We The People
Τι εικόνα θα σχημάτιζες για ένα ζευγάρι χωρισμένο εκουσίως με τείχος από συρματόπλεγμα;Θα σου φαινόταν φυσικό, σύμφωνο με την φύση των πραγμάτων; Τι είδους ζευγάρι θα ήταν αυτό; Ζευγάρι μεν αλλά; Ζευγάρι με αστερίσκο; Δεν θα ήταν αίσχος ένα τέτοιο ζευγάρι, ένα ζευγάρι που ενώ μπορεί να είναι μαζί, προτιμά την απομόνωση δια των συρματοπλεγμάτων; Εκτός κι αν φοβόταν πια να είναι μαζί· τότε όμως η απάντηση στο τι είδους ζευγάρι θα ήταν αυτό, θα ήταν πρώην ζευγάρι.
Τι εικόνα θα σχημάτιζες για οκτώ αρχηγούς δημοκρατικών κρατών χωρισμένους από τους πολίτες τους με τείχος από συρματόπλεγμα;
Θα σου φαινόταν φυσικό, σύμφωνο με την φύση των πραγμάτων; Τι είδους δημοκρατίες θα ήταν αυτές; Δημοκρατίες μεν αλλά; Δημοκρατίες με αστερίσκο; Δεν θα ήταν αίσχος τέτοιες δημοκρατίες, δημοκρατίες που ενώ μπορούν οι επικεφαλής τους να είναι μαζί με τους πολίτες από τους οποίους αντλούν τη νομιμοποίησή τους, προτιμούν την απομόνωση δια των συρματοπλεγμάτων; Εκτός κι αν φοβούνταν πια να είναι μαζί· τότε όμως η απάντηση στο τι είδους δημοκρατίες θα ήταν αυτές, θα ήταν πρώην δημοκρατίες.
posted by Old Boy @ 6:26 μ.μ.
41 comments
41 Comments:
Gang of 8, δηλαδή;
G 8
Gate 7
Gamise ta.
Σωστός!
G point, ρε old boy
αιδιοδοξία.....;)
(νισάφι με το εφτάρι, καλοκαίριασε πια, χα)
...ένα ζευγάρι που το χωρίζει εκουσίως ένα συρματόπλεγμα είναι ένα ποτέ-δεν-υπήρξαμε-ζευγάρι ζευγάρι... "μα καλά... ακόμα να καταλάβεις?... δεν ήσουν για μένα τίποτα παρά ένα one-night stand... μην χτυπιέσαι καλέ μου... ποτέ δεν σου υποσχέθηκα τίποτα παρά μόνο ελπίδα... σου προσέφερα τα απατηλά και "γυαλιστερά" λόγια που τόσο είχες ανάγκη... έλα μικρό μου... γιατί κλαις τώρα?... τα ήξερες όλα άλλωστε!"
... one-vote travesty!
ευστοχότατος;-)
έχει ο καιρός γυρίσματα
the times they are a changing
κλπ κλπ
η φωτό που δημοσιεύεις είναι χαρακτηριστική της παρακμής που ζούμε σαν οργανώμενο παγκόσμιο χωριό
και που προσωπικά είμαι σίγουρος ότι τελειώνει
H εξουσία, πολιτική και οικονομική, κρύβεται μέσα στα τείχη της από μας κι εμείς πληρώνουμε τους φρουρούς της για να μας τρομάζουν, να μας δέρνουν ακόμα και να μας σκοτώνουν αν χρειαστεί. Παράνοια; Θυμάστε κάτι αναλύσεις σε λάιφ στάιλ περιοδικά που έλεγαν ότι η απόλυτη δημοκρατία ήρθε, αφού ο μερακοματιάρης μπορεί να γλεντάει στα σκυλάδικα δίπλα στο Βαρδινογιάννη; (ναι, αυτόν που η γυναίκα του κάνει εράνους για να κτίσει το πρώτο ογκολογικό νοσοκομείο για παιδιά). Παράνοια;
oldboy
τρέχεις από το ένα θέμα στο άλλο, όπως όλοι οι μπλόγκερς δηλαδή. Τι έγινε με τα άλλα θέματα. Τελειώσαμε, τα κλείσαμε... Δεν ξέρω, εκτός από το πρόβλημα της ψευδωνυμίας έχω φαίνεται και πρόβλημα με τα μπλογκς. Μου φαίνονται μιντιακά διεπαιδαγωγημένα. Ξύνουμε μυρίζουμε πάμε παρακάτω. Άλλο θέμα τώρα μας διεγείρει. Ωραίο και αυτό, δεν λέω, όμως η συζήτηση θέλει κατακάθι... να το σκεφτείς, να επανέλθεις, να σου πει, να του πεις.. και η δημοκρατία το ίδιο... Νομίζεις ότι εάν τρέχουμε (με ευαισθησία δεν λέω) από το ένα στο άλλο, χωρίς ιεράρχηση, χωρίς εστιασμό, μπορεί ποτέ να κρατεί ο δήμος; Το πολύ-πολύ να κάνει ένα δημοκρατικό zapping κι αν κουραστεί να διαλέξει κάποιο συνδρομητικό κανάλι. Δεν στα γράφω επιθετικά, είσαι άλλωστε το μόνο μπλογκ που απαντώ, στα γράφω με ελπίδα και με φόβο, γιατί αυτό το συρματόπλεγμα εγώ δυστυχώς το βλέπω παντού πλέον...
