Το ποστ που γκρέμισε τον δικομματισμό
Η μακροχρόνια ειρήνη, η μακροχρόνια δημοκρατία, η μακροχρόνια ευημερία σκοτώνει την πολιτική συγκίνηση.
Το σύστημα των δύο κομμάτων μπορεί να αυξήσει, διατηρήσει ή μειώσει τα ποσοστά του, αλλά σε κάθε περίπτωση, αν υπήρχε μηχάνημα που να μετρά τη συγκίνηση, τη θερμότητα, την πίστη με την οποία ψηφίζει ο κόσμος, είναι πέρα για πέρα βέβαιο ότι θα κατέγραφε νούμερα κατά πολύ μικρότερα από αυτά περασμένων δεκαετιών.
Τα δύο κόμματα ακόμα κι αν εξακολουθούν να ψηφίζονται δεν εξακολουθούν να αφορούν.
Αν και όσο αφορούν, αφορούν μόνο σε επίπεδο ρουσφετιών, παροχών, αφορούν μόνο στο επίπεδο της βελτίωσης της προσωπικής σου θέσης στην κοινωνία και όχι στο επίπεδο αυτής καθαυτής της κοινωνίας. Η γενικότερη εικόνα έχει χαθεί ως αυτοτελής και αυτάρκης λόγος υπερψήφισης του ΠΑΣΟΚ ή της Νέας Δημοκρατίας.
Τα δύο κόμματα ακόμα κι αν εξακολουθούν να ψηφίζονται δεν εξακολουθούν να αφορούν.
Αν και όσο αφορούν, αφορούν μόνο σε επίπεδο ρουσφετιών, παροχών, αφορούν μόνο στο επίπεδο της βελτίωσης της προσωπικής σου θέσης στην κοινωνία και όχι στο επίπεδο αυτής καθαυτής της κοινωνίας. Η γενικότερη εικόνα έχει χαθεί ως αυτοτελής και αυτάρκης λόγος υπερψήφισης του ΠΑΣΟΚ ή της Νέας Δημοκρατίας.
Τα δυο κόμματα διατηρούν τα ονόματά τους ως «brand names». Το «ΣΟ» του ΠΑΣΟΚ είναι σαν το «Κ» της ΑΕΚ. Όταν ιδρύθηκε το 1924 η ΑΕΚ, πράγματι ο συμβολισμός του «Κ» της Κωνσταντινούπολης σήμαινε πολλά για τους πρόσφυγες και εξέφραζε μια μερίδα κόσμου. Στη συνέχεια τα χρόνια πέρασαν, oι πρόσφυγες ενσωματώθηκαν, η ζωή προχώρησε. Όσο η ΑΕΚ είναι «Αθλητική Ένωση Κωνσταντινούπολης» και αυτό έχει κάποιο αντίκρυσμα στην πραγματικότητα σήμερα, άλλο τόσο το ΠΑΣΟΚ είναι «Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα» και αυτό έχει κάποιο αντίκρυσμα στην πραγματικότητα σήμερα. Η ΑΕΚ, 83 χρόνια μετά την ίδρυσή της, (κουβαλώντας ασφαλώς την ιστορία της αφετηρίας της) δεν είναι κάτι άλλο από μια από τις τρεις ομάδες της πρωτεύουσας που διεκδικούν το πρωτάθλημα. Το ΠΑΣΟΚ, 33 χρόνια μετά την ίδρυσή του, (κουβαλώντας ασφαλώς την ιστορία της αφετηρίας του) δεν είναι κάτι άλλο από ένα από τα δύο κόμματα που διεκδικούν την εξουσία. Μπορεί να τη διαχειρίζεται καλύτερα ή χειρότερα από τη Νέα Δημοκρατία, αλλά πρόκειται πλέον για διαφορά βασικά τεχνική και ελάχιστα πολιτική.
Εξαφανισμένης σχεδόν της πολιτικής διαφοράς απομένει η ιστορική, η νοσταλγική και η οπαδική διαφορά: ψηφίστε μας γιατί μια ζωή εμάς ψηφίζετε, ψηφίστε μας γιατί εδώ ανήκετε, ψηφίστε μας για να θυμηθείτε εκείνο το παλιό συναίσθημα.
Εξαφανισμένης σχεδόν της πολιτικής διαφοράς απομένει η ιστορική, η νοσταλγική και η οπαδική διαφορά: ψηφίστε μας γιατί μια ζωή εμάς ψηφίζετε, ψηφίστε μας γιατί εδώ ανήκετε, ψηφίστε μας για να θυμηθείτε εκείνο το παλιό συναίσθημα.
Ψηφίστε μας γιατί έχουμε αρχηγό τον Καραμανλή και τον Παπανδρέου. Εξακολουθούμε και είμαστε το αυθεντικό προϊόν. Εξακολουθούμε και διαφέρουμε. Διατηρούμε το brand name μας όχι μόνο στο όνομά μας αλλά και στο όνομα των αρχηγών μας. Των ανθρώπων που σχεδόν με το ζόρι βάλαμε εκεί, των ανθρώπων που δεν είχαν το ανάστημα (όπως τόσοι και τόσοι άλλοι συμπατριώτες τους στην κληρονομοκρατούμενη επαγγελματικά χώρα) να αρνηθούν το έξωθεν επιβεβλημένο πεπρωμένο τους και να κάνουν στη ζωή τους αυτό που ήθελε η καρδιά τους, αποφεύγοντας να υποδυθούν ένα ρόλο που δεν ταίριαζε είτε στην ιδιοσυγκρασία τους είτε στις ικανότητές τους.
Και ο κόσμος εξακολουθεί και τους ψηφίζει. Το μηχάνημα καταμέτρησης της συγκίνησης δεν έχει εφευρεθεί, αλλά ακόμα κι αν είχε εφευρεθεί, η απαθής ψήφος μετράει εξίσου με την παθιασμένη. Μετράει δε περισσότερο από τη δική σου μη ψήφο, αν απαξιώνεις να ψηφίσεις. Μετράει περισσότερο από το δικό σου άκυρο. Μετράει περισσότερο -κακώς, αλλά έτσι είναι- κι απ΄το δικό σου λευκό.
