Από τον Φύσσα στον Φύσσα
Δημήτρης Φύσσας, «Αthens Voice», 3.7.08.
«Προσπαθήστε καλύτερα να προσδιορίσετε τη βλακεία την ίδια! Τι σημαίνει τέλος πάντων βλακεία; Η λογική είναι ικανή να ξεσκεπάσει το κακό που κρύβεται ύπουλα πίσω από ένα όμορφο ψέμα. Αλλά μπροστά στη βλακεία η λογική είναι ανίσχυρη. Δεν έχει τίποτα να ξεσκεπάσει. Η βλακεία δεν φοράει προσωπείο.
Είναι εκεί, αθώα.
Ειλικρινής.
Γυμνή.
Και απροσδιόριστη».
Μίλαν Κούντερα, «Ο Πέπλος».
posted by Old Boy @ 12:33 π.μ.
163 comments
163 Comments:
Το μόνο εύκολο είναι να παραθέτεις τσιτάτα και "ψαγμένα" αποσπάσματα. Κανένα δικό σου επιχείρημα σου βρίσκεται;
Στο θέμα αυτό πάρα πολλά, πίστεψέ με.
Για να σε ακούσουμε, λοιπόν.
Όταν όχι απλά απαξιώνεις τόσο πολύ αυτό που έγινε το 2004, αλλά χρησιμοποιείς και την πλέον ακατάλληλη των λέξεων, δηλαδή τη λέξη «γελοία». δυο εκδοχές υπάρχουν: ή είσαι εντελώς -μα εντελώς όμως- άσχετος από ποδόσφαιρο ή είσαι βαθύτατα -μα βαθύτατα όμως- κομπλεξικός και πόνεσες πάρα πολύ με αυτό που έγινε το 2004.
Μιλάμε για στάνταρ την μεγαλύτερη έκπληξη στην ιστορία του παγκοσμίου ποδοσφαίρου. Άλλοι μπορεί να πουν και του παγκόσμιου αθλητισμού, αλλά εντάξει, αυτό είναι σχετικό και δεν υπάρχει καθαρό μέτρο σύγκρισης.
Μιλάμε για το 2004 που φίλαθλος οποιασδήποτε χώρας να ήσουν εκτός από τις χώρες που μας αντιμετώπιζαν δεν μπορεί παρά να έμενες με το στόμα ανοικτό για την έκπληξη των εκπλήξεων.
Η ποιότητα του ποδοσφαίρου που παίξαμε τότε, ενόψει του βαθμού του επιτεύγματος, της τεράστιας αυτής υπέρβασης που ο κύριος αυτός αποκαλεί σήμερα γελοία, ήταν δευτερεύουσα.
Όπως ωραίο μπάσκετ δεν είναι οι Χάρλεμ Γκλομπτρότερς, έτσι και η έννοια ωραίο ποδόσφαιρο μπορεί να έχει πολλές πτυχές. Ειδάλλως μιλάμε για τσίρκο.
Ο αρθρογράφος εντόπισε την τότε κατάκτηση του γιούρο μόνο σε αρνητικές συνιστώσες: αντιποδόσφαιρο, μαζική άμυνα, τύχη, στατική ανάπτυξη.
Ούτε καταπληκτική αμυντική λειτουργία είδε, ούτε αλληλοκάλυψη, ούτε χτύπημα της κόμπρας στην επίθεση, ούτε ευψυχία, ούτε μεγαλείο, ούτε τίποτα.
Είδε μόνο μια ομάδα που έπαιζε άσχημα.
Δεν είδε ας πούμε μια ομάδα που δεν έπαιζε βρώμικα, που έκανε λίγα φάουλ, που είναι η εξαίρεση των εξαιρέσεων που κατέκτησε γιούρο ή μουντιάλ πεντακάθαρα χωρίς ούτε μια πρόκριση στα πέναλτι.
Δεν είδε κάτι που ενέπνευσε και θα συνεχίσει να εμπνέει κάθε αδύνατο και κάθε ποδοσφαιρική σταχτοπούτα.
Δεν είδε ένα λαό σε έκσταση και ευτυχία.
Είδε (είδε από τότε καθαρά, όπως λέει ο ίδιος) πως μόνο κακό θα μας έκανε αυτό.
Ποιό κακό, άγνωστο.
Να μας αποπροσανατόλισε άραγε από τα προβλήματά μας;
Να μας έκανε εθνίκια;
Να τι;
Να οδήγησε το ίδιο το ελληνικό ποδόσφαιρο στο βούρκο;
Μα στο βούρκο ήταν ήδη. Και ακριβώς επειδή ήταν εκεί, είναι το επίτευγμα δυο φορές πιο απίστευτο.
Αναρωτιέμαι αν ο Δημήτρης Φύσσας έχει μπορέσει να νιώσει ποτέ όπως ένιωσε ο Τάκης Φύσσας, αυτός ο λατρεμένος άμπαλος που τους έσβησε τότε όλους τους μπαλαδόρους και έγινε με τόνους μόχθου και υπερπροσπάθειας βασιλιάς για μια νύχτα και πρωταθλητής Ευρώπης.
Γελοίος δεν είναι αυτός που πετυχαίνει με τίμια μέσα κατόρθωμα μεγαλύτερο από αυτό που τον αναλογεί.
Γελοίος είναι αυτός που προφανώς υποφέρει επειδή το 2004 η πραγματικότητα τσακώθηκε με τα ιδεολογήματα και τα συμπλέγματά του.
Μη σκάμε κιόλας με ένα κείμενο γραμμένο ΓΙΑ ΝΑ προκαλέσει, επειδή ίσως δεν έχει άλλο τρόπο ο κειμενογράφος να κάνει να ασχοληθούμε μαζί του -με το κείμενό του εννοώ.
Με την ευκαιρία, θυμήθηκα μια παλιά φράση που δεν θυμάμαι πού και ποιος την έγραψε: «η βλακεία είναι μια ρωγμή στο κρανίο και η κακία δεν αργεί να περάσει από εκεί».
..στενοχωριέμαι που υπάρχουν κειμενογράφοι αυτού του τύπου και μάλιστα διδάσκουν τα παιδιά πώς να γράφουν..
[λες να είναι σατιρικό το κείμενο και να μη μπόρεσα να το διακρίνω;]
Η ζωή είναι σατιρική Ροδιά, όχι τα κείμενα ;)
Αλλά δεν νομίζω ότι το έγραψε για να προκαλέσει. Μάλλον για να ξεσπάσει το έγραψε.
Old Boy, ξέχασα να γράψω ότι το σχόλιό σου είναι ωραιότατο και να μη το αφήσεις στην αφάνεια. Ποστάρισέ το! ή κάν' το απ-ντέητ στο υπάρχον, πώς το λένε...
Φυσικά και έκανε κακό η νίκη της Ελλάδας του 2004: στην τσέπη μου. Ποιος σου είπε ότι χαίρομαι που αναγκάστηκα να συνεισφέρω με τους τόκους μου στα πριμ των εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ στους παίκτες; Για να μην αναφέρω το κυκλοφοριακό πρόβλημα που προέκυπτε μετά από κάθε νίκη.
Τώρα όλα τα άλλα που αναφέρεις δεν αναιρούν το γεγονός ότι η τότε νίκη ήταν απλώς ένα πυροτέχνημα, δηλαδή μία νίκη της τύχης κυρίως και όχι της καθαρής αγωνιστικής αξίας. 4 χρόνια μετά η συγκεκριμένη ομάδα είναι η χειρότερη της Ευρώπης, αν όχι του κόσμου: μήπως όντως το ποδόσφαιρο που είχε παίξει τότε ήταν γελοίο;
1) 4 χρόνια μετά η χειρότερη ομάδα της Ευρώπης είναι αυτή που αποκλείστηκε με τους λιγότερους βαθμούς στα προκριματικά του Εuro. 4 χρόνια μετά η Εθνική ήρθε τελευταία στον όμιλό της στα τελικά και 16η στην Ευρώπη, στην χειρότερη.
2) Η τύχη πριν 4 χρόνια έπαιξε μεγάλο ρόλο, κανείς δεν το αρνήθηκε ποτέ. Όπως και κανείς δεν περίμενε να αρχίσουμε να κατακτάμε τα κύπελλα. Υπό αυτήν την έννοια μπορείς να την πεις πυροτέχνημα μπορείς να την πεις και εμπειρία μοναδική που είμαστε τυχεροί όσοι μπορέσαμε να τη ζήσουμε με όλες μας τις αισθήσεις και δυστυχείς -ή κατά Κούντερα βλάκες- όσοι μιλούν για κυκλοφοριακά προβλήματα τεσσάρων βραδιών στην μεταμεσονύχτια καλοκαιρινή Αθήνα ή για ένα πριμ που εσένα σε φόρους πρέπει να σου κόστισε ένα με δύο λεπτά, ίσως και λιγότερα.
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
~~Ανώνυμε, μήπως πρέπει να εισηγηθούμε κάτι σοβαρό επιτέλους; Να γίνει η Ζίμενς χορηγός της εθνικής μας π.χ. ώστε να μην επιβαρυνόμεθα!
-->> Η μπάλα έχει δική της προσωπικότητα -κάποιος το έχει πει κι αυτό, αλλά ξεχνώ πολύ τελευταίως.
(Διέγραψα το προηγ. σχόλιο επειδή είχε μερικές υπερβολές)
Με αυτή τη λογική, καλώς παραγράφει το κράτος τα χρέη των ελληνικών ομάδων, αφού και αυτό 1-2 λεπτά μου κοστίζει.
Λυπάμαι ολντμπόι που δεν τη βρίσκω καθόλου να ζω σε ένα κράτος που πριμοδοτεί αβέρτα τον άρτο και τα θεάματα και λυπάμαι -πραγματικά- που δεν μπορώ να έρχομαι σε έκσταση κάθε φορά που κάποιος που φοράει γαλανόλευκη στολή ρίχνει ένα τόπι μέσα σε κάτι δίχτυα.
Mα αυτό ακριβώς είναι το θέμα: αυτά τα πράγματα δεν γίνονται κάθε φορά. Δεν γίνονται ποτέ. Εξού και η έκσταση.
Σιχαίνομαι όλα αυτά τα ανθρωπάκια που το 2004 έβγαζαν χολή και απαξία για το κατόρθωμα της Εθνικής. Αν δεν θέλεις ρε φίλε να ασχολείσαι με κάτι ποταπό όπως το ποδόσφαιρο, κάνε την πάπια, πρέπει να υφιστάμεθα τον κομπλεξισμό σου;
Σε οποιαδήποτε άλλη χώρα οι πανηγυρισμοί για τις επιδόσεις των εθνικών ομάδων είναι αυτονόητο πράγμα. Μόνο εδώ θα πρέπει να τρώμε στη μάπα τις σνομπαρίες και τους ξερόλες.
Και η στη γιουροβίζιον ήταν ένα σπανιότατο και μοναδικό γεγονός: είμαι υποχρεωμένος να νιώσω έκσταση και γι' αυτό; Νιώσε όση έκσταση θες για το 2004 ολντμπόι, αλλά μη λες βλάκες όλους εμάς που βρίσκουμε γελοίο το άθλημα του ποδοσφαίρου και ακόμη πιο γελοίο το κράτος που επενδύει τόσα πολλά λεφτά σε αυτό για λόγους καθαρά λαϊκισμού: πάνω σε αυτή την έκσταση βρίσκει πάτημα.
Η θέση μου για τη διαφορά μεταξύ του ενός και του άλλου:
http://old-boy.blogspot.com/2005/05/euro-urovision.html
Από εκεί και πέρα είναι διαφορετικό να λες ότι βρίσκεις γελοίο το άθλημα του ποδοσφαίρου γενικά και διαφορετικό να γράφει ο άλλος σε εφημερίδα ευρείας κυκλοφορίας ποδοσφαιρική ανάλυση στην οποία να λέει όσα αναφέρω στο ποστ.
Απολογούμαι για τα περί βλακείας αν είναι ανάγωγα, δεν θεωρώ βλακώδες να μην σου αρέσει εν γένει το ποδόσφαιρο, διαφωνώ αλλά βλακώδες δεν το θεωρώ, εξακολουθώ να θεωρώ βλακώδες όμως το επιχείρημα για το κυκλοφοριακό.
Και εγώ θεωρώ βλακώδη την πεποίθησή σου ότι ανάμεσα στον βωμό μιας "εθνική επιτυχίας" θα πρέπει να θυσιάσω 1-2 λεπτά από τα χρήματά μου και 3 ώρες από τον χρόνο μου ως αδυναμία μετακίνησης. Και αφού σου αρέσει τόσο πολύ ο Κούντερα, ξαναδιάβασε το Αστείο και ξανασκέψου πάνω στην άποψή του για το πόσο καταστροφική μπορεί να είναι η θύελλα της Ιστορίας πάνω στην προσωπική ιστορία του καθενός μας.
old boy είσαι θεός.
Το πρώτο σου σχόλιο που αναλύεις στον ανώνυμο τη λογική του post σου, είναι απλά άλλη μία απόδειξη.
Τα σέβη μου!
Με άλλα λόγια, δε δικαιούσαι να θεωρείς ότι ένα "μεγαγεγονός" μαζικής ευτυχίας είναι εξ ορισμού σημαντικότερο από ένα μικρογεγονός προσωπικής δυστυχίας. Αυτό είναι η ουσία του ολοκληρωτισμού.
"Με ενοχλεί ότι η αριστερή ηθική έχει κυριαρχήσει και ενοχοποιεί ότι δεν της γουστάρει και ότι δε κολάει με τη συνθηματολογία της"
Αυτό έγραψε ένας ανώνυμος στο χθεσινό ποστ σου old boy. Εδώ δεν μιλάμε για ιδεολογία , ούτε για στάση ζωής. Μιλάμε για ηθική και αισθητική του στυλ : "θεωρώ βλακώδη την πεποίθησή σου ότι ανάμεσα στον βωμό μιας "εθνική επιτυχίας" θα πρέπει να θυσιάσω 1-2 λεπτά από τα χρήματά μου και 3 ώρες από τον χρόνο μου ως αδυναμία μετακίνησης".
Η έννοια "εθνική επιτυχία" προκαλεί σε κάποιους απίστευτη αλλεργία. Δεν ταιριάζει με την συνθηματολογία τους. Τους γκρεμίζει την κοσμοθεωρία.
Με άλλα λόγια, δε δικαιούσαι να θεωρείς ότι ένα "μεγαγεγονός" μαζικής ευτυχίας είναι εξ ορισμού σημαντικότερο από ένα μικρογεγονός προσωπικής δυστυχίας. Αυτό είναι η ουσία του ολοκληρωτισμού.
Δεν είναι περισσότερο ή λιγότερο σημαντικό. Είναι όμως κάτι που συμβαίνει, εκείνη τη στιγμή. Το να λες "σταματήστε να χαίρεστε όλοι γιατί ενοχλούμαι ΕΓΩ" είναι ο ορισμός του δικτάτορα.
Και κάτι που μου έχει μείνει από την αρχή.
Τώρα όλα τα άλλα που αναφέρεις δεν αναιρούν το γεγονός ότι η τότε νίκη ήταν απλώς ένα πυροτέχνημα, δηλαδή μία νίκη της τύχης κυρίως και όχι της καθαρής αγωνιστικής αξίας.
Τι εννοείς πυροτέχνημα; Θα έπρεπε η εθνική να ξαναπάρει το κύπελο; Σχεδόν κανείς δεν το έχει κάνει στο Euro. θα έπρεπε να επιδείξει σταθερότητα; Το έκανε. Στους προκριματικούς ήταν η πρώτη ομάδα που πέρασε στα τελικά με ρεκόρ βαθμών. θα έπρεπε να νικήσει κάποιον και να πάρει έστω και έναν πόντο; Μπορεί. Παρατηρώ όμως μια αντίφαση. Δέχεσαι την τύχη της εθνικής (και οποιασδήποτε ομάδας)ως παράγοντα σε αυτά που πέτυχε το 2004, αλλά δεν της το χαρίζεις ως ατυχία το 2008. Τελικά η τύχη παίζει ρόλο ή όχι;
4 χρόνια μετά η συγκεκριμένη ομάδα είναι η χειρότερη της Ευρώπης, αν όχι του κόσμου:
Ευτυχώς που δεν είσαι υπερβολικός.