Υ.Γ.Διαβάζεις τα σχόλια στα παλιά ποστ;
ισως η πρωτη φορα που συμφωνω τοσο πολυ μαζι σου
Το μόνο που μας έχει απομείνει να λέμε υπέρ τών "δημοκρατιών" μας είναι πως "δεν έχει εφευρεθεί καλύτερο πολίτευμα". Αλλά κανείς λογικός άνθρωπος δεν πιστεύει οτι ζεί σε δημοκρατίες επειδή κάθε 4 χρόνια πάει και διαλέγει το συντηρητικό ή το σοσιαλιστικό κομμα της κάθε χώρας εναλλάξ. Κατα βάθος ξέρουμε οτι ζούμε είτε σε πρώην δημοκρατίες όπως πολύ σωστά γράφεις, είτε σε πολιτεύματα που δεν υπήρξανε ποτέ δημοκρατίες. Αν Οι ΗΠΑ είναι μιά δημοκρατική χώρα ή η Ελλάδα, ή η Ρωσσία ή το Ιράκ και το Ιράν και η Κϊνα και η Ινδία και η Αγγλία και η Γαλλία και η Τουρκία είναι δημοκρατίες, τότε η δημοκρατία είναι ένα πολίτευμα άνάπηρο, ή απλά ένα πολίτευμα για λίγους. Οσο για τα συρματοπλέγματα που χωρίζουν τα ζευγάρια και τίς ηγεσίες απο τούς λαούς ακόμα και τούς φίλους απο τούς γνωστούς και τούς γνωστούς απο τούς αγνώστους, βρίσκονται παντού.
Αλλά : Οποιος απο μάς θέλει δεν ασχολείται με τα συρματοπλέγματα και δεν τα χρησιμοποιεί στην προσωπική του ζωή, ζεί χωρίς προφυλάξεις και είναι ευάλωτος και έτοιμος να υποστεί οιοδήποτε είδους επίθεση απο τον άλλον, τον απέναντί του, τον συνάνθρωπό του. Εμένα μ΄αρέσει αυτή η στάση. Ανοιχτός απο παντού και οτι γίνει έγινε.
Οσο για τούς δυνατούς αυτού του κόσμου που έχουνε όλα τα όπλα και όλα τα λεφτά καιόλη την εξουσία, άστους να την χαρούνε καθώς αυτοδηλητηριάζονται. Μόλις ξυπνήσουνε θα είναι πεθαμένοι ή ανάπηροι και γέροι.
Τέλος : Για τα θύματά τους, αυτούς που πεινάνε και είναι άρωστοι και κρυώνουνε και ζούνε στην Αφρική και στίς άλλες παμφτωχες περιοχές τού πλανήτη, οτι κι΄αν λέμε δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα μέσα στα 50 (το πολύ) "ωφέλιμα" χρόνια τής παραμονής μας στον πλανήτη.
Θα καταλήξω στην γνωστή μπαναλαρία που είναιόμως πολύ σοφή : Μόνο τον εαυτό μας μπορούμε να φτιάξουμε. Καταφέροντάς το σιγά-σιγά, σε κάνα δυό τρείς αιώνες μπορεί να μην υπάρχουν πουθενά συρματοπλέγματα.
