Η χαμένη τιμή της δημοσιογραφίας μπλουμ
«Έγραψε ο Χίος τον Δημήτρη
Που το έριξε μετά στο τρελό
Χώρισε ο Μάκης με τον Θέμο
Και τα 'φτιαξε ξανά με την Ζωζώ
Και τα' φτιαξε η Μάρι με τον Άρη και τον Χάρη
Που τα είχε με την Ρένα και μετά με την Νανά
Κι ο Μιχάλης με την Άννυ που τα είχε με το Γιάννη
Μπερδευτήκαν και τα φτιάξανε ξανά
Τα 'φτιαξε η Μαίρη ξαφνικά με το Λευτέρη
Που γουστάριζε την Νένα πριν γνωρίσει τη Γωγώ
Που τα είχε με τον Άρη πριν τα φτιάξει με την Μάρη
Και που κάποτε τη γούσταρα κι εγώ»
Συζητάνε που λες ο Καμπουράκης με τον Χίο και ο Χίος γράφει τον Καμπουράκη χωρίς ο Καμπουράκης να το ξέρει και επειδή δεν το ξέρει λέει ότι η Τρέμη είδε το dvd το ίδιο dvd που έπι ένα μήνα ωρύονται παραδίδοντας μαθήματα δεοντολογίας καλών τρόπων και υψωμένης μύτης ότι δεν το έχουν δει και όταν μετά παίζεται η ηχογραφημένη συνομιλία τους λέει ότι έκανε χαβαλέ χαβαλέ πραγματικά υψηλού επιπέδου για λίγους για προχωρημένους για ανθρώπους με οξυμμένη αίσθηση του χιούμορ και ξαφνικά ο Αναστασιάδης παριστάνει τον δικαιωμένο όπως τον δικαιωμένο παριστάνει τώρα και ο Καρατζαφέρης που ξαναθυμήθηκε τώρα ότι είχε φωτογραφίσει την Τρέμη και μετά ο Τριανταφυλλόπουλος αφού φωτογραφίζει κανονικά τον Κουκοδήμο αρνείται και καλά να πει ότι είναι ο Κουκοδήμος μέχρι που το λέει ο Χατζηνικολάου ότι είναι ο Κουκοδήμος αφού άκουγε την τηλεφωνική συνομιλία Τριανταφυλλόπουλου Κουκοδήμου που ο Τριανταφυλλόπουλος είχε βάλει σε ανοικτή ακρόαση για να μην τον βαράει η ακτινοβολία στο κεφάλι και πάθει κάνα κακό και τον χάσουμε.
Αλλά το βασικό πρόβλημα της δημοσιογραφίας δεν είναι το αλληλοκάρφωμα, η αλληλοπαγίδευση, το αλληλορουφιάνεμα, το βασικό πρόβλημα της δημοσιογραφίας δεν είναι τα ψέμματα επί ψεμμάτων, το βασικό πρόβλημα της δημοσιογραφίας δεν είναι οι δημοσιογράφοι - εκδότες, ούτε οι τηλεστάρ.
Το βασικό πρόβλημα της δημοσιογραφίας είναι ότι ξαφνικά θεωρείται περίπου αυτονόητη η στάση των υπολοίπων δημοσιογράφων του «Πρώτου Θέματος»: οι εκδότες τους έρχονται στα μαχαίρια και αντί να πάρουν το μέρος του μη υπόπτου παίρνουν το μέρος του υπόπτου. Η εφημερίδα από θεωρητικό μέσο ελέγχου της εξουσίας μετατρέπεται σε μηχανισμό στήριξης των ισχυρισμών του υπόπτου. Δεν μιλάμε καν για έναν εκδότη που υποστηρίζεται από την εφημερίδα του, αλλά για περίπτωση σύγκρουσης εκδοτών και στήριξης την κρίσιμη ώρα του υπόπτου.
