H πρώτη μεγάλη διάψευση που σου επιφυλάσσει το παιδί σου είναι η διάψευση της βεβαιότητάς σου ότι θα ήθελες να γράφεις συνεχώς για αυτό.Ζεις γράφοντας, γράφεις ζώντας, έχεις γράψει ότι υπάρχουν δυο λογιών ζωές,
η ζωή που σου συμβαίνει
και η ζωή της σκέψης σου πάνω στη ζωή που σου συμβαινει, η ζωή της σκέψης σου που γίνεται γραφή,
κι ωστόσο εδώ που η ζωή εμφανίζεται και εξελίσσεται στην πιο διαυγή και μύχια μορφή της,
εδώ που το αναμενόμενο θα ήταν οι λέξεις, οι εικόνες, τα νοήματα να τρέχουν ποτάμι,
δεν έχεις κάτι να πεις.
Σωπαίνεις.
Νιώθεις.
Σου αρκεί.
posted by Old Boy @ 12:06 π.μ.
34 comments
34 Comments:
Kαλό, ως πατέρας (με μικρό π) το ασπάζομαι. Κάνε το παιδί σου γαύρο. Μετά το σημερινό θα είναι μία πράξη επώδυνη για σένα, αλλά το παιδί στο μέλλον θα έχει να λέει πόσα καλά έκανε ο πατέρας (και ο Πατέρας) του γι' αυτό.
Θαυμάζω τη γενναιότητα(ή αφροσύνη,όπως το πάρει κανείς)να εκθέτεις το πατρικό σου συναίσθημα και την εικόνα του παιδιού σου στα μάτια των e-lower και λοιπών full time trolls.
Ίσως πάλι σήμερα-όπως δεικτικά υπέδειξε κι ο αποπάνω- να μην είχες καλύτερη επιλογή για την ψυχική σου ηρεμία.
Καλημέρα!
σαν ίωση είναι
κάποια στιγμή θα σας βάλει απο κάτω..
Ποτέ δεν υπήρξα ειδικός στα μωρά. Συνήθως μου φαίνονται όλα ίδια, σε εκνευριστικό - για τους γονείς τους - βαθμό. Αλλά εδώ ένα σκέφτηκα μόλις είδα τη φωτογραφία: όμορφο μωρό!
Η ζωή λοιπόν σε αυτή την πρωτόλεια μορφή της δεν θέλει σχόλια. Είναι η ασχολίαστη ουσία. Το άτομο.
Ή μήπως νιώθεις πότε-πότε ότι θα είχες τόσα πολλά να γράψεις που ο ίδιος ο όγκος αυτός καθιστά τη γραφή αδύνατη ή μάταιη;
squarelogic,
υποθέτω πως υποθέτεις λανθασμένα. Δεν είναι δυνατόν ο οld boy, να έκανε κάτι για το οποίο δεν έχει την άδεια από το παιδί του. Το μωράκι της φωτογραφίας πρέπει να είναι ο ίδιος ή κάποιος άλλος - ενήλικος πλέον - που του έδωσε μια μωρουδίστικη φωτογραφία του για δημοσίευση.
...γιατί από αυτό που κινδυνεύουν τα μωράκια, δεν είναι που βλέπουν την εικόνα τους οι άλλοι, αλλά η αντίληψη κάποιων γονιών ότι τα μωράκια είναι εργαλείο τους.
υ.γ: Όποιο μωράκι κι αν ήταν, πάντως, εύχομαι να είναι πάντα με γέλιο η ζωή του, όπως και στην φωτογραφία.
Μα τα έχουμε ξαναπεί Ολντμπόη: η ευτυχία βιώνεται, δεν περιγράφεται. Όσο πιο πολύ το ζεις, τόσο λιγότερος χώρος μένει για να το περιγράψεις. Και όσο πιο πολύ είναι αυτό που ζεις, όσο πιο πλούσιο και γεμάτο, τόσο πιο δύσκολα θα βρίσκεις λέξεις αντάξιες να αποδώσουν -έστω- το νόημά του. Αφού το ξέρεις καλύτερα εσύ: ζήσε και γράφε. Δύο διαφορετικά πράγματα. Δύο διαφορετικές εμπειρίες, εξίσου συναρπαστικές. Ή όχι εξίσου. Σίγουρα συναρπαστικές.