μήπως όντως το ποδόσφαιρο που είχε παίξει τότε ήταν γελοίο;
Αυτό είναι ενδιαφέρον ερώτημα, ειδικά από κάποιον που έχει δηλώσει ότι δεν του αρέσει το ποδόσφαιρο.
Τι συνιστά γελοίο ποδόσφαιρο; Το ποδόσφαιρο, ως παιχνίδι, από τη φύση του δεν έχει βαθύτερο νόημα (αν είσαι καλός στο ποδόσφαιρο δεν σημαίνει ότι είσαι καλός στο πλέξιμο), είναι ένας προσωρινός διαγωνισμός μετξύ 2 ομάδων. Το πως ο καθένας προσπαθεί να κερδίσει αυτό το διαγωνισμό είναι δικό του θέμα, ανάλογα με τις δυνάμεις και τις αδυναμίες του. Όμως τα τελευταία χρόνια, κάτω από τον ασταμάτητο βομβαρδισμό διαφημιστών και αθλητικών εταιριών, μας έχει επιβληθεί ότι ο μόνο τρόπος για να κερδίσεις είναι να κάνεις τρίπλες και τακουνάκια. Ότι αυτό είναι το καλό ποδόσφαιρο και όλα τα άλλα κακά. Αποτέλεσμα αυτού είναι η Βραζιλία του 2006, όταν μια ομάδα έχασε, μιας και τόσο την 11άδα όσο και τον τρόπο παιξίματος της τα κανόνιζε η ΝΙΚΕ, με ένα ποδόσφαιρο που μου φάνηκε πολύ πιο άσχημο αυτού που έπαιζε η εθνική μας.
Μου φαίνεται ειρωνικό το γεγονός, ότι όλοι οι και καλά αντίπαλοι του συστήματος που στηρίζει η εθνική, είναι εθελούσιοι πελάτες και προπαγανδιστές του συστήματος που στηρίζουν όλες οι μεγάλες αθλητικές εταιρίες.
Κάτι "επί της διαδικασίας", όπως λέγαμε παλιά:
"Απολογούμαι για τα περί βλακείας"
Oldboy, δεν το περίμενα από σένα και τα υψηλού επιπέδου ελληνικά σου.
Στα ελληνικά, το I apologise μεταφράζεται: "Ζητώ συγγνώμη".
Mετά από ένα τέτοιο σχόλιο του Τάκη, γίνεται να "ξανακυλήσεις";!...
Αντέχεται;
;P
Στο φιλικό μου περιβάλλον, όλοι σνομπάρουν το ποδόσφαιρο και καγχάζουν με την έκσταση που κατέλαβε τη μάζα το 2004. Δεν είμαστε τόσο λίγοι όσο πιστεύετε αυτοί που παθαίνουμε αλλεργία με το ποδόσφαιρο και με τον υμνητικό περί ποδοσφαίρου λόγο. Και αν νομίζετε ότι επειδή έρχεστε σε οργασμό με μερικά ελληνικά γκολ είστε ευφυέστεροι και ανώτεροι από εμάς τους "βλάκες", τουλάχιστον μη στηρίζετε την επιχειρηματολογία σας στον Κούντερα, ο οποίος ακόμη και στον Πέπλο προασπίζεται το δικαίωμα της εναλλακτικής ανάγνωσης της ιστορίας, πέρα από τις προκαταλήψεις και τα ιδεολογήματα της πλειοψηφίας -εν προκειμένω της ποδοσφαιρόφιλης μάζας.
Αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι ότι ο ίδιος άνθρωπος, στην ίδια εφημερίδα, γράφει την πολύ ενδιαφέρουσα στήλη "City Lover", στην οποία παρουσιάζει κρυφές γωνιές της Αθήνας, ιστορίες για ξεχασμένα τοπωνύμια κλπ. Μια στήλη που φανερώνει ευαισθησία, γνώση και αντίληψη.
Το εντελώς αντίθετο με το απόσπασμα που παραθέτεις, δηλαδή, που είναι σαν οβιδιακή μεταμόρφωση...
Έχουμε συνηθίσει να συνδέουμε την έννοια της έκστασης με μεγάλες μυστικιστικές στιγμές. Υπάρχει όμως η καθημερινή, η κοινότοπη, η χυδαία έκσταση: η έκσταση της οργής, η έκσταση της ταχύτητας στο τιμόνι, η έκσταση του εκκωφαντικού θορύβου, η έκσταση στα γήπεδα. Η ζωή είναι μια τεράστια, αδιάκοπη προσπάθεια να μη χάσουμε τον εαυτό μας απ' τα μάτια μας, στη στάση μας. Φτάνει να βγούμε από τον εαυτό μας μόλις μια στιγμή, κι αγγίζουμε την επικράτεια του θανάτου.
A.C. Milan Kundera, Προδομένες Διαθήκες
Χαχαχαχαχαχαχαχαχαχα
Νά 'σαι καλά ρε Justanothergoneoff, με έβγαλες από τον κόπο να ψάχνω αποσπάσματα που να αποδεικνύουν την αηδία που προκαλούν στον Κούντερα οι μαζικές εκφάνσεις του βίου και η επικινδυνότητα των εκστάσεων που απορρέουν από αυτές.
Εμ τι, κάποιοι τουλάχιστον έχουν διαβάσει μέχρι τέλους και τον Οδυσσέα του Τζέημς Τζόυς. Και τον ξαναδιάβασαν.
Στο φιλικό μου περιβάλλον, όλοι σνομπάρουν το ποδόσφαιρο και καγχάζουν με την έκσταση που κατέλαβε τη μάζα το 2004. Δεν είμαστε τόσο λίγοι όσο πιστεύετε αυτοί που παθαίνουμε αλλεργία με το ποδόσφαιρο και με τον υμνητικό περί ποδοσφαίρου λόγο. Και αν νομίζετε ότι επειδή έρχεστε σε οργασμό με μερικά ελληνικά γκολ είστε ευφυέστεροι και ανώτεροι από εμάς τους "βλάκες", τουλάχιστον μη στηρίζετε την επιχειρηματολογία σας στον Κούντερα, ο οποίος ακόμη και στον Πέπλο προασπίζεται το δικαίωμα της εναλλακτικής ανάγνωσης της ιστορίας, πέρα από τις προκαταλήψεις και τα ιδεολογήματα της πλειοψηφίας -εν προκειμένω της ποδοσφαιρόφιλης μάζας.
Υπάρχει λοιπόν ελπίς. Ο τόπος *έχει* πρωτοπορία.
Και έχετε περάσει και τόσες κακουχίες (3 ώρες μποτιλιάρισμα) και υπέρογκα πρόστιμα (μερικά ευρώ συμμετοχή στα πριμ).
Μίλαν - Κούντερα: 0-3.
Νά 'σαι καλά ρε Justanothergoneoff, με έβγαλες από τον κόπο να ψάχνω αποσπάσματα που να αποδεικνύουν την αηδία που προκαλούν στον Κούντερα οι μαζικές εκφάνσεις του βίου και η επικινδυνότητα των εκστάσεων που απορρέουν από αυτές.
Ε, άμα αηδιάζει ο Κούντερα, εμάς δεν μας πέφτει λόγος.
Πρωτοπορία ξεπρωτοπορία, τουλάχιστον μην μπλέκετε τον Κούντερα για να προσδώσετε κάποιο ανώτερο και θεόπνευστο κύρος στις οπαδικές ζητοκραυγές σας.
Τον Κούντερα πρώτος ο ολντμπόι τον έβαλε στο παιχνίδι προσπαθώντας να αντλήσει από αυτόν επιχειρήματα υπέρ της άποψής του. Στην πορεία αποδεικνύεται ότι η σκέψη του Κούντερα απέχει παρασάγγας από αυτήν του ολντμπόι. Τουλάχιστον αυτό αναγνώρισέ το, Γνωμοδότη.
Κατ αρχήν κανείς δεν πλήρωσε τίποτε από δικά του λεφτά για το πριμ των παικτών του 2004.Οι μεγάλες διοργανώσεις είναι απολύτως επαγγελματικές και κάθε ομάδα παίρνει μερίδιο ανάλογα με τη θέση που παίρνει και φυσικά η πρώτη παίρνει το μεγαλύτερο.
Οι παίκτες δηλαδή πήραν κλάσμα των χρημάτων που πήρε η ΕΠΟ από την ΟΥΕΦΑ για την κατάκτηση του τίτλου.
Επί του αγωνιστικού μέρους η Ελλάδα το 2004 έπαιξε ένα ποδόσφαιρο που έχει παίξει πολλές φορές η γειτονική ποδοσφαιρική μεγάλη δύναμη Ιταλία αλλά πολύ λιγότερο βρώμικο με αντίστοιχες κατακτήσεις.Σημαντικό πρέπει να θεωρηθεί το γεγονός ότι η Ελλάδα κέρδισε δύο φορές -και στον τελικό-την διοργανώτρια Πορτογαλία εκτός έδρας και την προηγούμενη πρωταθλήτρια και παγκόσμια πρωταθλήτρια λίγο πριν Γαλλία.
Κατά τη γνώμη μου το πρόβλημα δημιουργήθηκε επειδή μερικοί είχαν πάρει πολύ στα σοβαρά τα ιδεολογήματα του "εκσυγχρονισμού" και του "αντιεθνικισμού" του Σημίτη και πολιτικά γεγονότα όπως η απώλεια της εξουσίας το Μάρτιο του 2004,η απόρριψη του Σχεδίου Ανάν συνδυάσθηκαν στο μυαλό τους με την έξαρση εθνικισμού που θεώρησαν ότι ήταν οι πανηγυρισμού και τους δημιούργησαν κάποιο σοκ.
Είναι γνωστή η γενικότερη πολιτιστικοπολιτική τοποθέτηση του περιοδικού και τώρα έβγαλαν τα απωθημένα τους.
Ναι, ενώ οι επιθέσεις σε αλβανούς και τα συνθήματα "δε θα γίνεις έλληνας ποτέ" ήταν ευγενές δείγμα κοσμοπολιτισμού και διάθεσης συναδέλφωσης των λαών.
Τον Κούντερα πρώτος ο ολντμπόι τον έβαλε στο παιχνίδι προσπαθώντας να αντλήσει από αυτόν επιχειρήματα υπέρ της άποψής του. Στην πορεία αποδεικνύεται ότι η σκέψη του Κούντερα απέχει παρασάγγας από αυτήν του ολντμπόι. Τουλάχιστον αυτό αναγνώρισέ το, Γνωμοδότη.
Το αναγνωρίζω —αλλά δεν έβαλε γενικά και αόριστα τον Κούντερα, έβαλε ένα συγκεκριμένο απόσπασμα, το οποίο χρησιμοποίησε ως σχόλιο. Δεν υποχρεούται να αποδεχθή και όλον τον Κούντερα.
Όσο για την άποψη μου, ο Κούντερα είναι κάτι σαν τον Ουμβέρτο Έκο: γραφιάς δεύτερης διαλογής για λειτουργικώς αγραμμάτους. (Έχει και τις στιγμές του, πάντως, που λένε και οι αγγλοσάξονες).
Παραπέμπω δε και στο ωραίο αυτό ιστολόγημα: http://www.idlewords.com/2005/11/dating_without_kundera.htm
Ναι, ενώ οι επιθέσεις σε αλβανούς και τα συνθήματα "δε θα γίνεις έλληνας ποτέ" ήταν ευγενές δείγμα κοσμοπολιτισμού και διάθεσης συναδέλφωσης των λαών.
Τα οποία έγιναν από μεγάλες μάζες του ελληνικού λαού ε;
Και βέβαια δεν συμβαίνουν αντίστοιχα γεγονότα στην κοσμοπολίτικη Γαλλία, Αγγλία, Γερμανία, Ιταλία, κλπ...
Ό,τι φαίνεται πως τελικά αντικρούει (για να μην πω κατακρημνίζει) τις βασικές προθέσεις του ποστ, αυτομάτως καταλήγουμε να μειώσουμε εκ των υστέρων και εκ τους ασφαλούς τον συγγραφέα για να γλυτώσουμε τον μεγαλοσχήμονα μπλόγκερ. Το έχουμε δει το έργο άπειρες φορές.
Οι επιθέσεις σε Αλβανούς έγιναν το φθινόπωρο μετά τον αγώνα στα Τίρανα και ήταν αντίποινα στην όλη ατμόσφαιρα που είχαν φτιάξει εκεί με συνθήματα και επιθέσεις στην ελληνική αποστολή.
Ασφαλώς οι προοδευτικοί θα ήθελαν να τα βάζουμε με το "δικό μας εθνικισμό" αλλά ο κόσμος του ποδοσφαίρου δεν είναι τόσο λεπτεπίλεπτος και προχωρημένος.Μέχρι νεωτέρας οι Ολυμπιακοί χτυπάνε Παναθηναικούς και το αντίθετο και κανείς δεν τα βάζει με το δικό του οπαδισμό.
Και λέω "προθέσεις" γιατί στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν υπάρχουν "θέσεις".
"αλλά ο κόσμος του ποδοσφαίρου δεν είναι τόσο λεπτεπίλεπτος και προχωρημένος"
Αυτό εννοεί και ο Κούντερα λέγοντας ότι χάνοντας τον εαυτό σου (όντας φανατικός οπαδός) εισέρχεσαι στην επικράτεια του θανάτου.
Εντάξει παιδιά, να χαίρεστε όσο θέλετε με το ποδόσφαιρο, αλλά να έχετε αίσθηση της περιορισμένης του -χυδαίας- διάστασης και μην το ανάγετε σε πεμπτουσία της ύπαρξης.
Δεν είναι τυχαία η απαξίωση του Γνωμοδότη και για τον Ουμπέρτο Έκο.
Δεν αγαπώ τον φανατικό του ποδοσφαίρου, γιατί έχει ένα παράξενο χαρακτηριστικό: δεν καταλαβαίνει για ποιο λόγο εσύ δεν είσαι [...] Είναι ότι δεν μπορεί να διανοηθεί γιατί εγώ δεν νοιάζομαι. Δε θα 'παιρνε χαμπάρι ούτε κι αν είχα τρία μάτια και δύο κεραίες πάνω στα πράσινα λέπια του ινιακού μου οστού. Δε συλλαμβάνει την έννοια της διαφοράς, της ποικιλίας και του ασύγκριτου των Πιθανών Κόσμων.
Πως να μη μιλάτε για ποδόσφαιρο, από το Δεύτερο Ελάχιστο Ημερολόγιο, Umberto Eco
χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα
Justanothergoneoff, κεντάς σήμερα.
"Όσο για την άποψη μου, ο Κούντερα είναι κάτι σαν τον Ουμβέρτο Έκο: γραφιάς δεύτερης διαλογής για λειτουργικώς αγραμμάτους."
Γνωμοδότη, επίτρεψέ μου να θεωρώ για τον πούτσο το αισθητικό κριτήριο κάποιου που χύνει με τα γραπτά του Φαρμάκη.
Ό,τι φαίνεται πως τελικά αντικρούει (για να μην πω κατακρημνίζει) τις βασικές προθέσεις του ποστ, αυτομάτως καταλήγουμε να μειώσουμε εκ των υστέρων και εκ τους ασφαλούς τον συγγραφέα για να γλυτώσουμε τον μεγαλοσχήμονα μπλόγκερ.
Πρέπει να τα πείτε λίγο με τον κ. Τζάρτζανο.
Γνωμοδότη, επίτρεψέ μου να θεωρώ για τον πούτσο το αισθητικό κριτήριο κάποιου που χύνει με τα γραπτά του Φαρμάκη.
Όσο μου επιτρέπεις, με την σειρά μου, να θεωρώ ανάξιο συνομιλητή κάποιον που εκφράζεται έτσι.
Να αναφέρω επίσης εκείνη τη λαϊκή ρήση την οποία μου φέρνει πολλάκις στο μυαλό η ιστολογόσφαιρα:
Να τα'νε η ζήλια ψώρα...
Κρίμας, μεγάλα παιδιά.
Εντάξει, θα πάω να εξομολογηθώ την Κυριακή που χρησιμοποίησα λεξούλες που απάδουν με το ελληνορθόδοξον ήθος.
Πρέπει να τα πείτε λίγο με τον κ. Τζάρτζανο.
Κι εσύ με τον Γιανναρά.
α) Γνωμοδότη, επίτρεψέ μου να θεωρώ για τον πούτσο το αισθητικό κριτήριο κάποιου που χύνει με τα γραπτά του Φαρμάκη.
