Τρίτη, Απριλίου 03, 2007

Dans le post d' Amsterdam

Tο «Άμστερνταμ» μου το έμαθε ένας φίλος πριν κάτι χρόνια. Χθες μου υπέδειξε και το βίντεο. Του ζήτησα μια πρόχειρη μετάφραση, την οποία είχα το θράσος να πειράξω λίγο, μολονότι δεν μιλάω γρι Γαλλικά. Αν υπάρχουν λάθη λοιπόν είναι δικά μου. Το τραγούδι είναι από τα αγαπημένα μου, αλλά το βίντεο με αποτελείωσε. Ο Ζακ Μπρελ και το σκοτάδι, ο Ζακ Μπρελ ντυμένος νυμφίος της τέχνης, δοσμένος ολόκληρος, δικαιώνει τη ζωή που ζούμε και μας παρηγορεί για τη ζωή που δεν θα ζήσουμε, παρασύρεται σιγά σιγά από την ίδια τη δημιουργία του, γίνεται σκλάβος της, ακολουθεί τα βήματά της, όλο και πιο γρήγορα, όλο και πιο γρήγορα, μέχρι το τελικό κρεσέντο, μέχρι που οι πόρνες δωρίζουν το όμορφο κορμί τους, δωρίζουν την αρετή τους για ένα νόμισμα, μέχρι που οι ναυτικοί μεθυσμένοι ως εκεί που δεν παίρνει βουτάνε την μύτη τους στον ουρανό και την σκουπίζουν στα άστρα και μετά κατουράνε, όπως ακριβώς ο Ζακ κλαίει πάνω στις άπιστες γυναίκες, στο λιμάνι του Αμστερντάμ, dans le port d' Amsterdam, dans le post d' Amsterdam, και μετά ο Ζακ σωριάζεται, και μετά ο Ζακ καταρρέει, στ΄αληθινά ή στα ψέμματα λίγη σημασία έχει, σημασία έχει ότι όταν νυμφεύεσαι την τέχνη δεν έχεις να περιμένεις τίποτα άλλο από σκοτάδι, φως, μεγαλείο, γύμνια, ένα μαύρο κουστούμι και τη γη να φεύγει κάτω απ' τα πόδια σου. Σωριάζεσαι νικητής, αλλά η νίκη σου σημαίνει ότι όλη σου η ζωή ήταν αυτή η σκηνή, αυτό το τραγούδι, αυτή η ερμηνεία. Που τώρα τέλειωσε.

Dans le port d`Amsterdam Στο λιμάνι του Αμστερντάμ
Y a des marins qui chantent Ναυτικοί που τραγουδούν
Les rêves qui les hantent Tα όνειρα που τους στοιχειώνουν
Au large d`Amsterdam Ανοιχτά του Aμστερντάμ

Dans le port d`Amsterdam Στο λιμάνι του Αμστερντάμ Y a des marins qui dorment Ναυτικοί που κοιμούνται
Comme des oriflammes Όπως τα λάβαρα
Le long des berges mornes Κατά μήκος των πένθιμων ιστών

Dans le port d`Amsterdam Στο λιμάνι του Άμστερνταμ
Y a des marins qui meurent Ναυτικοί που πεθαίνουν
Pleins de bière et de drames Γεμάτοι μπύρα και δράματα
Aux premières lueurs Με τις πρώτες αχτίδες του ήλιου

Mais dans le port d`Amsterdam Αλλά στο λιμάνι του Άμστερνταμ
Y a des marins qui naissent Ναυτικοί που γεννιούνται
Dans la chaleur épaisse Μέσα στην παχιά ζέστη
Des langueurs océanes Της μελαγχολίας του ωκεανού

