Όπως πάντα
Το αγόρι όμως όσο κι αν προσπαθεί δεν το καταλαβαίνει αυτό. Φοβάται ότι, αν την ώρα που γράφει φύγει μακριά από το αγόρι που υποφέρει, δεν θα αποτυπώσει αυθεντικά αυτό που νιώθει. Κι αυτό που νιώθει τον καίει. Γιατί να βάλει πάγο σε αυτό που τον καίει; Γιατί να το ειρωνευθεί; Τι θα αποδείξει αποστασιοποιούμενος; Ότι ξέρει να αυτοσαρκάζεται; Ότι ξέρει να σαρκάζει τη ζωή; Ότι ξέρει πως στα μάτια των τρίτων ο πόνος του θεωρείται περίπου πολυτελής; Πιστεύει ότι δική του δουλειά είναι να κάνει λέξεις αυτό που αισθάνεται ακριβώς την ώρα της πιο μεγάλης του κάψας. Για να μην χαθεί μισός βαθμός κελσίου. Κι όσο πιο παράφορα είναι αυτά που γράψει τόσο πιο πολύ ας τα κοιτάξουν αφ' υψηλού οι άλλοι. Δουλειά των άλλων να μειδιάσουν συγκαταβατικά, δουλειά δική του να αντιγράψει πιστά. Όσο μπορεί βέβαια. Ό,τι προλάβει να περισώσει βέβαια. Όχι, δεν θα έρθει πιο κοντά στην αλήθεια αν υπονομεύσει και νοθεύσει ο ίδιος το συναίσθημά του. Το αντίθετο. Αυτά πιστεύει κι αυτά σκέφτεται να απαντήσει στον συγγραφέα.
Τα σκέφτεται ενώ περπατά όπως πάντα σκυφτός. Παράξενο είδος ποιητή που αντί να κοιτά ψηλά κοιτάζει χαμηλά. Αλλά πάντα προτιμούσε την γη από τον ουρανό. Το κάτω από το πάνω. Κι αυτό το καλοκαίρι περπατώντας την πόλη τα μάτια του γεμίζουν χρώματα. Παντού βαμμένα κόκκινα γυναικεία δάχτυλα. Παντού. Κλείνει τα μάτια και το κόκκινο μένει. Γυρνά επειγόντως σπίτι του γιατί πρέπει να γράψει κατακόκκινα.
Αλλά οι γονείς του λείπουν. Ανοίγει τον υπολογιστή και αρχίζει να βλέπει τσόντες. Μόνο την αρχή της κάθε σκηνής. Τα πρώτα ελάχιστα δευτερόλεπτα. Και όχι πάντα. Μόνο αν δείχνουν αυτό που θέλει να δει. Μόλις το βλέπει χάνει το ενδιαφέρον του για τα υπόλοιπα και περνά στην επόμενη σκηνή. Έχοντας δει αρκετές θα φτάσει στο αμήν. Και όπως πάντα θα χύσει στο φιλί στο στόμα.
posted by Old Boy @ 5:34 μ.μ.
17 comments
17 Comments:
Καλά τα λέει ο Οζ. Το συναίσθημα που φτάνει σε θερμοκρασία βρασμού λιώνει όλες τις λέξεις που πάνε να το περιγράψουν.
Δεν τα λέει καλά ο Οζ. Το συναίσθημα που φτάνει σε θερμοκρασία βρασμού ανα-παλαιώνει όλες τις λέξεις που πάνε να το περιγράψουν.
Συμπαθητικά τα λέει ο Οζ. Δεν καίει μόνον η φωτιά, καίει και ο πάγος.
:))))
Καλά τα λέει ο Ανώνυμος. Αλλά θα έπρεπε να υπογράφει.
Ως Μάγος του Οζ.
Έστω ως Wizard of Oz.
Δεν Όζει η γραφή.
Τουλάχιστον όχι όταν μπορείς να γράφεις 100 χρόνια μετά ή σαν 100 χρόνια μετά.
"Δεν ταυτίζεται με τους ήρωές του ο συγγραφέας. Εμπλέκεται συναισθηματικά."
(Νίκος Παναγιωτόπουλος)
Για κάθε κανόνα στην τέχνη υπάρχουν κάμποσα αριστουργήματα που τον βγάζουν ψεύτη.
άλλη μια περίτεχνη γραφή και σε αυτό το post. Ο ποιητής, το αγόρι,ο συγγραφέας. Ο ορίζοντας, το βλέμμα, το πάθος. Τέλος, το παράδοξο, το αίνιγμα, η απορία. Αγαπητέ old-boy με εκπλήσσετε ευχάριστα.
Θα συμφωνήσω μαζί σου old boy παρά με τον Οζ. Δεν νομίζω ότι για να γράψει κανείς ένα αληθινό ποίημα θα πρέπει να είναι αποστασιοποιημένος γιατί αλλιώς δεν θα αποτυπώσει αυθεντικά αυτό που νιώθει.