Αγαπητή ανώνυμη με το πρόβλημα ψευδωνυμίας, καταρχήν φυσικά και διαβάζω τα σχόλια στα παλιά ποστ. Όταν γράφω καινούριο ποστ δεν σημαίνει ότι σταματάνε τα σχόλια και η συζήτηση στα παλιότερα. Και αυτό έχει συμβεί πάμπολλες φορές στο παρελθόν. Από εκεί και πέρα όμως, όσο και αν χαίρομαι και αποζητώ τη συζήτηση μέσω των σχολίων, όσο και αν τα μπλογκ είναι ακριβώς και η διάδραση των σχολίων, το μπλογκ μου δεν έχει το χαρακτήρα «ένα ποστ - μία συζήτηση». Δεν θίγω ζητήματα προκειμένου να συζητηθούν. Τα σχόλια είναι ευλογία και αν δεν υπάρχουν ασφαλώς και θα με πιάσουν ανασφάλειες. Αλλά έχω μπλογκ γιατί έχω ανάγκη να γράφω όχι γιατί έχω ανάγκη να συζητάω. Και γράφω όταν θέλω και όσο θέλω, όταν το νιώθω και όσο το νιώθω. Αν υπήρχε θέμα «μιντιακής διαπαιδαγώγησης» το αντίθετο νομίζω θα συνέβαινε, θα απαντούσα σε κάθε σχόλιο ξεχωριστά, θα εξαντλούσα κάθε περιθώριο ώστε τα σχόλια να πολλαπλασιαστούν.
Δεν φιλοδοξώ «να κρατήσει ο δήμος» μέσα από το μπλογκ μου.
Να καταγράψω ό,τι με ευαισθητοποιεί και συγκινεί φιλοδοξώ κι αν συγκινηθεί και κανένας αναγνώστης στην πορεία, ακόμη καλύτερα.
Nα το διατυπώσω καλύτερα: η συζήτηση όσο κι αν είναι ζητούμενο δεν είναι ποτέ το κίνητρο.
Οι δημοκρατίες, κατά τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη, (κατ' εξοχήν αυτές) αποτελούν απλώς τον προθάλαμο της τυραννίας, αφού ο εκάστοτε και απανταχού λαουτζίκος (ο Δήμος) είναι τυραννόφρων.
Σε κάθε περίπτωση, οι άνθρωποι που θα συσκεφθούν όπισθεν των συρματοπλεγμάτων είναι τύραννοι, και ευλόγως φοβούνται για τη ζωή τους.
Δεν βλέπω καμία πρωτοτυπία και κανένα σκάνδαλο σε όλα αυτά.
Εξαιρετικό! Πρόκειται για εκπροσώπους 8 κρατικών μηχανισμών και οικονομικών συμπλεγμάτων που προσπαθούν να διατηρήσουν την προνομιούχα θέση τους στην παγκόσμια πολιτική και οικονομία. Ένα διευθυντήριο το οποίο δεν αντλεί καμμία νομιμοποίηση από πουθενά, επιχειρεί να υποκαταστήσει στην ουσία τον ΟΗΕ. Στα βιβλία ιστορίας διαβάζαμε για την ιερά συμμαχία και εξοργιζόμασταν. Οι 8 δεν είναι τίποτα λιγότερο.
Oldboy
σε καταλαβαίνω και προφανώς δεν εννοώ ότι θα πρέπει να απαντάς σε κάθε ποστ ή να αναλωθείς σε ανακυκλούμενες συζητήσεις. Μιντιακή διαπαιδαγώγηση θεωρώ την πρόσκαιρη ψηλάφηση, την ελλιπή διατήρηση της προσοχής, την αποσπασματική επισκόπηση του κόσμου. 'Ισως όλα τρέχουν πολύ γρήγορα, ίσως εγώ αρέσκομαι να βυθίζομαι, ίσως έχω ανάγκη την πραγματική συζήτηση ...
Κατά βάση δε, τέσσερα-πέντε θέματα βρίσκω να με απασχολούν τα τελευταία χρόνια κι ότι προκύπτει και προβληματίζει εκεί ανάγεται. Έτσι νιώθω ότι για να επικοινωνήσω αναγκάζομαι να φλυαρώ, να λοξεύω, να διαχέομαι, ενώ θα μπορούσα να ακολουθώ την ευθεία και συντομοτέρα οδό. Και δεν είναι θέμα κόπου φυσικά, είναι ότι στην πρώτη περίπτωση ποτέ, κανείς και τίποτα δεν ολοκληρώνεται (ό,τι πιο μιντιακό). Προφανώς την προσδοκία της ολοκλήρωσης την γεννούν τα κείμενά σου, οπότε καλώς έχουν και έχεις!
