Όπως πάντα ΙΙ: Η Επιστροφή του Αγοριού

«Αν κανείς πει «Είμαι φορτισμένος και γράφω ένα ποίημα», το ποίημα δεν θα έχει καμία σχέση με τέχνη. Για να υπάρξει τέχνη, χρειάζεται ένα τηλεσκόπιο -που λέει ο Προυστ- που φέρνει το μακρινό κοντινό και χρειάζεται το ομοίωμα, η μάσκα. Διαφορετικά έχουμε έναν αχταρμά αισθημάτων, που στο επίπεδο της τέχνης είναι απαγορευτικό».

Γιώργος Βέλτσος, «Βηmagazino», 6.8.08

Κουρασμένο από τους κανόνες των επαϊόντων το αγόρι αποφασίζει μια για πάντα την μοίρα του: θα είναι εξαιρετικό.

Οπλισμένο με τις άρτι αποκτηθείσες εξαιρετικές του δυνάμεις, το αγόρι φορτίζεται και αψηφώντας το απαγορευτικό βουτά στην φωτογραφία, όπου μετατρέπει τους κανόνες των κανονικών σε έναν αχταρμά από φύκια, φύκια μπλεγμένα στα μυαλά - απ' το στόμα φύκια.

Όντας πλέον εντός της φωτογραφίας τού μένει μόνο να αποφασίσει ποιό από τα δύο αγόρια είναι στην πραγματικότητα: εκείνο που τρέχει να φύγει ή εκείνο που μένει και χαμογελά;