Όλα άλλαξαν δραματικά

Όλα άλλαξαν δραματικά όταν ήρθαν στα πράγματα οι Είρωνες. Απηυδισμένος από αιώνες εξουσίας των Σοβαρολογούντων, ο κόσμος ψήφισε Είρωνες θέλοντας να δοκιμάσει κάτι διαφορετικό. Ο προεκλογικός τους λόγος ήταν αναμφίβολα χαριτωμένος, αποδομώντας κάθε προσπάθεια των αντιπάλων τους να εμπνεύσουν εμπιστοσύνη και να εκπέμψουν κύρος. Μα το προεκλογικά χαριτωμένο μετατράπηκε αμέσως σε μετεκλογικά μοιραίο: οι Είρωνες έφεραν προς ψήφιση στη βουλή καταιγισμό νόμων που εννοούσαν το ακριβώς αντίθετο από αυτό που έλεγαν, επιτρέποντας έτσι αυτό που ρητά απαγόρευαν. Η κοινωνία βυθίστηκε στο χάος και την αναρχία. Προκειμένου να διαφυλαχθεί η δημόσια τάξη οι Είρωνες δεν είχαν άλλη επιλογή απ' το να επιβάλουν δικτατορία. Το πρώτο τους μέτρο προκειμένου να καταστεί ξανά δυνατή η επικοινωνία και η συνεννόηση (που είχαν πληγεί στη ρίζα τους με την αμφιβολία του τί τελικά εννοεί η κάθε λέξη), ήταν να επιβάλουν τον υποχρεωτικό ειρωνικό λόγο σε κάθε τομέα της ζωής, όχι μόνο της δημόσιας αλλά και της ιδιωτικής («Αναγκαστικός Νόμος Περί Μονοκρατορίας της Ειρωνείας»). Τα παλιά λογοτεχνικά έργα καταστράφηκαν και ξαναγράφηκαν από την αρχή, με μέριμνα ώστε να συνεχίσουν να μεταδίδουν τα ίδια μηνύματα, τα οποία όμως δεν θα προέκυπταν ευθέως, αλλά δια της ειρωνείας. Π.χ. το ποίημα του Καβάφη «Επήγα» μετατράπηκε σε «Έμεινα»:

«Επήγα»

Δεν εδεσμεύθηκα. Τελείως αφέθηκα κ’ επήγα.

Στες απολαύσεις, που μισό πραγματικές,

μισό γυρνάμενες μες στο μυαλό μου ήσαν,

επήγα μες στην φωτισμένη νύχτα.

Κ’ ήπια από δυνατά κρασιά, καθώς

που πίνουν οι ανδρείοι της ηδονής.

~~~

«Έμεινα»

Καθηλώθηκα. Τελείως κρατήθηκα και έμεινα.

Μακριά απ' τες απολαύσεις που μισό πραγματικές,

μισό γυρνάμενες μες στο μυαλό μου ήσαν,

έμεινα σπίτι μες στην φωτισμένη νύχτα.

Κ΄ήπια από χλιαρά νερά, καθώς

που πίνουν οι ξενέρωτοι της εγκράτειας.

Όσον αφορά τις διαπροσωπικές σχέσεις, μετά από ένα σύντομο χρονικό διάστημα αύξησης της επικοινωνιακής σύγχυσης, όλα ξαναβρήκαν το δρόμο τους: π.χ. στην ερώτηση «Μ' αγαπάς;», η απάντηση «Πιο πολύ απ' τη ζωή μου» δεν σήμαινε πλέον «Πιο πολύ απ' τη ζωή μου» αλλά «Πας καλά που θα αγαπήσω εσένα;».