β) Εντάξει, θα πάω να εξομολογηθώ την Κυριακή που χρησιμοποίησα λεξούλες που απάδουν με το ελληνορθόδοξον ήθος.
Αφού είσαι τόσο μαχητικός, γιατί δεν λες τα πράγματα με το όνομα τους: Γνωμοδότη, είσαι εθνίκι, φασίστας, ορθόδοξος και άλλα τόσα.
Να μπορεί να γίνει συζήτηση βρε παιδί μου.
Αλλά όχι. Σποντούλες, ειρωνιούλες, και καλά προσβολές, ύφος μαχητή της ελευθερίας, κλπ. Να γράψεις "απάδουν με το ελληνορθόδοξον ήθος" ώστε να βγάλει το συμπέρασμα ο αναγνώστης των σχολίων, "αααα, ελληνορθόδοξος ο Γνωμοδότης, και μάλλον κατά τι φασίστας και της εκλησσίας για να τον ειρωνεύεται έτσι ο άλλος".
Και ανωνύμως, βέβαια. Μην στιγματίσουμε το ιστολογικό μας ψευδώνυμο ή όνομα με τα σχόλια μας.
Γιατί η συζήτηση σχεδόν πέθανε και σε λίγο θα πεθάνουν και οι τελευταίοι που ξέρουν να μιλάνε, που έγραφε και ο Ντεμπόρ.
Και αν "η αισθητική είναι η ηθική του μέλλοντος", η αισθητική των σχολίων σου δείχνει και το ηθικό τους περιεχόμενο.
Κι εσύ με τον Γιανναρά.
Καθρεφτάκι.
Σου αρέσει να καθοδηγείς τη συζήτηση στα μέτρα σου για να ξελασπώσεις το "αφεντικό", ε;
Ανώνυμε, δεν χρειάζεται να ασχοληθούμε άλλο με την πάρτη του κυρίου της εθνικιστικής Δεξιάς. Ένα είναι το θέμα εδώ και δεν είναι ο μπιγκφατοπισινούλης.
Σου αρέσει να καθοδηγείς τη συζήτηση στα μέτρα σου για να ξελασπώσεις το "αφεντικό", ε;
Αυτό ακριβώς! Μόνο μια σπάνια ευφυία θα το καταλάβαινε. Υποκλίνομαι.
Ανώνυμε, δεν χρειάζεται να ασχοληθούμε άλλο με την πάρτη του κυρίου της εθνικιστικής Δεξιάς. Ένα είναι το θέμα εδώ και δεν είναι ο μπιγκφατοπισινούλης.
Αχ, τι ωραία που τα λέτε εσείς της διεθνιστικής αριστεράς.
Και πάντα στην ουσία. Στο "θέμα".
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Γνωμοδότη, εσύ επιχείρησες πρώτος τις ομαδοποιήσεις αποκαλώντας με ειρωνικά "πρωτοπορία". Στο ανταπέδωσα λοιπόν, κατατάσσοντάς σε στους κολλημένους ελληνορθόδοξους που τραβάνε μαλακία με τα ναζιστικά παραληρήματα κάποιου Φαρμάκη.
Λυπάμαι πραγματικά που κανείς δεν λαβαίνει υπόψη πως μπορεί κι' εγώ να έχω προτιμήσεις.
μετά τιμής, η Μπάλα
Σε ένα παλαιότερο κείμενό του («Καθημερινή», 28.6.1998), ο γνωστός Έλληνας διανοητής και φιλόσοφος, Χρήστος Γιανναράς, είχε κάνει μια ψυχιατρική-κοινωνιολογική αναφορά στους χούλιγκαν. Ο Γιανναράς διερωτάτο ποιαν ακριβώς χρήση του εγκεφάλου τους κάνουν όσοι συντάσσονται με τη μια ή την άλλη ομάδα. «Αν κρίνει κανείς από τα εξωτερικά συμπτώματα», γράφει, «δικαιούται να ισχυριστεί ότι σε πάμπολλους θεατές ποδοσφαιρικών αγώνων ο εγκέφαλος σαφώς υπολειτουργεί κατά τη διάρκεια του θεάματος. Και η υπολειτουργία πρέπει να δημιουργεί χρόνιους εθισμούς αχρησίας του εγκεφάλου. Ο ανθρωπολογικός τύπος του μανιώδους ‘φιλάθλου’ μοιάζει να οπισθοδρομεί σε στάδια συμπεριφοράς, που αποδίδουμε στον αρχαϊκό homo sapiens ή και στην τελευταία εξελικτική φάση του homo erectus: τέλεια αδυναμία λογικού ελέγχου των ορμεμφύτων, εκτόνωση του ενστίκτου με ρυθμικές επιτόπιες αναπηδήσεις και άλογες κραυγές (‘‘ο-λέ’) ή, σε πιο εξελιγμένο επίπεδο, χρήση ενός νηπιώδους λεξιλογίου περιορισμένου αποκλειστικά σε όρους και όργανα της σεξουαλικής λειτουργίας».
Οι κύπριοι χούλιγκαν
Αυτό εννοεί και ο Κούντερα λέγοντας ότι χάνοντας τον εαυτό σου (όντας φανατικός οπαδός) εισέρχεσαι στην επικράτεια του θανάτου.
Το ίδιο συμβαίνει όπου χάνεις τον εαυτό σου.
Στον έρωτα, στην έκσταση, στα ναρκωτικά, στην τέχνη και στα μύρια όσα μας κάνουν ανθρώπους.
Έχει καμμία καβάτζα ο κος. Κούντερα για να *μην* μπούμε στην επικράτεια του θανάτου;
Και λίγος Φαρμάκης, μια και τον θυμηθήκατε:
Προσέξτε αυτό. Τους σωματότυπους των ποδοσφαιριστών. Υποτίθεται πώς το ποδόσφαιρο είναι ένα ωραίο λαϊκό άθλημα γιατί - μαζί με πολλά άλλα - παρουσιάζει μέσα στην ίδια δραστηριότητα, όλους σχεδόν τους ανθρώπινους σωματικούς - και πνευματούς - τύπους. Αυτό είναι πολύ ανακουφιστικό.
Ποδόσφαιρο δηλαδή μπορούν να παίξουν οι κοντοί, οι ψηλοί, οι γρήγοροι, οι αργοί, οι χοντροί - Μαραντόνα - ωραίοι, άσχημοι, νέοι καί γέροι - σχετικώς γέροι αλλά οι τερματοφύλακες μπορεί να φτάσουν μέχρι καί τα 45. Και μιλάμε γιά ποδόσφαιρο πρώτης γραμμής.
Το μπάσκετ δεν έχει αυτόν τόν πλούτο - όλοι τερατα της φύσεως με ελάχιστες πλέον εξαιρέσεις. Αλλά τό μπάσκετ δεν είναι άθλημα καί πρέπει να καταργηθή.
Λοιπόν, έτσι ήταν τό ποδόσφαιρο, αλλά δεν είναι τώρα. Αν προσέξετε, οι μόνοι που διατηρούν την ανθρώπινη ποικιλία είναι οι ομάδες του τρίτου κόσμου - όσες δεν εχουν χάψει τα ιδανικά της βαρβαρικής δύσις. Πάρτε τους Γερμανούς. Αδύνατον να τους ξεχωρίσης. Ολοι ίδιοι, στόν τύπο " η φαλακρή μπουλντόζα ". Οι Σουηδοί, οι Δανοί, οι Γάλλοι, οι Εγγλέζοι - οι νυν Εγγλέζοι, παλιά ήταν διαφορετικά - οι παίκτες του Καμερούν - το Καμερούν είναι η Γερμανία της Αφρικής - οι Ιταλοί.
Εξειδίκευσι λέγεται αυτό και σκοτώνει την τέχνη καί την φαντασία. Σαν τό αμερικανικό μπάσκετ. Ολοι τερατώδεις - ώστε το άθλημα να μετατρέπει όλους τους υπολοίπους σε θεατές κι έτσι να πουλιέται σαν εμπόρευμα. Κι αφόρητα βαρετό - βλέπεις έναν αγώνα καί λες μήπως τόν ξανάδα πρόπερσι ή θα τον ξαναδώ σε 10 χρόνια;
Το ίδιο καί με το ποδόσφαιρο, η εξειδίκευσι των ποδοσφαιριστών οδηγεί στην μετατροπή του ποδοσφαίτου σε καταναλωτικό προϊόν. Παλιά τα παιδιά βλέπαν έναν παίκτη σαν τόν Μπέκαμ καί βγαίνανε στην αλάνα να παίξουν ποδόσφαιρο, να σχίσουνε τα δίκτυα. Τώρα τόν βλέπουν καί τρέχουν κομμωτήριο να μιμηθούν το κούρεμα. Τι άλλο; Την τρίπλα που δεν έχει, την φαντασία που χει όση καί οι πέτρες;
Βλέπεις και τους τριτοκοσμικούς - καί μερικούς Ισπανούς, Πορτογάλλους - στραβοκάνηδες, αχαμνούς, ασχημομούρηδες, χοντρούς και λες εδώ είμαστε. Η ανθρώπινη ποικιλία. Ο πλούτος της γης.
Γνωμοδότη, εσύ επιχείρησες πρώτος τις ομαδοποιήσεις αποκαλώντας με ειρωνικά "πρωτοπορία".
Σε αποκάλεσα ειρωνικά πρωτοπορία; Μα εσύ δεν έγραψες;
Στο φιλικό μου περιβάλλον, όλοι σνομπάρουν το ποδόσφαιρο και καγχάζουν με την έκσταση που κατέλαβε τη μάζα το 2004. Δεν είμαστε τόσο λίγοι όσο πιστεύετε αυτοί που παθαίνουμε αλλεργία με το ποδόσφαιρο και με τον υμνητικό περί ποδοσφαίρου λόγο. Και αν νομίζετε ότι επειδή έρχεστε σε οργασμό με μερικά ελληνικά γκολ είστε ευφυέστεροι και ανώτεροι από εμάς τους "βλάκες", τουλάχιστον μη στηρίζετε την επιχειρηματολογία σας στον Κούντερα, ο οποίος ακόμη και στον Πέπλο προασπίζεται το δικαίωμα της εναλλακτικής ανάγνωσης της ιστορίας, πέρα από τις προκαταλήψεις και τα ιδεολογήματα της πλειοψηφίας -εν προκειμένω της ποδοσφαιρόφιλης μάζας.
Δηλαδή αυτούς που "καυγάζουν την έκσταση της μάζας" και τις "προκαταλήψεις και τα ιδεολογήματα της πλειοψηφίας" πως να τους χαρακτηρίσουμε αν όχι πρωτοπορία;
Δεν βλέπεις πως οι εκφράσεις σου ορίζουν επακριβώς τον διαχωρισμοί μάζα-φωτισμένοι, πλειοψηφία-πρωτοπορία, κλπ;
Στο ανταπέδωσα λοιπόν, κατατάσσοντάς σε στους κολλημένους ελληνορθόδοξους που τραβάνε μαλακία με τα ναζιστικά παραληρήματα κάποιου Φαρμάκη.
Από την μια πρωτοπορία (που έδειξα παραπάνω πως δικαιολογείται με βάση όσα έγραψες) από την άλλη κολλημένους ελληνορθόδοξους που τραβάνε μαλακία με τα ναζιστικά παραληρήματα.
Μπορεί να κάνω λάθος, αλλά βλέπω μια ουσιώδη διαφορά κλίμακας ανάμεσα στις δυο εκφράσεις.
Παλιά τα παιδιά βλέπαν έναν παίκτη σαν τόν Μπέκαμ καί βγαίνανε στην αλάνα να παίξουν ποδόσφαιρο, να σχίσουνε τα δίκτυα. Τώρα τόν βλέπουν καί τρέχουν κομμωτήριο να μιμηθούν το κούρεμα.
Αλλ'αντ'άλλων Αλαίν Ντελόν. Ας το καθαρογράψουμε:
Παλιά τα παιδιά βλέπαν έναν παίκτη σαν τόν Pele και τον Κούδα καί βγαίνανε στην αλάνα να παίξουν ποδόσφαιρο, να σχίσουνε τα δίκτυα. Τώρα βλέπουν τον Μπέκαμ καί τρέχουν κομμωτήριο να μιμηθούν το κούρεμα.
ΥΓ Την ορθογραφία του πρωτότυπου την αφήνω απαράλλαχτη. Ποιός Τζάρτζανος;
Άλλη μεγάλη εξυπνάδα αυτή του Γιανναρά.
Α, και συγνώμη στον οικοδεσπότη για την κατάχρηση του χώρου.
Απλά, βαριέμαι μεσημεριάτικα.
Αν πρόσεξες, ο Κούντερα κατατάσσει την έκσταση του γηπέδου στην κατηγορία "χυδαίες εκστάσεις", στις οποίες δεν περιλαμβάνει ούτε τον έρωτα ούτε την τέχνη. Γιατί πάνω στον οργασμό ή πάνω στην ακρόαση μιας συμφωνίας του Μπετόβεν, αποκλείεται να αρπάξεις μια πέτρα και να την πετάξεις στον διαιτητή.
Και από βαρεμάρα έγραψες ότι όσοι διαβάζουν Κούντερα και Έκο είναι λειτουργικά αγράμματοι;
ΥΓ Την ορθογραφία του πρωτότυπου την αφήνω απαράλλαχτη. Ποιός Τζάρτζανος;
Χα χα χα.
Το ότι η ορθογραφία του πρωτότυπου είναι σωστή ούτε που σου πέρασε από το μυαλό ε;
Τριτόκλιτα, το "η" της υποτακτικής, παθητικό απαρέμφατο: ψιλά γράμματα.
Απλά, δεν ο συγγραφέας δεν έχει γεννηθεί μετά την μεταπολίτευση.
Άνοιξε κάνα παλαιό βιβλίο: θα εκπλαγείς.
Αν είναι έτσι η ορθογραφία και η γραμματική της χούντας, διότι αυτό αφήνεις να υπονοηθεί, τότε δοξάζω όλους τους (υπαρκτούς και ανύπαρκτους) θεούς και δαίμονες που όταν γεννήθηκα μεσούσης της χούντας, οι γονείς και το περιβάλλον μου με προφύλαξαν από τα ελληνορθόδοξα κακοτόπια.
Αν πρόσεξες, ο Κούντερα κατατάσσει την έκσταση του γηπέδου στην κατηγορία "χυδαίες εκστάσεις", στις οποίες δεν περιλαμβάνει ούτε τον έρωτα ούτε την τέχνη. Γιατί πάνω στον οργασμό ή πάνω στην ακρόαση μιας συμφωνίας του Μπετόβεν, αποκλείεται να αρπάξεις μια πέτρα και να την πετάξεις στον διαιτητή.
Ε, κάνει λάθος.
Είναι γνωστές οι περιπτώσεις των εκλεπτυσμένων (μες την έκσταση μιας συμφωνίας του Μπετόβεν) διοικητών των στρατοπέδων συγκεντρώσεως.
Και εγκλήματα για τον έρωτα έχουν γίνει ουκ ολίγα. Στυγνότερα και από το πέταγμα πέτρας στον διαιτητή.
Να τραβήξει μια γραμμή ήθελε ο Κούντερα, ανάμεσα στις χυδαίες εκστάσεις (της πλέμπας) και τις εκλεπτυσμένες (των διανοούμενων, σαν και του λόγου του).
Άμα μπορούσε, θα κατέτασσε και τον έρωτα στις χυδαίες εκστάσεις. Δεν μπορεί γιατί μερικά πράγματα ξεπερνάνε και την εκλέπτυνση.
Αν είναι έτσι η ορθογραφία και η γραμματική της χούντας, διότι αυτό αφήνεις να υπονοηθεί
Δηλαδή "προ της μεταπολίτευσης" υπήρξε μόνο η Χούντα;!
Ή η Χούντα είχε δική της ορθογραφία; (!!!)
τότε δοξάζω όλους τους (υπαρκτούς και ανύπαρκτους) θεούς και δαίμονες που όταν γεννήθηκα μεσούσης της χούντας, οι γονείς και το περιβάλλον μου με προφύλαξαν από τα ελληνορθόδοξα κακοτόπια.
Σε προφύλαξαν από ορθογραφία και γραμματική;
Γνωμοδότης: "[...]Και ανωνύμως, βέβαια. Μην στιγματίσουμε το ιστολογικό μας ψευδώνυμο ή όνομα με τα σχόλια μας."
