Ο Θάνατος του Δημοσκοπάκου

Μανόλο, ζούμε για να σ' ακούμε,

αλλά το θέμα δεν είναι

ούτε ο Μανόλο, ο πρώτος δηλαδή άνθρωπος που συγκέρασε το ιστορικό χάσμα αριστεράς - δεξιάς με την ακόμη ιστορικότερη περιγραφή αγώνα μποξ: «αριστερό - δεξί, δεξί - αριστερό και γκολ - γκολ εκπληκτικό!» («Καλησπέρα Δάσκαλε» προσφώνησε στην καλύτερη αποψινή του στιγμή τον Φυντανίδη, ενώ στη δεύτερη καλύτερη τόνισε ότι η Νέα Δημοκρατία κατεβαίνει στις εκλογές χωρίς να υποτιμάει κανέναν μα κανέναν αντίπαλό της - ίσως γιατί στην πολιτική, όπως και στο ποδόσφαιρο, αν υποτιμήσεις λ.χ. το Κόμμα των Ελλήνων Κυνηγών, μπορεί άνετα να σε βρει χαλαρό και να σου κλέψει τη νίκη),

ούτε η συνεργασία του Αλέκου «Φρουτάκια» Χρυσανθακόπουλου με τον ΛΑΟΣ, συνεργασία που μετά την απόπειρα συνεργασίας με τον Μαντούβαλο υπενθυμίζει, ότι είναι διαχρονικά η ηθικολογούσα ακροδεξιά εκείνη που δεν έχει το παραμικρό πρόβλημα να ενσωματώνει στις τάξεις της όσους αποβάλλουν για λόγους αναγόμενους σε σκάνδαλα τα καθεστωτικά κόμματα,

το θέμα είναι ότι μεγάλη κρίση αντιμετωπίζει η συμπαθέστατη τάξη των Ελλήνων δημοσκόπων, καθώς ο κλάδος βρίσκεται ενώπιον της καταστροφής,

καταστροφής που πολύ λιγότερο οφείλεται στην απαγόρευσή δημοσιοποίησης γκάλοπ δυο εβδομάδες πριν τις εκλογές και στην ουσιαστική αδυναμία διενέργείας τους νωρίτερα, δηλαδή μέσα στην τούρλα του Αυγούστου που προκηρύχθηκαν οι εκλογές,

και πολύ περισσότερο οφείλεται στον παράγοντα «ΑΝΝΑ», καθώς κανείς πλέον δεν έχει ενδιαφέρον να παραγγείλει δημοσκοπήσεις, μιας και όλοι γνωρίζουν εκ των προτέρων τον νικητή των εκλογών, βλέποντας ποιόν υποστηρίζει σε κάθε προεκλογική περίοδο και προς ποιά πλευρά έχει φυσήξει ο άνεμος την λευκή της τούφα.