Υπάρχει κανένα άλλο σχήμα εκτός από τις ηγεσίες που να μπορεί να υλοποιήσει μια απόφαση που θα ληφθεί;
Από την εποχή του χαλκού μέχρι σήμερα, πάντα οι ηγεσίες των κοινωνικών και εθνικών ομάδων αποφάσιζαν για κοινές ενέργειες.
Εφόσον οι ηγεσίες αυτές δεν συγκεντρώνουν ούτε την ολοκληρωτική αποδοχή της ίδιας τους της ομάδας, ούτε την αναγνώριση ύπαρξης από άλλες ομάδες, φυσικό είναι να κινδυνεύουν. Δεν θα προφυλαχτούν λοιπόν;
Αν οι πλειοψηφίες θεωρούν τυράννους τους ηγέτες τους ας τους αλλάξουν. Βλέπουμε όμως ότι δεν τους αλλάζουν ριζικά.
Ζευγάρια που χωρίζονται με συρματοπλέγματα είναι ζευγάρια;
Και βέβαια είναι ζευγάρια. Ζευγάρια όμως όχι εξιδανικευμένα αλλά πραγματικά. Ζευγάρια στα οποία η φιλία εναλλάσσεται με την εχθρότητα, ο αλληλοσεβασμός με την αλληλοπροσβολή.
Respect.
«Οι δημοκρατίες, κατά τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη, (κατ' εξοχήν αυτές) αποτελούν απλώς τον προθάλαμο της τυραννίας, αφού ο εκάστοτε και απανταχού λαουτζίκος (ο Δήμος) είναι τυραννόφρων».
Θείε, η διαπίστωσή σου είναι απλά διαπίστωση μελαγχολικής παραίτησης ως προς την ανθρώπινη φύση ή θεωρείς ότι υπάρχουν προτιμότεροι τύποι πολιτευμάτων, πολιτεύματα οιονεί ή ευθέως αριστοκρατικά, όπου οι πεφωτισμένοι άριστοι θα διοικούν τον λαουτζίκο;
«Και δεν είναι θέμα κόπου φυσικά, είναι ότι στην πρώτη περίπτωση ποτέ, κανείς και τίποτα δεν ολοκληρώνεται (ό,τι πιο μιντιακό)».
Από την άλλη βέβαια θεωρείς ότι υπάρχουν συζητήσεις που μπορούν να ολοκληρωθούν; Και τι σημαίνει ολοκλήρωση; Ένα ασφαλές συμπέρασμα κοινά αποδεκτό; Όπως το βλέπω εγώ η διαφορά με τον τηλεοπτικό προφορικό λόγο είναι κατ΄αρχήν διαφορά αρχικής προσέγγισης του κάθε θέματος (χθες λ.χ. είχαν συνέντευξη του Πάσσαρη, έναν άνθρωπο που μπορεί να δώσει υλικό για έργα τέχνης και αναλώνονταν σε επιφανειακές μαλακίες και υποσκανδαλάκια β΄διαλογής) και κατά δεύτερον διαφορά ως προς τον τρόπο και τον χρόνο της συζήτησης: εκεί μιλάνε ο ένας πάνω στον άλλο, εκεί συνήθως (όχι πάντα βέβαια) μιλούν στρατευμένα και στα πλαίσια ενός ρόλου, εκεί η κάθε συζήτηση έχει δεδομένα πλαίσια χρονικά. Εδώ τίποτα δεν εμποδίζει ένα ποστ να έχει εκατοντάδες σχόλια. Στο μπλογκ του Νίκου Δήμου ας πούμε, αυτό είναι ο κανόνας.
«Εφόσον οι ηγεσίες αυτές δεν συγκεντρώνουν ούτε την ολοκληρωτική αποδοχή της ίδιας τους της ομάδας, ούτε την αναγνώριση ύπαρξης από άλλες ομάδες, φυσικό είναι να κινδυνεύουν. Δεν θα προφυλαχτούν λοιπόν;».