Σχέδιο Κώδικα Δεοντολογίας Ιστολογίων
Άρθρο 6
1. [...]
2. Η ανωνυμία πρέπει να είναι απολύτως σεβαστή ως επιλογή ενός γράφοντος και δεν πρέπει να αποτελεί αντικείμενο αρνητικής κριτικής από τους επωνύμως συμμετέχοντες, σε καμία περίπτωση.
3. [...]
Επεξηγήσεις στον Κώδικα Δεοντολογίας Ιστολογίων
[...] 'Αρθρο 6
[...] Αποδεχόμενοι το στοιχείο της ανωνυμίας ως δικαιώματος, το γεγονός ότι κάποιος επιλέγει να γράψει ως ανώνυμος δεν πρέπει να θεωρείται εξ ορισμού ως προκλητικό, ούτε να αποτελεί αντικείμενο αντιμετώπισής του με άλλα μέτρα και σταθμά.[...]
http://elawyer.blogspot.com/2007/03/blog-post_6732.html
http://elawyer.blogspot.com/2007/03/blog-post_21.html
Έθεσες ένα συγκεκριμένο χρονικό όριο που δεν είναι τυχαίο. Περαστικά σου.
Και από βαρεμάρα έγραψες ότι όσοι διαβάζουν Κούντερα και Έκο είναι λειτουργικά αγράμματοι;
Δεν έγραψα αυτό, έγραψα ότι ο Κούντερα και ο Έκο *είναι* για λειτουργικά αγράμματους.
Προφανώς μπορούν να τους διαβάσουν και μη-λειτουργικά αγράμματοι (όπως τον "Ιούδα που φιλούσε υπέροχα" μπορούν να τον διαβάσουν και μη χαζογκόμενες).
Τέλος, δεν το έγραψα από βαρεμάρα. Το έγραψα απο ακλόνητη πεποίθηση —μετά σοβαρής αναλύσεως.
Το έγραψα απο ακλόνητη πεποίθηση —μετά σοβαρής αναλύσεως.
Είπε κι ελάλησε ο Σούρας των ιστολόγιων.
Μόνο που αυτοί που έκαναν τα εγκλήματα στα στρατόπεδα συγκέντρωσης δεν τα έκαναν επειδή άκουγαν Μπετόβεν, αλλά παρόλο που άκουγαν Μπετόβεν. Με άλλα λόγια, ο Μπετόβεν δεν αποτελεί τον κρίσιμο παράγοντα για τις συγκεκριμένες τερατωδίες. Αντιθέτως, η έκσταση του ποδοσφαίρου αρκεί μια χαρά από μόνη της για να προκαλέσει τέρατα.
Για τον έρωτα όμως έχεις δίκιο.
"Με άλλα λόγια, δε δικαιούσαι να θεωρείς ότι ένα "μεγαγεγονός" μαζικής ευτυχίας είναι εξ ορισμού σημαντικότερο από ένα μικρογεγονός προσωπικής δυστυχίας. Αυτό είναι η ουσία του ολοκληρωτισμού."
~
Ανώνυμε, είμαι ενας ακόμα που θεωρεί υπερεκτιμημένο το ποδόσφαιρο, όποιο λαών κλπ κλπ. Είναι η πρώτη φορά που σχολιάζω θέμα (γενικά, οχι μόνο του ολντ μποι) που αναφέρεται σε μπαλα.
Ομως σε αυτό που λες, εγώ θα ελεγα οτι είναι η ουσία της μοναξιάς.
Φίλε, είναι καλό να διατηρούμε την ατομικότητά μας, να βλέπουμε τις στρεβλώσεις της μάζας, πίσω απο τις ιαχές να εντοπίζουμε την απουσία συγκροτημένης σκέψης κι όλα αυτα.
Αν ομως δε μπορούμε ποτέ να βιώσουμε τη λειτουργία της ταύτισης, δεν είμαστε παρά νησάκια στο πελαγος. Θα στο πω αλλιώς: είμαι αθεος μέχρι το κόκκαλο. Αλλα στην ανασταση αφηνομαι να με διαποτίσει το ρίγος μιας αυταπάτης, μαζί με τα παιδιά μου και το πλήθος των πιστών, το ίδιο πλήθος που αυριο θα κατηγορώ για ανοησία.
Δεν ξερω αν μπορείς να αντιληφθείς τους λόγους, εγώ δεν χρειάζομαι να τους εξηγήσω γιατι τους βιώνω.
είναι η ίδια ταύτιοση που νοώθει ένας τροτσκιστής η ένας διεθνιστής πχ, οταν η ομάδα "του" νικάει ξαφνικά. Θέλεις να είναι επιπλαστο συναίσθημα, ναι, να το δεχτώ.
Αλλα σε κάνει να κοινωνείς με τους ανθρώπους, να μην πίνεις καταμόναχος το νερό της στυγός και να κόβεις, λιγάκι έστω, την έπαρση της τάχα μοναδικότητας.
Πετραδάκι είσαι κι εσύ φίλε, κι εγω. Ολα τ αλλα είναι σκέτη γκρίνια, μπόλικη υπεροψία κι άρνηση να κατανοήσουμε τις κοινωνικές σχέσεις πέρα από τους ορισμούς της κοβας και της μάζας.
Είναι η ίδια αρνηση που μας εμποδίζει να συσπειρωθούμε για την ακρίβεια, για τα σκουπίδια, για τα δάση. Ο πυρήνας της είναι ακριβως ίδιος: δε συγχρωτίζομαι με μαλακες, ο μαλακας. Για μένα είναι το βασικό (φουνταμένταλ) εγωιστικό λάθος του πραγματικά σκεπτόμενου ανθρώπου κι όχι ολοκληρωτισμός.
Την καλησπέρα μου
Πώς μπορεί να έχει δίκιο για τον έρωτα;
Άμα μπορούσε,(σ.σ. ο Κούντερα) θα κατέτασσε και τον έρωτα στις χυδαίες εκστάσεις. Δεν μπορεί γιατί μερικά πράγματα ξεπερνάνε και την εκλέπτυνση.
Το συναίσθημα, η αγάπη, ακόμα και το φλερτ και ο οργασμός δεν έχουν στη βάση τους την εκλέπτυνση; Αν η Ενάτη του Μπετόβεν είναι εκλέπτυνση μόνο και μόνο γιατί χρησιμοποιεί τη γλώσσα της μουσικής, τότε ο Καρβέλας και ο Κατέλλης είναι εκλεπτυσμένοι.
Με σοφιστείες και παρερμηνείες δεν μπορείτε να βγάζετε έτσι επιπόλαια φετφάδες και τσιτάτα.
Έθεσες ένα συγκεκριμένο χρονικό όριο που δεν είναι τυχαίο.
Προφανώς και δεν είναι τυχαίο. Δεν συνηθίζω να θέτω τυχαία όρια —μια φορά το έκανα και μου μηδένισαν το γραπτό στον Απειροστικό Λογισμό.
Μπορεί η δυναμική βέβαια να ξεκίνησε στον καιρό της Χούντας και της στροφής στην εξατομίκευση, αλλά η μεταπολίτευση είναι η περίοδος στην οποία η φτωχή μας γλώσσα πήρε τον κατήφορο —με την βοήθεια του νεο-αριστερού ξύλινου λόγου, των καταναλωτικών σλόγκαν, της τηλεόρασης που έκανε την εμφάνιση της, ορισμένων μεταρρυθμίσεων, κλπ. Μετά ήρθε το ΚΛΙΚ και η ιδιωτική τηλεόραση και αποείδαμε.
Με αποτέλεσμα, εν έτει 2008, να μην μπορούμε να αναγνωρίσουμε την ορθογραφία μερικών δεκαετιών πριν.
Πλέον χρειάζεται μετάφραση και ο Παπαδιαμάντης.
Μια χαρά ενδιαφέρομαι για τα κοινά: χαρίζω στο κράτος τον μισό μισθό μου. Και αυτό πάει και τον δίνει στο ποδόσφαιρο, τη γιουροβίζιον, την εκκλησία και τον στρατό. Όχι, ευχαριστώ, τέτοιο ανήκειν δεν το θέλω. Και δεν καταλαβαίνω γιατί θα πρέπει να θεωρώ μη μαλάκες όλους αυτούς που επιβραβεύουν το κράτος για τις πρωτόγονες επιλογές του, ψηφίζοντας κατ' εξακολούθησιν τα ίδια τριτοκοσμικά κόμματα.
Μόνο που αυτοί που έκαναν τα εγκλήματα στα στρατόπεδα συγκέντρωσης δεν τα έκαναν επειδή άκουγαν Μπετόβεν, αλλά παρόλο που άκουγαν Μπετόβεν. Με άλλα λόγια, ο Μπετόβεν δεν αποτελεί τον κρίσιμο παράγοντα για τις συγκεκριμένες τερατωδίες.
Δεν ξέρω. Δεν αποτελεί ο πολιτισμός των θυτών, μέρος του οποίου αποτελεί και ο Μπετόβεν —ή ο Βάγκνερ— παράγοντα στις τερατωδίες;
Ο Ναζισμός είχε ένα πλήθος πολιτισμικούς παράγοντες.
Μπορεί η δυναμική βέβαια να ξεκίνησε στον καιρό της Χούντας και της στροφής στην εξατομίκευση, αλλά η μεταπολίτευση είναι η περίοδος στην οποία η φτωχή μας γλώσσα πήρε τον κατήφορο
Φλασιές στη Χούντα.
Μπορεί, ε;
Και ας μην μιλήσουμε για την Δίκη των Τόνων και βάλω λινκ... από το 1939 δουλεύανε οι ανθέλληνες εναντίον της ελληνορθοδοξίας.
Γνωμοδότη,
δηλαδή αποτελεί ο Ομηρος την απαρχή του ιμπεριαλισμού κι ο Νιτσε, ήταν πράγματι, τελικά, ο πατέρας του φασισμού;
Υπαρχει βέβαια η στρατευμένη τέχνη, αλλά εδώ δεν διακρίνεις επι-στράτευση κι οχι στράτευση;
Αλίμονο να καταλογίζουμε στον Βάγκνερ ότι ευθύνεται που τον ακουγε ο Μεγκελε!
Στην τέχνη δεν υπάρχουν ηθικά έργα, αλλά ηθικές ερμηνείες των έργων. Το ότι κάποιος μπορεί να αναγνωρίζει στον Μπετόβεν και στον Βάγκνερ προτροπές για τερατωδίες, αυτό δεν οφείλεται στους συγκεκριμένους συνθέτες, αλλά στον ίδιο. Κάθε έργο τέχνης είναι ηθικά ουδέτερο.
Το συναίσθημα, η αγάπη, ακόμα και το φλερτ και ο οργασμός δεν έχουν στη βάση τους την εκλέπτυνση;
Στην "εκλέπτυνση" με την έννοια του Κούντερα (γαλλικά, πιάνο, καλλιέργειά, δυτικός Κανών, ars amandi), όχι.
Ο έρωτας είναι μια φυσική δύναμη πέραν της εκλέπτυνσης. Και αν θέλεις να το δείς αυτό σε ένα έργο δυνατότερο από τις χλιαρότητες του Κούντερα, δες την "Ευδοκία".
Ούτε ανήκουν όλα αυτά στην ίδια λίστα. Το φλερτ λ.χ. είναι μια ηλίθια μεσαιωνική εφεύρεση.
Κάθε έργο τέχνης είναι ηθικά ουδέτερο. Συζητήσιμο. Ίσως ναι, ίσως όχι. Και παραπέμπω στο γνωστό αντισημιτικό δοκίμιο του Βάγκνερ, ο "Ιουδαϊσμός στη Μουσική", χωρίς όμως αυτό να σημαίνει πως ο Βάγκνερ ήταν εκατό χρόνια πριν την εμφάνιση του ναζιστικού τέρατος Ναζί.
Και μετά το τελευταίο σου σχόλιο, Γνωμοδότα, δεν χρειάζεται να επεκταθούμε άλλο στη συζήτηση. Μας διαφώτισες όσο το κεράκι σε ένα μοναστηριακό κελί στο "άγιο" όρος σας (σιγά που θα βάλω και κεφαλαία).
Bye bye (σε ανθελληνική γραφή)
@nomad
Γνωμοδότη,
δηλαδή αποτελεί ο Ομηρος την απαρχή του ιμπεριαλισμού κι ο Νιτσε, ήταν πράγματι, τελικά, ο πατέρας του φασισμού;
Αυτή ακριβώς η ανάγνωση, περί Ομήρου και Νίτσε, είναι ακριβώς ο πυρήνας της "Διαλεκτικής του Διαφωτισμού", των κ.κ. Αντόρνο και Χορκχάιμερ.
Αλίμονο να καταλογίζουμε στον Βάγκνερ ότι ευθύνεται που τον ακουγε ο Μεγκελε!
Δεν πάει έτσι ακριβώς. Όμως η δυναμική που δημιουργεί το έργο του Βάγκνερ —το οποίο δεν προκύπτει τυχαία, επειδή έτσι του καρφώθηκε μια μέρα, αλλά έχει ιστορικές ρίζες, παράδοση, έκφραση του καιρού του αλλά και ατομικό πνεύμα βέβαια— δημιουργεί και κάποιες προυποθέσεις του ναζισμού. Όχι του Μέγνκελε, συγκεκριμένα, φυσικά.
Με τον ίδιο τρόπο που η αποχαύνωση της ελληνικής κοινωνίας δημιουργεί Βας Βας Παρασκευάς και Πετρέλη, η δεκαετία του '70 Καπνισμένα Τσουκάλια, η Χούντα ελαφρά σαχλοτράγουδα, ο μεσοπόλεμος ρεμπέτικα και δυτικά βαλσάκια, η τουρκοκρατία δημοτικό τραγούδι, το '60 Καζαντζίδη και η Αλλαγή Θωμά Μπακαλάκο.
Στην τέχνη δεν υπάρχουν ηθικά έργα, αλλά ηθικές ερμηνείες των έργων. Το ότι κάποιος μπορεί να αναγνωρίζει στον Μπετόβεν και στον Βάγκνερ προτροπές για τερατωδίες, αυτό δεν οφείλεται στους συγκεκριμένους συνθέτες, αλλά στον ίδιο. Κάθε έργο τέχνης είναι ηθικά ουδέτερο.
Με αυτό ούτε οι καλλιτέχνες δεν συμφωνούν.
θυμήθηκα απυτό που έλεγε ο Burroughs: "η απόψη είναι σαν την κωλοτρυπίδα: όλοι έχουν και από μία". συνειρμοί είναι αυτοί, πως να τους αγνοήσει κανείς...
Ο Burroughs το είπε; Όχι ο ντέρτυ Χάρυ με τη τσουλούφα emo;
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Και μετά το τελευταίο σου σχόλιο, Γνωμοδότα, δεν χρειάζεται να επεκταθούμε άλλο στη συζήτηση. Μας διαφώτισες όσο το κεράκι σε ένα μοναστηριακό κελί (α) στο "άγιο" όρος (β) σας (γ) (σιγά που θα βάλω και κεφαλαία (δ)).
Bye bye (σε ανθελληνική γραφή) (ε)
Χρόνια είχα να δώ τόσο επιτυχημένη χρήση της ειρωνίας και τόσο στυλιζαρισμένη ελληνική γραφή.
Το μεταφράζω για όσους δεν το έπιασαν με την πρώτη:
α) Κεράκι σε μοναστηριακό κελί = μιλάμε είσαι πολύ θρησκόληπτος, παλιο-ορθόδοξε.
β) στο "άγιο" όρος = το άγιο σε εισαγωγικά, ήτοι "σιγά που είναι και άγιο".
γ) σας = εσείς, οι θρησκόληπτοι. Μιλάμε είσαι πολύ θρησκόληπτος, παλιο-ορθόδοξε.
δ) σιγά που θα βάλω και κεφαλαία = είμαι απελευθερωμένος από κάθε είδους σύμβαση.
ε) bye bye (σε ανθελληνική γραφή) = θεωρείς τους δυτικούς ανθέλληνες, είσαι και ευαίσθητος για την γλώσσα. Είσαι και πολύ εθνίκι, μιλάμε.
Ε ναι, γιατί στα είχα μαζεμένα.