Dans le port d`Amsterdam Στο λιμάνι του Αμστερντάμ
Y a des marins qui mangent Ναυτικοί που τρώνε
Sur des nappes trop blanches Σε κατάλευκα τραπεζόμαντηλα
Des poissons ruisselants Φρέσκα ψάρια
Ils vous montrent des dents Και σας δείχνουν δόντια ικανά
A croquer la fortune Να δαγκώσουν την τύχη
A décroisser la lune Να ξεκρεμάσουν τη σελήνη
A bouffer des haubans Να φάνε τα ξάρτια
Et ça sent la morue Jusque Και ο μπακαλιάρος μυρίζει
dans le coeur des frites Μέχρι την καρδιά της πατάτας
Que leurs grosses mains invitent Που με τα χοντρά χέρια τους
A revenir en plus Παραγγέλνουν ξανά
Puis se lèvent en riant Και κατόπιν σηκώνονται γελώντας
Dans un bruit de tempête Και μέσα στον θόρυβο της θύελλας
Referment leur braguette Κλείνουν το φερμουάρ τους
Et sortent en rotant Και ρεύονται καθώς βγαίνουν έξω


Dans le port d`Amsterdam Στο λιμάνι του Αμστερντάμ
Y a des marins qui dansent Ναυτικοί που χορεύουν
En se frottant la panse Και τρίβουν τις κοιλιές τους
Sur la panse des femmes Πάνω στις κοιλιές των γυναικών
Et ils tournent et ils dansent Και περιστρέφονται και χορεύουν
Comme des soleils crachés Σαν ήλιοι που τους έχουν φτύσει
Dans le son déchiré Μέσα στον σπαρακτικό ήχο
D`un accordéon rance Της γρατζουνιάς ενός ακορντεόν
Ils se tordent le cou Στραβολαιμιάζουν
Pour mieux s`entendre rire Για να ακουστούν καλύτερα όταν γελάνε
Jusqu`à ce que tout à coup Ώσπου ξαφνικά
L`accordéon expire Το ακορντεόν σταματά
Alors le geste grave Τότε με σοβαρές κινήσεις
Alors le regard fier Τότε με υπερήφανα βλέμματα
Ils ramènent leur batave Φέρνουν την Ολλανδέζα τους
Jusqu`en pleine lumière Στο φως του ήλιου


Dans le port d`Amsterdam Στο λιμάνι του Αμστερντάμ
Y a des marins qui boivent Ναυτικοί που πίνουν
Et qui boivent et reboivent Και πίνουν και ξαναπίνουν
Et qui reboivent encore Και πίνουν ξανά
Ils boivent à la santé Πίνουν στην υγειά
Des putains d`Amsterdam Των πορνών του Αμστερντάμ
De Hambourg ou d`ailleurs Του Αμβούργου ή αλλού
Enfin ils boivent aux dames Δηλαδή πίνουν στην υγειά των γυναικών
Qui leur donnent leur joli corps Που δωρίζουν το όμορφο κορμί τους
Qui leur donnent leur vertu Που δωρίζουν την αρετη τους
Pour une pièce en or Για ένα νόμισμα χρυσό
Et quand ils ont bien bu Κι όταν έχουν μεθύσει εντελώς
Se plantent le nez au ciel Βουτάνε την μύτη τους στον ουρανό
Se mouchent dans les étoiles Σκουπίζονται στα άστρα
Et ils pissent comme je pleure Και κατουράνε όπως εγώ κλαίω
Sur les femmes infidèles Πάνω στις άπιστες γυναίκες
Dans le port d`Amsterdam Στο λιμάνι του Αμστερντάμ
Dans le port d`Amsterdam Στο λιμάνι του Αμστερντάμ

41 Comments:

At 4/03/2007 10:46:00 μ.μ., Blogger Sraosha said...

Είσαι ΠΕΛΩΡΙΟΣ!

Αυτό το τραγούδι, στη ζωντανή εκτέλεση του Olympia το 1964 (νομίζω πως αυτή είναι η εκδοχή και του βίντεο) πήγα μέχρι το Βέλγιο για να τη βρω σε CD, στο Θρυλικό δισκάδικο Rombouts της Μπρυζ. Το λατρεύω, μέχρι και στο μυθιστόρημα το έχωσα.