Ο δικομματισμός δεν είναι δαίμονας. Η πρόοδος της χώρας οφείλεται σε μεγάλο βαθμό σε αυτόν. Αλλά όσο παραμένει πανίσχυρος, όσο δεν απειλείται, όσο δεν τρομάζει, όσο δεν κλονίζται, τόσο θα σαπίζει, τόσο θα αρνείται να ανανεωθεί, τόσο θα παραμένει κλειστό, αυτοτροφοδοτούμενο σύστημα, σύστημα αποκομμένο από την κοινωνία, σύστημα απρόθυμο να βγάλει τον αυτόματο πιλότο διακυβέρνησης· που μάς έχουν κάνει να πιστέψουμε ότι είναι αναγκαστικά αυτόματος, ενώ είναι κατ΄επιλογήν αυτόματος, είναι αυτόματος επειδή επιλέγουν να τον κρατάνε εκεί.
Και η επιλογή τους αυτή είναι αποκλειστική συνέπεια της δικής σου επιλογής, της επιλογής σου να τους ψηφίζεις, να απέχεις ή να ρίχνεις άκυρο, και η επιλογή τους αυτή είναι συνέπεια του τρόπου που διαχειρίζεσαι το δώρο της ελεύθερης επιλογής σου.
Μα δεν υπάρχουν εναλλακτικές προτάσεις; Δεν νομίζω ότι είναι έτσι, αλλά κι αν το βλέπεις έτσι, μόνος τρόπος για να δημιουργηθούν εναλλακτικές που θα σε εκφράζουν, είναι να πάψει το σικέ παιχνίδι τους να αμείβεται με τα συντριπτικά ποσοστά των ψηφοφόρων, που ψήφισαν χωρίς ενθουσιασμό μεν, έγκυρα δε.
posted by Old Boy @ 1:41 μ.μ.
43 comments
43 Comments:
Γιατί άραγε από τη μέρα που κηρύχθηκαν οι εκλογές βαριέμαι ακόμα περισσότερα την τηλεόραση;
Μα μήπως αν ψηφίσεις μια εναλλακτική, θα γίνει κατι? Όπως λες, μαζι με τη διαφορετικότητα στα κόμματα σάπισε και η οποιαδήποτε ικανότητα διαφοροποίησης.
Άσε που, για πούμε την αλήθεια, ουτε καν μπορώ να φανταστ'ω τι θα γινόταν σε μια (α)πίθανη νίκη του συνασπισμού π.χ.
Είναι λίγο σαν αυτά που αγοράζουμε απ'το super market, αν αγοράζεις μια ζωή ΜΙΣΚΟ, το ίδιο θα αγοράσεις αν ανέβει και 10 λεπτά η τιμή. Δύσκολα θα το κόψεις. Κάπως έτσι μου κάνει και το κοινωνικό κόστος του δικοματισμού. Πρέπει να ανέβει πολύ περισσότερο το τίμημα για να σκεφτούμε να τον αλλάξουμε.
Και εννοείτε οτι αυτό δεν πρόκειται να γίνει όσο υπάρχει η γενιά που βρίσκεται αυτή τη στγμή στα 50-60. γιατί αυτοί έτσι έχουν μάθει, έτσι θα κάνουν. Αυτούς αγγίζουν τα brabds Παπανδρέου-Καραμανλης, εγω καλός η κακός δεν τους έχω ζήσει.
Μελλοντολιγικα ποτέ δε μιλάω, οπότε, θα δούμε.
Σου σφίγγω το χέρι. Από τα πιο πολιτικά κείμενα που θα γραφτούν γι΄αυτές τις εκλογές. Δυστυχώς σημασία έχουν μόνο οι αριθμοί, όχι τα πρόσωπα, όχι η προσωπική ανάμιξη, το συμφέρον, η συνήθεια ή η αδιαφορία που είναι κι αυτές μετρήσιμες αλλά με άλλο τρόπο και δεν θα αξιοποιηθούν ποτέ από κανέναν πολιτικό αναλυτή και κανέναν εκλογολόγο.
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Συμφωνώ. Όπως κάποτε τρομάζαμε στην ιδέα της "ακυβερνησίας", σήμερα πρέπει να τρομάζουμε στις προοπτικές της ακόμη μεγαλύτερης παγίωσης και σήψης αυτού του δικομματικού συστήματος (και συνέχιση των φαινομένων που το συνοδεύουν, οικογενειοκρατία, αναξιοκρατία, διαπλοκή, ανικανότητα, πελατειακή διαχείριση του κράτους, καταχρήσεις κάθε είδους κ.λπ. κ.λπ.). Ας ησυχάσουν όσοι ανησυχούν, δεν υπάρχει περίπτωση να ξυπνήσουμε με κυβέρνηση συνασπισμού ή ΛΑΟΣ, αυτό το εγγυώνται οι πελατειακές σχέσεις, τα επενδυμένα συμφέροντα, μικρά και μεγάλα (όπως οι οργανωμένοι κομματικοί στρατοί στο Δημόσιο), οι δυσανάλογοι πόροι και προβολή που διαθέτουν τα κόμματα, ο εναπομένων οπαδισμός. Ένας ωραίος και εφικτός στόχος είναι η μη αυτοδυναμία, ας εξαναγκαστούν οι δύο μεγάλοι να κυβερνήσουν μαζί, χειρότερα δεν θα είναι, αν μη τι άλλο θα υπάρχει καλύτερος έλεγχος και αποδυνάμωση της πίεσης του πολιτικού κόστους για την πραγματοποίηση των μεταρρυθμίσεων που και οι δύο έχουν στην ατζέντα τους και χρειαζόμαστε. Πρέπει να φανεί ότι σημαντική μερίδια της κοινωνίας έχει αρχίσει να υπερβαίνει το υπάρχον σύστημα. Ψηφίστε μικρό κόμμα ή, αν δεν σας εκφράζει κάποιο, ρίξτε άκυρο.
Μακάρι αυτό το ποστ να γκρεμίσει το δικομματισμό. Αν το πετυχει θα το βάλω σε κορνίζα και θα το κρεμάσω πάνω από την τραπεζαρία!