:-P
Γνωμοδότης: "[...]Και ανωνύμως, βέβαια. Μην στιγματίσουμε το ιστολογικό μας ψευδώνυμο ή όνομα με τα σχόλια μας."
Σχέδιο Κώδικα Δεοντολογίας Ιστολογίων
Άντε, να το δούμε και στην εφημερίδα της κυβερνήσεως.
Άρθρο 6
1. [...]
2. Η ανωνυμία πρέπει να είναι απολύτως σεβαστή ως επιλογή ενός γράφοντος και δεν πρέπει να αποτελεί αντικείμενο αρνητικής κριτικής από τους επωνύμως συμμετέχοντες, σε καμία περίπτωση.
3. [...]
Επεξηγήσεις στον Κώδικα Δεοντολογίας Ιστολογίων
[...] 'Αρθρο 6
[...] Αποδεχόμενοι το στοιχείο της ανωνυμίας ως δικαιώματος, το γεγονός ότι κάποιος επιλέγει να γράψει ως ανώνυμος δεν πρέπει να θεωρείται εξ ορισμού ως προκλητικό, ούτε να αποτελεί αντικείμενο αντιμετώπισής του με άλλα μέτρα και σταθμά.[...]
Και από τον δικό μου κώδικα δεοντολογίας ιστολογίων:
Άρθρο 45:
Αποδεκτοί σε δημόσιο διάλογο είναι μόνο οι επώνυμοι και οι ψευδώνυμοι με σταθερή παρουσία, και όχι οι ανώνυμοι που πετάνε σποντίτσες επιπέδου βρούβας και βρίζουν. Οι τελευταίοι θα πρέπει να διαπομπεύονται δημόσια και τα σχόλια τους να διαγράφονται άμεσα.
Το γεγονός ότι κάποιος επιλέγει να γράψει ως ανώνυμος θα πρέπει να θεωρείται εξ ορισμού ως προκλητικό, και να αποτελεί αντικείμενο αντιμετώπισής του με άλλα μέτρα και σταθμά.
[...]
Άρθρο 114
Η τήρηση του παρόντος Κώδικα επαφίεται στην κοινή λογική των ιστολόγων.
Αν και το "εξ ορισμού" στον δικό σου κώδικα θα έπρεπε να σε είχε ήδη ψυλλιάσει.
Ένα μεγάλο έργο τέχνης αυτονομείται από τις ηθικές προθέσεις του δημιουργού του και στέκει αυθύπαρκτο, ως αριστοτεχνική διευθέτηση μορφών μέσα στον χώρο και τον χρόνο. Η "Ολυμπία" της Ρίφενσταλ υπερβαίνει τις προπαγανδιστικές προθέσεις της δημιουργού της και εισέρχεται στη σφαίρα της αφαίρεσης, όπου οι ιδεολογίες εκλείπουν και μένει μόνο η καθαρή αξία της μορφής. Το αν αναγνωρίζω στο συγκεκριμένο έργο την αποθέωση του ναζισμού ή την αποθέωση της κινηματογραφικής τεχνικής είναι θέμα οπτικής γωνίας και όχι θέμα μιας αιώνιας και απαράλλαχτης ηθικής ουσίας που εκπέμπει το ίδιο το έργο.
Ήρθα να πω κι εγώ μια καλησπέρα.
Καλησπέρα.
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Γι αυτό απάντησα ανώνυμε (θα βάλεις τουλάχιστον ένα αναγνωρίσιμο νικ;) "ίσως ναι, ίσως όχι", το παράδειγμα της Ρίφενσταλ είναι άξονας αναφοράς για τη σύνδεση μεταξύ πολιτικών προθέσεων και καλλιτεχνικής δημιουργίας. Με τον ίδιο τρόπο που ο ουμανισμός της Ενάτης του Μπετόβεν έχει δώσει αφορμή ακόμα και στο ΚΚ της Κίνας να την κάνει και δικό της ύμνο.
Άρα, για να επανέλθουμε στο θέμα του ποδοσφαίρου, μια μαζική κοινωνική εκδήλωση, είτε ένας ποδοσφαιρικός αγώνας είτε το χορωδιακό της Ενάτης, είναι άσχετο με το αντικείμενο της ύπαρξής της και πάντοτε σχετικό με την πολιτική εκμετάλλευση. Αν το ποδόσφαιρο προϋποθέτει μια σε βάθος γνώση της τεχνικής του, με τον ίδιο τρόπο που η μουσική απορρέει από τη γνώση του χειρισμού της, λίγο πολύ η κατάχρηση της Ενάτης δεν διαφέρει από τον οπαδικό ποδοσφαιρικό φανατισμό.
Αν έχεις τις Προδομένες Διαθήκες του Κούντερα, Ανώνυμε, άνοιξε τη σελίδα 97 για να δεις πως ξεκινάει το συλλογισμό του. Η λατρεία των βαγκνεριστών που συρρέουν στο Μπαϋρώιτ δεν διαφέρει στη λατρεία για τον ΠΑΟ (Ποδοσφαιρική Ακαδημία Ολυμπιακού).
Το θέμα εδώ είναι το μέτρο. Και το μέτρο χάνεται μέσα στο φανατισμό. Και ως γνωστόν, όπου κατισχύει ο φανατισμός ακόμα και ο καλός αγαπησιάρης Χριστούλης γίνεται το άλλοθι για τις μεγαλύτερες σφαγές της ιστορίας.
Περί Κούντερα. Αν είχα βάλει απόσπασμα από την Αγία Γραφή ή το Κοράνι περί του τι ορίζει το ένα ή το άλλο δόγμα, τότε πράγματι ένα απόσπασμα που θα έλεγε άλλα από όσα λέω εγώ θα αποκάλυπτε μια αντίφαση.
Αλλά αν αγαπάω τον Κούντερα προφανώς δεν σημαίνει ότι συμφωνώ και με όσα λέει. Δεν συμφωνώ ας πούμε και με τον τρόπο που απαξιώνει την ροκ.
Χρησιμοποίησα τον Κούντερα όχι ως αυθεντία περί ποδοσφαίρου, χρησιμοποίησα ένα συγκεκριμένο απόσπασμα που τυχαίνει να το έχει γράψει αυτός και το οποίο αναφέρει ότι η βλακεία δεν πολεμιέται με τη λογική.
Από εκεί και πέρα επαναλαμβάνω ότι βλακεία δεν θεωρώ το να μη σου αρέσει το ποδόσφαιρο, βλακεία δεν θεωρώ το να μην χαίρεσαι με την κατάκτηση του γιούρο, βλακεία θεωρώ να κάνεις ποδοσφαιρική ανάλυση και να λες όσα λέει το απόσσπασμα που αντιγράφω στο ποστ.
*είναι άσχετο = άσχετη
Ο Κούντερα ΔΕΝ αναφέρεται στην περίπτωση που τον (κακο)μεταχειρίζεσαι.
Γνωμοδότη, ο Ντάνιελ Ντέι Λιούις σου ξινίζει, ο Κούντερα κι ο Έκο σου βρωμάνε. Δεν είμαστε πλασμένοι ο ένας για τον άλλο. Τέλος :)
Thiv, την λέξη «απολογούμαι» την χρησιμοποιώ συχνά έτσι. Μπορεί να είναι τυπικά λάθος γλωσσικά όμως δεν μπορώ να πω ότι με ενοχλεί. Θα μου πεις αν με ενοχλούσε θα την χρησιμοποιούσα; Σωστό κι αυτό.
Παρουσίαση του Πέπλου από το Λέξημα.
Justanothergoneoff, προφανώς και δεν αναφέρεται «στην περίπτωση που τον (κακο)μεταχειρίζομαι», αφού ο Πέπλος δεν γράφτηκε χθες, σε αντίθεση με το άρθρο της Athens Voice που δημοσιεύτηκε χθες.
Εν πάση περιπτώσει όμως επειδή με χαρά βλέπω ότι έκανε παρέμβαση και ο E Lawyer στο συγκεκριμένο ποστ, μπορείς να τον συμβουλευθείς, ρωτώντας τον εάν η κακομεταχείριση συγγραφέα (για λογοκλοπή δεν χρειάζεται να ρωτήσεις, το έχεις μελετήσει το θέμα μόνος σου) είναι ένα θέμα που εμπίπτει στο πεδίο της αυτορρύθμισης.
Δηλαδή πιθανόν να μην είναι και τόσο κακό να σκέφτομαι δύο φορές πριν ποστάρω απόσπασμα από βιβλίο. Να σκέφτομαι εάν το συγκεκριμένο απόσπασμα πιθανώς διαστρεβλώνει την γενικότερη θέση του συγγραφέα.
Γιατί ο άλλος ας πούμε που δεν έχει διαβάσει ποτέ Κούντερα και είναι των ελαφρών αναγνωσμάτων, περιοριζόμενος σε ολντ μπόι, τι γνώμη θα σχηματίσει αν πρωτομπεί σε αυτό το μπλογκ:
α) ότι ο ντραγκ καλλιτέχνης δεν δικαιούται να είναι φαν της εθνικής
και
β) ότι ο Κούντερα είναι αρρωστάκι με την μπάλα και ο βασικός λόγος που έφυγε από την Τσεχία ήταν επειδή ήταν οπαδός της Παρί Σεν Ζερμέν.
Aπό την Τσεχοσλοβακία.
Να σκέφτομαι εάν το συγκεκριμένο απόσπασμα πιθανώς διαστρεβλώνει την γενικότερη θέση του συγγραφέα. Μόνο αυτό, όλα τα άλλα που έγραψες είναι στρεψοδικίες για να κάνεις το τζέρτζελο. Συνεπώς, απαξιώ να απαντήσω.
Old-boy, κατηγορείς τον e-lawyer ότι στο θέμα των γάμων ομοφύλων μένει στο γράμμα και όχι το πνεύμα του νόμου. Μήπως κάνεις το ίδιο και με τον Κούντερα;
Γνωμοδότη, ο Ντάνιελ Ντέι Λιούις σου ξινίζει, ο Κούντερα κι ο Έκο σου βρωμάνε. Δεν είμαστε πλασμένοι ο ένας για τον άλλο. Τέλος :)
Μ' αρέσει ο Σταυρίδης και ο Παπαγιαννόπουλος, βρήκαμε κάνα κοινό έδαφος;
Α. Σορ.
Μια χαρά ήταν η πορεία των σχολίων όσο έλειπες Oldboy, ακόμα και στους διαξιφισμούς με τον Γνωμοδότη είχε ένα ενδιαφέρον το πράμα, τώρα που μπήκες η κωλονακιώτικη μιζέρια χτυπάει τιλτ.
Ξενερώσαμε κιόλας. Πήγαινε να κυνηγήσεις αλλού φαντάσματα.
Γνωμοδότη, κι εγώ λατρεύω τη γραμματοσειρά Didot, αλλά δεν πάω στο άλλο άκρο βάζοντάς την στο νετ που είναι πλήρως ακατάλληλη. Μόνο για έντυπο κάνει.
Old-boy, κατηγορείς τον e-lawyer ότι στο θέμα των γάμων ομοφύλων μένει στο γράμμα και όχι το πνεύμα του νόμου. Μήπως κάνεις το ίδιο και με τον Κούντερα;
Υπάρχει κάτι στο *πνεύμα* του παραθέματος που δεν συνάδει με τη χρήση του από τον Όλντ-Μπόυ;
Οι γενικότερες απόψεις του Κούντερα επί του ποδοσφαίρου πως εμπλέκονται με το *συγκεκριμένο* παράθεμα;
Υ.Γ. Έλεος με τον Κούντερα. Φαν του Κούντερα υπήρξε και η Δήμητρα Λιάνα στις δόξες της.
(Εντάξει, και η μεγάλη Μαλβίνα).
«μη στηρίζετε την επιχειρηματολογία σας στον Κούντερα, ο οποίος ακόμη και στον Πέπλο προασπίζεται το δικαίωμα της εναλλακτικής ανάγνωσης της ιστορίας, πέρα από τις προκαταλήψεις και τα ιδεολογήματα της πλειοψηφίας -εν προκειμένω της ποδοσφαιρόφιλης μάζας».
Κι όμως προκαταλήψεις και ιδεολογήματα έχουν όσοι εκατέρωθεν μιλούν για χωριστούς κόσμους.
Όσοι παθαίνουν αλλεργία σαν εσάς και όσοι ποδοσφαιρόφιλοι παθαίνουν ας πούμε αλλεργία με τους «θολοκουλτουριάρηδες».
Όταν γράφω για την έκσταση και την φυγή από τον εαυτό
(http://old-boy.blogspot.com/2008/06/blog-post_08.html)θεωρώ ότι «εναλλακτική ανάγνωση» του ποδοσφαίρου κάνω.
Φαν του Κούντερα υπήρξε και η Δήμητρα Λιάνα στις δόξες της.
Όντως, πολύ πικρή αλήθεια. Σαν να λέμε ότι ο Oldboy είναι επίσης φαν του Κούντερα.
Όπου το αστείο του πράγματος είναι ότι στην «Αθανασία» (νομίζω) περιγράφει μια περίπτωση σαν της Λιάνη, μια γυναίκα δηλαδή που μεταχειρίζεται τον νεκρό άντρα της και την κηδεία του σαν λάφυρα και σαν πεδίο προσωπικής προβολής.
«Old-boy, κατηγορείς τον e-lawyer ότι στο θέμα των γάμων ομοφύλων μένει στο γράμμα και όχι το πνεύμα του νόμου. Μήπως κάνεις το ίδιο και με τον Κούντερα;»
Πέραν της ερώτησης - απάντησης του Γνωμοδότη που με καλύπτει, καθώς δεν θεωρώ ότι πρόδωσα κανένα πνεύμα, η στιγμή που θα αρχίσουμε να πρέπει να ερμηνεύουμε τα κείμενα των συγγραφέων με τον ίδιο τρόπο που ερμηνεύουμε τα κείμενα του νόμου θα είναι η στιγμή που θα πεθάνει οριστικά μετά τον συγγραφέα και ο αναγνώστης και η λογοτεχνία και η αναγνωστική απόλαυση.
Πάω να πάρω ένα δώρο και χλωρίνη, χαρτί και ντετόλ από το σούπερ μάρκετ και γυρνάω.
μα πόσο απίθανη έχει καταστεί η περιήγηση στο διαδίκτυο κατόπιν της εμφάνισης των blogs; ένας συνδυασμός ρήσης διανοούμενου και μιας λακωνικής συνέντευξης ποδοσφαιριστή κατόρθωσε να ελκύσει δεκάδες σκεπτόμενους σχολιαστές, ενεργούς πολίτες, καταφέρνοντας να αναζωογονήσει άλλο ένα εξαίρετο κύτταρο γνώσης, πληροφόρησης, ενημέρωσης κι εν γένει δημοκρατικής έκφρασης. Άλλο ένα απαράμιλλο δείγμα συνενόησης, κατανόησης, πνευματικής γονιμότητας κι αποσαφήνισης μόλις έλαβε τόπο. Πρότυπο δείγμα επικοινωνιακού πολιτισμού. Θερμά συγχαρητήρια.
"ένα δώρο και χλωρίνη"
Το απόλυτο σουρεάλ.
Απίστευτο μνημείο σχολιασμού! Προτείνω στον κ. Φύσσα να ζητήσει αύξηση από την e-εφημερίδα όπου γράφει.
(το να ανοίξει μπλογκ, μάλλον άστοχο θα είναι)
Γνωμοδότη, κι εγώ λατρεύω τη γραμματοσειρά Didot, αλλά δεν πάω στο άλλο άκρο βάζοντάς την στο νετ που είναι πλήρως ακατάλληλη. Μόνο για έντυπο κάνει.
Αυτή η παραδοσιακή άποψη περί ακαταλληλότητας των serif στο ουέμπ
(π.χ. Web pages are intended to be viewed by Web browsers on computer monitors. And computer monitors don't have as good of resolution as paper. This means that when your readers view a page of serif font on the screen, the little serifs all blur together and start making the text harder to read)
δεν ισχύει πλέον στην εποχή των lcd οθονών ποιότητως με τα πολλά dpi (= ακρίβεια στην απεικόνιση λεπτομερειών της γραμματοσειράς).
Είναι βέβαια και θέμα ποιότητας του "rendering engine". Ήτοι, πάρτε ένα Mac να βρείτε την υγειά σας.
Χεχεχε. Το έχω ξαναπεί: Θα έρχομαι για τα σχόλια.
