Δύο

Την ώρα που στα αθηναϊκά σινεμά παίζονται τα «Γόμορρα», οι πληροφορίες αναφέρουν ότι η ναπολιτάνικη Μαφία έχει εκδώσει συμβόλαιο θανάτου, με στόχο να έχει δολοφονηθεί ως τα Χριστούγεννα ο Ρομπέρτο Σαβιάνο, ο συγγραφέας του ομώνυμου βιβλίου.
Εδώ και δυο χρόνια που έγραψε τα «Γόμορρα», ο Σαβιάνο -που δεν έχει κλείσει ακόμη τα τριάντα του- ζει με μόνιμη αστυνομική προστασία. Πριν λίγες ημέρες δήλωσε ότι σκοπεύει να φύγει για ένα διάστημα από την Ιταλία, για να μπορέσει όχι μόνο να επιζήσει, αλλά να ζήσει και ως άνθρωπος.
Κατά παράδοξο τρόπο υπάρχει κάτι το παρήγορο σε αυτήν την κατά τ΄ άλλα εντελώς δυσοίωνη είδηση: ο λόγος -ιδιαίτερα ο λόγος που σπάει τις πάσης λογής ομερτά- έχει ακόμη δύναμη, οι λέξεις μπορούν ακόμη να καρφώνονται σαν πρόκες.
Στα καθ΄ ημάς Γόμορρα –αν και ευτυχώς Νάπολι δεν έχουμε ακόμα γίνει- τον τόνο δεν δίνει κανείς Σαβιάνο, αλλά μια εντός πάμπολλων εισαγωγικών αποκαλυπτική δημοσιογραφία. Ένα δημοσιογραφικό-πολιτικό-επιχειρηματικό οικοσύστημα παίζει νυχθημερόν το εξουσιαστικό του παιχνίδι, στο οποίο καταλυτική σημασία έχει η ανεύρεση αληθινών, αληθοφανών ή και εντελώς ψεύτικων σκελετών στην ντουλάπα του άλφα πολιτικού, του βήτα επιχειρηματία, του γάμα ανταγωνιστή δημοσιογράφου: οι κυνηγοί του κρυμμένου σκελετού.

Ωστόσο είναι ακριβώς σε εποχές γενικευμένου κυνισμού που αποκτά εξ αντιδιαστολής μεγαλύτερη σημασία η ατομική στάση, το ατομικό παράδειγμα, το να μην υποχωρεί και συμβιβάζεται ο καθένας στο μικρό κομμάτι που του αναλογεί: έτσι δυο δημοσιογράφοι έψαξαν και αποκάλυψαν στοιχεία για το σκάνδαλο της Siemens, δυο αστυνομικοί κατέθεσαν στο δικαστήριο και καταδικάστηκε πρωτοδίκως ο πρωθυπουργικός σύμβουλος Γιάννης Κεφαλογιάννης, δυο εισαγγελείς με την παραίτησή τους έφεραν το σκάνδαλο του Βατοπεδίου στη Βουλή.

(Κείμενο γραμμένο για το «Exodos»)