Σίγουρα θα γράψουμε και άλλα ποστς και συ και γω και άλλοι πολλοί. Ελπίζω έστω και κάποιοι λίγοι ή πολλοί να πειστούν να αλλάξουν συνήθειες.
Εξηγείς πολύ απλά τους λόγους που η πλειοψηφία πείθεται κάθε φορά παρόλες τις αντιρρήσεις της να επιλέγει μεταξύ των 2 κομμάτων εξουσίας.
Θέλει να είναι με τον πρωταθλητή. Να είναι με τον νικητή. Και πλέον ξέρει καλά, ότι στην χειρότερη θα απέχει 8 χρόνια από το να ξανακερδίσει την εξουσία.
Δεν σκέφτεται τι ευκαιρίες μπορεί να έχει χάσει. Σκέφτεται οπαδικά, λατρευτικά. Βασικά δεν σκέφτεται. Πράττει με το συναίσθημα.
Δεν πείθεται από τα μικρά κόμματα ή από ανεξάρτητους βουλευτές, γιατι απλά δεν θέλει να πειστεί. Τουλάχιστον με λογικά επιχειρήματα... Ενίοτε κάποιοι λίγοι πείθονται από εύκολα λόγια ωσαν αυτά να ήταν "εύκολες" γυναίκες.
Ο Έλληνας φοβαται την πραγματική αλλαγή. Την τρέμει να πω καλύτερα. Και ως άλλοθι πάντα την τελευταία στιγμή πριν τις κάλπες βρίσκει ότι η ψήφος του σε μικρότερο κομμα θα είναι ψήφος για να έλθει στην εξουσία το μισητό του κόμμα.
Δεν θέλει να δει στην εξουσία το κόμμα του γείτονά του. Δεν θέλει να κερδίσει η άλλη ομάδα.
Είναι σαν να προτιμάει ο Λειβαδιώτης να κερδίσει ο Ολυμπιακός τον Λεβαδειακό, παρά να βγεί ο Παναθηναικός πρωταθλητής.
Κι ας υποβιβαστεί ο Λεβαδειακός.
Τέτοιος παραλογισμός κυριαρχεί στα μυαλά των περισσοτέρων. Και το ξέρουν οι περισσότεροι, οι πιο σκεπτόμενοι. Αλλά δεν τολμουν να ανοίξουν το τμήμα εκείνο του εγκεφάλου τους που κάνει τέτοιες σκέψεις. Δεν τους αφήνουν τα αντίαισθήματα που νιώθουν απέναντι σε ένα από τα δύο κόμματα εξουσίας.
Oldboy,είπα πολλά και σου ζητώ συγγνώμη που εκμεταλλευτηκα τον χώρο σου, αντί να πάω να δημιουργήσω στο δικό μου χώρο, αλλά τι να κάνω ... που με ενέπνευσε το πολύ εύστοχο Post σου.
Ο δικομματισμός δεν είναι δαίμονας. Η πρόοδος της χώρας οφείλεται σε μεγάλο βαθμό σε αυτόν.
... συμφωνώ με όλα πλην αυτού... γιατί δεν οφείλεται σε μεγάλο βαθμό η πρόοδος της χώρας στον δικομματισμό... αφού ΔΕΝ υφίσταται καμία απολύτως πρόοδος!... μια πορεία ναι, αλλά πρόοδος σε καμία περίπτωση... γιατί τι είναι πρόοδος μιας χώρας?... μήπως τα έχουμε λίγο μπερδεμένα? Είναι πρόοδος μιας χώρας το μεγαλύτερο ποσοστό των πολιτών της να ΧΡΩΣΤΟΥΝ σε τράπεζες?... λίγα πολλά δεν έχει σημασία... είναι πρόοδος οι ρυθμοί ανάπτυξης σε πολλές επαρχιακές πόλεις να είναι σχεδόν μηδενικοί? Είναι πρόοδος να κλείνουν βιομηχανίες - βιοτεχνίες και να μετατρέπονται οι παλιοί τεχνίτες - επαγγελματίες σε υπαλλήλους πολυεθνικών? Είναι πρόοδος να βλέπεις παντού κακέκτυπα του αμερικάνικου τρόπου ζωής και να φοβάσαι ότι αν δεν ακολουθήσεις θα είσαι τουλάχιστον αναχρονιστικός?... δεν ξέρω... ή ίσως δεν βλέπω καλά...
Βέβαια πιστεύω ότι κανένα σύστημα αυτή τη στιγμή δεν θα έκανε κάποια διαφορά... είναι ένα παγκόσμιο αποκριάτικο γαϊτανάκι... είτε πιάνεις την κορδέλα και γυρνάς είτε την αφήνεις, πέφτεις κάτω και βλέπεις τους άλλους να γυρνούν...
Λάβε και μερικές σκέψεις για τις επικείμενες εκλογές από έναν άνθρωπο που διανύει αισίως την έβδομη δεκαετία τη ζωής του. Αναγκάστηκα να το ανεβάσω, επειδή βλέπω γύρω μου το νεοσυντηρητισμό να γιγαντώνεται -το συντηρητισμό των νέων στην ηλικία ανθρώπων δλδ, που έχουν το μάτι στραμμένο προς μια θεσούλα στο Δημόσιο...
(και σόρρυ για το λινκ)
..και κάτι τι ακόμα: αν δεν ξεφύγουμε από τη παγίδα της αναζήτησης "ασφάλειας" που καλλιεργείται συστηματικά, δε μας βλέπω να γκρεμίζουμε (ούτε να χτίζουμε) τίποτα. Ο φόβος είναι που οδηγεί τον άνθρωπο στη συντήρηση. Ας το πάρουμε απόφαση πια να νικήσουμε την ανασφάλειά μας όχι με την αναζήτηση (κάθε τύπου) ασφάλειας, αλλά με τη γνώση ότι τα πράγματα "έτσι είναι" και όσο πιο "ξεκρέμαστοι" είμαστε εμείς οι άνθρωποι, τόσο λιγότερο ευάλωτοι είμαστε και τόσο περισσότερο ευκίνητοι και ελεύθεροι! ΟΥΦΦΦ ΑΜΑΝ ΠΙΑ
γαϊδαρα
προοδος θεωρειται γενικως να σου δινει δανειο η τραπεζα ασχετως που φτανει καιρος που μπορει να το χρωστας,να εχεις αυτοκινητο με δοσεις,να θες διακοπες ασχετως που φετος δεν μπορεις να πας,να κανεις ολυμπιακους κι ας ειναι τα δισεγγονα σου χρεωμενα,να εχεις τεσπα απαιτησεις που δεν ειχες..