Και βέβαια να προφυλαχτούν, Nik-Athenian. Yπάρχουν αφενός τα αστυνομικά μέτρα και αφετέρου ο ποινικός κολασμός όσων τυχόν προβούν σε βίαια αδικήματα. Υπάρχει όμως και το θεμελιώδες ατομικό δικαίωμα του συνέρχεσθαι (και ο πυρήνας της δημοκρατίας είναι τα ατομικά δικαιώματα) που όταν ακυρώνεται σε τέτοιο βαθμό με την ολοκληρωτική προληπτική απαγόρευση διαδηλώσεων χιλιόμετρα μακριά από τον τόπο συνεδρίασης των αρχηγών, γεννά αν μη τι άλλο επικίνδυνους συμβολισμούς ως προς το σε τι είδους δημοκρατίες ζούμε και τι είδους δημοκρατίες θέλουμε μάλιστα να εξάγουμε και στα κράτη με άλλους πολιτισμούς.
«Αλλά : Οποιος απο μάς θέλει δεν ασχολείται με τα συρματοπλέγματα και δεν τα χρησιμοποιεί στην προσωπική του ζωή, ζεί χωρίς προφυλάξεις και είναι ευάλωτος και έτοιμος να υποστεί οιοδήποτε είδους επίθεση απο τον άλλον, τον απέναντί του, τον συνάνθρωπό του. Εμένα μ΄αρέσει αυτή η στάση. Ανοιχτός απο παντού και οτι γίνει έγινε».
Άρη, συμφωνώ. Αντιγράφω κάτι που είχα γράψει με αφορμή την ταινία «Shortbus»: «Τα στρατόπεδα είναι χωρισμένα και διακριτά υποστηρίζει ο Τζων Κάμερον Μίτσελ: από την μια οι «αδιαπέραστοι» και τρελαμένοι και από την άλλοι οι «ανοιχτοί» και νηφάλιοι. Όταν δεν ανοίγεσαι συναισθηματικά και σεξουαλικά, όταν επιλέγεις να ζήσεις σε ένα κέλυφος που σε προστατεύει από την ηδονή, τον πόνο, την επαφή, τις ουλές, την αλήθεια, την επικοινωνία, την έκθεση, τότε το κέλυφος σε οδηγεί στη νεύρωση, στην πνευματική διαταραχή, στο μίσος για τον άλλο, τον διαφορετικό, ή τον μη διαφορετικό, τον ίδιο με σένα που έχει σπάσει όμως το κέλυφος».
Έξοχος!
G(eo) 8(outrage).
Θα με ενδιέφερε πάρα πολύ η άποψη του nik-Athenian για τις ζαρντινιέρες Πολύδωρα...
" απο τους πολιτες τους"
Μηπως τα παραλες?
Ας μην μπουμε στην πεζοτητα των αριθμων (ποσους αντιπροσωπευουν οι διαδηλωτες) η στο ποσο γελοιος ειναι ο Προεδρος (τα ρα τα τζουμ)...
αλλα αν εσενα θελει κανεις να σου ανοιξει το κεφαλι και να σε ποδοπατησει πες του κι ευχαριστω...
απο την πρακτικη πλευρα των πραγματων...
«αλλα αν εσενα θελει κανεις να σου ανοιξει το κεφαλι και να σε ποδοπατησει πες του κι ευχαριστω...».
Κι εσύ αν τύχει και διαδηλώσεις για κάτι και έρθουν τα ματ να σου ανοίξουν το κεφάλι και να σε ποδοπατήσουν μην ξεχάσεις να τους ευχαριστήσεις, επειδή είναι όργανα της τάξης και του νόμου.
Αλλά σοβαρά τώρα, η πρακτική πλευρά των πραγμάτων λέει ότι υπάρχει διαφορά ανάμεσα στα αναγκαία μέτρα τάξης και στην πλήρη απομόνωση.
"....η πρακτική πλευρά των πραγμάτων λέει ότι υπάρχει διαφορά ανάμεσα στα αναγκαία μέτρα τάξης και στην πλήρη απομόνωση".
Εξαρτάται πως οριοθετείς τα "αναγκαία μέτρα τάξης" και την "πλήρη απομόνωση"
Διότι υπάρχουν πολλών ειδών απομονώσεις και πολλών ειδών μέτρα τάξης.