«Νιώθεις.
Σου αρκεί.»
Ετσι ακριβώς. :)
Και αναρωτιόμουνα τι να γίνεται εκείνο το μωρο...
Να σου ζήσει.
ckak
Squarelogic, ούτε γενναιότητα ούτε αφροσύνη. Συνειδητή επιλογή για να διαπιστώσω τα όρια όλων. Όχι βέβαια ότι το ανέβασα με σκοπό να τα διαπιστώσω, αλλά απαγόρευσα στον εαυτό μου να πράξει το φρόνιμο και να μη το ανεβάσει. Όσο περνά από το χέρι μου δεν θα αφήσω το κακό κάρμα και πέντε άτομα να μου ελέγξουν το μπλογκ μου και όσα επιθυμώ να ανεβάζω σε αυτό.
Με άλλα λόγια Κ.σ-μ, έχεις χάσει το παλιό σου τάλαντο στο προβοκατοριλίκι και αντί για οργή όπως θα ήθελες, μου προξενείς μονάχα θλίψη.
Costinho, κι όμως στο ποστ λέω ότι εκείνο που πίστευα και πιστεύω είναι ότι η γραφή δεν είναι υποκατάστατο της ζωής, αλλά συμπλήρωμα της, βάθεμα της, προσπάθεια καλύτερης κατανόησής της, νοηματοδότησής της, συναίσθησης της. Οπότε η μη ανάγκη μου να γράφω για το παιδί με εκπλήσσει και σε ένα βαθμό με διαψεύδει.
Aνώνυμε, θα πάμε πρώτα με το παιδί σε τελικό ευρωπαϊκής διοργάνωσης, θα σηκώσουμε την κούπα και μετά ας γίνει ό,τι θέλει.
Ιφιμέδεια, ακόμη κι αν υπάρχει ο όγκος που περιγράφεις, είναι τόσο πρωτογενής και συμπαγής, που θα έπρεπε να υπάρξει μπιγκ μπάνγκ για να αναλυθεί.
Ckak, να 'σαι καλά.
Γεράσιμε, άσχημο είναι. Έχει πέσει φωτοσόπ, μπότοξ και τα σχετικά ;)
Ροδιά, κάπως έτσι.
Κ.Κ.Μοίρη, ας με βάλει, θα το αντέξουμε κι αυτό.
Το ίδιο λέγαμε και λέμε.
Οι λέξεις το δείχνουν ακριβέστερα. Είναι από τη μια η ανάγκη "να γράφω για το παιδί" και από την άλλη η ανάγκη "να ζω (με) το παιδί". Το να σε διαψεύδει μερικώς η πρώτη δεν σημαίνει απαραίτητα κάτι για τη δεύτερη. Και το αντίστροφο φυσικά: αν σε διέψευδε για κάποιο χιψι (ακραίο ή μη) λόγο η ανάγκη να "ζήσεις (με) το παιδί", τότε σίγουρα θα προέκυπτε η ανάγκη να γράψεις κάτι ή τουλάχιστον να βρεις λέξεις να το εξηγήσεις στον εαυτό σου.
Όταν έγραφα "συναρπαστικές εμπειρίες", εννοούσα και "συμπληρωματικές". ΑΣφαλώς και συμφωνούμε σ'αυτά.
hello. you do look more than a zillion words.
Tηλεπάθεια, Μάο. Αυτή τη στιγμή διαβαζα τα πολύ δυνατά σου σχόλια στον Ανδριωτάκη!
Costinho, τελικά στο μόνο που διαφωνούμε είναι το Ρασομόν και ο θρυλοπειραιάς :)
Να σου ζήσει, νάναι γερό και τυχερό!!!