Γειάά
εγώ από την αρχή που ξεκίνησα να ψηφίζω, ψηφίζω ως εξής:
διαλέγω ένα ψηφοδέλτιο στην τύχη και ότι μα ΟΤΙ βγεί εκτός ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, το ρίχνω κανονικά.
μ αυτόν τον τρόπο πετυχαίνω 2 πράματα:1)δε δένομαι συναισθηματικά και νοητικά με κανένα κόμμα γιατί δεν πιστεύω σ αυτό το σύστημα
2)έχω την ψευδαίσθηση ότι δε βοήθησα στη διατήρηση των 2 πρώτων που είναι ότι πιο ερπετοειδές μας έχει τύχει ιστορικά.
3)ως γνωστόν λευκά και άκυρα προσμετρώνται στους 2 πρώτους οπότε μ αρέσει να νομίζω ότι δεν παίζω το παιχνίδι τους.
4)διατηρώ ζωντανό το όνειρο μου να το κάνουν όλοι κάποτε αυτό που κάνω εγώ, οπότε έχω μια προβολή ενός φανταστικού μέλλοντος όπου βγαίνει μια βουλή που ο πρώτος έχει πάρει 6,54% και είναι(π.χ) το Μ-Λ ΚΚΕ.θα χε πολύ γέλιο.
πέραν της πλάκας διαφωνώ μόνο σε ένα μαζί σου καλέ ολντ μπόι.ο δικοματισμός είναι δαίμονας.η χώρα δεν προχώρησε μπροστά με το δικοματισμό.πρόχωρησε(όσο προχώρησε) γιατί αυτό εξυπηρετούσε κάποια επιχειρηματικά τζάκια τόσο στο ελάντα όσο και στο αγγλία, ολανδία, γερμανία, γαλλία.
η μόνη περίπτωση να προχωρούμε μπροστά η χώρα θα ήταν να αναγκαζόντουσαν οι 4-5 πρώτοι να κάτσουν να τα βρούν γιατί κανένας δεν έχει αυτοδυναμία.
μόνο έτσι θα μπορούσαν να παρθούν καποιες απόφασεις που έχουν πολιτικό κόστος(πρόχειρα:γκρέμισμα και φρένο στα αυθαίρετα, απελευθερωση κλειστών επαγγελμάτων όπως φαρμακοποιοί, βενζινάδες, φουρναραίοι γιατί αλλίως η ζωή μας θα συνεχίσει να είναι πανάκριβοι, μείωση αμυντικών δαπανών υπερ αυξησης δαπανών για παιδεία/υγεία, αύξηση έμμεσης φορολόγησης και μείωση άμεσης)
τέλος για το καλό σχόλιο του φίλου/ης λαβιμποχέμι:δε συνεχίζει να αγοράζει ο κόσμος ΜΙΣΚΟ όταν ανεβαίνουν 10 λεπτά.ο κόσμος όλο και περισσότερο αγοράζει τα προιόντα των αλυσίδων τα τελευταία χρόνια ακριβώς γιατί είναι φτηνότερα χωρίς να διαφέρουν και πολύ ποιοτικά.
τράστμι ξέρω τι λέω γιατί δουλεύω στο "χώρο" 15 χρόνια και πολλά έχουν αλλάξει από την αλλαζονεία των πολυεθνικών.
κάτι που στην πολιτική μάλλον θ αργήσουμε να δούμε.
με μόνη μας ελπίδα κάτι πόστ σαν κι αυτό του καλού ολντ μπόι
Δεκτές οι ενστάσεις για το δικομματισμό σε ένα διαλεκτικό επίπεδο. Αλλά ας δούμε λίγο προσεκτικότερα τους εκφραστές του πολυκομματισμού. Το ΚΚΕ είναι ένα κλειστό κόμμα αγκυλωμένο στο παρελθόν και στις αντιφάσεις του. Ο ΛΑΟΣ είναι από μόνος του δείγμα παρακμής. Για τον ΣΥΝ, δεν έχω πεισθεί ότι σε ιδεολογικό επίπεδο (και όχι σε επίπεδο εικόνας) τα στελέχη του δεν θα μπορούσαν να είναι στελέχη του ΠΑΣΟΚ - όπως και εν τέλει είναι πλέον πολλά εξ αυτών (και όχι τα λιγότερο "αριστερά"). Όσο για τα μικρότερα κόμματα σπανίως ξεφεύγουν από τη γραφικότητα.
Αυτό που θέλουμε λοιπόν είναι πλουραλισμός για τον πλουραλισμό; Πάσχουμε πραγματικά από έλλειψη ιδεών; Θέλουμε νέα πρόσωπα ή νέες παντιέρες; Νομίζω ότι η πρώτη φράση του κειμένου είναι το κλειδί για την απάντηση πολλών τέτοιων ερωτημάτων.
Το βόλεμα και η συνήθεια έσβησαν την λαχτάρα για διεκδίκηση και εξέλιξη.
Θα έπρεπε να μπαίνουν στη Βουλή και οι μικρότεροι των 3 τοις εκατό. Αυτό θα ήταν δημοκρατία!
Ο μετρητής συγκίνησης είναι πολύ έξυπνη ιδέα -σαν τις πολλές κινηματογραφικές που έχεις μοιραστεί με τους αναγνώστες σου.
Και ο τίτλος, αν είναι σάτιρα προς το "κίνημα των bloggers" που -τώρα- ελπίζει να επηρεάσει -προς άγνωστη κατεύθυνση- το εκλογικό αποτέλεσμα, είναι πετυχημένος.