Το βασικό πρόβλημα της δημοσιογραφίας είναι ότι οι αποκαλύψεις συνεχίστηκαν επειδή ο Καραμανλής άλλαξε γνώμη ή κώλωσε και έδωσε εντολή στον Ανδριανό να πει το όνομα. Μέχρι να το κάνει αυτό η ΕΣΗΕΑ είχε νομιμοποιήσει την κραυγαλέα προσπάθεια απόκρυψης της αλήθειας που επιχειρούσε η κυβέρνησή του.
Το βασικό πρόβλημα της δημοσιογραφίας είναι ότι την επόμενη μέρα ελάχιστοι δημοσιογράφοι διαμαρτυρήθηκαν για την απόφαση της ένωσής τους (και πάντως σε ένταση διαμαρτυρίας αντίστοιχη με τους λεονταρισμούς τους για ζητήματα που δεν άπτονται του οίκου τους).
Το βασικό πρόβλημα της δημοσιογραφίας δεν είναι αν ο Καμπουράκης αποκάλυψε τα ψέμματα της Τρέμη και του υπολοίπου ομίλου του ΜEGA, το βασικό της πρόβλημα είναι ότι στην εκπομπή του Χαρδαβέλλα προχθές, βγήκε και μίλησε αφού ζήτησε πρώτα άδεια από το κανάλι του.
Το κανάλι μου, η εφημερίδα μου, το ψωμί μου, το ανήκειν μου.
Όχι τόση ανεξαρτησία, ρε παιδιά. Όχι τόσο θάρρος. Όχι τόση αντίσταση στα αφεντικά.
Θα πάθετε τίποτα.
23 Comments:
Πρέπει να είναι το δωδέκατο ποστ σου για το ίδιο θέμα (μπορεί να κάνω και λάθος στο μέτρημα).
Εντάξει το καταλαβαίνω ότι οι άνθρωποι των μέσων λατρεύετε να ασχολείστε με τις ίντριγκες του επαγγέλματος, αλλά κάποια στιγμή ακόμα και ο Νάρκισσος βαρέθηκε και αποφάσισε να βουτήξει. Βέβαια στην προκειμένη περίπτωση τα νερά δεν είναι και τόσο κρυστάλλινα (κάθε άλλο θα έλεγα ;-)
Tην ένσταση για την ενασχόληση με το ίδιο ζήτημα την αντιλαμβάνομαι.
Αλλά το «Εντάξει το καταλαβαίνω ότι οι άνθρωποι των μέσων λατρεύετε να ασχολείστε με τις ίντριγκες του επαγγέλματος» δεν το αντιλαμβάνομαι.
Ούτε άνθρωπος των μέσων είμαι ούτε του επαγγέλματος.
Το θεμα ειναι εξαιρετικης σημασιας gsh μου.Ακτινογραφει διαγωνιως και καθετως ολες τις συσσωρευμενες μεταμφιεσεις των τελευταιων ετων(οσο κι αν κουραζει σε πρωτο επιπεδο)
Η Οργάνωση για την Προστασία του Παλιόπαιδου προσφέρει δωρεάν αλέ-ρετούρ εισιτήριο σε ευρωπαϊκή χώρα της αρεσκείας σας και 7ήμερη διαμονή σε ξενοδοχείο 4 αστέρων, προκειμένου να απαγκιστρωθείτε από τα σπιράλ, τις μπούκλες, τις κόμπρες, τους Πόλντο, τους Πασχάληδες, τους σόμπολους, τις Σάρες και τις Μάρες, και τη μαστίχα Χίου για το ντιβιντί.
Το είδος σας είναι σπάνιο και βρίσκεται σε κίνδυνο.
Παρακαλώ εγκαταλείψατε τη χώρα προσωρινά.
Για το ταλέντο σας, ρε γαμώτο.
Ας μας συγχωρεθεί αυτή η παρέμβαση λόγω προτέρου έντιμου βίου, με την έννοια πως δεν παρενέβημεν εις το παρελθόν.
