Η χαμένη τιμή της δημοσιογραφίας μπλουμ

«Έγραψε ο Χίος τον Δημήτρη

Που το έριξε μετά στο τρελό

Χώρισε ο Μάκης με τον Θέμο

Και τα 'φτιαξε ξανά με την Ζωζώ

Και τα' φτιαξε η Μάρι με τον Άρη και τον Χάρη

Που τα είχε με την Ρένα και μετά με την Νανά

Κι ο Μιχάλης με την Άννυ που τα είχε με το Γιάννη

Μπερδευτήκαν και τα φτιάξανε ξανά

Τα 'φτιαξε η Μαίρη ξαφνικά με το Λευτέρη

Που γουστάριζε την Νένα πριν γνωρίσει τη Γωγώ

Που τα είχε με τον Άρη πριν τα φτιάξει με την Μάρη

Και που κάποτε τη γούσταρα κι εγώ»

Συζητάνε που λες ο Καμπουράκης με τον Χίο και ο Χίος γράφει τον Καμπουράκη χωρίς ο Καμπουράκης να το ξέρει και επειδή δεν το ξέρει λέει ότι η Τρέμη είδε το dvd το ίδιο dvd που έπι ένα μήνα ωρύονται παραδίδοντας μαθήματα δεοντολογίας καλών τρόπων και υψωμένης μύτης ότι δεν το έχουν δει και όταν μετά παίζεται η ηχογραφημένη συνομιλία τους λέει ότι έκανε χαβαλέ χαβαλέ πραγματικά υψηλού επιπέδου για λίγους για προχωρημένους για ανθρώπους με οξυμμένη αίσθηση του χιούμορ και ξαφνικά ο Αναστασιάδης παριστάνει τον δικαιωμένο όπως τον δικαιωμένο παριστάνει τώρα και ο Καρατζαφέρης που ξαναθυμήθηκε τώρα ότι είχε φωτογραφίσει την Τρέμη και μετά ο Τριανταφυλλόπουλος αφού φωτογραφίζει κανονικά τον Κουκοδήμο αρνείται και καλά να πει ότι είναι ο Κουκοδήμος μέχρι που το λέει ο Χατζηνικολάου ότι είναι ο Κουκοδήμος αφού άκουγε την τηλεφωνική συνομιλία Τριανταφυλλόπουλου Κουκοδήμου που ο Τριανταφυλλόπουλος είχε βάλει σε ανοικτή ακρόαση για να μην τον βαράει η ακτινοβολία στο κεφάλι και πάθει κάνα κακό και τον χάσουμε.

Αλλά το βασικό πρόβλημα της δημοσιογραφίας δεν είναι το αλληλοκάρφωμα, η αλληλοπαγίδευση, το αλληλορουφιάνεμα, το βασικό πρόβλημα της δημοσιογραφίας δεν είναι τα ψέμματα επί ψεμμάτων, το βασικό πρόβλημα της δημοσιογραφίας δεν είναι οι δημοσιογράφοι - εκδότες, ούτε οι τηλεστάρ.

Το βασικό πρόβλημα της δημοσιογραφίας είναι ότι ξαφνικά θεωρείται περίπου αυτονόητη η στάση των υπολοίπων δημοσιογράφων του «Πρώτου Θέματος»: οι εκδότες τους έρχονται στα μαχαίρια και αντί να πάρουν το μέρος του μη υπόπτου παίρνουν το μέρος του υπόπτου. Η εφημερίδα από θεωρητικό μέσο ελέγχου της εξουσίας μετατρέπεται σε μηχανισμό στήριξης των ισχυρισμών του υπόπτου. Δεν μιλάμε καν για έναν εκδότη που υποστηρίζεται από την εφημερίδα του, αλλά για περίπτωση σύγκρουσης εκδοτών και στήριξης την κρίσιμη ώρα του υπόπτου.

Το βασικό πρόβλημα της δημοσιογραφίας είναι ότι οι αποκαλύψεις συνεχίστηκαν επειδή ο Καραμανλής άλλαξε γνώμη ή κώλωσε και έδωσε εντολή στον Ανδριανό να πει το όνομα. Μέχρι να το κάνει αυτό η ΕΣΗΕΑ είχε νομιμοποιήσει την κραυγαλέα προσπάθεια απόκρυψης της αλήθειας που επιχειρούσε η κυβέρνησή του.

Το βασικό πρόβλημα της δημοσιογραφίας είναι ότι την επόμενη μέρα ελάχιστοι δημοσιογράφοι διαμαρτυρήθηκαν για την απόφαση της ένωσής τους (και πάντως σε ένταση διαμαρτυρίας αντίστοιχη με τους λεονταρισμούς τους για ζητήματα που δεν άπτονται του οίκου τους).

Το βασικό πρόβλημα της δημοσιογραφίας δεν είναι αν ο Καμπουράκης αποκάλυψε τα ψέμματα της Τρέμη και του υπολοίπου ομίλου του ΜEGA, το βασικό της πρόβλημα είναι ότι στην εκπομπή του Χαρδαβέλλα προχθές, βγήκε και μίλησε αφού ζήτησε πρώτα άδεια από το κανάλι του.

Το κανάλι μου, η εφημερίδα μου, το ψωμί μου, το ανήκειν μου.

Όχι τόση ανεξαρτησία, ρε παιδιά. Όχι τόσο θάρρος. Όχι τόση αντίσταση στα αφεντικά.

Θα πάθετε τίποτα.