Αλλά το χωρίο "ο δικομματισμός δεν είναι δαίμονας...έγκυρα δε" είναι ό,τι νά'ναι. Εκτός που είναι χιλοειπωμένο και σαθρό το επιχείρημα που επιρρίπτει ατομική ευθύνη στον ψηφοφόρο για τη διατήρηση του δικομματισμού (επιχείρημα τύπου victim blaming), είναι και αφελές να φαντάζεται κανείς πως σε συνθήκες παγκοσμιοποιημένης αγοράς, αποστροφής προς τον πολιτικό λόγο,χρεωκοπίας της Αριστεράς,ποινικοποίησης της άλλης άποψης, αναδίπλωσης στον ατομικισμό, αποχαύνωσης από την καταναλωτική ντόπα, χειραγώγησης από τα ΜΜΕ, βαθιάς διαφθοράς και απαξίωσης της πολιτικής ζωής, αλλά και με τα κράτη πρότυπα-χρηματοδότες να υπαγορεύουν τον δικομματισμό και ουσιαστικά μία πολιτική [την ατάκα της Παπαρήγα πως πρόκειται για δυο κόμματα και δυο πολιτικές την επιβεβαίωσε πρόσφατα ο Μητσοτάκης, αλλά και χρόνια τώρα οι έλληνες ακαδημαϊκοί], μπορεί να ανακύψει κάτι άλλο υπό συνθήκες κοινοβουλευτικής δημοκρατίας.
επειδή άλλο το καρπούζι και άλλο το πεπόνι, άλλο το "σο" άλλο το "Κ":
μόνη ξανά δε θα σε αφήσω
Εγώ σαν μόνο τρόπο για να αλλάξει κάτι βλέπω την αποχή, γι αυτό και δεν θα ψηφίσω. Εξηγώ εδώ.
στις τηλεοπτικές ειδήσεις που παρακολούθησα σήμερα Δευτέρα 20/8/2007, μερικές μέρες προ της έναρξης του φθινοπώρου, μεταξύ άλλων παρουσιάστηκαν στην κάμερα συμβασιούχοι, οι οποίοι στηριζόμενοι σε "υποσχέσεις" εξέφεραν και το πειθήνιο της πολυτεκνίας, 5 παιδιά ο ένας, 13 παιδιά ο άλλος. Τόσα γόνιμα κι απρόσεχτα γαμήσια, σκέφτηκα, χρίζουν τρομακτικής πολιτικής μέριμνας. Λίγο μετά, με μειωμένες διαθέσεις ειρωνίας, αναρωτήθηκα για τη συμβολή μερικών τηλεοπτικών ειδήσεων στην επιρροή της κοινής γνώμης, τον υποβιβασμό των τηλεθεατών και των συνεντευξιαζόμενων/συνουσιαζόμενων, όπως και το τι εστί αισχρός λαϊκισμός. Κι αυτό γιατί το να μην μπορείς ως διαμαρτυρόμενος σφαιράτος να βάλεις καπότα και να χύσεις όξω, όταν δεν μπορείς οικονομικά να ανταπεξέλθεις , είναι δείγμα μογγολισμού, καθυστέρησης και όχι πολιτικής διαμαρτυρίας. Με τέτοια νοοτροπία λαϊκισμού από μερίδα των ΜΜΕ και πολιτών, ό,τι και να πλειοψηφήσει στις κάλπες, μελλοντικά η πραγματική Ουγκάντα θα αποτελέσει ονειρεμένο προορισμό μετανάστευσης για τους Έλληνες υπηκόους.
Ανώνυμε των 4:28 συμφωνώ με την κεντρική ιδέα του σχολίου σου, αλλά δεν θεωρώ ότι όσοι έχουν 5 ή 13 παιδιά γαμάνε απρόσεκτα. Από επιλογή κάνουν τόσα. Και τις περισσότερες φορές πρόκειται για επιλογή με θρησκευτικές ρίζες. Για τις συνέπειες βέβαια της επιλογής τους είναι περίπου όπως τα λες.
Όσο για το «εξέφεραν και το πειθήνιο της πολυτεκνίας», δεν καταλαβαίνω τι σημαίνει.
Aνώνυμε των 4:11, για τον ΛΑΟΣ συμφωνώ, για το ΚΚΕ συμφωνώ μεν, αν και ως κόμμα διαμαρτυρίας και αντίδρασης στις ακρότητες του καπιταλισμού το θεωρώ πολύ χρήσιμο (ως κόμμα εξουσίας θα άλλαζε το πράγμα), ενώ για τον Συνασπισμό διαφωνώ, καθώς πιστεύω ότι ως κόμμα διαφοροποιείται αισθητά από το ΠΑΣΟΚ και ότι όσα στελέχη του δεν αντέχουν την διαφοροποίηση πάνε πράγματι στο ΠΑΣΟΚ.
Ρωτάς: «Αυτό που θέλουμε λοιπόν είναι πλουραλισμός για τον πλουραλισμό;»
Ναι, έχουμε φτάσει σε ένα σημείο που ως ένα βαθμό χρειαζόμαστε και αυτό.
«Πάσχουμε πραγματικά από έλλειψη ιδεών;»
Πάσχουμε, με την έννοια ότι σχεδόν κάθε ιδέα που δεν αποδέχεται αδιαπραγμάτευτες «αλήθειες» θεωρείται εκ των προτέρων γραφική.
«Θέλουμε νέα πρόσωπα ή νέες παντιέρες;»
Μια νέα αντίληψη μάλλον. Και σίγουρα τα νέα πρόσωπα που θα πάνε το 2007 να ενταχθούν στον μηχανισμό της ΝΔ ή του ΠΑΣΟΚ, δύσκολα μπορεί να τα θεωρήσει κανείς κάτι διαφορετικό από καριερίστες. Ενώ ας πούμε το 1977 δεν ήταν απαραίτητα έτσι. Αλλά εδώ είναι η αντίφαση: η δημοκρατική ομαλότητα και σταθεροποίηση φέρνει συχνά και την πολιτική ανία.
Νiemandsrose, διαφωνώ. Πράγματι η τράπουλα είναι πειραγμένη και ο δικομματισμός έχει όλα τα ατού στο χέρι του.