Σ' ευχαριστώ! Σ' ευχαριστώ!Σ' ευχαριστώ! Σ' ευχαριστώ!Σ' ευχαριστώ! Σ' ευχαριστώ!Σ' ευχαριστώ! Σ' ευχαριστώ!Σ' ευχαριστώ!

 
At 4/03/2007 10:49:00 μ.μ., Blogger Sraosha said...

Όχι, η εκτέλεση του βίντεο δεν είναι αυτή του Olympia, είναι πιο αγρήγορη, πιο ασθμαίνουσα.

Και μην ακούσα για τα χάλια των Muvrini ή το μπάχαλο-καμπαρέ που έκαναν οι Ute Lemper και ο Bowie με το τραγούδι...

 
At 4/03/2007 10:50:00 μ.μ., Blogger Sraosha said...

όχι "αγρήγορη", ούτε "μην άκουσα": "μην ακούσω", μάλλον.

 
At 4/04/2007 01:03:00 π.μ., Blogger nik-athenian said...

Μπράβο old boy. Σε παραδέχομαι.
Ξέρεις να βγάζεις θησαυρούς από θαμένα σεντούκια.

 
At 4/04/2007 02:02:00 π.μ., Blogger Old Boy said...

Προσπαθώντας να φτιάξω αυτό το ποστ με το you tube (μην γελάς - είμαι αστοιχείωτος σου λέω) έσβησα ένα δύο πανομοιότυπα. Σε ένα από αυτά τα σβησμένα είχε κάνει σχόλιο ο Kindynos (http://www2.blogger.com/profile/01861559236867703341) που έλεγε : «Μακάρι να ζούσαμε την καθημερινότητά μας έτσι».
Nik-Athenian, σ' ευχαριστώ αλλά το συγκεκριμένο θησαυρό τον ανακάλυψε ο φίλος μου.
Και τέλος κάτι ψιλοάσχετο, αυτός ο Sraosha είναι τύπος μάλαμα και το καλύτερο παιδί :)

 
At 4/04/2007 09:35:00 π.μ., Blogger Περαστικός said...

Ευχαριστώ για αυτό το ωραίο μουσικό κέρασμα Old Boy, και τον φίλο σου, το οποίο δεν ξέρω ακόμη αν θα με βοηθήσει ή θα με δυσκολέψει να ζήσω την καθημερινότητά μου.

 
At 4/04/2007 10:11:00 π.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Η μοναδικότητα της ερμηνείας έγκειται, μεταξύ άλλων πρόδηλων λόγων, και στο γεγονός ότι ποτέ το κόμματι δεν ηχογραφήθηκε στο στούντιο. Άραγε θα μπορούσε ένα τραγούδι τεσσάρων μονωμένων τοίχων να διαπνέεται από την ωκεανική μελαγχολία του λιμανιού; Ποτέ, λέω. Αν και ο Μπρελ έχει συνθέσει σωρεία αριστουργημάτων, νομίζω ότι ο ύμνος αυτός είναι ό,τι καλύτερο μας κληροδότησε ο τελειομανής αοιδός, που έφυγε για να πεθάνει κοντά στη θάλασσα.
Αν τολμήσω μια σύγκριση με την κορυφαία γαλλόφωνη ερμηνεύτρια του προηγούμενου ποστ, η διαφορά είναι ότι ο Μπρελ δεν έχει βιώσει αυτά που γράφει (δικοί του οι στίχοι του Άμστερνταμ), σε αντίθεση με την Εντίτ που όταν τραγουδάει Allez venez Milord θυμάται κάποιον πελάτη της λόρδο. Η τέχνη όμως σε κάνει να νιώθεις βιώματα μέσα από αυτήν, όπως το περιγράφει ο host. Και αυτό, κατά την ταπεινή μου άποψη, είναι πιο δύσκολο από το να περιγράψεις μια vie en rose (δικά της λόγια).

