Περαστικά. Και στα επόμενα με υγείαν.

- Ακολουθεί απορία:

Παρακολουθούμε τις τελευταίες μέρες τη δημοσιογραφική έρευνα που στοιχείο με το στοιχείο, αποκάλυψη με την αποκάλυψη, ανάγκασε το Λιάπη να βγει από την κρυψώνα του και να παραδεχθεί ότι αυτός ήταν ο υπουργός που ταξίδεψε. Όταν δημοσίευσε δε τα παραστατικά πληρωμής, η δημοσιογραφική έρευνα συνεχίστηκε με τον εντοπισμό σημείων που έχουν μείνει ακόμη σκοτεινά: δημοσιογράφοι ταξίδεψαν σε Αυστρία και Γερμανία για να ψάξουν πού ενοικίασε αυτοκίνητα, ποιός έκανε τις κρατήσεις του, αντιπαρατέθηκαν τα προγράμματα ταξιδιού του Λιάπη και του Χριστοφοράκου κλπ., με αποτέλεσμα ο Λιάπης να είναι σήμερα πολιτικά έκθετος.

- Η απορία λοιπόν είναι απλή:

Γιατί αντίστοιχος δημοσιογραφικός ζήλος δεν επιδείχθηκε για την υπόθεση του 1.000.000 μάρκων του Τσουκάτου προς το ΠΑΣΟΚ;

- Ο Γιώργος Καρελιάς δίνει μια απάντηση:

«Τι νομίζουν εκεί στο μέγαρο Μαξίμου, ότι υπάρχει συνωμοσία υπέρ του ΠΑΣΟΚ και κατά της κυβέρνησης; Η εξήγηση είναι πολύ απλή. Ο Τσουκάτος παραδέχτηκε το αμάρτημα, ο Λιάπης ακόμα προσπαθεί να κρυφτεί πίσω από εισιτήρια και πιστωτικές κάρτες. Αρα, για την πρώτη περίπτωση δεν υπάρχει «ψωμί», ενώ για τη δεύτερη πολύ. Επιπλέον, ο Τσουκάτος είναι ένας ...απόστρατος στρατηγός, ενώ ο Λιάπης υπουργός εν ενεργεία Και μάλιστα μιας κυβέρνησης που έχει κάνει σημαία την ηθικολογία (σεμνότης, ταπεινότης κ.λπ.) και ο πρωθυπουργός της διαβεβαίωσε μόλις πρόσφατα ότι το σκάνδαλο «Ζίμενς» δεν αφορά το κόμμα του, άρα και την κυβέρνηση και τους υπουργούς του. Και τώρα που έρχεται η πρώτη διάψευση, τους φταίνε τα ΜΜΕ; Περαστικά. Και στα επόμενα με υγείαν».

- Εμένα πάλι δεν με ψήνει ιδιαίτερα η εξήγηση:

Γιατί αν ο Τσουκάτος είχε παραδεχθεί το αμάρτημα ως προσωπικό του, τότε πράγματι ενδεχομένως να μην υπήρχε πρόσφορο πεδίο για περαιτέρω δημοσιογραφική έρευνα. Αλλά ο Τσουκάτος κατέθεσε ότι τα έδωσε στο ΠΑΣΟΚ και οι τότε ταμίες του ΠΑΣΟΚ (που είχαν συναντηθεί μαζί του πριν σκάσει το θέμα για να συνεννοηθούν πώς θα το παρουσιάσουν) ουσιαστικά το συνομολόγησαν. Άρα ιδού πεδίο δημοσιογραφικής έρευνας λαμπρόν, άρα νά η ευκαιρία να εξεταστεί αν στο ΠΑΣΟΚ εκτός από τα επίσημα βιβλία κρατούσαν και δεύτερα βιβλία ώστε να έχουν ένα στοιχειώδες μπούσουλα και έλεγχο αναμεταξύ τους (εκτός κι αν τα θυμόντουσαν από μνήμης και τα μοίραζαν μετά από μνήμης τα μαύρα, χωρίς την παραμικρή καταγραφή τους πουθενά), άρα νά η ευκαιρία να εξεταστεί τα λεφτά εκείνα πού ακριβώς κατέληξαν, άρα να η ευκαιρία να συγκριθούν οι προϋπολογισμοί και τα επίσημα βιβλία με τις διαφημίσεις που έπαιξαν στα ΜΜΕ εκείνη την προεκλογική περίοδο.

- Άρα; Υπάρχει μεροληψία υπέρ του ΠΑΣΟΚ;

Όχι. Υπάρχει μεροληψία υπέρ του πολιτικού status quo, υπάρχει σαφέστατη πρόθεση να αποσιωπηθεί το θέμα που φτάνει στην καρδιά του πολιτικού συστήματος, υπάρχει σαφέστατη ανάγκη να φύγουμε από τις ευθύνες των κομμάτων και να αναζητήσουμε τις ευθύνες μεμονωμένων πολιτικών. Οι μεμονωμένοι πολιτικοί είναι αναλώσιμοι και δίνουν τη δυνατότητα στα ΜΜΕ να μιλάνε για την υπόθεση της Siemens μέχρι να τη βαρεθούμε και να πάμε για άλλα. Ήταν ή δεν ήταν ο υπουργός που ταξίδεψε ο Λιάπης; Να μείνει ή να φύγει ο Λιάπης; Αυτά τα ερωτήματα και αυτή η συζήτηση, αυτή η λογική των αποδιοπομπαίων τράγων, τους βολεύει όλους, εκτός προφανώς από τον εκάστοτε τράγο.

Εκείνο που δεν βολεύει είναι ομολογίες σαν του Βερελή, που λέει «απ' όσα γνωρίζουμε διαχρονικά, όλα τα ταμεία, όλων των κομμάτων, κάπως έτσι γέμιζαν». Δεν βολεύει γιατί δεν αφορούν μόνο το ΠΑΣΟΚ ή τη ΝΔ. Αφορούν κατεξοχήν τα ΜΜΕ ως αποδέκτες προεκλογικών διαφημίσεων. Σε μεγάλο βαθμό ο τελικός αποδέκτης του μαύρου πολιτικού χρήματος είναι τα ΜΜΕ. Άρα τι να συνεχίσουμε να ψάχνουμε για τα λεφτά του Τσουκάτου; Ας ψάξουμε ποιός πλήρωσε το μίνι μπαρ του Λιάπη, αφού από το μίνι μπαρ του Λιάπη μερτικό δεν μας αναλογεί.