Κυριακή, Ιουνίου 03, 2007

και τέτοια

Εκεί που πέφτουν ανεξήγητα τα βάζα, αλλά το μόνο που σπάει είναι ο πάγος κι η σιωπή.
Εκεί που ανιχνεύεται ένα νέο είδος φωτός, το σεληνόφως φθορίου.
Εκεί που η αγκαλιά ποτέ δεν είναι αρκετή και πάντα χρειάζεται κι άλλη.
Εκεί που το πουκάμισο κοκκινίζει και λευκαίνει, λευκαίνει και κοκκινίζει, μέχρι να καταλάβεις ότι δεν φοβάσαι πια τα σκυλιά.
Εκεί που εκείνο που έχει τελικά περισσότερη σημασία, δεν είναι ούτε το πώς βλέπουν τα μάτια σου τον άλλο, ούτε το πώς βλέπεις τον εαυτό σου μέσα από τα μάτια του άλλου, αλλά το να καταφέρουν τα μάτια σου να δουν τον άλλο μέσα από τα μάτια του· μέσα από τα μάτια του που σε κοίταξαν και σε ξανακοίταξαν και σε ξανακοίταξαν έτσι· να καταφέρουν δηλαδή να δουν τον άλλο ως βλέμμα αγάπης· ένα βλέμμα που σηματοδοτεί τον πομπό του· εσύ είσαι απλώς ο δέκτης του· ο πομπός θα υπήρχε ανεξάρτητα από σένα· μάλλον, υπάρχει και εκπέμπει ακόμη και με σένα· δηλαδή, εδώ υπάρχει ένας άνθρωπος που ξέρει ν' αγαπά, ένας άνθρωπος που δεν φοβάται να αγαπήσει· αξίζει.
Εκεί που αξίζει κι εκεί που θα αξίζει αυτοτελώς.
Εκεί που δεν μπορείς να λερώσεις, όσο κι αν προσπαθείς.
Εκεί που είναι όμορφα, απλόχωρα, γαλήνια, σωστά.
Εκεί που κοιμάται, με ξεχασμένα στα μάτια τα γυαλιά.
Δίπλα σου, δηλαδή.

7 Comments:

At 6/03/2007 07:06:00 π.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

ωραιες οι διπλες αν και παχαινουν

 
At 6/03/2007 01:23:00 μ.μ., Blogger gasireu said...

δεν μπορείς να λερώσεις.....
''Εκεί που το πουκάμισο κοκκινίζει και λευκαίνει, λευκαίνει και κοκκινίζει, μέχρι να καταλάβεις ότι δεν φοβάσαι πια τα σκυλιά.''
μου θύμισε ένα κινέζικο παιδικό τραγούδι από την τρομέρή ταινία Ju Dou (1990) του Zhang Yimou. ένας στίχος έλεγε ''τα σκυλιά μας δάγκωναν, μα εμείς δεν φεύγαμε''
συγκινητικός as a romantic poet!

 
At 6/03/2007 03:35:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Σε ευχαριστώ για την αγαπημένη αφιέρωση για το σεληνόφως,και τέτοια...:)

 
At 6/03/2007 08:00:00 μ.μ., Blogger Καπετάνισσα said...

Εκεί, εδώ, όπου...
Έτσι αναπνέει η ζωή.
Και θριαμβεύει η αγάπη.

 
At 6/03/2007 08:44:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Κείμενο σπάνιου, και άρα γνήσιου, ρομαντισμού. Από τη Μαντάμ Μποβαρύ στην πλευρά του Swan. Δώστε παράδειγμα στις επόμενες γενέες, ν' ανθίσει το Ερέχθειο των πουλιών.

 
At 6/03/2007 11:37:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Πώς μπορούν και έχουν ένα σχόλιο για ό,τιδήποτε γράφεις?'Εχεις κοιτάξει κάποιον μέσα από το δικό του βλέμμα?Είναι ο μοναδικός τρόπος για να καταλάβεις κάποιον,αλλά όχι,δεν αίναι απαραίτητα "βλέμμα αγάπης"...είναι βλέμμα αλήθειας.

 
At 6/04/2007 12:04:00 π.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Oh dear, πρέπει να αλλάξω νικ. Πολλοί/ές placebo μαζευτήκαμε εδώ πέρα.
Όμορφο ποστ,Old Boy.

ex-placebo

 

Δημοσίευση σχολίου

<< Home