Μόνο ένα. Τον διάβασα μέχρι τέλους τον Οδυσσέα.
Δεν τον ξαναδιαβάζω.
;)
Respect για το «ένα δώρο και χλωρίνη»
Ομορφότερη στιγμή από τον τελικό του 2004 (ναι, πήγα, sorry..): να ανταλλάσσεις την σημαία που κρατάς για ένα κομμάτι σοκολάτα και ένα φουλάρι, εσύ κρεμασμένος από το παράθυρο του νοικιασμένου Punto και η Πορτογαλίδα από την ηλιοροφή του δίπλα. Και να βλέπεις γύρο σου μόνο μια θάλασσα Πορτογάλους να πανηγυρίζουν με κοκκινοκίτρινες και γαλανόλευκες σημαίες. Κι ας είχαν χάσει...
μα πόσο απίθανη έχει καταστεί η περιήγηση στο διαδίκτυο κατόπιν της εμφάνισης των blogs; ένας συνδυασμός ρήσης διανοούμενου και μιας λακωνικής συνέντευξης ποδοσφαιριστή κατόρθωσε να ελκύσει δεκάδες σκεπτόμενους σχολιαστές, ενεργούς πολίτες, καταφέρνοντας να αναζωογονήσει άλλο ένα εξαίρετο κύτταρο γνώσης, πληροφόρησης, ενημέρωσης κι εν γένει δημοκρατικής έκφρασης. Άλλο ένα απαράμιλλο δείγμα συνενόησης, κατανόησης, πνευματικής γονιμότητας κι αποσαφήνισης μόλις έλαβε τόπο. Πρότυπο δείγμα επικοινωνιακού πολιτισμού. Θερμά συγχαρητήρια.
Με κάλυψες απόλυτα!
Ή, όπως θα το έθετε ο γνωστός αριστερός διανοούμενος Παναγιώτης Τόκκος, "Αγγίζουμε την τελειότητα".
Και για να σχολιάσω και τον αρχικό ανώνυμο:
Το μόνο εύκολο είναι να παραθέτεις τσιτάτα και "ψαγμένα" αποσπάσματα. Κανένα δικό σου επιχείρημα σου βρίσκεται;
Όπως αποδεικνύουν τα καφενεία απανταχού της επικρατείας και οι μαϊντανοί των παραθύρων, το μόνο εύκολο είναι να έχεις "δικά σου επιχειρήματα".
Αντίθετα, το να παραθέτεις τσιτάτα και ψαγμένα αποσπάσματα είναι ιδιαιτέρα δύσκολο.
α) Πρέπει να τα έχεις συναντήσει, δηλαδή να έχεις ανοίκει και κάνα βιβλίο.
β) Πρέπει να αναγνωρίσεις που ταιριάζουν ως σχόλιο και που όχι.
γ) Πρέπει να αναγνωρίσεις ότι στο προς συζήτηση θέμα μπορεί να έχει ήδη ειπωθεί κάτι σοβαρότερα και καλύτερα από ό,τι θα μπορούσες να το θέσεις.
Ήτοι, πάρτε ένα Mac να βρείτε την υγειά σας.
Σε αυτό συμφωνώ απόλυτα, αλλά τι φταίμε οι υπόλοιποι τώρα;
(Κάτσε να δεις που θα δω από Σεπτέμβριο να πάρω Mac να βρω την υγειά μου κι εγώ)
Ξέχασες το δ): το τσιτάτο να προέρχεται από την πένα του κ. Φαρμάκη.
την λέξη «απολογούμαι» την χρησιμοποιώ συχνά έτσι
κι έτσι, δεν συγχέεται με το "απολογούμαι" στο δικαστήριο;
I' m back. Aφού το ποστ μιλά περί βλακείας και αφού καλό είναι να δίνουμε και καμία χρηστική πληροφορία, όπως με ενημέρωσε η υπάλληλος του σούπερ μάρκετ (μετά από σχετική απορία μου) η ημερομηνία που αναγράφεται πάνω στο μπουκάλι της χλωρίνης είναι η ημερομηνία παρασκευής και όχι λήξης.
Thiv, αν συγχέονται απολογούμαι ;)
Άλλωστε μετά τη νέα μόδα που λάνσαραν οι Κατσαντώνης - Τσοβόλας στην υπόθεση του Θέμου, οι απολογίες καταργούνται και αντ΄αυτών οι κατηγορούμενοι υποβάλουν κατά σειρά:
α) αίτημα αναβολής επειδή ο Θέμος δεν αισθάνεται καλά,
β) αίτηση εξαίρεσης του ανακριτή,
γ) μήνυση κατά του ανακριτή.
Μετά βλέπουμε, ίσως υποβάλλουν τα τηλεμερίδια της AGB, ντιβιντί του Ανακριτή να ξύνει την μυτη του και να βγάζει πράσινο κακάδι, το πολιτικό μανιφέστο του ΔΗΚΚΙ, συλλογή μανικετόκουμπων του εξάχρονου μεν ελεύθερου δε Σάκη Κεχαγιόγλου, την Σάσα Μπάστα, τον προαναφερθέντα Παναγιώτη Τόκο κ.ο.κ.
Χα χα. Μου ξέφυγε πριν αυτό:
«Μια χαρά ήταν η πορεία των σχολίων όσο έλειπες Oldboy, ακόμα και στους διαξιφισμούς με τον Γνωμοδότη είχε ένα ενδιαφέρον το πράμα, τώρα που μπήκες η κωλονακιώτικη μιζέρια χτυπάει τιλτ.
Ξενερώσαμε κιόλας. Πήγαινε να κυνηγήσεις αλλού φαντάσματα».
Έχεις δίκιο. Τι θέλω κι εγώ κι όλο κλωθογυρίζω στο μπλογκ μου και ενοχλώ :)))
Επίσης λατρεύω ότι στο φαντασιακό σου με έχεις συνδέσει με το Κολωνάκι.
Είμαι ποδοσφαιρικά, κι όχι μόνο, άσχετος. Μου έκανε όμως εντύπωση η παρατήρηση του Ανδρέα (Φαρμάκη) ότι "Αν προσέξετε, οι μόνοι που διατηρούν την ανθρώπινη ποικιλία είναι οι ομάδες του τρίτου κόσμου - όσες δεν έχουν χάψει τα ιδανικά της βαρβαρικής δύσις. Πάρτε τους Γερμανούς. Αδύνατον να τους ξεχωρίσης. Ολοι ίδιοι, στόν τύπο "η φαλακρή μπουλντόζα." Mου φάνηκε [διαίσθησι :)] ότι η παρατήρηση δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Μήπως μπορείτε να με διαφωτίσετε οι επαΐοντες;
Η ερώτηση έχει δύο σκέλη: Ένα, είναι αλήθεια ότι οι ομάδες του Τρίτου κόσμου "δεν έχουν χάψει τα ιδανικά της βαρβαρικής δύσις" και δύο, είναι αλήθεια ότι τους Γερμανούς παίκτες είναι "αδύνατον να τους ξεχωρίσης"; Δεν απαιτώ απάντηση, να εξηγούμεθα.
Αν όμως πάρω απάντηση, ίσως μπορέσω να εξηγήσω κάτι που, στον κύκλο μου τουλάχιστον, είναι κοινοτοπία: Όλοι οι φίλοι μου είναι σταθερά κατά της Γερμανίας. Ελπίζω η, όποια, απάντηση να μην έχει σχέση με το ναζιστικό παρελθόν της εν λόγω χώρας.
Κουκουζέλη, νομίζω ότι το βλέμμα του Φαρμάκη στο ποδόσφαιρο, βλέμμα με το οποίο όχι μόνο διαφωνώ αλλά δεν στέκει κιόλας με βάση την πραγματικότητα (ας πούμε ο μοιραίος του τελικού Γερμανός Λαμ είναι σαν σαμιαμίδι τη στιγμή που τα δυο σέντερ μπακ του ρίχνουν τρία κεφάλια, ενώ στον πάγκο της Γερμανίας καθόταν ένας αφρικανογερμανός και ένας ιρανογερμανός) με βοηθάει να συνοψίσω λίγο το θέμα ως εξής:
Όπως έγραφα πριν λίγες μέρες (http://old-boy.blogspot.com/2008/06/blog-post_3940.html) «όπως απαξιώνω ως υποκουλτούρα την ελληνική τηλεόραση, άλλοι απαξιώνουν ως υποκουλτούρα το ποδόσφαιρο. Όσα ακούστηκαν μετά την αποτυχία της Εθνικής σε ραδιόφωνα και τηλεοράσεις από χολερικούς επώνυμους και ματαιωμένους ανώνυμους ίσως υποδεικνύουν ότι τελικά η ίδια ποιότητα ανθρώπων που βλέπει Μαράκι βλέπει και μπάλα. Ωστόσο, ενώ δύσκολα μπορεί να σκεφτεί κανείς περισσότερους των δύο τρόπων ανάγνωσης της Μαρίας (ή σου αρέσει - ή όχι), το ποδόσφαιρο μπορεί να προξενήσει ολότελα διαφορετικές αναγνώσεις ακόμη και στις τάξεις εκείνων που το αγαπούν».
Με άλλα λόγια ο Φαρμάκης βλέποντας ποδόσφαιρο βλέπει μια μικρογραφία της σύγχρονης πραγματικότητας σύμφωνα με την ιδεολογία του.
Κάποιοι από τους ανώνυμους βλέποντας ποδόσφαιρο φρίττουν με το φανατισμό που μπορεί να προκαλέσει, φρίττουν με την έκσταση που μπορεί να προκαλέσει.
Κάποιοι άλλοι βλέπουν το ποδόσφαιρο ως μέσο για να βγάλουν τα απωθημένα τους και να αισθανθούν νικητές.
Ενώ όμως καταρχήν κάθε βλέμμα είναι σεβαστό, αφού δεν μπορεί να κοιτάζουμε όλοι με το ίδιο μάτι, τελικά η γνώμη που σέβομαι και υπολήπτομαι είναι του Nomad, γιατί κάνει το βήμα παραπέρα και λέει ευθαρσώς ότι πρόκειται για κάτι που μπορεί να μην μιλά στη δική του ψυχή, ωστόσο είναι σε θέση να συναισθανθεί όσων η ψυχή είναι σε απευθείας σύνδεση με το ποδόσφαιρο.
Δεν είμαι κι εγώ άμοιρος της μονόπλευρης οπτικής που κατηγορώ. Πριν λίγο καιρό ήμουν έξω όταν τραγούδαγε η Καλομοίρα. Και άκουγα από τα μπαλκόνια φωνές και χειροκροτήματα στις πρώτες βαθμολογήσεις. Και στράβωνα. Και μετά λέω γιατί να στραβώνω όμως. Γιατί κάτι που εμένα δεν μου λέει τίποτα να πρέπει να μην λέει τίποτα και στους άλλους; Αυτό δεν σημαίνει ότι θα δω με άλλο μάτι το θέμα eurovision. Mπορώ όμως να προσπαθήσω να δω με άλλο μάτι όσους χαίρονται με την eurovision.
Aπό την πλευρά μου έχω γράψει και ξαναγράψει για το ποδόσφαιρο για να δείξω τι εισπράττω εγώ, τι νιώθω εγώ, έχω γράψει π.χ. (http://old-boy.blogspot.com/2007/06/blog-post_25.html) για το ότι η αγάπη μου για τον Παναθηναϊκό είναι αυθαίρετη μεν, αλλά είμαι σε γνώση της αυθαιρεσίας αυτής και ότι ενώ στο μυαλό μου κάνει πάρτι ο σχετικισμός, εκεί υπάρχει ένα πεδίο που ο σχετικισμός πάει περίπατο. Έχω γράψει για την έκσταση του Ντραγκάο που δεν είναι το είδος της έκστασης που απαξιώνει ο Κούντερα αλλά ακριβώς μια μυστικιστική έκσταση.
Κανείς δεν είναι υποχρεωμένος να συμμερίζεται το δικό μου βλέμμα και τη δική μου αγάπη.
Αλλά θα γράφω και θα ξαναγράφω κατά όσων χρησιμοποιούν επιχειρήματα του κώλου για να απαξιώσουν αυτό που εγώ αγαπάω, αυτό που εμένα με συγκινεί, αυτό που εμένα με γεμίζει.
Το τι είναι σε τελική ανάλυση υψηλή κουλτούρα δεν εξαρτάται μόνο από τον πομπό αλλά και από τον δέκτη.
Όπως μπορεί να ακούει κάποιος κλασική μουσική και είτε να συγκινείται ως το βάθος της ψυχής του είτε να την ακούει γιατί «πρέπει» να την ακούει για να είναι εστέτ, έτσι και κάποιος μπορεί να βλέπει ποδόσφαιρο για να ζήσει αλλιώς ή για να βγάζει τα κόμπλεξ του.
Μόνο που κομπλεξικοί δεν είναι μόνο οι ματαιωμένοι της ζωής που περιμένουν μια νίκη μέσα στο γήπεδο, κομπλεξικοί μπορεί να είναι και οι ανοργασμικοί της ζωής που στραβώνουν όταν ο κόσμος χαίρεται και όταν κάτι που λέγεται ελληνικό πάει καλά, ενώ κατά τη δική τους αντίληψη του κόσμου, όλα τα ελληνικά θα πρεπε να πάνε χάλια.
Ανοργασμικός της ζωής επειδή από το να βγω να πανηγυρίσω για το γιούρο κάθησα στο σπίτι μου και έκανα σεξ με την τότε φίλη μου; Τι άλλο θα ακούσουμε.
Μπαμπά, έχω ακούσει για ... για ...., για Γερμανικό, για ..., όμως για ΙΣΠΑΝΙΚΟ γιατί ποτέ δεν άκουσα ? βαρέθηκα...
~~kuk, μη μπερδεύουμε τα πράγματα. Αλλο ναζισμός και άλλο ποδοσφαιρική ομάδα. Εμένα μου άρεσε η ομάδα της Γερμανίας και κανείς (νομίζω) δεν μπορεί να μου προσάψει φιλοναζιστικά κίνητρα! ;)
Είναι μια υπέροχη ομάδα, έπαιξε τέλεια, μόνο που ήταν άτυχη. Δεν την ήθελε η μπάλα, που λένε. Ασε που όλες οι ομάδες ήταν εξαιρετικές εδώ που τα λέμε...
..για ομοιομορφία των παικτών, τι να πω.. μάλλον χρειάζεται γυαλιά ο κ. Φαρμάκης..
(δεν είμαι "κολλημένη" με το άθλημα, απλά μου αρέσουν τα παιχνίδια (ομαδικά και μη, όπως π.χ. τέννις) περισσότερο από τον εγωπαθή στίβο)
-->> σημειώνω και τη θερμή υποδοχή που είχαν οι (χαμένοι) γερμανοί στην πατρίδα τους, ενώ εμείς κάναμε σα να μη τους ξερουμε τους δικούς μας.
-->> επίσης, η Γερμανία έχει αποδείξει πολλές φορές ως τα σήμερα την ευαισθησία της σε ρατσιστικά φαινόμενα, ενώ εμείς.. ασε καλύτερα.
Παιδί μου, υπάρχει και το Γαλλικό ή ακόμα το Ρωσικό μ(π)ο(υρδ)έλο (το ιταλικό δεν το αναφέρω, προς αποφυγήν άμα το ακούσεις τυχόν)
"κάποιος που φοράει γαλανόλευκη στολή ρίχνει ένα τόπι μέσα σε κάτι δίχτυα."
Θαυμάσιο!
Προτείνω και τα εξής:
Κάποιος που κάνει ντρίγκι-ντρίγκι σε μια παλιοκιθάρα, κάποιος που γράφει ορνιθοσκαλίσματα σε ένα χαρτί, κάποιος που πουλάει μούρη στην οθόνη, κάποιος που σκούζει μέσα σε κάτι παλιοερείπια, κάποιος που μουντζουρώνει τοίχους, κάποιος που τρώει τα μάτια του πάνω σε βρωμερούς δοκιμαστικούς σωλήνες, κάποιος που φωνάζει πίσω από ένα μικρόφωνο, δυο που καβαλιούνται και ιδρωκοπάνε μουγκρίζοντας.
Α, ξέχασα κι κάποιον που χύνει χολή πίσω από ένα πληκτρολόγιο.
Ο καλύτερος, όμως, είναι αυτός που "τό'λεγε από τότε". Μ' Αρέσουν αυτοί που "τό'λεγαν από τότε", είναι οι πιο διασκεδαστικοί!