Αισθάνομαι old - boy ότι σιγά - σιγά φτάνουμε σε ένα σημείο που πολλά πράγματα μας φαίνονται από φυσιολογικά έως και αυτονόητα.
gs
Νομίζω ότι οι σημαντικές αντιρήσεις που μπορεί να έχει κανείς για τις συνόδους G8 δεν είναι για την ακριβή απόσταση που θα επιτραπεί στα διάφορα διαμαρτυρόμενα φόρα να πλησιάσουν.
Οι αντιρήσεις εστιάζονται κυρίως στο ότι:
1) Οι συναντήσεις αυτές δεν είναι αντιπροσωπευτικές του σήμερα αφού δεν συμμετέχουν ισότιμα χώρες οικονομικά ισχυρές όπως η Κίνα, η Ινδία και η Βραζιλία όπου σημειώνεται η μεγαλύτερη ποσοστιαία ανάπτυξη του πλανήτη.
2) Οι συμμετέχουσες χώρες δεν είναι φερέγγυες, αφού από το 1996 μέχρι σήμερα μόνο το 48% των υποσχέσεων που έδωσαν μπόρεσαν να τηρήσουν.
Old Boy, με βρίσκεις απολύτως σύμφωνο. Αυτή η τακτική των κρατούντων με έχει προβληματίσει και εμένα. Ιδίως όσον αφορά τους εγχώριους κρατούντες. Αναρωτιέμαι, για παράδειγμα, τι έχει να φοβηθεί ένας υπουργός από κάποιους αδιόριστους εκπαιδευτικούς και παρατάσσει ΜΑΤ και κλούβες εκατοντάδες μέτρα μακριά από το υπουργείο (αυτό συνέβη πράγματι πριν αρκετούς μήνες). Δεν αναφέρομαι στους φοιτητές, γιατί εκεί υπάρχει η εύκολη δικαιολογία. Δυστυχώς, φαίνεται ότι για τους κυβερνόντες η μόνη επαφή με τον πολίτη γίνεται μέσω της κάμερας. Πλην αν πλησιάζουν εκλογές...
Nik athenian,
συμμετέχουν ισότιμα και η Κίνα και η Ινδία και η Βραζιλία (http://news.bbc.co.uk/2/hi/south_asia/6725453.stm ). Αρα έχουμε ένα G spot που μυρίζει καιπιρίνια και το αγγίζουμε με chopstics.
Μου κάνει εντύπωση η ομοφωνία των σχολιαστών oldboy. Ολοι με τους καλούς λοιπόν; Ωραία, ας θυμηθώ το προηγούμενο επάγγελμά μου και ας
κάνω τον συνήγορο των τυράννων:
Διαβάζω για έλλειψη νομιμοποίησης (chumba) και άλλα συναφή. Αλήθεια, οι κακοί που είναι πίσω από τα συρματοπλέγματα δεν είναι εκλεγμένοι, αιρετοί; Τον Σαρκοζύ, τον Πρόντι, τον Shinzo Abe δεν τους ψήφισαν; Τότε, για ποιά έλλειψη νομιμοποίσης μιλάμε; Και εάν αυτή έχει να κάνει με τη συνάντηση αυτή κάθε αυτή, από πότε χρειάζονται άδεια για να συναντηθούν δέκα αρχηγοί κρατών; Το δικαίωμα του συνέρχεσθαι ισχύει μόνο για τους έξω από το συρματόπλεγμα; Εάν δεν συναντιόντουσαν, θα μιλάγαμε στο ίδιο μπλογκ (είναι το αγαπημένο μας) για την ολιγωρία των "τυράννων" έναντι των προβλημάτων του πλανήτη. Μήπως διαβάσατε την ατζέντα αυτού του κακού διευθυντηρίου; Δυστυχώς, δεν είναι η ενίσχυση της δεσπόζουσας θέσης τους στον κόσμο αλλά, μεταξύ άλλων, η κατάσταση στη Μέση Ανατολή(να τα αφήσουμε έτσι όπως είναι; ή να έρθουν και οι διαδηλωτές να μας πουν τη γνώμη τους για το πως πρέπει να πείσουμε το Ισραήλ να σταματήσει τον εποικισμό στη Δυτική Οχθη;), στο Νταρφούρ και τη μείωση του φαινομένου του θερμοκηπίου; Γιατί αυτές οι συζήτησεις είναι εξ ορισμού κακές, ενώ οι διαδηλωτές που πριν από μερικά χρόνια καίγανε Καμποτζιανούς μετανάστες (στο Ροστόκ δεν γίνεται το G+?) να έχουν εξ ορισμού δίκιο; Νομίζω ότι πρέπει επιτέλους ο δημόσιος διάλογος να αποβάλλει αυτόν τον ενδημικό σε κάθε συζήτηση αριστερισμό που ορίζει ότι ό,τι κάνει η εξουσία είναι αναγκαία κακό.