Εκ του προεδρείου του ΟΠΠ
Εγώ πάντως επειδή δεν παρακολουθώ TV NEWS ενημερώθηκα μόλις τώρα για όλα αυτά και γι' αυτό σ' ευχαριστώ Old boy. Έχει γίνει λοιπόν τέτοιο τζερτζελο; Το θεμα, η υπόθεση αν θέλετε, βγάζει πολύ γέλιο και έτσι μονο πρέπει να το δούμε. Η ώρα των ειδήσεων να είναι η ώρα της ψυχαγωγίας.
Γιατι αν σοβαρευτούμε, για ποιούς δημοσιογράφους για ποιά δημοσιογραφία και για ποιά πολιτική να μιλήσουμε.
Γιουναν με την τρικοσμική του έννοια,
"Στην Νορβηγία σε γυναίκα που δεν πρόλαβε να γεννήσει στο νοσοκομείο,
παρ' όλο που ήρθε το ασθενοφόρα και την μετέφερε σ' αυτό αμέσως μετά την γέννα, το κράτος της έδωσε τα χρήματα που θα δαπανούσε (το κράτος) για τον τοκετό της".
Οκ ,λοιπον Ολδ,τον ακουσατε τον Ομιλο Προβληματισμου σας;)
(το να διατηρουμε παντως εστετολογικες αποστασεις και να παιζουμε τις γνωριμες νοτες στο συνθεζαιζερ των λεξεων ευθυνεται κι αυτο με τη σειρα του για την πλημμυριδα του γνωριμου εσμου)
To βασικό πρόβλημα δεν είναι ούτε και ήταν ποτέ της δημοσιογραφίας αλλά δικό μας. Που παραέχουμε πάρει στα σοβαρά όλους αυτούς τους διαπλεκόμενους τυπάκους που μάθαμε να λέμε δημοσιογράφους και τώρα πέφτουμε (μερικοί) απ' τα σύννεφα με το χαμηλό τους επίπεδο. Πολλοί απ' αυτούς με μορφωτικό επίπεδο αρκετά κάτω από το δικό μας, που παρ' όλα αυτά παραμένουμε το πιστό τους κοινό. Ο πιο 'φτασμένος' μεταξύ τους, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, κατάφερε να τελειώσει το ανοιχτό πανεπιστήμιο και επειδή μάλλον αυτό τον καθιστά περίπου κολοσσό της σκέψης σε σχέση με κάποιους αμόρφωτους συνάδελφούς του, έχει υιοθετήσει και το γνωστό αφ' υψηλού υφάκι λογίου καθηγητή της Οξφόρδης (και βάλε). Θα 'πρεπε όντως να λέγονται δημοσιο-γράφοι γατί 'γράφουν' και μάλιστα δημοσίως αρχές και αξίες που ακόμα και παιδιά του δημοτικού έχουν μάθει να σέβονται.
Το όξινο πρόβλημα των ανθρώπων Γεράσιμε είναι ότι τους φέρνουν στη ζωή χωρίς να τους εξηγούν τους όρους. Όχι τους όρους που βάζουν οι κοινωνίες για να γίνεται ο καπιταλισμός. Τους πραγματικούς όρους που πρέπει να τους είναι γνωρισμένοι δια να ζήσουνε στα σκέτα (αυτό το κάνουν οι γονείς Γεράσιμε). Δεν μου λες γιατί έχεις πάρει σοβαρά όλους αυτούς...άρα πολύ σκέφτεσαι Γεράσιμε...και να μη ρωτήσω τι είναι αρχές και αξίες...αρχές και αξίες πρέπει να είναι να γεννηθείς για να πιστεύσεις τες ανοησίες ως Η εφημερίδα από θεωρητικό μέσο ελέγχου της εξουσίας μετατρέπεται σε μηχανισμό στήριξης των ισχυρισμών του υπόπτου. Τι να είναι άραγες της εφημερίδας η μετατροπή...οι λακέδες μόνοι ξέρουν...
Παιδιά λουλούδια είναι όλοι. Μπουμπούκια, όχι λουλούδια.