Αλλά δεν ψηφίζουν παιδιά.
Ενήλικοι άνθρωποι ψηφίζουν.
Και όσο κι αν μανιπουλάρονται, καθοδηγούνται και κατευθύνονται, δεν παύουν τελικά να επιλέγουν εκείνοι.
Ο ασφαλέστερος τρόπος να χάσεις τη δύναμή σου είναι να πάψεις να πιστεύεις σε αυτήν.
Ο κόσμος εξακολουθεί και στηρίζει τον δικομματισμό όχι επειδή δεν μπορεί να κάνει αλλιώς, αλλά επειδή έτσι θέλει. Έστω, επειδή έτσι τον έχουν κάνει να πιστέψει ότι θέλει.
Αλλά αν ήθελε δεν υπάρχει ευκολότερο πράγμα από το 84% τους να γίνει 70% ή 60%.
Μια ψήφος είναι.
Γαϊδάρα και Holidays in the Sun, δεν είμαι υπέρ της άποψης ότι πρέπει να τα μηδενίζουμε όλα. Μιλώντας για πρόοδο εννοώ ως συνολική εικόνα από το 1974 ως σήμερα.
Περαστικέ και Άγγελε εξάγγελε, εξακολουθώ να πιστεύω ότι είναι προτιμότερη από την αποχή ή το άκυρο, μια έγκυρη ψήφος σε άλλο κόμμα. Αν δούμε τα δύο κόμματα ως ένα τότε κάθε έγκυρη ψήφος σε άλλο κόμμα μειώνει το ποσοστό τους και τη δύναμή τους, ενώ κάθε άκυρη ψήφος ή μη ψήφος, αυξάνει το ποσοστό τους και τη δύναμή τους.
Εφόσον τα επιχειρήματά μου δε σε πείθουν, σε προσκαλώ τότε, old boy, να διαβάσεις μια μικρή ιστορία που έχω αναρτήσει εδώ , εστιασμένη στον μικρόκοσμο λαϊκών ψηφοφόρων.
[γιατί εκείνοι που μάλλον εννοείς, ούτε ανάγκες πάνε να καλύψουν, και κρίση έχουν, και αυτονομία και εν πάσει περιπτώσει δικαίωμα στην επιλογή].
Πειθήνιο επιχείρημα εννοώ, ως όχημα πολιτικής διαμαρτυρίας. Εγώ δεν πιστεύω πως υπάρχουν ζευγάρια στην Ελλάδα του 2007 - ακόμη και στην πιο ακριτική περιοχή υπάρχουν πια δορυφορικοί δέκτες - που επιλέγουν να κάνουν 13 παιδιά. Τον αριθμό μεταφέρω όπως τον άκουσα στο δελτίο. Είμαι πεπεισμένος πως αποτελεί ευφάνταστο αισχρό λαϊκισμό, όπως συμβαίνει και στον έντυπο χώρο. Ούτε σε μειονότητες όπως οι τσιγγάνοι δε συμβαίνουν αυτά στον δυτικό ανεπτυγμένο κόσμο, κι ας είναι άνθρωποι αγράμματοι και σχεδόν "απολίτιστοι". Αναφέρομαι πάντα στον Ελλαδικό χώρο.
διορθ: στο δυτικό κόσμο. Με αφορμή όλα τα σχόλια που διάβασα, αν δε συμβεί παραδοχή αδιαπραγμάτευτης αλήθειας, τουλάχιστο σε έγκυρα και διασταυρωμένα από την πλειοψηφία γεγονότα, δεν τίθεται καν το ανέκαθεν επισφαλές ζήτημα της επιλογής. Θεωρώ πως η πολιτική ξεκινάει από την τουαλέτα και το σκουπιδοτενεκέ και πώς τα χρησιμοποιεί καθείς ως πολιτειακή μονάδα.
οι τσιγγάνοι είναι ένα τυχαίο παράδειγμα και η μόρφωση δε σημαίνει τίποτα. Αναφέρομαι σε οποιουσδήποτε θεωρούνται αντικειμενικά "απολίτιστοι" και δεν μπορούν να χαλιναγωγήσουν ένστικτα και φροϋδικές ορμές, είτε λόγω ελλειπούς παιδείας, είτε λόγω φτώχειας, ανεπανόρθωτων ψυχικών τραυμάτων κ.λπ. Περί γραφών και θεμελιωμένης θρησκείας δεν μπορώ να πιστέψω πως αποτελεί κίνητρο παραγωγής παιδιών με το τσουβάλι και δεν τη μπερδεύω με την προσωπική πίστη καθενός.
Συμφωνώ ότι τα δύο μεγάλα κόμματα λίγα έχουν πλέον να προσφέρουν στα θέματα που πραγματικά θεωρώ ότι καίνε - και που για μένα είναι το περιβάλλον, η παιδεία και ο πολιτισμός, η ποιότητα των δημόσιων αγαθών και της δημόσιας διοίκησης και ο χωρισμός της εκκλησίας από το κράτος. Ποια είναι όμως τα μικρά κόμματα και τί έχουν πραγματικά να προτείνουν; Το ΛΑΟΣ και το ΚΚΕ δεν εκπροσωπούν παρά τις δύο εγκληματικές ιδεολογίες του 20ου αιώνα. Ούτε βέβαια κάποιο "αντίβαρο" στον καπιταλισμό αποτελεί η κ. Παπαρήγα αφού ούτε την ενδιαφέρει, ούτε καν έχει ασχοληθεί με το τί σημαίνει σύγχρονος καπιταλισμός. Απλά εκφράζει την τυφλή αντίδραση μιας μερίδας της κοινωνίας προς πράγματα που δεν μπορεί να παρακολουθήσει, μέσω της ψυχολογικής προσκόλλησης σε αρχαϊκά σχήματα που λειτουργούν καθησυχαστικά ακριβώς λόγω του δογματισμού τους. Από ό,τι φαίνεται ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας μπορεί (και προτιμά) να ζει χωρίς αναζητήσεις και αμφιβολίες και αυτό τον ρόλο παίζουν σχήματα όπως η Εκκλησία (με το ΛΑΟΣ ως πολιτικό της παρακλάδι) και το ΚΚΕ. Ως προς τον Συνάσπισμο σαφώς έχω να επικροτήσω πολλά πράγματα (την καθαρή στάση του απέναντι στον Χριστόδουλο, την έμφαση που δίνει στην οικολογική πολτική, τους μετανάστες και τις μειονότητες) από την άλλη δεν μπορώ να παραβλέψω ότι για λόγους ενίσχυσης του "ριζοσπαστικού" του προφίλ τελικά συμμαχεί με τις πιο αντιδραστικές δυνάμεις σε θέματα παιδείας, οικονομίας κτλ.