 
At 4/04/2007 10:18:00 π.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Ρίγη με διαπερνούν βλέποντας ξανά το βίντεο και ας είναι μόλις 9:16 σε ένα γραφείο. Αναρωτιέμαι τι θα έγραφαν ο Μπρελ και η Κασσιανή, αν καθόντουσαν μαζί να γράψουν για τον έρωτα. Οίστρος ακολασίας.

 
At 4/04/2007 11:32:00 π.μ., Blogger Fade said...

πρέπει να ακούσεις και την εκτέλεση από Scott Walker...στα αγγλικά...

 
At 4/04/2007 12:01:00 μ.μ., Blogger Κώστας said...

Τί αριστούργημα...
Πρώτη φορά το ακούω εδώ, πρώτη φορά βλέπω τον Μπρέλ τώρα. Είναι συγκλονιστικός. Ευχαριστώ πάρα πολύ.

Όλο και συχνότερα διαπιστώνω ότι μην γνωρίζοντας γαλλικά δεν έχω πρόσβαση σε πολούς θησαυρούς που κρύβει ο γαλλικός πολιτισμός. Θα πρέπει να τα μάθω κάποια μέρα.

Δεν μπορώ να προσδιορίσω ακριβώς γιατί, αλλά στο μυαλό μου ήρθε η παράσταση στο καμπαρέ του Mulholland Drive.

 
At 4/04/2007 12:12:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Να σ' ευχαριστήσω και εγώ με τη σειρά μου. Η εκτέλεση με καθήλωσε. Δεν έχω λόγια...

 
At 4/04/2007 12:55:00 μ.μ., Blogger Fight Back said...

καποτε με ειχαν παει σ'ενα μαγαζι στο κεντρο "βατραχοι" και σε καποια φαση το φοιτητικο κοινο παραληρουσε και ζητουσε απο τον ιδιοκτητη να τραγουδησει το "λιμανι του αμστερνταμ"

και το τραγουδησε κι απο τοτε μου χει χαραχτει πληγη

 
At 4/04/2007 12:56:00 μ.μ., Blogger Fight Back said...

ειναι σα να εισαι αλλεργικος σε κατι ρε παιδι μου πχ στη σοκολατα.
αντικειμενικα νοστιμη αλλα σου προκαλει σπυρια

 
At 4/04/2007 12:56:00 μ.μ., Blogger Fight Back said...

χωρια που ειναι και νηστεια τωρα ε

 
At 4/04/2007 01:24:00 μ.μ., Blogger Pico said...

Μάλλον είναι το μη μετουσιωμένο πάθος, αυτό που καταναλώνεται ατελώς σε υλικές κατευθύνσεις, που μας τυραννά. Έτσι, μετά τη θεολογία και την κοινωνική τελολογία ανακαλύπτουμε ξανά στη χαραυγή του 21ου αι. τον ιδεαλισμό που κρύβει η μεγάλη τέχνη.
Υπέροχος Jaques Brel...καλό μεσημέρι

 
At 4/04/2007 02:43:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

το τραγούδι το είχα ακούσει πολλές φορές και με είχε καθηλώσει,αλλά το βίντεο δεν μπορεί να περιγραφει...σ'ευχαριστώ πολύ!!!

 
At 4/04/2007 04:23:00 μ.μ., Blogger kerasia said...

Ωραίο ποστ old boy

 
At 4/04/2007 04:43:00 μ.μ., Blogger Old Boy said...

«Έτσι, μετά τη θεολογία και την κοινωνική τελολογία ανακαλύπτουμε ξανά στη χαραυγή του 21ου αι. τον ιδεαλισμό που κρύβει η μεγάλη τέχνη».
Δεν νομίζω να τον ξεχάσαμε ποτέ Pico, αλλά ναι, νομίζω πως η μεγάλη τέχνη μπορεί να παίξει έναν ρόλο αντίστοιχο σήμερα.
Και κάτι άλλο: ξαναβλέποντας για πολλοστή φορά το βίντεο καταλαβαίνω ότι το συμπέρασμά μου πως με το τέλος του τραγουδιού ο Μπρελ έπεσε είναι κάπως αυθαίρετο. Ας είναι. Κι αν δεν έπεσε στην πραγματικότητα, στην εκτέλεση που δίνει στο ποστ, πέφτει.

