Και σου είπα το αίμα - Και μου είπες Σουπλίν
Η καμπάνια στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς που οργανώνει τα τελευταία χρόνια το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης έχει φέτος ως θέμα την πολιτική ποίηση. Έως τις 22 Απριλίου στο ΜΕΤΡΟ, τον ηλεκτρικό, τα λεωφορεία, τα τρόλεϋ, τα ΤΡΑΜ, τις στάσεις του Δήμου Αθηναίων, τους σταθμούς των υπεραστικών λεωφορείων και των τρένων, φιλοξενούνται ποιήματα κορυφαίων Ελλήνων ποιητών εικονογραφημένα από νέους καλλιτέχνες, φοιτητές και αποφοίτους της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών. Το εξαιρετικό εικαστικό υλικό μπορεί να το δει κανείς συγκεντρωμένο στο σάιτ του ΕΚΕΒΙ.
Αλλά βέβαια μπορεί να το δει και διάσπαρτο: ένα ποίημα σε μια στάση του μετρό, ένα άλλο στην επόμενη. Μπορεί να το δει και να επαναστατήσει: τι γίνεται εδώ; Εδώ κανονικά μπαίνουν διαφημίσεις, τι γυρεύουν ποιήματα εδώ;
Γιατί, αν σήμερα η λαίλαπα του ποιητικού λόγου καταλάβει τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, ποιός μπορεί να μας εγγυηθεί ότι αύριο δεν θα επεκταθεί και στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης; Ο διαφημιστικός λόγος θα εξοριστεί, ο ποιητικός θα πάρει τα ηνία και θα αρχίσει να ορίζει στη θέση του αυτός το μιντιακό παιχνίδι.
Και τότε τι;
Και τότε, αν όχι διαφημιστικό, τι λόγο ύπαρξης θα έχουν τηλεοράσεις, ραδιόφωνα, περιοδικά κι εφημερίδες;
Με τις διαφημίσεις θα ασχολούνται πια μόνο μερικοί κολλημένοι, που θα εκδίδουν ιδίοις εξόδοις τις «διαφημιστικές συλλογές» τους.
«Μα είσαι αληθινός διαφημιστής», θα λένε οι ερωτευμένες γυναίκες στους άντρες που τους γράφουν ερωτευμένα λόγια.
Γιατί, αν σήμερα η λαίλαπα του ποιητικού λόγου καταλάβει τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, ποιός μπορεί να μας εγγυηθεί ότι αύριο δεν θα επεκταθεί και στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης; Ο διαφημιστικός λόγος θα εξοριστεί, ο ποιητικός θα πάρει τα ηνία και θα αρχίσει να ορίζει στη θέση του αυτός το μιντιακό παιχνίδι.
Και τότε τι;
Και τότε, αν όχι διαφημιστικό, τι λόγο ύπαρξης θα έχουν τηλεοράσεις, ραδιόφωνα, περιοδικά κι εφημερίδες;
Με τις διαφημίσεις θα ασχολούνται πια μόνο μερικοί κολλημένοι, που θα εκδίδουν ιδίοις εξόδοις τις «διαφημιστικές συλλογές» τους.
«Μα είσαι αληθινός διαφημιστής», θα λένε οι ερωτευμένες γυναίκες στους άντρες που τους γράφουν ερωτευμένα λόγια.
Αναγκαστικό διάλειμμα για ποιήματα και σε ελάχιστα λεπτά και πάλι μαζί.
(Κείμενο γραμμένο για το «Εxodos»)
8 Comments:
Πικρό λυτρωτικό χιούμορ. Ευτυχώς που υπάρχουν οι αιρετικοί και οι ποιητές θα μείνουν για πάντα στις θέσεις τους. Αυτό μας έλειπε να γίνουν καθεστώς. Μόνο αποσυνάγωγοι, μόνο τότε μπορούν να συνεχίσουν να βλέπουν :)
κι ομως ο Ελυτης εκανε λαθος...ο αληθινος ποιητης ειναι αυτος που κατεβαινει στο οδοφραγμα οπως ελεγε ο Σαρτρ και κανει πραξει τα πιστευω που εκφραζει, γινεται ο ιδιος ενα παραδειγμα προς μιμηση μια σταση ζωης!!
(αναφερομαι σε μια συνεντευξη που ειχε δοσει ο Ελυτης το 1973)
και αν και αυτος ειναι ενας πολυ εμμεσος τροπος μαχης τουλαχιστον ετσι καταφερνουν να "εισβαλουν" στη ζωη μας και να μας αφυπνησουν!!
Τι θέλει να πει ο διαφημιστής...;
Τι μαζα, τι μασα, τι μεσο, τι μεσα, ολοι το μεσαιο χωρο παιζουμε, σεντερ μπακ και σεντερ χαφ, σεντερ φορ, προχωρ' προχωρ'... αντε κυρα μου με τα κουνουπιδια!
Μεγαλα στριμωξιδια
μας ζωνουνε τα φιδια
Σταματα το Μετρόν
Αναλυσις πετρών'
Λιθοβολειστε τους κυριες και κυριοι, λιθοβολειστε τους!
Goloib, απλά του φάνηκε ερεθιστική η τοπική γειτνίαση αυτών των δύο εμβληματικών άκρων (του ποιητικού και του διαφημιστικού λόγου) και είπε να την επεκτείνει λίγο :)
...και το πόσο μαεστρικά την επέκτεινε θέλησε να σχολιάσει η ερώτησή μου... ;)
Πρωτοτυπήσαμε πάλι ως έθνος!
Από το 1986 έχει ξεκινήσει ανάλογο εγχείρημα στον υπόγειο του Λονδίνου...
[Η τελευταία ατάκα κορυφαία! :) ]
Η συγκεκριμένη αφίσσα είναι πολύ ωραία από κάθε απόψη και έχει ένα συσχετισμό με τη διαφήμιση του τηλεοπτικού καναλιού Αντέννα που παιζόταν όλο το Χειμώνα και έδειχνε τα προγράμματα του να διαφημίζονται σε αντίστοιχες με της αφίσσας γιγαντοοθόνες στην Εθνική. Δεν ξέρω πώς σας φαίνονταν εσάς αλλά εμένα μου έδιναν την αίσθηση της απόλυτης απομόνωσης. Τρέχεις στην Εθνική να πας σπίτι σου να φας π.χ. και βλέπεις στην γιγαντοοθόνη τη διαφήμιση του Prison Break η οποία αναγράφει: "αυτοί δραπέτευσαν, εσύ δεν μπορείς". Μου φαίνεται ότι τόσο το ποίημα που διάλεξε ο συγκεκριμένος καλλιτέχνης όσο και η εικόνα που έφτιαξε είναι σαν διάλογος με την διαφήμιση αυτή και με τα υπονοούμενά της (εννοώ το θεωρητικό και πρακτικό της πλαίσιό αλλά δεν μου έρχεται πιο κατάλληλη λέξη).
Δημοσίευση σχολίου
<< Home