Να ζείτε την κάθε του μέρα!!!!
Πολύχρονο κι ευτυχισμένο να είναι, να αγαπήσει και να αγαπηθεί πολύ.
Α! Και να το χαίρονται και να το καμαρώνουν οι γονείς του επίσης. :-)
Οld boy,
παρεξηγείς αλλά δεν πειράζει. Το σχόλιό μου ήταν για τον δεισιδαίμονα squarelogic που πιστεύει στο κακό μάτι και στο βουντού με φωτογραφίες από το ίντερνετ.
(του αναγνωρίζω όμως την γενναιότητά του να αυτοσαρκάζεται. Άκου δεισιδαίμων με νικ νέηκ squarelogic! χαχαχα!)
Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω τα προσωπικά σου, και υπέθεσα ότι αυτό το ποστ, ήταν μία ακόμα άσκηση γραφής σου. Και, ειλικρινώς, περίμενα, όποιες κι αν είναι οι διαφορές σου με τον e-Lawyer, να έμπαινες στον κόπο να εξηγήσεις στον ...squarelogic (χαχαχα! δεν το χορταίνω λέμε το νικ του) πως σίγουρα δεν θα ήθελε το κακό ενός μωρού... ενός ανθρώπου...
Στον ...squarelogic (χαχαχα!) θα έπρεπε να την πεις, όχι σ' εμένα. Φταίω τώρα να σε πω προκατειλημμένο;
Για το μωράκι, όποιο κι αν είναι ισχύει κατά γράμμα το υστερόγραφο του σχολίου μου και μόνο.
goustars? ;)
-μπαμπά όταν ήμουν μωρό γιατί με φωτογράφισες, δημοσίευσες τη φωτό στο διαδίκτυο και έγινα αφορμή για σχόλια στους φίλους σου;
-γιατί ήμουν και είμαι μαλάκας παιδί μου.
-Μαλάκας με την έννοια του αυνανιζόμενου;
-Όχι παιδί μου, σκέτο μαλάκας.
-Εννοείς μαλθακός, δίχως φουριόζα στύση, μαλακοκαύλης;
-Όχι παιδί μου, σου εξηγώ, σκέτο "μαλάκας".
-Μήπως θες να πεις πως ήταν μια πράξη ανδρισμού;
-Όχι παιδί μου, δεν έχει να κάνει με τη σημασία από τα λεξικά. Αυτό το μαλάκας είναι σκέτο μαλάκας, δεν εξηγείται ούτε από συμφραζόμενα, ούτε από συνώνυμα.
Αυτό το μαλάκας είναι σκέτο μαλάκας, δεν εξηγείται ούτε από συμφραζόμενα, ούτε από συνώνυμα.
Και όμως, δίνεις με το παράδειγμα του σχολίου σου έναν άριστο ορισμό.
ΚΣΜ
(Αν και μάλλον η απάντηση θα πάει στράφι κάνω μια προσπάθεια...)
Μπορείτε να σπάτε όση πλάκα θέλετε με το nick,αναγνωρίζω οτι σε πρώτη θέαση μπορεί να φαίνεται ξιπασμένο,απλά όμως την πρώτη φορά που ήθελα να αφήσω σχόλιο σε μπλογκ έπρεπε να δημιουργήσω ενα λογαριασμό και χρειαζόμουν ένα "όνομα" και δεν κάθισα να μαδήσω την μαργαρίτα όσο εσείς.
Παρόλα αυτά πιστεύω οτι τα 2+ χρόνια που ασχολούμαι με το blogging συνήθως το δικαιώνω.
Δεν βλέπω το blogging σαν χαβαλέ ή ευκαιρια να σπάω τα νεύρα άλλων όπως μερικοί-μερικοί,αλλά σαν δυνατότητα προσωπικής έκφρασης και σε κάποιο βαθμό δυνατότητα επηρεασμού ενός μικρού,αλλά σημαντικού ποιοτικά ακροατηρίου.
