Οι απροσδόκητες ανταμοιβές
Ονειρευόταν έναν καλύτερο κόσμο.
Μέχρι που συνειδητοποίησε ότι παντού και πάντα όλοι το ίδιο ονειρεύονταν, ονειρεύονται και θα ονειρεύονται. Από μια βαθιά ανάγκη για διαφορετικότητα, άρχισε τότε να ονειρεύεται έναν χειρότερο κόσμο. Στην αρχή τσινούσε εσωτερικά: για ποιό λόγο να ονειρεύεται στ' αλήθεια έναν χειρότερο κόσμο; Δεν του πήγαινε. Δεν θα μπορούσε να ξεχωρίσει κάπως αλλιώς, με κάποιον τρόπο λιγότερο ασύμβατο με την ανθρώπινη φύση; Όσο όμως αδυνατούσε να ανακαλύψει αυτόν τον εναλλακτικό τρόπο και παρέμενε αναγκαστικά προσηλωμένος στο όνειρο του χειρότερου κόσμου, άρχιζε σιγά σιγά να γεύεται τις απροσδόκητες ανταμοιβές του οράματος στο οποίο τον είχε οδηγήσει η ιδιοτροπία: προσδοκώντας ένα μέλλον ζοφερό, προσδοκώντας έναν κόσμο μπροστά στον οποίο ο σημερινός θα ήταν παράδεισος, όταν έβγαινε από το όνειρο και επανερχόταν στην πραγματικότητα, το σήμερα του φαινόταν όντως παράδεισος.
Όταν μετά από καιρό τόλμησε να εκμυστηρευθεί το όραμά του στους φίλους του, το δούλεμα της πρώτης αντίδρασης διαδέχθηκε η κατοπινή έκφραση της ευγνωμοσύνης τους: τώρα ζούσαν και αυτοί στον παράδεισο.
Kαι μάλιστα όχι σε ένα φανταστικό παράδεισο, όχι σε έναν ψεύτικο παράδεισο, αλλά σε έναν παράδεισο πέρα για πέρα αληθινό.
Η ιδέα δεν έπρεπε να πάει χαμένη. Διαδόθηκε αλυσιδωτά από στόμα σε στόμα και από υπολογιστή σε υπολογιστή και συντομότατα το αίτημα να μετατρέψει την ιδέα του σε πολιτική πλατφόρμα είχε γίνει επιτακτικό.
Κατέβηκε στις επόμενες εκλογές υποσχόμενος έναν χειρότερο κόσμο.
Σάρωσε.
Τα έκανε θάλασσα: επί των ημερών του τα πράγματα βελτιώθηκαν αισθητά, με αποτέλεσμα στο τέλος της τετραετίας να αφήσει έναν κόσμο κατά πολύ καλύτερο απ' αυτόν που είχε παραλάβει.
Στις προηγούμενες εκλογές με το όραμά του είχε μεταμορφώσει το τώρα από μίζερο σε ευτυχισμένο, αλλά σε αυτές τις εκλογές, με το όραμα εμπράκτως διαψευσμένο, το τώρα είχε γίνει μίζερο ξανά.
Μην μπορώντας να ελπίζει πια βάσιμα σε έναν χειρότερο κόσμο, ο λαός για να ξεφύγει από την αδυσώπητη πραγματικότητα του σήμερα ξαναστράφηκε στις δυνάμεις που υπόσχονταν ένα καλύτερο αύριο.
posted by Old Boy @ 1:29 π.μ.
7 comments
7 Comments:
! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! !
(Τελευταια μπλογκοπρεζα πριν φυγω για ΕΛ ΒενιζΕΛ)
Να εισαι καλα Old Boy με τις απανωτες ανατροπες σου:-)
Αν μη τι (ή μάλλον πολλά...) άλλο είστε παραγωγικότατος.
Σύντομα στις ...αδιάκοπες διακοπές μου θα έχετε περισσότερα «νέα» μου.
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ πάντως!
αγάπη-αφοπλισμός-ειρήνη
Ναπολέων
ίσως τα όνειρα δεν είναι τόσο δυνατά όσο μας μάθανε
you got to keep your dreams burning babe έλεγε ο Alan Vega καμιά 200 χρονιά πριν(τη δεκαετία του 80 δηλαδή), αλλά αυτό δε σε κάνει να νιώθεις καλύτερα τελικά.
ο καλύτερος κόσμος δεν υπάρχει.ότι κι αν πει ο Τσίπρας.
ΤΑΚΑΠΛΗΚΤΙΚΟ!!!
Πως το εγραφε κάποτε στο μην πατάτε τον τοίχο?
"Απαισιοδοξείτε για να μην απογοητεύεστε ποτέ!"
Ε, εσύ το πήγες έτη φωτός μπροστά!
ροδιααααα!!!!!
που πας???(να παρει...με ποιον θα διαφωνησω τωρα εγω?)
Που την ειδες την ανατροπη? Θελω να πω...τι ανατρεπεται? Προσωπικα,βλεπω το παρον κειμενο ως συνεχεια του προηγουμενου.Αναφερεται σε ανθρωπους που τα θελουν ολα και δεν τους αρκει τιποτα...κι επειδη εχουν αυτον ακριβως το χαρακτηρα ειναι καταδικασμενοι στην αιωνια δυστυχια.
Θα αναβαλλω για λιγο το θανατο μου μονο και μονο για να βρω ομοιδεατες...και μετα ας πεθανω.
Σαν πάντα και σαν πρώτα...
Σωστός !
Το κάθε πέρσι και καλύτερα ισχύει ούτως ή άλλος σε πολλούς τομείς και δεν χρειάζεται να σου το υποσχεθεί κανένας πολιτικός. Το θέμα είναι ότι δεν βλέπω αυτό να με κάνει ευτυχέστερο dear old.
Δημοσίευση σχολίου
<< Home