«από την άλλη δεν μπορώ να παραβλέψω ότι για λόγους ενίσχυσης του "ριζοσπαστικού" του προφίλ τελικά συμμαχεί με τις πιο αντιδραστικές δυνάμεις σε θέματα παιδείας, οικονομίας κτλ.»
Δηλαδή;
διορθ.: δεν την μπερδεύω
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Ας πούμε ότι δεν πιστεύω ότι οι φοιτητοσυνδικαλιστές και οι κουκουλοφόροι ενδιαφέρονται για ένα καλύτερο εκπαιδευτικό σύστημα, ούτε για κάποιας μορφής ανθρωπιστική παιδεία. Ή η άλλη γελοιότητα που στελέχη του ΣΥΝ έκαναν κατάληψη στα γραφεία τηε Ε.Ε. επειδή επέβαλλε πρόστιμο για τις παράνομες επιδοτήσεις της Ολυμπιακής. Η οποία έχει φάε όλα αυτά τα χρόνια δις από τους φορολογούμενους για να επιδοτούνται κάποια υψηλόμισθα κομματόσκυλα.
~~ανώνυμε (χωρίς παρεξήγηση ελπίζω, δεν έχω πρόθεση να σε θίξω αλλά να βοηθήσω) άνοιξε κάνα λεξικό για το "πειθήνιο" λέμε.. Για «πειθήνιο όργανο» έχω ακουστά, αλλά για «πειθήνιο επιχείρημα» τσου. Μήπως θες να πεις «πειστικό»; επιχείρημα που πείθει δλδ...
πειθήνιος,ον = πειθαρχικός, ευπειθής, υπάκουος
(σόρρυ Old Boy, αλλά η βοήθεια προς ναυτιλομένους είναι υπέρτατο χρέος για μένα)
~~ανώνυμε (ξανα) αυτό που γράφεις για τα πολλά παιδιά, δεν κατάλαβα πού κολλάει ακριβώς, αλλά με γοητεύει η ιδέα των πολύτεκνων οικογενειών και -ομολογώ χωρίς πίεση!- ότι όταν ήμουν μικρή λογάριαζα να έχω κάνει 16 (ΝΑΙ, δεκαέξι) παιδιά μέχρι τα 30 μου! Αργότερα, κατάλαβα την εχθρότητα της πολιτείας προς τη παραγωγή ανθρώπινου δυναμικού: όσο και αν σηκώνει τη σημαία της υπογονιμότητας και της γήρανσης του πληθυσμού, δεν κάνει το παραμικρό να στηρίξει τη μητρότητα και το παιδί και αφήνει τη πρωτοβουλία αύξησης του πληθυσμού στους καημένους φτωχούς -υλικά και διανοητικά...
(αν υπήρχε τρόπος να τα ταΐσω και να τα μορφώσω, ναι, θα είχα γεννήσει τουλάχιστον έξι -αν όχι δεκάξι- παιδιά)
ροδιά, κι εμένα μου αρέσουν τα παιδιά ως παρουσία και ζωντάνια - τα αληθινά παιδιά - αλλά στην Ελλάδα οι πολίτες δεν έχουμε οι περισσότεροι τέτοιες αποδοχές για να πληρώνουμε μέσω φόρων τα έξοδα των δεκάξι παιδιών σου και των τετραγωνικών που αυτά χρειάζονται και να υποβαθμίζεται συνολικά η ποιότητα ζωής όλων. Σπούδασε και πήγαινε να δουλέψεις σε μαιευτήριο να ικανοποιήσεις το μητρικό σου ένστικτο προσφέροντας ουσιαστικά και όποτε σε πιάνουν οι καύλες χαπακώσου αντισυλληπτικά ή φόρα του καπότα. Το ίδιο ισχύει και για τα 6 παιδιά. Εν τέλει, άνοιγε τα πόδια σου σε όσους ξέρεις πως σίγουρα δεν είναι γόνιμοι ή ολοκλήρωνε τον οργασμό τους με το στόμα σου. Για πρωκτικό δεν σε κόβω, καθώς πατριδολάτρισσα. Επιπλέον σε παγκόσμια κλίμακα δεν υπάρχει καμία ανησυχία για τον αριθμό του πληθυσμού και οι μεταναστεύσεις πλέον είναι απλή πραγματικότητα. Σ'ευχαριστώ για τη διόρθωση, έχεις δίκιο.
εγώ ροδιά όταν ήμουν μικρός στο γυμνάσιο-λύκειο από ένστικτο και μόνο αντιλαμβανόμουν αμέσως αυτά που έλεγαν οι υπόλοιποι "τσουλάκια" και φλέρταραν 25-30άρηδες και άνω ευκατάστατους προς αποκατάσταση, έτσι όπως είχαν γαλουχηθεί στην οικογενειακή τους εστία. Σίγουρα μερικές από αυτές λογάριαζαν όπως εσύ ροδιά ...
Ρε συ Ανώνυμε, μου τη σπάει και μένα η τυπικότητα στους διαλόγους, αλλά συνομιλείς με έναν άνθρωπο πιθανότατα για πρώτη φορά, ο άνθρωπος αυτός είναι γυναίκα και όπως λέει στο παραπάνω σχόλιό της διανύει την έβδομη δεκαετία της ζωής της. Θα μπορούσες να μην είσαι τόσο χύμα και να έλεγες τα ίδια που λες χωρίς να γίνεσαι τόσο περιγραφικός. Δεν είναι θέμα τυπικότητας είναι θέμα στοιχειώδους ευγένειας.