Last but not least: εκεί δεν τα μαλάζουν, τα τινάζουν μέχρι εξάντλησης, και μετά ... για ανάρρωση
Επίσης λατρεύω ότι στο φαντασιακό σου με έχεις συνδέσει με το Κολωνάκι.
Κωλονακιώτης δεν είναι ο εκδότης και πάτρονάς σου; Κωλονακιώτης δεν είναι και ο άλλος που από το υπόγειο του ξεμυτίζει για να κάνει το σκυλί κάθε τόσο που τον έχεις ανάγκη; Και κάθε τόσο, το δικό σου φαντασιακό δεν ονειρεύεται ότι κάθε ανώνυμος που γράφει εδώ μέσα είναι είτε εγώ είτε ο ηλόυερ; Για σύνελθε.
κομπλεξικοί μπορεί να είναι και οι ανοργασμικοί της ζωής που στραβώνουν όταν ο κόσμος χαίρεται και όταν κάτι που λέγεται ελληνικό πάει καλά, ενώ κατά τη δική τους αντίληψη του κόσμου, όλα τα ελληνικά θα πρεπε να πάνε χάλια
Εδώ υπάρχει πλήρης σύγχυση. Ας το καθαρογράψουμε κι αυτό:
Οι φανατικοί με το ποδόσφαιρο μπορεί να είναι και οι ανοργασμικοί της ζωής που στραβώνουν όταν ο υπόλοιπος κόσμος χαίρεται όταν κάτι που δεν είναι ελληνικό ποδόσδαιρο πάει καλά, ενώ κατά τη δική τους αντίληψη του κόσμου, όλα τα άλλα εκτός του ποδοσφαίρου θα πρεπε να πάνε χάλια.
@JustAnotherGoneOff
Καλά το τελευταίο σου σχόλιο τσάκισε κόκκαλα. Μου αρέσει που αναφέρεσαι και σε πλήρη σύγχυση...
Όπως εσύ Old-boy δυσανασχετείς με τους κραγμένους γκέι που δεν υιοθετούν ένα μοντέλο συμπεριφοράς σύμφωνο με τη δική σου περί ομοφυλοφιλίας αίσθηση (δικαίωμά σου, γούστο σου καπέλο σου, μαγκιά σου), έτσι και κάποιοι άλλοι δυσανασχετούν με την πλειονότητα του πληθυσμού που παραληρεί με τις ποδοσφαιρικές επιτυχίες.
Η διαφορά είναι ότι εγώ σου αναγνωρίζω το δικαίωμα να κράζεις όσο θες τις κραγμένες αδερφές, χωρίς ταυτόχρονα να σε λέω κομπλεξικό και ανοργασμικό της ζωής (διαφωνώ με τον η-λώηερ: ο καθένας μπορεί να είναι όσο ομοφοβικός θέλει χωρίς να χρειάζεται να απολογείται για αυτό), ενώ εσύ δε μου αναγνωρίζεις το δικαίωμα να κράζω τα πλήθη που εκστασιάζονται με την μπάλα. Δηλαδή μου το αναγνωρίζεις, αλλά αφού πρώτα μου σύρεις τα χίλια όσα περί κομπλεξικότητας, ανοργασμικότητας κ.λπ.
Δεν αγαπώ τον φανατικό του ποδοσφαίρου, γιατί έχει ένα παράξενο χαρακτηριστικό: δεν καταλαβαίνει για ποιο λόγο εσύ δεν είσαι [...]Δε συλλαμβάνει την έννοια της διαφοράς, της ποικιλίας και του ασύγκριτου των Πιθανών Κόσμων.
αρκετα πιο πανω υπηρχε κι αυτη (μεσα στις πολλες) παραθεσεις... απλα, η διαπιστωση φαινεται να ισχυει και για τις δυο μεριες, οχι μονο για τον φανατικο του ποδοσφαιρου, οπως ισχυριζεται... δεν ισχυει για τον old boy (απ'οτι εχω καταλαβει αυτο λεει ο ανθρωπος) κι αυτο ειναι υπερ του και γι' αυτο μου φαινεται συμπαθητικος!
eipame gia kolotrypides ki anthise o topos kolous!
Διάβασα ολόκληρο το άρθρο. Ειδικά από το κομμάτι που παραθέτεις και κάτω, πρόκειται για κολοφώνα βλακείας. Και το παρουσιάζουν και για πολιτικό άρθρο, τρομάρα τους...
Πουστοέλληνα, ας συμφωνήσουμε λοιπόν σε αυτό τουλάχιστον: ότι αναγνωρίζουμε ο ένας στον άλλο το δικαίωμα να κράζουμε ο ένας τον άλλο όταν κράζουμε συμπεριφορές που δεν μας ταιριάζουν.
kuk:
Είμαι ποδοσφαιρικά, κι όχι μόνο, άσχετος. Μου έκανε όμως εντύπωση η παρατήρηση του Ανδρέα (Φαρμάκη) ότι "Αν προσέξετε, οι μόνοι που διατηρούν την ανθρώπινη ποικιλία είναι οι ομάδες του τρίτου κόσμου - όσες δεν έχουν χάψει τα ιδανικά της βαρβαρικής δύσις. Πάρτε τους Γερμανούς. Αδύνατον να τους ξεχωρίσης. Ολοι ίδιοι, στόν τύπο "η φαλακρή μπουλντόζα." Mου φάνηκε [διαίσθησι :)] ότι η παρατήρηση δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Μήπως μπορείτε να με διαφωτίσετε οι επαΐοντες;
Η ερώτηση έχει δύο σκέλη: Ένα, είναι αλήθεια ότι οι ομάδες του Τρίτου κόσμου "δεν έχουν χάψει τα ιδανικά της βαρβαρικής δύσις" και δύο, είναι αλήθεια ότι τους Γερμανούς παίκτες είναι "αδύνατον να τους ξεχωρίσης"; Δεν απαιτώ απάντηση, να εξηγούμεθα.
old boy:
Κουκουζέλη, νομίζω ότι το βλέμμα του Φαρμάκη στο ποδόσφαιρο, βλέμμα με το οποίο όχι μόνο διαφωνώ αλλά δεν στέκει κιόλας με βάση την πραγματικότητα (ας πούμε ο μοιραίος του τελικού Γερμανός Λαμ είναι σαν σαμιαμίδι τη στιγμή που τα δυο σέντερ μπακ του ρίχνουν τρία κεφάλια, ενώ στον πάγκο της Γερμανίας καθόταν ένας αφρικανογερμανός και ένας ιρανογερμανός)
Πρώτον, παίδες, το σχόλιο έχει γραφτεί το καλοκαίρι του 2002.
Δεύτερον, αυτά τα γομάρια είναι τα τωρινά, που δήθεν δεν ανταποκρίνεται η περιγραφή του Φαρμάκη στην εικόνα τους;
http://www.football.co.uk/shared/images/teams/full_squad/germany_squad.jpg
Δηλαδή εσείς βλέπετε "οι κοντοί, οι ψηλοί, οι γρήγοροι, οι αργοί, οι χοντροί - Μαραντόνα - ωραίοι, άσχημοι, νέοι καί γέροι";
Τρίτον, γράφει ο Old Boy: Με άλλα λόγια ο Φαρμάκης βλέποντας ποδόσφαιρο βλέπει μια μικρογραφία της σύγχρονης πραγματικότητας σύμφωνα με την ιδεολογία του.
Δεν αμφιβάλλω. Αλλά το αν ανταποκρίνεται ή όχι στην πραγματικότητα μένει να αποδειχθή, δεν ξεκαθαρίζουμε με την λέξη "ιδεολογία".
Παραθέτω μερικά ακόμα σχόλια (2002).
Αρχές:
ΒΡΑΖΙΛΙΑ
: ΥΠΕΡ :
Ο Ροναλντίνο. Ο Πελέ. Το κορίτσι της Ιπανέμα.
Ο Αμαζόνιος. Η υψηλή τέχνη του
βραζιλιάνικου ποδοσφαίρου που είναι
όμοιο με την τέχνη των ποιητών της Βραζιλίας,
ένα οργιαστικό μπαρόκ. Τα ορφανά πού
φιάχνουν συμμορίες. Η σάμπα. Οι
βραζιλιάνες. Η φτώχεια. Οι φυλές του
Αμαζονίου. Ο Χριστός του Ρίο καί ο Ελληνας
φωτογράφος από τήν Θεσσαλονίκη στα
πόδια του. Ο Σώκρατες. Η αληθινή χαρά -
η ανεκτική κοινωνία. Τα μεσημεριανά
μεταγλωτισμένα σήριαλ. Η Φλορίντα Μπολκάν.
:: ΚΑΤΑ ::
Ο εξευρωπαϊσμός του ποδοσφαίρου τα τελευταία
χρόνια - οι μισθοφόροι στις ευρωπαϊκές
ομάδες.
ΑΓΓΛΙΑ
:: ΥΠΕΡ ::
Η αίσθησι πώς τό ποδόσφαιρο είναι ένα παιχνίδι
που θυμίζει πάντα κάτι απ τήν αλάνα.
Ο Οουεν που τρέχει σαν ήρωας. Η Σούζαν
Τζώρτζ κι ο Μάϊκλ Καίην.
:: ΚΑΤΑ ::
Η πρακτική βαρβαρότητα. Η αποικιοκρατία. Η
νέα τάξι. Ο Μπλαίρ. Ο Μπέκαμ. Η Βανέσσα
Ραιντγκρέηβ. Οι κόκκινες στολές,
τα καπέλα μπόουλ καί το απογευματινό τσάι.
ΓΕΡΜΑΝΙΑ
:: ΥΠΕΡ ::
Οι γερμανίδες που είναι πάντα πρόθυμες να
παρηγορησουν έναν έρημο ξένο μακριά
απ την πατρίδα του. Τα γερμανικά
παραμύθια.
:: ΚΑΤΑ ::
Τα λουκάνικα, το γερμανικό ποδόσφαιρο, οι
πόλεις και η τρομακτική γερμανική
αστυνομία. Ο νιτσεϊκός οργανωμένος
εξπρεσιονισμός του ποδοσφαίρου τους. Η
Γερμανία. Η ασφυξία καί η οργάνωσι
της ασφυξίας. Ο Μπεκενμπάουερ. Οι τρείς
παγκόσμιοι πόλεμοι - δυό στο παρελθόν
κι ένας στό μέλλον. Οι γερμανίδες
που παρατούν με τόν πρώτο νεύμα
έναν απαρηγόρητο έρημο ξένο που ζει
μακριά από την πατρίδα του. Τα
τραγούδια, η τέχνη, ο γερμανικός
κινηματογράφος. Η βροχή στις
άδειες έρημες πόλεις. Τα τράμ, το
σάουερκράουτ, το γιαίγκαμάϊστερ,
τα ρόθχαίντελ. Η υποχρεωτική
μεθυσμένη υστερική χαρά. Η απέραντη
σιωπή. Τα γιγάντια εργοστάσια
που αλέθουν ανθρώπους. Ο αρπακτικός
αετός καί η σημαία. Η Μπάγιερν.
ΗΠΑ
:: ΥΠΕΡ ::
Ο ελαφοκυνηγός. Η γενναιότητα, η εξυπνάδα,
η δημοκρατία του λαού. Οι Μαύροι. Οι
Μαύροι Πάνθηρες και οι Γουέδερμαν. Οι
πρώτοι χίπιδες, τό τραγούδι
Ηβ οφ ντιστράκτιον. Ο Τζίμη Χαίντριξ καί το
ώλλ αλόνγκ δη γουώτςτάουερ, οι Ωλμαν
Μπράδερς, οι εργάτες στά σταφύλια
της οργής, ο Χάμφρευ Μπόγκαρτ που
δεν κάρφωσε. Η Λωρήν Μπακώλ. Τα παιδιά
στα χαρτόκουτα. Η λάμψι καί ο τρόμος.
Το LSD. Οι Απάτσι, οι Σιού,
οι Μαυροπόδαροι, οι Ανασάζι, οι Χόπι,
ο Καθιστός Βούβαλος, το Τρελλό
Αλογο - η χώρα είναι δική τους. Το
υπέροχο τοπίο που καταστρέφουν
συστηματικά. Η απλότητα καί η αφέλεια
των συναισθημάτων.
Η Αντζελα Νταίηβις, ο Μάλκομ Χ,
ο Γκάς Χώλ. Η επανάστασι, τό τσάι
στην θάλασσα.
:: ΚΑΤΑ ::
Οι ΗΠΑ.
Διαλέξτε ομάδες.
= = = = = = = = = = = =
Πρό του τελικού:
Η Κορέα είναι καλύτερη ομάδα από την Γερμανία. Αυτή
η Γερμανία είναι για να παίζη σε επαρχιακό
πρωτάθλημα της Ν. Ζηλανδίας επί Μεσαίωνα όμως.
Είναι χειρότερη από κάθε αλλη Γερμανική εθνική
ομάδα που ταν όλες κακές. Οι καταστροφείς τού
ποδοσφαίρου, μαζί με τούς Ολλανδούς,
που πήραν μιά τέχνη καί την έκαναν ξυλουργείο
γιά Νιμπελούγκεν.
Μόνο στην Γερμανία θα μπορούσε να κάνη μεγάλη
μάλιστα καρριέρα ενα αστέρι σαν τόν
Χρούμπες. Αν είχε γεννηθεί, έτσι όπως είναι
κι όπως παίζει, ο Ροναλντίνο στην
Γερμανία, δεν θα τον είχαν κάνει
ποδοσφαιριστή αφού δεν έχει κανένα από
τα γερμανικά προσόντα. Δεν οργώνει
μόνος του, ζωσμένος το υνί όλη την
Βαυαρία σαν τόν Μπάλάκ.
Και τώρα, χωρίς να χουν δώσει ούτε έναν
σοβαρό αγώνα, με την ποδοσφαιρική χάρη
ενός τσαντισμένου αγριοβούβαλου,
την φαντασία μιάς γερμανικής φραγκόκοτας,
την κομψότητα του ρινόκερου,
η Γερμανία έφτασε στόν τελικό - όπου θα
φάη 8 γκόλ καί στό τέλος
ο κύριος Καν θα χορεύη Καν Κάν
τραγουδώντας τη Λιλή Μαρλέν
σε ρυθμό σάμπας.
= = = = = = = = = = = =
Προσέξατε ότι το φάουλ γκόλ του Ροναλντίνο ζάλισε
τον τερματοφύλακα ; Δραμαμίνες.
Οπως άκουσα να λένε γιά έναν παλιό παίκτη, τόν
καλύτερο των Ελληνικών γηπέδων, Χατζηπαναγή :
" μοιράζει σακούλες εμετού ".
Οπως στ αεροπλάνα - γιά την ναυτία.
Κι άδικη αποβολή. Ανύπαρκτη. Η παράγκα ήθελε
Αγγλία. Τον καλύτερο ως εκείνη την ώρα.
Εχασε κι ο Σουηδός πυρηνικός επιστήμων του
ποδοσφαίρου - που μεταμόρφωσε την
Αγγλία σε Γερμανία. Ωραία !
Πάει κι ο Μπέκαμ. Χώμα σ όλους τους αγώνες. Του
μεινε το χτένισμα τσαλαπετεινός. Και με
στριγκάκι από μέσα μη ξεχνάτε.
Ενα σωρό παίκτες, μεγάλα τάχα ονόματα, -
15.000.000 δρχ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ δίνουν
στόν Μπέκαμ - στην πραγματικότητα μέτριοι,
σ ενα στάρ σύστεμ - κάτι σα το δικό μας στό
τραγούδι που αναδεικνύει μουγκές - Βανδή,
Βίσση...
Βραζιλιάνα στις ειδήσεις: αν πάρουμε το κύπελλο
θα ανέβω γονατιστή όλα τα σκαλιά
(σαν την Παναγιά της Τήνου).
Το λέει αυτό ποτέ Γερμανογαλλοάγγλος;
Το πικάπ παίζει
Το κορίτσι της Ιμπανέμα.
Αν, αν όμως πέσει με Σενεγάλη - τότε Σενεγάλη
και τα μυαλά στα κάγκελα.
= = = = = = = = = = = =
Φέτος:
Οι δύο ορθόδοξες ομάδες : -
Ελλάς και Ρωσσία.
Αυτές στηρίζονται στην πίστη των παικτών.
