Γράφοντας κάτι άλλο

Αυτή εδώ είναι η Juno ΜacGuff (και καθόλου ΜacGuffin), που μπορεί παρόλη την εγκυμοσύνη της
η δική της εφηβεία να είναι πολύ περισσότερο λεία

και πολύ λιγότερο μπερδεμένη απ΄αυτή των ηρωίδων του Αlan Ball,

όπως επίσης μπορεί και η ταινία να μην κατορθώνει να

φτιάξει τον εντελώς δικό της κόσμο, όπως ας πούμε το «Rushmore»,

ωστόσο καθόλου κακή δεν είναι ούτε σκηνοθετικά και φυσικά ούτε σεναριακά, και είναι ακριβώς για το σενάριό της που θέλω να μιλήσω ή μάλλον για τη σεναριογράφο της ή μάλλον για την ιστορία της σεναριογράφου της ή μάλλον για μια πτυχή της ιστορίας της σεναριογράφου της που είδα στα έξτρας.

Είχα ακούσει ότι η Diablo Cody ήταν στριπτητζού. Εκείνο που δεν είχα ακούσει κι έμαθα από τα έξτρας, είναι ότι εκτός από στριπτητζού ήταν και μπλόγκερ και ότι ένας παραγωγός του Χόλιγουντ διάβαζε το μπλογκ της επί μήνες και το απολάμβανε, απολάμβανε τον τρόπο που έγραφε, ώσπου μια μέρα της έστειλε ένα μέιλ και την ρώτησε αν έχει σκεφτεί να γράψει ποτέ κάτι άλλο και για να μην τα πολυλογώ η Ντιάμπλο έγραψε κάτι άλλο, έγραψε και του έστειλε το πρώτο της σενάριο, που όχι μόνο έγινε ταινία, αλλά πήρε και το όσκαρ σεναρίου.

Ένα μπλογκ, ένα μέιλ, ένα σενάριο, μια ταινία, ένα όσκαρ.

Αυτά που λες.

Αυτά και μια ατάκα που λέει στο Τζουνί ο μπαμπάς Μακ Γκαφ:

In my opinion, the best thing you can do is find a person who loves you for exactly what you are. Good mood, bad mood, ugly, pretty, handsome, what have you, the right person will still think the sun shines out your ass. That's the kind of person that's worth sticking with.