Αλλά εντάξει, το ξέραμε αυτό. Μαφιόζους εκβιαστές και πόρνες πολυτελείας βλέπουμε στις οθόνες μας. Τώρα μας έπιασε ο πόνος;
(Τον πρώτο καιρό, κάπου ακούστηκε ο Τσίμας ως κομιστής. Εντάξει, αν υποψιαστώ ότι είναι και ο Παύλος μπλεγμένος χοντρά σε όλα αυτά τα σκατά, θα κόψω την τηλεόραση για πάντα. Από την Καθημερινή μόνο θα ζω, πού και πού θα παίρνω κι ένα Ριζοσπάστη για να σπάει λίγο η μονοτονία.)
old boy anarotiesai giati oi dimosiografoi toy Protoy Thematos piran to meros toy "Ipoptoy"
kai an ikseran apo tin arxi ti paizei?
an emeis exoyme mayra mesanixta akomi kai aytoi kseroyn kairo prin ti paizetai me toys ekdotes toys?
an ..leo
@ old boy
Δεν ξέρω ποιος είσαι και τι κάνεις, αλλά ειλικρινά αυτή η εντύπωση μου δημιουργήθηκε.
Συμφωνώ απόλυτα με το πολύ εύστοχο σχόλιο του αγαπητού Lolita. Θεωρώ όμως ότι η εξαντλητική ενασχόληση με ένα σκάνδαλο απλά προλειαίνει το έδαφος για την "αρχειοθέτησή" του. Και επιτέλους αμά θέλει κάποιος και να δημιουργήσει μπορεί και να ζήσει τιμώντας τον εαυτό του και τους άλλους. Μοιάζει σαν ο βόθρος να έχει γίνει πια τόσο ελκυστικός που έχουμε ξεχάσει να ρίχνουμε και καμιά ματιά προς τον ουρανό.
Much Ado about Nothing μου φάνηκαν όλα τούτα.
Το πρόβλημα της δημοσιογραφίας είναι ένα και μοναδικό:
ΕΜΕΙΣ
χμ... Εμείς με τρείς ...υποδιαιρέσεις:
1. Το ευρώ που πληρώνουμε για να αγοράσουμε κάποιες εφημερίδες ή ...εφεβδομαδίδες.
2. Το τηλεκοντρόλ που δεν λέμε να το χρησιμοποιήσουμε εγκαίρως για shift σε κάνα άλλο προγραμματάκι.
3. Το tunning κουμπάκι του ράδιου που δεν λέμε... κλπ κλπ ως άνω.
Βοήθειά μας.
Τα καταφέρατε όμως και μού ξυπνήσατε το στιχοπλοκικό θηρίο εντός μου, και ως άλλος Λάκης Χαλκιάς τραγουδώ εκθύμως:
Η φάμπρικα δεν σταματά,
βρωμιά πετάει αβέρτα
και πώς τόν λεν τον κομιστή
ή τον off-shore αγοραστή...
Μέ πνίγει η μπόχα δεν μπορώ
ούτε να πάρω αέρα.
Την άραξα στο ντιβιντί
στη βάρδια Χίου-Μάκη
κι από την πρώτη τη στιγμή
ψύλλοι μού μπήκαν στο αυτί
πως όλα θα τά μάθω εγώ
από τον Καμπουράκη.
Που τά 'πε όλα ντεκλαρέ
για MEGA και για Τρέμη
και άμα χάσει τη δουλειά
δεν θα μπορεί ούτ' η ΕΣΗΕΑ
με όλη της την μπαμπεσιά
να τού βρει απανέμι.
Ούφ! Ξαλάφρωσα.
ας φαγωνονται για να μαθαινουν και οι "απλοι πολιτες" καμια βρωμια...
