Η δικαιοσύνη και το Ρεπορτάζ

Κι ενώ η διάσπαση της φερόμενης ως αξιωματικής αντιπολίτευσης (ΠΑΣΟΚ) αποφεύχθηκε τελευταία στιγμή, καθώς το νούμερο δύο της δεν προέβη στην ίδρυση «Ομίλου Προβληματισμού», η ουσιαστική αξιωματική αντιπολίτευση (ΜΑΚΟΚ) κλιμακώνει τις στρατηγικά σχεδιασμένες επιθέσεις της στην κυβέρνηση, καθώς το νούμερο δύο της με τις αριστουργηματικές σημερινές του δηλώσεις, μετά την κατάθεσή του στον ανακριτή, προέβη στην πράξη σε ίδρυση «Ομίλου Παραλογισμού», παίζοντας την κολοκυθιά, την ζουγκλοκυθιά και την κλαδοκυθιά, επικαλούμενος δημοσιογραφικό απόρρητο αλα καρτ, αναλύοντας τι ισχύει στην μια υποθετική περίπτωση και τι στην άλλη, μιλώντας σε πληθυντικό μακοπρεπείας για να δείξει ότι η ουσιαστική αξιωματική αντιπολίτευση παραμένει αρραγής, ενιαία και με μια φωνή, εξηγώντας ότι οι δηλώσεις του είναι «ξεκάθαρες» και χρησιμοποιώντας την μνημειώδη φράση: «Τα υπόλοιπα τα αφήνουμε για τη Δικαιοσύνη και το ρεπορτάζ», όπου ρεπορτάζ, Ρεπορτάζ μάλλον με το ρο κεφαλαίο (και δικαιοσύνη με το δέλτα μικρό) είναι αυτό που κάνει ο Δημοσιογράφος και το οποίο όποτε θυμάται χαίρεται να αποκαλύπτει παράνομες συναλλαγές, λέγοντας και δεν λέγοντας ονόματα, προσπαθώντας να αθωώσει τον Κουκοδήμο τον οποίο όμως έχει δώσει κανονικά και με το νόμο και τον οποίο έχει ηχογραφήσει, τον έχει ηχογραφήσει και δεν αποκαλύπτει την παρανομία όταν σκάει, αλλά περιμένει, περιμένει να δει τι θα γίνει, περιμένει και το αποκαλύπτει όταν πιάνεται ο Αναστασιάδης στην φάκα, και μετά παίζουμε για μέρες το παιχνίδι Κουκοδήμου κι όταν κοντεύει να τελειώσει ξαναθυμόμαστε και ξαναχαιρόμαστε ότι ο βουλευτής έχει ξανακάνει κρούση εκ μέρους του Κλαδά από τον Νοέμβριο, κι αυτό άραγε γιατί δεν το λέγαμε τόσο καιρό, ίσως γιατί το Ρεπορτάζ του Δημοσιογράφου διασχίζει κάθετα και τις τέσσερεις εξουσίες, συνιστώντας sui generis αυτοτελή πέμπτη, πιέζοντας κατά το δοκούν κουμπιά, βγάζοντας όποτε της καπνίσει παγιδευμένους σκελετούς από τις ντουλάπες εχθρών τε και φίλων, κινώντας ως μαριονέτες βουλευτές, δικαστές και πρωθυπουργούς, μέχρι να αποδειχθεί ότι καθόλου τυχαίο δεν είναι το αυτοκτονικό μπαράζ, μέχρι να αποδειχθεί ότι ο αυτοκτονικός ιδεασμός είναι κολλητικός, είναι επιδημία που σαρώνει τη χώρα, έτσι ώστε να γραφτούμε όλοι σε «Όμιλο Αυτοκτονικού Ιδεασμού» ή έστω σε έναν «Όμιλο Αηδιασμού», γιατί και τα καραγκιοζιλίκια έχουν το όριό τους, το οποίο όταν το ξεπεράσουν γίνονται καραγκιολιλίκια.