 
At 4/04/2007 09:34:00 μ.μ., Blogger switters said...

πανεμορφο, ξερω αλλα θα ριξω την κουβεντα περιπου 10 επιπεδα.
Θυμασαι τι ειχε γινει στο Αμστερνταμ πριν απο 11 χρονια;

 
At 4/05/2007 12:00:00 π.μ., Blogger melanhappy said...

Κ-α-τ-α-π-λ-η-κ-τ-ι-κ-ό.Τι εποχές.. Άσχετο : φίλτατοι bloggers συνδαιτημόνες, μήπως μπορείτε να με ενημερώσετε για ποιό λόγο δεν πρέπει να απαντάμε σε όσους μιλούν με "παύλες"; Είχε συμβεί κάτι ιστορικά και μας έχουν βλάψει εθνικά οι "παύλες"; Έχει να κάνει με τον κώδικα Morse; Ενοχλεί γιατί θυμίζει πρόσημο; Βεβαιώνω πως είμαι μισθωτός και πως όσο και να φαντάζομαι είναι αδύνατον να "αναρριχηθώ" όσον αφορά την κοινωνικοοικονομική μου θέση, αφήστε που δεν έχω τέτοια άπληστα όνειρα. Ρωτώ γιατί νιώθω αδαής και δεν μπορώ να επικοινωνήσω με νεότερους - είμαι 30 - και να κατανοήσω το σύγχρονο ιστορικό γίγνεσθαι. Ευχαριστώ εκ των προτέρων που διαβάσατε.

 
At 4/05/2007 12:12:00 π.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Yποκλίνομαι!
Garine, προφανώς και δεν έχει σημασία το αν έχεις πράγματι ζήσει τα όσα τραγουδάς, αν ούτως ή άλλως είσαι άξιος να τα αισθάνεσαι (αλλιώς, αλοίμονό μας, γιατί έχουμε μόνο μία ζωή και δεν προλαβαίνουμε).
Ούτε ο Καββαδίας είχε ζήσει ο ίδιος τα πάντα απ' όσα έγραψε.

 
At 4/05/2007 12:55:00 π.μ., Blogger Old Boy said...

Switters, πριν 11 χρόνια, ο Δώνης έκανε επέλαση, ο ΓουΧου ανοίχτηκε δεξιά, ο Βαζέχα αριστερά, «Βαζέχα δεν είναι οφσάιντ, γκολ, ο Παναθηναϊκός παγώνει το Άμστερνταμ».

 
At 4/05/2007 01:19:00 π.μ., Blogger Chaca-Khan said...

Συγχαρητήρια..

 
At 4/05/2007 02:57:00 π.μ., Blogger Paolo said...

Για την ακρίβεια: " Ο Δώνης που άρχισε την κούρσα,ο Βαζέχα δεν είναι οφσάιντ αν τον δει ο Δώνης. Ναι ο Βαζέχα δεν είναι οφσάιντ, αν πετύχει το γκολ είναι ( πετάγεται σαν χορδή ο Κατσαρός: γκολ ) γκολ. Ο Παναθηναϊκός 2 λεπτά πριν τελειώσει το παιχνίδι, παγώνει το Άμστερνταμ.
Ταφόπλακα. Όλοι μας στην εντατική μετά.