Όχι Χάρη, ο Ολντ δεν διαφωνεί με τον Οζ.
Στο κάτω κάτω γράφει το κείμενό του για το αγόρι αποστασιοποιημένος από αυτό, δεν νιώθει ο ίδιος την κάψα του αγοριού απλώς την περιγράφει σαν να ήταν 100 χρόνια πριν.
Απλώς διαφωνεί συμφωνώντας και συμφωνεί διαφωνόντας.
Το κείμενο είναι καλό γιατί δεν έχει άσπρο-μαύρο όπως η θεωρία. Κάτι που του έχει προσάψει η Niemadsrose στο παρελθόν (που είσαι να δεις το τέκνο σου!).
Απ΄την άλλη, σιγά μην κατάλαβα τι λέει ο μπόυ.
;)
ο νήμα πιάνει ο ΟΒ και το πάει μια χαρά. πολύ καλό. τα σέβη μου και καλημέρες.
Μια φορά ρώτησα έναν χειρουργό εγκαυμάτων αν ποτέ συμπάσχει με αυτόν που χειρουργεί, αν λχ τύχει να χειρουργήσει ενα καμμένο μικρό παιδί.
-Οχι, μου απαντησε. Δε θα μπορούσα να το χειρουργήσω αν έτρεμε το χέρι μου.
Συγγνώμη Βάσκες, θα κατάλαβα λανθασμένα. Ας μιλήσει όμως και ο Old Boy για να ξεκαθαρίσει τη θέση του...
Φίλε Χάρη δεν χρειάζεται να ζητάς συγγνώμη.
Εδώ κάνουμε παρατηρήσεις "στο χαλαρό".
Για αυτό τον λόγο έβαλα disclaimer στο τέλος. Ο καθένας καταλαβαίνει ό,τι του κατέβει. Opera aperta που θα έλεγε και ο Έκο. (Ο μόνος φιλόσοφος που αν γραφτεί με κεφαλαία αυξάνει την αξία του στα διεθνή χρηματιστήρια με την ημέρα!)
;)
Βάσκες, μα πως τα λες έτσι στο δεύτεροσχόλιο; Μακάρι να τα είχα σκεφτεί κι εγώ αυτά :)
Χάρη, επειδή είναι ένα θέμα που με έχει απασχολήσει, δεν μπορώ να πω ότι έχω μια απάντηση με ποιόν από τους δύο συμφωνώ.
Συμφωνώ πάντως με τον Αerosol, ότι οι κανόνες έχουν τις εξαιρέσεις τους και ότι δεν πρέπει να γίνονται δόγματα. Είναι προτιμότερο να γράφουμε με τον τρόπο που μας πάει καλύτερα παρά σύμφωνα με τις ντιρεκτίβες. Βέβαια ίσως ακολουθώντας τις ντιρεκτίβες το τελικό αποτέλεσμα να ήταν όντως καλύτερο. Αλλά κι αυτό ακόμα πρέπει να το καταλάβουμε και τεστάρουμε μόνοι μας, εσωτερικεύοντας τον κανόνα και ελέγχοντας στην πράξη τα αποτελέσματά του στην γραφή μας. Αν δεν το κάνουμε και ακολουθήσουμε τον κανόνα γιατί «έτσι πρέπει», μάλλον το μόνο που θα καταφέρουμε θα είναι να έχουμε χάσει και τα αυγά και τα πασχάλια.
1. επιτέλους, διάβασες (για άλλη μια φορά) και την "πράβδα".
2. εκτιμώ ότι μάλλον σε αντιγράφει ο μάγος του οζ
3. οι σκέψεις και νοήματα σου υπέροχα (γνωστόν άλλωστε αυτό σε όλους, δεν εννοώ τους ηλεκτρονικούς)
4.λιαπούμαι πλέον που μητσοχατ...κλπ άλλοι φαίνονται καλύτεροι εξοπλιστικώς εν συγκρίσει με μένα
5. αθάνατος πλέον στην (e-?)δικαιοσύνη .... θα γενώ
6. σία, σίου βρε, αναζητώ κάποι' απόφαση από φεβρουάριο οέ!
Never said never
Ζητείται δικηγόρος με ταλέντο στα παζλ ή το ψηδιφωτό να συλλέξει όλα τα κατηγορητήρια που έχει προσάψει κατά καιρούς η υπογράφουσα προς τον Old Boy και να τα συνθέσει σε ένα ενιαίο κατηγορητήριο ώστε να απαγγελθεί επιτέλους ενώπιον όλων.
(Μπορεί να έκλεισε όπως-όπως η προανάκριση για την υπόθεση Siemens για να γίνουν τα μπάνια του λαού χωρίς σκοτούρες αλλά εμείς εδώ οι μπλογκοσφαιράτοι απαιτούμε κάθαρση τώρα).
Δημοσίευση σχολίου
<< Home