Θα ήταν πράγματι αρκετά σουρεαλιστικό μεταξύ των θεμάτων της ατζέντας να ήταν και το «Ενίσχυση της δεσπόζουσας θέσης μας». Αλλά το ποστ μου δεν αμφισβήτησε το δικαίωμα των 8 να συναντηθούν. Αναρωτήθηκε για την ποιότητα των δημοκρατιών οι ηγέτες των οποίων έχουν αποξενωθεί τόσο από τους διαμαρτυρόμενους πολίτες, ώστε να συναντιούνται σε γυάλες.
Επίσης -στο εντελώς θεωρητικό- το πώς θα πείσουν το Ισραήλ να σταματήσει τον εποικισμό στη Δυτική Όχθη είναι αντικείμενο ελέγχου και λογοδοσίας στους πολίτες που τους ψήφισαν και οι οποίοι δεν τους ψήφισαν για να ασκήσουν όποια εξωτερική πολιτική γουστάρουν αλλά την εξωτερική πολιτική που σε γενικούς άξονες περιελάμβανε το προεκλογικό τους πρόγραμμα.
To σχολιο του Satyricon ειναι περιπου οπως θα ηθελα να τα πω, αλλα παλι καλα που ειπωθηκε καπως πιο εμπεριστατωμενα αυτη η αποψη...
Στο ονομα των "πολιτων" ειμαστε ετοιμοι να κατακεραυνωσουμε τους παντες...
οι εκλεγμενοι να κρινονται παντοτε και αυστηρα, αλλα αυτη η μαχη "του καλου με του κακου" ειναι τοσο υπεραπλουστευτικη που χανει καθε δυναμη να πεισει πλεον. Γι αυτο και τα "αριστερα" κομματα αντιπροσπωπευουν πλεον τις πιο συντηρητικες προτασεις...
Φιλικα!
ενας φιλελευθερος (αυτο κι αν ειναι παρεξηγημενο πια) IC
Σεβαστή η γνώμη σου, αλλά δεν νομίζω ότι λέω κάτι υπεραπλουστευτικό.
ΘΕΙΟΣ:«Οι δημοκρατίες, κατά τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη, (κατ' εξοχήν αυτές) αποτελούν απλώς τον προθάλαμο της τυραννίας, αφού ο εκάστοτε και απανταχού λαουτζίκος (ο Δήμος) είναι τυραννόφρων».
ΟΛΝΤ ΜΠΟϋ: "Θείε, η διαπίστωσή σου είναι απλά διαπίστωση μελαγχολικής παραίτησης ως προς την ανθρώπινη φύση ή θεωρείς ότι υπάρχουν προτιμότεροι τύποι πολιτευμάτων, πολιτεύματα οιονεί ή ευθέως αριστοκρατικά, όπου οι πεφωτισμένοι άριστοι θα διοικούν τον λαουτζίκο;"
-Από τον Πλάτωνα συγκρατώ την απόλυτη απαισιοδοξία του ως προς τη δυνατότητα εξέλιξης/προόδου του λαουτζίκου (και άρα και του πολιτεύματος όπου ο λαουτζίκος -νομίζει ότι- κρατεί). Απορρίπτω -όχι συνολικά πάντως- την αφύσικη και κατά σημεία απάνθρωπη πρότασή του περί ιδεώδους Πολιτείας.
-Από τον Τέλλη μας, συγκρατώ την υποτιθέμενη δυνατότητα της Δημοκρατίας, μόνης εκ των νοσηρών πολιτευμάτων, να μεταλλαγεί σε υγιές / ιδεώδες πολίτευμα διά της παίδευσης του λαού από φωτισμένους ταγούς.
Δεν το θεωρώ εφικτό, αλλά με ικανοποιεί ως ευγενής αγώνας, να περάσει με αξιοπρέπεια η ώρα (η ζωή, δηλαδή).
