Οι εχθροί σου

Σε κάποια από τις δεκάδες εκπομπές για τα Ζωνιανά (νομίζω στου Κώστα Βαξεβάνη), ένας κάτοικος του χωριού λέει ότι από μικρά τα παιδιά μαθαίνουν στην αντιπαλότητα -και με το κράτος μεν- πρώτα απ' όλα όμως με το γειτονικό χωριό, με τα Λιβάδια και τους Λιβαδιώτες.

Οπότε ίσως το 2012 δεν θα πρέπει να αποσχιστεί μόνο η Κρήτη, αλλά να γίνει η Κρήτη καμιά τριακοσιαριά ανεξάρτητα κρατίδια, τα οποία θα μπορούν να επιδίδονται σε συνεχείς μεταξύ τους υπερήφανους και λεβέντικους πολέμους.

Κατασκευάζουμε εχθρούς για να επιβεβαιώσουμε την ταυτότητά μας, αυτά είναι λίγο πολύ γνωστά, και αν κάτι θυμίζει η όλη ιστορία είναι ταινίες με την μαφία, όπου απέναντι στο κράτος και την κοινωνία υπάρχει η «οικογένεια», η οποία είναι υπεράνω όλων και μέσα στους κόλπους της οποίας βρίσκει κανείς και αξιακό σύστημα και κώδικα τιμής και αίσθηση του ανήκειν και αλληλεγγύη, μόνο που είναι ακριβώς τα μέλη των «οικογενειών» που αλληλοκαθαρίζονται για λόγους χρημάτων και εξουσίας, καθώς όταν νιώθεις

Έλληνας σε αντιδιαστολή με οτιδήποτε άλλο,

Κρητικός σε αντιδιαστολή με το Έλληνας,

Μυλοποταμίτης σε αντιδιαστολή με το Κρητικός,

Ζωνιανίτης σε αντιδιαστολή με το Μυλοποταμίτης,

μέλος της στενής σου οικογένειας σε αντιδιαστολή με το Ζωνιανίτης,

έρχεται πάντα η στιγμή που τελικά όλοι ανεξαιρέτως είναι εχθροί σου, των μελών της στενής σου οικογενείας συμπεριλαμβανομένων, σε μια κοινωνία χωρίς νόμους, όπου μόνος νόμος είναι η βία (την οποία θα ασκήσεις, αφού αφενός έχεις τα μέσα και αφετέρου έτσι έμαθες και δεν σου κάνει πια διαφορά) και έσχατο ιδανικό της το ιδανικό της με κάθε τίμημα επιβίωσης και επιβολής σου.

«I don't feel I have to wipe everybody out, Tom. Just my enemies».