Gay Super Hero, δεκτόν αυτό που λες, αλλά μην μπλέκεις κι εσύ τους κουκουλοφόρους με τον Συνασπισμό.
Niemandsrose, τη διάβασα την ιστορία και σίγουρα αντανακλά μεγάλο μέρος της αλήθειας ως προς τους υπερήλικες ψηφοφόρους. Αλλά και πάλι. Δεν ψηφίζουν μόνο αυτοί.
old boy είσαι ο οικοδεσπότης. Αντί να ζητάς ευγένεια στην αναιδή επιχειρηματολογία μου έναντι στον παραλογισμό, σύμφωνα με τη δική μου λογική, μπορείς απλά να διαγράψεις το post. Το προτιμώ αντί να μου λες τι θα γράψω και πώς. Θα χαρώ πολύ όταν η πλειοψηφία των bloggers αποφασίστε μπρος στο μεταίχμιο λογοτεχνίας και ύπαρξης, αντί να ξεροσταλιάζετε ως trendy διαμαρτυρόμενοι και μαχόμενοι ιδανικά.
~~ανώνυμε, από χιούμορ πας ολίγον τι πισω, το είδαμε, το καταλάβαμε, αστεία δεν σηκώνεις. Οπότε.. τι να συζητούμε...
..εμείς που σηκώνουμε αστεία, γελάσαμε με τη ψυχή μας -με σας βεβαίως..
(είναι πολύ αστείο -αγγίζει τα όρια της γελοιότητας μάλλον- να γράφει κάποιος πράγματα, να διατυπώνει συμπεράσματα δλδ, σύμφωνα με τις δικές του εικόνες, αυτές που έχει προσχηματίσει στο μυαλό του)
πράγματι αν το δούμε έξω από τα στενά όρια του χώρου στον οποίο ζούμε, αν το δούμε σε παγκόσμια κλίμακα όπως λέει και ο ανώνυμος η μόνη ανησυχία που διακρίνω είναι αυτή του υπερπληθυσμού και αυτός στα αστικά κέντρα, ενός πλαστού δηλαδή υπερπληθυσμού... δεν υπάρχει κανένας λόγος ανησυχίας παρά μόνον αυτός της διαιώνισης ενός εθνοκεντρισμού.
Διαφωνώ με τον ανώνυμο όμως, στο εξής... το αν υποβαθμίζεται η ποιότητα ζωής των υπολοίπων ώστε να ικανοποιείται η ανάγκη πολυτεκνοποίησης από κάποιους δεν οφείλεται σε αυτούς αλλά στο κράτος το οποίο εφευρίσκει χίλιους δυο λόγους για να περιορίσει την ανάγκη αυτή... αν έβαζαν πλαφόν σε αυτή την ανάγκη δεν θα ήταν αυτοί, οι ίδιοι, που αντιτίθενται σε αυτού του είδους τις "ανάγκες" που θα έλεγαν πόσο αντιδημοκρατικό είναι αυτό?
Πάντα πίστευα ότι όσο περισσότερα παιδιά έχει ένας άνθρωπος, ένα ζευγάρι, τόσο λιγότερο ενδιαφέρεται/ονται για τα παιδιά του διπλανού, είναι άμυνα της φύσης... αλλά οι ανάγκες αυτές υπάρχουν, όπως και οι εκ διαμέτρου αντίθετες, δηλαδή της μη τεκνοποίησης, είτε θέλουμε είτε όχι... ποιοι είμαστε εμείς για να κρίνουμε την ορθότητα και την ευστάθειά τους?
... συγνώμη... αν είμαι εκτός θέματος...
ροδιά έχω έναν τυμπανισμό που έλεγε και η μάνα μου παλιότερα - την εποχή που με τάιζε με το πρωινό πακέτο μπισκότα πτι-μπερ, μουρουνόλαδο, επειδή κάπου το άκουσε από ειδικό στην τηλεόραση ή της το 'πε κανάς επαγγελματίας γείτονας - από μερικά εκπρόθεσμα αυγά που τηγάνισα, τα οποία όπως και κάμποσα άλλα τρόφιμα δεν προβλέπεται να ξεμένουν στο ψυγείο. Κατά τ'άλλα, κρίμα να μην έχω και γω κληρονομήσει ένα χωραφάκι στο Καλαμάκι Αττικής, να αναρτηθεί μια πολυκατοικία και να "τρέχω" μετά να μαζεύω τα νοίκια όπως το θέτει ως δυσκολία ζωής ο πατέρας μου(;!), δηλαδή να διαχειρίζομαι μερικούς λογαριασμούς σε τράπεζα και να διατυπώνω έπειτα υπαρξιακά ερωτήματα περί φιλίας, ταξικής ανισότητας και άφθονα "γιατί;". Έτσι, θα συνείσφερα περισσότερα στο θεσμό της πολυτεκνίας ως μέρος κι εγώ του "κράτους". Δε λέω, κι ένα οικοπεδάκι στην Εκάλη ή στο Διόνυσο εξ έρωτος ενισχύει επίσης το θεσμό που προανέφερα. Κατά τ'άλλα, ναι, ναι έχετε δίκιο ροδιά
olivia είναι και η εποχή, σιμώνει έναρξη επαγγελματικής και σχολικής σεζόν, ο καιρός δείχνει καλοκαίρι, οι εκλογές είναι κάπως "άσχετες", σαν να μην κολλάνε στο ψυχικό συλλογικό. Νομίζω καλύτερα έτσι, κάπως αθόρυβα, μετριοπάθεια και ήπιες εκδηλώσεις.
ροδιά απορώ που ασχολείσαι με τον ανώνυμο, τα 'χει εντελώς χαμένα. Είναι για γέλια ο άνθρωπος.
γαϊδάρα με το χαριτωμένο ψευδώνυμο κάπως έτσι είναι τα πράγματα, έτσι πιστεύω κι εγώ και νομίζω πως η άποψή σου είναι η πιο εύστοχη όσον αφορά το ζητούμενο.
Δημοσίευση σχολίου
<< Home