Είναι δημοσιογραφία του ΧΑΒΑΛΕ
Για το πρώτο θέμα που θίγεις (για τη στάση των συντακτών του Πρώτου Θέματος) απλώς τα βατράχια συντάχτηκαν με τον ισχυρότερο βούβαλο. Γιατί η πλευρά Θ διαθέτει περισσότερες μετοχές από την πλευρά Μ, οπότε μπορεί και κάνει κουμάντο. Και επειδή κανείς, δε θέλει να χάσει τη δουλειά του για να αντιταχτεί σε έναν ύποπτο που αντιτάσσεται σε έναν επίσης ύποπτο -και μετά να ψάχνει για δουλειά σε άλλους ύποπτους- απλά στηρίζει το δυνατό βούβαλο. Νομίζω οι περισσότεροι από εμάς, στη θέση τους, το ίδιο θα κάναμε.
To Βασικό πρόβλημα της δημοσιογραφίας, είναι ότι θεωρείτε δημοσιογράφους το θεμο και το μάκη. Οτι ο κόσμος δε γνωρίζει πως πίσω απο κάθε πεντάρα μυριάκια, υπάρχουν χίλιοι νέοι άνθρωποι που αμοίβονται με 800 ευρώ το μήνα για να τρέχουν πεταλωμένοι απο το πρωί ως το βράδι. Οτι αν κάνουν κιχ, υπάρχουν άλλοι χίλιοι απέξω που περιμένουν να τους φάνε. Οτι η ίδια η φύση της δουλειάς ξεγεννάει τα τέρατα κι ότι η υποτέλεια, διακρίνεται στην οσφυοκαμπτική τοιαύτη κααι στην αναγκαστική, διότι όποιος μιλάει για λειτούργημα αγνοεί τις κοιλιές.
Ιδανικά ναι, οι δημοσιογράφοι θα έπρεπε να, κλπ κλπ.
Οπως κι εσείς θα έπρεπε να ξεχωρίζετε τους σταρ κάθε επαγγέλματος από την πλειονότητα των σιωπηλών σκαπανέων.
Σα να μου λετε οτι ο Λυκουρέζος είναι η ζωγραφιά του δικηγόρου κι ο Βωβός του αρχιτέκτονα.
Είναι ανέξοδο να παρατηρεί κανείς το φόβο και τη μικρότητα του (κάθε) άλλου. Ιδίοις εξόδοις, θα ήθελα να αφήσω μια πεντάρα υπερ του ταμείου αναξιοπαθούντων νέων που τέλειωσαν το ΜΜΕ του Παν.Αθ και βρήκαν μια δουλειά με 3,60 σε ενα εφημεριδοκάναλο, για να διαπιστώσουν σε λίγους μήνες πως επι 4 χρόνια μαθαιναν μπουρδες, τις οποίες οφείλουν τώρα να ξεμάθουν για να επιβιώσουν και να κατανοήσουν πως η κλίκα θα τους παράσχει για ένα διάστημα ασφάλεια, μέχρι να μαγνητοφωνήσουν τον κολλητό τους και να τον τηγανίσουν ζωντανό. Τότε θα παρουν αύξηση.
Κύριε Ολντ μποι και συνδίκτυοι, οι δημοσιογράφοι δεν είναι τίποτα περισσότερο από δειλοί σαν κι εμας. Ολους εμάς. Που παρατηρούμε έκθαμβοι το δράμα του χ λαθρομετανάστη και την επομένη παίρνουμε τον αλβανό για 10 ευρώ λιγότερα.
Ρίχμοντας τον μεγεθυντικό φακό στην πιο ακραία και οφθαλμοφανή σκουριά, το μόνο που καταφέρνει κανείς είναι να εξοραίσει μια γενική κατάσταση μιας παανηλίθιας χώρας με ακόμα ηλιθιότερους κατοίκους για να κοιμάται τα βράδια σοφός.
Φιλικά.
Δείτε το κι εσείς
http://patato151.blogspot.com/2008/01/10-dvd.html
Μη φοβάστε να ΠΕΙΤΕ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ!!!
