Το Πάσχα αυτό

Πάσχα λοιπόν. Που θα κάνεις Πάσχα φέτος; Που έκανες πέρσι, πρόπερσι, πριν πέντε χρόνια; Που θα κάνεις του χρόνου, σε δυο, σε πέντε χρόνια; Θα θελες να ξέρεις, έτσι δεν είναι; Γιατί να ξέρεις όμως; Πρέπει να ξέρεις τα πάντα; Τον εαυτό σου τον ξέρεις καταρχήν; Ή τον μαθαίνεις ακόμα; Θα προλάβεις να τον μάθεις μέχρι να πεθάνεις; Και πότε θα πεθάνεις; Και μετά; Η κόλαση δεν πολυπαίζει ως ρεαλιστική εκδοχή, κορέκτ; Δηλαδή πιστεύεις ακόμα στον άλλο κόσμο, αλλά το σκηνικό με τα καζάνια και τους βελζεβούληδες στο χρώμα της ερυθρόλευκης στρατιάς το έχεις μάλλον αποκλείσει. Κολάσεως μη υπαρχούσης, θεώρησες τον εαυτό σου ελεύθερο. Χρόνια τώρα. Σιγά - σιγά, βέβαια. Σταδιακά. Και τώρα είσαι πια εσύ. Σχεδόν εσύ. Ελεύθερος. Ζωντανός. Σίγουρος. Αμφίρροπος. Γενναίος όσο και δειλός. Αξιοθαύμαστος όσο και κατάπτυστος. Χαρούμενος. Πληγωμένος. Φοβισμένος. Όρθιος. Βουτηγμένος με τα μούτρα στην ιστορία σου, αδυνατείς να δεις έξω απ' αυτήν. Ψέμματα. Με το ένα μάτι βλέπεις. Δεν είσαι τόσο τυφλός. Είσαι τόσο αποφασισμένος· να κάνεις ό,τι κάνεις στη ζωή σου, έχοντας δώσει πρώτα τον αγώνα τον καλό. Κι ο αγώνας ο καλός μπορεί να φαντάζει κακός στα μάτια κάθε αντικειμενικού παρατηρητή. Είναι όμως ο δικός σου, ο προσωπικός σου αγώνας, η δική σου, η προσωπική σου ανάγκη, η δική σου, η προσωπική σου ιστορία. Κι αφού δεν κρύβεσαι από αυτήν αλλά την ζεις, κι αφού δεν την αφήνεις άγραφη αλλά την γράφεις, ναι, υπό αυτήν την έννοια είναι καλός ο αγώνας σου. Καλός όχι ηθικά. Καλός για σένα. Μα αυτό δεν είναι εγωισμός, αυτό δεν είναι ανηθικότητα; Ναι, αλλά είναι ο δικός σου εγωισμός, η δική σου ανηθικότητα, το δικό σου λάθος, η δική σου ιστορία, το δικό σου ίσως.

Ίσως. Διεκδικείς ως ίσος προς ίσο το δικό σου ίσως.

Ένα ίσως, δύο ίσως.

Ίσως φοβάσαι την ευτυχία. Ίσως κυνηγάς την ευτυχία.

Ίσως είσαι μαλάκας. Ίσως είσαι ωραίος.

Ζεις όμως. Σε κάθε περίπτωση ζεις. Και με κάθε τίμημα.

Καλή Ανάσταση, όπου γης, όπου Ελλάδας, όποιου θρησκεύματος και όποιας συναισθηματικής κατάστασης.

Ας σταυρωθούμε κι ας αναστηθούμε άλλη μια φορά, ο μύθος της θρησκείας μας είναι τόσο δυνατός, που αξίζει να τον πιστέψουμε για αληθινό.