Έως να με διαψεύσει ο Τέλλης [ως προς το εφικτό της έξοχης ιδέας του] προτιμώ το "Ο,ΤΙ ΚΡΙΝΟΥΝ ΟΙ ΣΟΦΟΙ" από το "Ο,ΤΙ ΘΕΛΟΥΝ ΟΙ ΠΟΛΛΟΙ" (Τι θέλουν; "Τον Βαραβάν" στην Ιουδαία, ή "εκ γεννετής" Έλληνα σημαιοφόρο -όπως είχε αναφέρει ένα βλαχόσκυλο με δεκάποντες- στη Νέα Μηχανιώνα...)
Και το αιώνιο αναπάντητο ερώτημα σε αυτό το διάλογο είναι ποιός και με βάση ποιά κριτήρια θα διαχωρίσει τους σοφούς από τους πολλούς. Ειδικά πάντως στο θέμα Βαραβά να τονίσω ότι ο λαουτζίκος δεν είχε και πολλά περιθώρια επιλογής, αφού αποτέλεσε το ενεργούμενο του θεϊκού σχεδίου. Δηλαδή αν ο Βαραβάς δεν είχε λάβει ψήφο εμπιστοσύνης και η σταύρωση ματαιωνόταν, μια ολόκληρη θρησκεία θα αντιμετώπιζε υπαρξιακό πρόβλημα και στον δικό μου τον λαιμό δεν θα κρεμόταν αυτήν ακριβώς τη στιγμή βαφτιστικός σταυρός.
Μα υπάρχει άραγε άλλη θρησκεία που να έχει ως σύμβολο πίστης το όργανο του μαρτυρίου του ιδρυτή της; Δηλαδή εάν είχε πεθάνει στην καρμανιόλα ο Μεσσίας, θα φοράγαμε λαιμητόμο στο λαιμό;
...ή (ηλεκτρικές) καρέκλες πάνω στους τρούλους των Ι. Ναών!
(Θεός να με σχωρνάει).
@ Satyricon
Η έλλειψη νομιμοποίησης αφορά τις συλλογικές αποφάσεις και ενέργειες των 8, όχι το αν ο καθένας ξεχωριστά εκπροσωπεί τη χώρα του και αυτούς που τον εξέλεξαν. Αυτό που με ενοχλεί δηλαδή είναι η σαφής τάση να υποκαταστήσουν οι 8 τον ΟΗΕ και το Συμβούλιο Ασφαλείας.
Βεβαίως οι 8 συναντώνται για να υπερασπίσουν τα συμφέροντά τους και να διατηρήσουν τα προνόμιά τους, τη δεσπόζουσα θέση τους. Τα μεγάλα ζητήματα που μπορεί να τους απασχολήσουν συνδέονται πάντα με το αν θέλουν να διατηρήσουν ή να αποκτήσουν οι εταιρίες τους πρόσβαση σε κάποια αγορά. Ή εσχάτως με το αν θέλουν να ανακόψουν κάπως τα κύματα μεταναστών που απειλούν τη γαλήνη τους.
Όσο για τους διαδηλωτές πιστεύω ότι με λίγη προσοχή διακρίνει κανείς τις διαφορές μεταξύ αυτών που διαδηλώνουν σήμερα στο Ροστόκ για συλλογικά δικαιώματα και αξίες και αυτών που έκαιγαν προ ετών μετανάστες.
Τέλος για το δημόσιο διάλογο, πιστεύω κι εγώ ότι πρέπει να αποβάλει επιτέλους αυτό τον ενδημικό νεοσυντηρητισμό ότι όλα μετρώνται με το κέρδος και το συμφέρον και πως ό,τι κάνουν οι εταιρίες και η εκάστοτε εξουσία είναι αναγκαία καλό.
Εάν τον είχαν λιθοβολήσει, στο άνω αριστερό τεταρτημόριο της σημαίας μας, θα είχαμε δηλαδή μια κοτρώνα;
Παρόλο το ποιητικό της γραφής, δεν μπορεί να προσπεράσει απαρατήρητη η αναντιστοιχία των δύο συγκρινόμενων καταστάσεων.
Σχετικά με τον Πλάτωνα: Για τον ίδιο τα κριτήρια διαχωρισμού είναι σαφέστατα (γνώση των ιδεών κλπ). Η απόδειξη, όμως, ότι η οντολογία του "μπάζει" χαρίζει στο πολιτικό σύστημα που προτείνει ένα μεγάλο έλλειμα αξιοπιστίας.
Δημοσίευση σχολίου
<< Home