Keep laughing!
επιπλέον το σχόλιο μου δεν είχε να κάνει με μια δεισιδαιμονία σχετικά με το μωρό,αλλά με το (αναίτιο)ψυχοπλάκωμα και την οργή που μπορεί να νιώσει ένας γονιός αν κάποιοι θρασύδειλοι βρίσουν/προσβάλλουν/ειρωνευτούν το παιδί του.
Μόνο που πρέπει να είσαι γονιός για να το καταλάβεις αυτό...
Κι αν οταν μεγαλωσει σου ξεφουρνισει κανενα "με ποιο δικαιωμα ρε ποσταρες φωτος μου, χωρις να με ρωτησεις..."
και σου ζητησει δικαιωματα...
Τι θα του πεις;
Να μην ξεχνω οτι το μπλογκ λογοκρινεται
Να μην ξεχνω οτι το μπλογκ λογοκρινεται
Να μην ξεχνω οτι το μπλογκ λογοκρινεται
Να μην ξεχνω οτι το μπλογκ λογοκρινεται
Να μην ξεχνω οτι το μπλογκ λογοκρινεται
Να μην ξεχνω οτι το μπλογκ λογοκρινεται
Πες τα, μωρέ Ελεγχόμενε! Πες τα, κι έχω φρικάρει με τη φωτογραφία του αθώου βρέφους, που γελά αμέριμνο, χωρίς να είναι ακόμα σε θέση να συνειδητοποιήσει τα ψυχολογικά τραύματα που κατεργάζεται σε βάρος του ο ίδιος του ο πατέρας!!! Με τι μάτια, Old Boy, θα το κοιτάξεις αύριο αυτό το παιδί; "Τι θα του πεις", που λέει κι ο Ελεγχόμενος; Α ρε βρεμένη σανίδα που θέλετε μερικοί πατεράδες... Αλλά την πιο βρεμένη σανίδα τη θέλει το ίδιο το βρέφος, γιατί δείχνει μεγάλη μούρη και προσωπικά το αποκλείω να μην είχε λόγο στο ποστάρισμα. Μη σου πω ότι διάλεξε και τη φωτογραφία! Εν κατακλείδι: "Σόδομα και Γόμορρα γίνονται δω μέσα"!
squarelogic
καθόλου ξιπασμένο δεν το βρίσκω - κι εγώ για την τετράγωνη λογική μου φημίζομαι (και κορδώνομαι).
Και, ναι, έχεις δίκιο, πέρα για πέρα: για να βρω νικ, μαδούσα μαργαρίτες εννέα μέρες αδιάκοπα. Στο τέλος βρήκα ένα πολύ εμπνευσμένο, αυτό που βλέπεις. Μοναδική σύλληψη - τέλειο δεν είναι;
Όμως, δεν "σπάω πλάκα" με αυτό καθαυτό το νικ σου, αλλά με την αντιδικία που, square-logically, πρέπει να έχει ξεκινήσει μεταξύ του νικ σου και των απόψεών σου. Squarelogic και ...μάτιασμα μέσω φωτογραφίας αναρτημένης στο ίντερνετ;;; Aν το πάρουν πρέφα οι γάλλοι, θα αποσύρουν τις κούκλες για βουντού στον Σαρκοζί και θα καρφώνουν βελόνες σε φωτογραφίες του, πάνω στην οθόνη του υπολογιστή τους. Παγκόσμια πατέντα.
(μαγίστρες, λάβετε τα μέτρα σας - αγοράστε λάπτοπ)
Φτου, να μη σε ματιάσω!
Kαι για σοβαρευτούμε
δες τι έγραψες τώρα: …αν κάποιοι θρασύδειλοι βρίσουν/προσβάλλουν/ειρωνευτούν το παιδί του, και τι έγραψες στο πρώτο σου σχόλιο: Θαυμάζω τη γενναιότητα (ή αφροσύνη,όπως το πάρει κανείς) να εκθέτεις το πατρικό σου συναίσθημα και την εικόνα του παιδιού σου στα μάτια των e-lower και λοιπών…
Eρώτηση: έχεις δει πουθενά τον E-lawyer να "βρίζει / προσβάλλει / ειρωνεύεται" κάποιο παιδί;;;
(Κ.σ-Μ)
Μπα!
