Τoo much

«Τα παιδιά των μεταναστών κανακεύει το ελληνικό κράτος με τσάμπα βόλτες στα λεωφορεία και τα τρόλεϋ (την ημέρα της «γιορτής τους») - τι γελοιότητες! Τι υποκρισία! αλλά και τι αθλιότης. Είναι το ίδιο ελληνικό κράτος που, όταν αυτά τα ίδια παιδιά των προσφύγων, γίνουν 18 χρονών, έχει προνοήσει να τα αφήνει χωρίς «χαρτιά» - ξεκρέμαστα, πολίτες χωρίς πατρίδα (πλην της μητρικής τους, εκείνης των γονέων τους) και πάντως όχι αυτής που γεννήθηκαν, της Ελλάδας, αυτής στην οποίαν μεγαλώνουν, μορφώνονται και αγαπούν, παρ' όσα αυτή η δεύτερη πατρίδα τους, περισσότερον ως μητριά παρά ως μάνα κάνει (και κυρίως δεν κάνει). Αλλά έτσι πορευόμαστε· στα ήσσονα, τα εύκολα, τα επικοινωνιακά και τα πιασάρικα πρώτοι, στα ουσιώδη, τα χρήσιμα και τα αναγκαία έσχατοι (και πονηροί)...».

Είναι βέβαια το ίδιο ελληνικό κράτος που τους παρέχει δημόσια παιδεία και δημόσια υγεία, παιδεία και υγεία που δεν είναι θέματα ήσσονα, εύκολα, επικοινωνιακά και πιασάρικα, αλλά μάλλον χρήσιμα και αναγκαία.

Θέλω να πω, η ενσωμάτωση των μεταναστών στην ελληνική κοινωνία και από το ελληνικό κράτος, όσο κι αν πόρρω απέχει του ειδυλλιακού, άλλο τόσο -νομίζω- απέχει του παραδείγματος προς αποφυγήν.

Από εκεί και πέρα δεν διαφωνώ ότι έχουν ωριμάσει οι συνθήκες για να εξεταστεί το επόμενο νομοθετικό βήμα που θα οδηγήσει στην βαθύτερη ενσωμάτωσή τους.

Αλλά άλλο «έχουν ωριμάσει οι συνθήκες» και άλλο να μιλάμε για «γελοιότητες, υποκρισία και αθλιότητα».