαι ειλικρινής, είμαι σκράπας περί τα τεχνικά και αγνοώ τι εστί μοντερέισιον και πώς γίνεται.
Συμφωνώ πάντως ότι καλύτερο είναι να δείχνουμε πόρτα στο τρολομαλάκα αφού πρώτα ξεστομίσει τις πορδές του.
"αγανακτισμένος"
Aγανακτισμένε, στο ότι τα κουλά του τρολ από ένα σημείο και ύστερα παύουν να συνιστούν λόγο, συμφωνώ και γι' αυτό οδηγήθηκα στο να τα σβήνω.
Στα όσα λέτε κι εσύ ο Γνωμοδότης και επί της αρχής, επαναλαμβάνω τη θέση μου, που είναι ότι «σπίτι μου» είναι τα ποστ μου, στα οποία πράγματι δεν θέλω και δεν μπορεί να έχει πρόσβαση κανείς. Ο χώρος των σχολίων θεωρώ ότι είναι χώρος δημόσιος, όπου κατ' αρχήν ο καθένας εκφράζεται όπως θέλει και χωρίς οποιοδήποτε περιορισμό και η δυνατότητά μου να πατάω ένα κουμπί και να το σβήνω, είναι μια δυνατότητα που προσωπικά θέλω να τη χρησιμοποιώ με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη φειδώ, εν γνώσει μου ότι πιθανότατα η ανοχή μου κάνει κακό στην γενικότερη ατμόσφαιρα. Αλλά είτε με τον στενό όρο είτε με τον ευρύ είτε ως τεχνικός όρος είτε ως όχι, το να ασκώ εγώ έλεγχο και να σβήνω το λόγο του άλλου είναι κάτι που ιδιοσυγκρασιακά δεν μου αρέσει γιατί εκπέμπει δασκαλιλίκι, σοβαροφάνεια και ενδεχομένως υποκρύπτει εξουσιαστικά συμπλέγματα.
Δικιά μου λόξα βέβαια αυτή, πιθανότατα λανθασμένη, μια λόξα τις συνέπειες της οποίας πληρώνω.
Ολδ,
αν είναι λόξα, που λες, και πληρώνεις τις συνέπειές της, τότε καταρχήν δεν υπάρχει κανένας μα κανένας λόγος να συνεχίζει κανείς μια λόξα! Άντε να κολλάς σε μια λόξα όσο είναι διασκεδαστική, όχι όμως κι άμα σοβαρεύει.
Αν όμως είναι θέμα αρχής, τότε καταλαβαίνω (δηλ. υπάρχει λόγος) να επιμένεις με όσες συνέπειες μπορεί να υφίστασαι.
Σαν λόξα δεν το συζητάω το θέμα. Σαν ζήτημα αρχής το συζήτησα. Δηλαδή ότι (από ένα σημείο κι έπειτα, που λες κι εσύ) πρόκειται για μια λαθεμένη αντίληψη περί ελευθερίας και λόγου.
Δεν είναι δασκαλίκι, ούτε σοβαροφάνεια, κι ούτε υποκρύπτει εξουσιαστικά συμπλέγματα το να σβήνεις τις τρολιές, οι οποίες δεν είναι λόγος (ούτε καν μουγκρητό) αλλά μαλαστούπες.
Μη μας φάει η πολιτική ορθότης, γιατί από την πολλή ... ορθότη πρήζονται τα ποδάρια και μετά δεν μπορείς να κάνεις ρούπι.
Άσε που, μαθηματικώς, γυρνάει όλο τούμπα το πράγμα κάποια στιγμή.
Τελοσπάντων, τα ξαναλέμε. Να 'σαι - να είστε - καλά.
"αγάνακτας"
kapoioi tha ithelan na ihan iparksiaka provlimata alla den tous bgenei....:) lol
Αλλά είτε με τον στενό όρο είτε με τον ευρύ είτε ως τεχνικός όρος είτε ως όχι, το να ασκώ εγώ έλεγχο και να σβήνω το λόγο του άλλου είναι κάτι που ιδιοσυγκρασιακά δεν μου αρέσει γιατί εκπέμπει δασκαλιλίκι, σοβαροφάνεια και ενδεχομένως υποκρύπτει εξουσιαστικά συμπλέγματα.
Δηλαδή αυτά τα "objection" που βλέπουμε στα σηριάλια δεν ισχύουν;
;-)
agapimene mou στη μοναξιά θα χύσω και στην ερημιά, se agapw, kai den ennow gomenika epitelous, aman pia, den agapw ton andra (ase pu den ksero an ise kiolas hahah) alla ton kallitexni... ehis genuine artistic personality, your words are to me oxygen, your words are pure freedom... I love you... i would give my email but i know the universe is not going to forgive such a naivety... i will have problems.. and stop bothering this blog you hazo, ''communication is impossible'' - Rainer Maria Rilke...Letters to a Young Poet.... read it and unlock your creativity thats finds its way only to vandalism... I hope the best for you...write poems, dont mock them.. dont spent time with ppl who wont listen, they have found'their' poetry in life,only thing you can do is find your own, you have a voice you are already one step ahead of us, but you seem blocked... maybe use your time better, I am always your friend, Always.
ναι αλλά είναι όσο να 'ναι είναι δεν μπορείς να πεις ο εμφανιζόμενος τόσο ξερατός από σκλαβιά και όστρακο αυτός ο μπλόγκερ-ιστολόγος που δεν επιθυμεί ο άνθρωπος τι να του πει κατάλαβες αγαπημένε μου κατάλαβα να λες
εντάξει και εσύ με επιθυμείς διακεκαυμένως εμένα; έχω την απορία
τι να σου πω. άδειο βαγόνι το μυαλό μου αραγμένο...
αγαπω την τεχνη οχι εσενα... εσενα δεν σε ξερω, καθως στην τεχνη σου αποφευγεις να βαλεις τον εαυτο σου επιμελλως...
καλώς
αν όμως εσύ θέλεις ιδιαιτέρως να το διαπράξουμε
τότενες εγώ πια θα σου δώσω το δικό μου ιμέιλ (rokanidia.me.salami@gmail.com) για να μου κάνεις τις αποστολές σου μεν αλλά και για να το κάνουμε δε
γλείφε με σκυλάκι μου...
σκληρή...γλώσσα
Δεν απολιγώνεται για μένα ο ιστολόγος; Ρε δεν είμαι μαλάκας με την έννοια του ηλίθιου άτομου εγώ. Το πλάσμα είπε σε μένα να δώσω εγώ το τέτοιο μου που λόγω της αφυπνισμένης του συνειδήσεως δεν ημπορεί εκείνο να δώσει σε μένα το δικό του τέτοιο. Εσύ τι ψάχνεις εδώ χάμω τώρα πια και πλέον. Δεν σε γουστάρω πια. Παραίτησον με. Τώρα ανήκω στης ιστολογήσεως τα πλάσματα. Κατάλαβες; Το γκομενάκι με γουστάρει τεχνοτροπικώς οπού λέμε. Εσύ Ξου. Ναι. Έκαμα το καθήκον μου και ομιλίαν άλλην εγώ δεν έχω.
Δημοσίευση σχολίου
<< Home