Ξυπνησες κι εσυ Artois;
(σου εβαλε το ξυπνητηρι η κσμ;)
Και μη κορδωνεσαι πολυ.
Ξερεις εσυ.
(χέρι μού έβαλε)
χρρρρρβζζζζζζζζ...
artois
Aνώνυμε των 10:26, censorship is my middle name.
old boy,πραγματικα κριμα που καποιοι(λιγοι)δεν καταλαβαν το κειμενο σου,και -κολλησαν-απλα στην αναρτηση της φωτογραφιας...
εγω απλα θα σου πω οτι καταλαβαινω πως νιωθεις και σ ευχαριστω που το μοιραστηκες μαζι μας...
Α.Γ.
Το ίδιο ακριβως συναίσθημα ένοιωσα στην αρχή, στην κόρη μου: αφου τόσα χρόνια περίμενα, τόσον πολύ καιρό την καρτερούσα, πως γινόταν τώρα που μου γελούσε και μου έκλαιγε και την αγκαλιαζα και τη φιλούσα να μην βρίσκω τίποτα, μα τίποτα να γραψω;
Στον γιό μου, 1,5 χρόνο αργότερα, απαντησα στην απορία (ομως δεν νομίζω να είναι ίδια η απαντηση στην καθε αναλογη απορία, μονο σε μερικές): επειδή να γράφεις για όσους αγαπας, σημαίνει αυτομάτως να λες ψέμματα, να ωραιοποιείς, να εξιδανικεύεις. Η αγάπη σφετερίζεται την αλήθεια για χάρη της μελλούμενης ευτυχίας, η αληθεια είναι όπλο, το ξέρουμε όλοι πια.
Κι έτσι ηρέμησα: η γεννηση των παιδιών μου, φέρνοντας την αδυναμία να εκφραστείς αληθινά, στέρησε μέσα μου την ίδια τη δύναμη της εν δυνάμει αληθειας και μετέτρεψε το αρητο σε συναίσθημα πολύ καθορισμένο, το οποίο απλα αρνούμαι, δε γουστάρω λεμε, να εκθέσω.
Σορρι, αντιλαμβανομαι το δυσνόητο οσων είπα, αλλα απλά ήθελα να τα πω, οχι οπωσδήποτε να κατανοηθούν! :Ρ
ΥΓ. Εχω κι εγω υποπέσει στο απαρτημα εκθεσης φωτογραφίας των νεαρών νομαδοαπογόνων ανευ αδείας τους, μόνο και μόνο γιατί ήθελα να καμαρώσω σα γύφτικο δρεπάνι*. Ελπίζω να μη με μηνύσουν οταν ενηλικιωθούν. Μου αρκεί που θα ντρεπονται για μένα.
*το σκεπάρνι το πετάξαμε πέρυσι, είχε κατασκουριάσει.
Ωπα! Μετριασμός σχολίων εδώ;;;
Οιμέ, τι τρολ θαχεις αντιμετωπίσει...
Παντως, ανεξαρτητα του εαν σε κατανοώ (και ναι, σε κατανοώ) επέτρεψέ μου να μην ξαναφήσω σχόλιο αν δεν αρθεί.
Αντιπαθώ πολύ όλο αυτό το σκηνικό με τα τρολς, αλλα θα προτιμούσα να μην εγραφα παρά να προχωρήσω σε τετοιο μετρο προληπτικής λογοκρισίας.
(αν θες μην το βαζεις αυτό, κρατα το για σένα, εξαλλου για σένα το γραφω μονο. σε καταλαβαίνω, αλλα δε μπορώ να αποδεχτώ αυτό το μέτρο, συγνώμη)
Δημοσίευση σχολίου
<< Home