Πίστη στον Θεό και πίστη στην Νίκη. Γι αυτό και όταν
χάνουμε, οι παίκτες και οι εκφωνητές
λένε : -
δεν πιστεύαμε στην νίκη.
Για τις ορθόδοξες ομάδες η νίκη είναι ζήτημα
πίστεως.
Παρενθετικώς : τα τελευταία χρόνια και υπό τον
καταστροφικό ευρωπαϊκό εκσυγχρονισμό - η πίστη
αντικαταστάθηκε από την
«ψυχολογία». Η ομάδα μας έχει ή δεν έχει «ψυχολογία».
Αντί της πίστεως - τώρα η ομάδα έχει την ψυχολογία
με το μέρος της!
Υπάρχει όμως μία βασική διαφορά. Η ψυχολογία
αναφέρεται στην ατομική πεποίθησι - και
η χρήσι της λέξεως καθιστά την ομάδα άθροισμα
ατόμων. Αντίθετα, η πίστη αναφέρεται στην
κοινή συνείδησι και καθιστά την ομάδα
κοινωνία.
Είναι η πίστη που έκανε το θαύμα της Πορτογαλίας,
όχι η ψυχολογία. [Δεν υπάρχει ατομικό θαύμα ] .
κλείνει παρένθεσι.
Η μία μουσουλμανική ομάδα έχασε και αυτή. Επαιξε
με ορμή και ισλαμική πίστη.
Υπάρχει όμως μία βασική διαφορά της πίστης
του Ισλάμ με την πίστη των
Ορθοδόξων. Η πίστη των Τούρκων είναι
πίστη απόλυτης παράδοσις στο θέλημα του
Αλλάχ που επιβεβαιώνεται εκ του
αποτελέσματος. Δεν ήτανε θέλημα του
Αλλάχ να νικήσουμε, λένε οι παίκτες του
Ισλαμ - σε αντίθεσι με τους Ορθοδόξους για τους
οποίους η ήττα επιβεβαιώνει όχι το
θέλημα του Θεού αλλά την δική τους αδυναμία
να πιστεύουσε σε Αυτόν και την Νίκη.
Οταν χάνουνε οι Τούρκοι λένε πως ήτανε αυτό το
θέλημα του Θεού. Οταν χάνουμε εμείς λέμε
ότι δεν πιστεύαμε - κι αν χάσουμε
μετά από πολλές ευκαιρίες :
ο Θεός κοιμήθηκε, ή έκλεισε τα μάτια Του.
Στον τελικό οδηγούνται δύο ομάδες οι οποίες
εκπροσωπούνε τους δύο κυρίαρχους πυλώνες της
Ευρώπης.
Η Γερμανία, δηλαδή ο ωφελιμιστικός, ψυχρός και
αποτελεσματικός Προτεσταντισμός και
η Ισπανία, δηλαδή ο πάλαι ποτέ ισχυρός και
σήμερα ανίσχυρος Καθολικισμός.
Από το να μιλά για την Ισπανία ως εκπρόσωπο του καθολικισμού (!), το οποίο ναι, κατά τη γνώμη μου είναι ιδεολόγημα, θα μπορούσε να μιλήσει για την εθνική των Καστιγιάνων, των Καταλανών, των Βάσκων, με καλύτερο παίκτη έναν έγχρωμο εκ μεταγραφής Βραζιλιάνο. Να δει τι επίπτωση έχει στο εθνικό φρόνημα των «Ισπανών» η Εθνική τους. Αν μετά το euro αισθάνονται οι Καταλανοί λίγο περισσότερο Ισπανοί ή όχι.
Έπειτα οι Γάλλοι που τσουβαλιάζει με τους υπολοίπους εκπροσώπους της βαρβαρικής Δύσης εδώ και πολλά χρόνια αποτελούνται σχεδόν κατ' αποκλειστικότητα είτε από μετανάστες είτε από παίκτες από τις πρώην αποικίες τους.
Μετά αν είναι ίδιοι οι παίκτες της Γερμανίας τι να πούμε για τους παίκτες της Κορέας; Άσε που εκτός της ομοιότητας λέγονται όλοι και Λι :)
Από το να μιλά για την Ισπανία ως εκπρόσωπο του καθολικισμού (!), το οποίο ναι, κατά τη γνώμη μου είναι ιδεολόγημα, θα μπορούσε να μιλήσει για την εθνική των Καστιγιάνων, των Καταλανών, των Βάσκων, με καλύτερο παίκτη έναν έγχρωμο εκ μεταγραφής Βραζιλιάνο. Να δει τι επίπτωση έχει στο εθνικό φρόνημα των «Ισπανών» η Εθνική τους. Αν μετά το euro αισθάνονται οι Καταλανοί λίγο περισσότερο Ισπανοί ή όχι.
Έπειτα οι Γάλλοι που τσουβαλιάζει με τους υπολοίπους εκπροσώπους της βαρβαρικής Δύσης εδώ και πολλά χρόνια αποτελούνται σχεδόν κατ' αποκλειστικότητα είτε από μετανάστες είτε από παίκτες από τις πρώην αποικίες τους.
Δη μπίγκ πίκτουρ κοίτα, λέμε!
Για μένα η μεγάλη εικόνα είναι ότι η «εθνική καθαρότητα» δεν αισθάνεται και τόσο καλά στους αγωνιστικούς χώρους, ότι το ποδόσφαιρο λειτουργεί ως διέξοδος για τα φτωχότερα παιδιά και φτωχότερα είναι τα παιδιά των μεταναστών, η μεγάλη εικόνα είναι ότι το ποδόσφαιρο όχι μόνο καταπολεμάει με αυτόν τον τρόπο πιο αποτελεσματικά από οποιοδήποτε άλλο προπαγανδιστικό όπλο τον ρατσισμό, αλλά συντελεί στην αφομοίωση, σε μια εθνική ταυτότητα που θα περιέχει πιο εύκολα και τον ως χθες ξένο.
Βέβαια υπάρχει και το αντεπιχείρημα του «Δεν θα γίνεις Έλληνας ποτέ Αλβανέ Αλβανέ». Το αντεπιχείρημά αυτό όμως θεωρώ ότι είναι η επιφάνεια και όχι η ουσία, το χθες (ένα τμήμα του χθες) και όχι το αύριο.
Ουδέποτε κάλεσα σε "απόλογία". Αλλά δεν θα αφήσω έναν ομοφοβικό λόγο χωρί αντίλογο. Χωρίς επισήμανση ότι "κύριε εδώ μιλάς με κριτήριο που δεν θα έπρεπε να σε απασχολεί". Γνώμη ειναι ειπαμε, όχι λογοκρισία!Το γύρισα και βίντεο, πρέπει να το ζωγραφίσω κι όλας;
Αλλα τι να περιμένεις από τους ξώφαλτσους αναγνώστες που ψάχνουν ένα "ποιοτικό" άλλοθι μετά τον πιτσιρίκο και τον μακμανους.
Γνωμοδότη, κάθε φορά που παραθέτεις Φαρμάκη, ενισχύεις το κύρος της πρότασής μου: "επίτρεψέ μου να θεωρώ για τον πούτσο το αισθητικό κριτήριο κάποιου που χύνει με τα κείμενα του Φαρμάκη".
Για μένα η μεγάλη εικόνα είναι ότι η «εθνική καθαρότητα» δεν αισθάνεται και τόσο καλά στους αγωνιστικούς χώρους, ότι το ποδόσφαιρο λειτουργεί ως διέξοδος για τα φτωχότερα παιδιά και φτωχότερα είναι τα παιδιά των μεταναστών, η μεγάλη εικόνα είναι ότι το ποδόσφαιρο όχι μόνο καταπολεμάει με αυτόν τον τρόπο πιο αποτελεσματικά από οποιοδήποτε άλλο προπαγανδιστικό όπλο τον ρατσισμό, αλλά συντελεί στην αφομοίωση, σε μια εθνική ταυτότητα που θα περιέχει πιο εύκολα και τον ως χθες ξένο.
Αυτή η "αφομοίωση" είναι βέβαια ρατσισμός.
Ο οποίος είναι ακριβώς η εναντίωση στις εθνικές ταυτότητες —συνήθως των άλλων, αλλά γιατί όχι και της δικής μας.
Γνωμοδότη, κάθε φορά που παραθέτεις Φαρμάκη, ενισχύεις το κύρος της πρότασής μου: "επίτρεψέ μου να θεωρώ για τον πούτσο το αισθητικό κριτήριο κάποιου που χύνει με τα κείμενα του Φαρμάκη".
Γενικά, είναι μια πρόταση μες στο κύρος.
Ουδέποτε κάλεσα σε "απόλογία". Αλλά δεν θα αφήσω έναν ομοφοβικό λόγο χωρί αντίλογο.
Ο Ζορρό;
Επίσης λατρεύω ότι στο φαντασιακό σου με έχεις συνδέσει με το Κολωνάκι.
Κωλονακιώτης δεν είναι ο εκδότης και πάτρονάς σου; Κωλονακιώτης δεν είναι και ο άλλος που από το υπόγειο του ξεμυτίζει για να κάνει το σκυλί κάθε τόσο που τον έχεις ανάγκη;
Το Κολωνάκι είναι μεταδοτικό;
πολύ ενδιαφέρουσα η τροπή της στιχομυθίας. Όχι μοναχά επαναπροσδιορίζει δημοκρατικούς θεσμούς αγκυροβολημένους στη νοσταλγία, αλλά εγκαθιδρύει καινούργιες νόρμες σε ό,τι φέρεται ως ανθρώπινη έκφραση και συναλλαγή. Αδημονώ για τη συνέχεια gentlemen, may I?
«Αυτή η "αφομοίωση" είναι βέβαια ρατσισμός.
Ο οποίος είναι ακριβώς η εναντίωση στις εθνικές ταυτότητες —συνήθως των άλλων, αλλά γιατί όχι και της δικής μας».
Γνωμοδότης ο πολυπολιτισμικός ;)
Η βλακεία μπορεί να γίνει όσο επικίνδυνη είναι και μια πυρηνική βόμβα...εξαρτάτε από την εξουσία που έχει αυτός που την κουβαλάει
Περί βλακείας ο λόγος:
Nόμοι...για το ΣΕΞ!!!
ΓΙΑΤΙ H ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΛΦΑΒΗΤΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΥΧΑΙΑ!
Αυτοί είναι οι 21 που κατηγορούνται για την παιδοφιλία... και όχι, εδώ δεν βάζω λινκ, βρείτε το εσείς με δική σας ευθύνη.
Και δεν μας διευκρινίζει ποιο κεφάλι κόβουν στην Ινδονησία, το πάνω ή το κάτω;
Ἀγαπητὲ Ὀλδβόυ, ἐπίτρεψέ μου ἕνα σχόλιο.
Κατ᾿ ἀρχὴν ὁ ὑπογράφων ὡς Δημήτρης Φύσσας γράφει ὅτι γράφει διότι, προφανῶς, εἶναι μισέλλην. Ὡς ἐκ τούτου, φυσιολογικὰ τὸν πόνεσε πολὺ ὁ «τσολιὰς» τοῦ 2004 (γιὰ νὰ τὸ γράψω ἔτσι) καὶ τὸν πονᾷ ἀκόμη. Ἕνας μισέλλην στενοχωριέται ὅταν νικᾷ ἡ Ἑλλάδα καὶ χαίρεται ὅταν ἡ Ἑλλάδα χάνει (ἐνῷ ἕνας Ἕλλην, τὸ ἀντίθετο). Φυσικὸ εἶναι. Μπορεῖ νὰ εἶναι δικαίωμα τοῦ καθενὸς νὰ εἶναι μισέλλην, κατ᾿ ἐμὲ κακῶς, ἀλλὰ μὲ τὸ ἄτομο αὐτὸ δὲν ἔχουμε νὰ συζητήσουμε τίποτε - ἐγὼ τουλάχιστον.
Θέλω, ὅμως νὰ κάνω ἕνα σχόλιο, γιὰ τοὺς καλοὺς Ἕλληνες ποὺ παρασύρονται ἀπὸ προβοκατόρικες μποῦρδες περὶ «καλοῦ ποδοσφαίρου», «ἀδικίας» τῆς νίκης τῆς Ἑλλάδος κ.ἄ. Καὶ λέγω: Ἔχουμε τρελαθεῖ ἐντελῶς, καὶ ἐμεῖς καὶ ὁ παγκόσμιος πολιτισμὸς ὁλόκληρος; Ἔχουμε ξεχάσει τὴν ἀξία μας; Ἔχουμε παύσει νὰ ἐκτιμοῦμε τὸν ἀγῶνα τοὺ ἀδύναμου, τὸν ἡρωισμὸ αὐτοὺ ποὺ μὲ ὅπλο τὴν πίστι, την τόλμη, τὴν γενναιότητα, τὴν ἀφοσίωσι, τὴν συντροφικότητα (300 τοῦ Λεωνίδα) καὶ τὴν ἐξυπνάδα του (Ὀδυσσεύς), καταφέρνει νὰ ἐπιτύχῃ τὸ ἀπίστευτο; Δὲν καταλαβαίνουμε ὅτι ἀκριβῶς γι᾿ αὐτό, ἀκριβῶς ἐπειδὴ δὲν εἴμαστε οἱ ἰσχυρότεροι, ἀκριβῶς γι᾿ αὐτό, τὸ 2004 εἶναι περισσότερο ἀκόμη, ἀσύγκριτα περισσότερο ἀξιοθαύμαστο;
Ὁ ἐκφυλισμένος παγκόσμιος ὑποπολιτισμὸς τοῦ νεοταξικοῦ καταναλωτισμοῦ καὶ τῆς ἀλλοτριώσεως ἔφτασε σήμερα στὸ σημεῖο νὰ λέγῃ ὅτι ἦταν «ἀδικία» ἡ νίκη τοῦ Δαβίδ ἐπὶ τοῦ Γολιάθ, διότι ὁ Γολιάθ ἦταν «καλύτερος»! Γιὰ πρώτη φορά σὲ ὅλες τὶς χιλάδες χρόνια, ὅλων τῶν τόπων καὶ τῶν λαῶν, ἀπὸ τὸν Χρυσὸ Αἰώνα τοῦ Περικλέους μέχρι τοὺς βοσκοὺς τῆς ἐρήμου, ὑμνεῖται ὁ Γολιάθ καὶ ὄχι ὁ Δαβίδ! Ὁ σύγχρονος δυτικὸς «πολιτισμὸς» τοῦ Γολιάθ, λοιπόν... Καὶ ὁ «προοδευτικός», «μορφωμένος» τσιφτετέλληνας παίρνει τὸ μέρος τοῦ Γολιάθ...
Εἰς ἀπάντησιν, παραπέμπω στὸ ἐκπληκτικὸ ἄρθρο ἑνὸς Βρετανοῦ, τὸ ὁποῖον καὶ ἀνεδημοσίευσα πρὸ ἡμερῶν: James Lawton, «Why tales of the unexpected are the lifeblood of our sport». Ἀρκεῖ. (Καὶ πραγματικὰ ἀξίζει. Διαβάστε το.)
Υ.Γ. Εἶναι ἐνδεικτικὸ ὅτι ὁ «προοδευτικὸς» τσιφτετέλληνας ἐκτιμᾷ τὴν ψυχή, τὸ πάθος, τὸν πατριωτισμὸ ἀκόμη, μόνον ὅταν αυτὰ εἶναι... τουρκικά! (Ἀλλὰ ἀκόμη καὶ ἡ χαρακτηριστικὴ -ἐξ ὄνυχος τὸν λέοντα- ἑνὸς ξυνισμένου συμπλεγματικοῦ μικρόψυχου ἀριστεροῦ κατακλείδα γιὰ τὴν Βασίλισσα τῆς Ἰσπανίας καὶ Ἑλληνίδα Πριγκίπισσα Σοφία.) Ἄφεριμ!
Παει ενα ολόκληρο απόγευμα να διαβάζω τα σχόλια σε αυτό το ωραίο ποστάρισμα του Ολντ Μπόι. Εγώ συμφωνώ μαζί σου ρε old boy, αλλα βλέπεις υπάρχουν και οι απέναντι. Που δεν ξέρουν τι είναι η μπάλα, αλλά ξέρουν ελληνικά και έχουν εγωϊσμό. Ακρη δεν θα βγεί ποτέ...
Δημοσίευση σχολίου
<< Home