Σοβαρες πηγες λενε οτι ο Μακης δεν παταγε στην εφημεριδα παρα για να παει στο λογιστηριο να εισπραξει ενω αντιθετα ο Θεμος ηταν ο στυλοβατης και εμψυχωτης του ανθρωπινου δυναμικου του "Θεματος". Αλλα τα ματια του λαγου κι αλλα της κουκουβαγιας καθως φαινεται και επιβεβαιωνεται με τις απανωτες αυτοδιαψευσεις του Μακη.
Καταρινα Μπλουμ
Nomad, νομίζω ότι αυτό ακριβώς λέω ότι το δημοσιογραφικό πρόβλημα δεν εστιάζεται στον Μάκη και τον Θέμο, αλλά στην μεγάλη μάζα των υπολοίπων μη σταρ δημοσιογράφων.
Από εκεί και πέρα συμφωνώ ότι το πρόβλημα της υποτέλειας, της δειλίας, του εξαναγκασμού και των συμβιβασμών δεν είναι μόνο δημοσιογραφικό αλλά πρόβλημα όλων μας.
Η διαφορά όμως έγκειται στο ότι οι δημοσιογράφοι θεωρητικά θα έπρεπε να είναι λίγο περισσότερο ελευθερόφρονες, λίγο λιγότερο δειλοί, λίγο λιγότερο συμβιβασμένοι.
Τώρα θα πει και ο «δεν σε γουστάρω» ότι αυτά είναι μαλακίες και ότι θεωρητικά δεν ισχύει αυτό.
Ωστόσο κι όμως, μερικά επαγγέλματα έχουν περισσότερη δύναμη από τα άλλα.
Παράδειγμα: αν η μάζα των δημοσιογράφων στο Πρώτο Θέμα είχε άλλη στάση η εφημερίδα δεν θα μπορούσε να συνεχίσει να βγαίνει υπό τον Θέμο.
Pw pw ti poluplokes katastaseis!
Ki emeis pou nomizame oti ola htan apla sthn wraia mikrh sas xwra!
Pame gia aspirinh.
Παράδειγμα: αν η μάζα των δημοσιογράφων στο Πρώτο Θέμα είχε άλλη στάση η εφημερίδα δεν θα μπορούσε να συνεχίσει να βγαίνει υπό τον Θέμο.
==
Σωστό (Συμφωνω και με τα προηγούμενα)
Ωστόσο, δεν βλέπεις κι εσύ ότι οι λέξεις "μάζα" και "στάση" στην ίδια πρόταση δε στέκουν; Μόνη στάση της μάζας είναι ο πανικός και το προσκύνημα. Εγω θα έλεγα ότι αν οι δημοσισιογράφοι κατόρθωναν να ΜΗΝ γίνουν και φερθούν σα μάζα, τότε ναι, ίσως μια άλλη στάση να ηταν εφικτή. Η υπογραφή ήταν και για μένα απαράδεκτη -και εκβιαστική ίσως για όσους δεν θα ήθελαν ή είχαν επιφυλάξεις- χώρια που εξ αντικειμένου τους στερεί συλλήβδην την όποια αντικειμενικότητα πανω στην υπόθεση αυτήν όπως θα εξελιχθεί στο μέλλον. Δεν ξερω. Ισως καποιοι θεμικότεροι του θέμου, ίσως οι ισορροπίες των κλικών, ίσως εκβιασμοί, ίσως φόβοι; Παντως δεν έπρεπε...
Μού άρεσαν τα ...νομαδικά.
Μόνο εκεί που ξεχωρίζει τον πανικό απ' το προσκύνημα δοαφωνώ: Νομίζω ότι είναι σχεδόν το ίδιο πράγμα στην ουσία, αφού πηγάζουν από τον φόβο και τα δυό.
Μόνο που ο πανικός έρχεται από στιγμιαίο φόβο, ενω το προσκύνημα απο μόνιμο, καλά καλλιεργημένο και ριζωμένο.
Κατά τα άλλα ίδια γεύση...
Το ίδιο απορριπτέα.
Δημοσίευση σχολίου
<< Home