 
At 4/05/2007 04:08:00 π.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Old boy έπεσα πάνω σου τυχαία και ξαφνιάστηκα πάρα πολύ ευχάριστα. Πρέπει να σου πω ότι μοιραζόμαστε το ίδιο πάθος για τον καλλιτέχνη αυτό. Δεν είναι τυχαίο ότι οι γάλλοι κριτικοί είπαν για την παράσταση που έδινε ο Μπρελ "Theatre Total".
Να πω λοιπόν σε όλους όσους θέλουν να τον γνωρίσουν καλύτερα, ότι χτες κυκλοφόρησε ένα πανέμορφο βιβλίο λεύκωμα για τον Ζακ Μπρελ από τις εκδόσεις "Οδός Πανός". Με εκπληκτικές φωτογραφίες από τις ζωντανές εμφανίσεις του, μια άκρως διαφωτιστική εξιστόρηση της ζωής και του συγκλονιστικού έργου του, μεταφράσεις 23 μεγάλων τραγουδιών του και μαρτυρίες της γυναίκας του Μις αλλά και Έλλήνων καλλιτεχνών που τον τραγούδησαν.
Αυτά και σ' ευχαριστώ που μου θύμισες μια από τις συγκλονιστικότερες στιγμές του Olympia.

 
At 4/05/2007 04:11:00 π.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Να συμπληρώσω το βιβλίο έχει τίτλο "Ζακ Μπρελ - Ζώντας Λίγο. Ζώντας Δυνατά". Ευχαριστώ για την φιλοξενία. Τα λέμε.

 
At 4/05/2007 10:53:00 π.μ., Blogger switters said...

τωρα αν σου πω για την Δεσποινα Παπαδοπουλου θα ριξω το επιπεδο των κομεντς τουλαχιστον 70 επιπεδα.

 
At 4/05/2007 12:07:00 μ.μ., Blogger melanhappy said...

Ποιά είναι η Δέσποινα Παπαδοπούλου; Έχει καμία σχέση με τα μπισκότα, με τη διπλή στρώση σοκολάτας; Ο Δώνης με τον Βαζέχα ήτανε φοβερό καλλιτεχνικό δίδυμο.

 
At 4/05/2007 12:09:00 μ.μ., Blogger melanhappy said...

..και τα μυαλά στις παύλες

 
At 4/05/2007 03:30:00 μ.μ., Blogger Old Boy said...

Garine (θενκς ξανά για το βίντεο και την μετάφραση) και Θείε, όντως μεγάλη κουβέντα αυτή για το «τι είσαι άξιος να αισθάνεσαι» σε αντιδιαστολή με το τι ζεις. Γιατί τι σημαίνει τελικά ζεις; Ότι είσαι φυσικά παρών; «Όλο τον κόσμο γύρισες και τίποτα δεν είδες». Ο Καββαδίας κι αν δεν γύρισε όλο τον κόσμο, είδε, αισθάνθηκε, άρα έζησε.
Paolo, εύγε.
Μακάρι να πάρουν το λεύκωμα για τον Μπρελ όλοι, απλά να διευκρινίσω ότι δεν είχα ιδέα ότι θα εκδιδόταν αυτές τις μέρες τέτοιο λεύκωμα.
Τέλος, στο επόμενο επεισόδιο η Δέσποινα Παπαδοπούλου αποκαλύπτει ότι ο Δομάζος ήταν ντοπέ, ότι ο Αντωνιάδης για να ψηλώσει έπαιρνε αυξητική ορμόνη, ότι ο Καμάρας πήρε το πτυχίο της νομικής με μέσο και ότι ο Πούσκας έτρωγε στις ταβέρνες κοψίδια με πίστωση.

 
At 4/06/2007 12:50:00 π.μ., Blogger Πυθαγόρας Σάμιος said...

Διάβασα κι εγώ το ποστ απο περιέργεια, αφού ο Brel ήταν από τους ελάχιστους γάλλους τραγουδοποιούς που συμπαθούσα, όταν πρωτοάρχισα να ακούω μουσική.
Μεγάλος καλλιτέχνης για την εποχή του. Είχα χρόνια να τον ακούσω.
Ήταν μια φωνή από τα βάθη του περασμένου αιώνα.
Έκπληξη μου προκάλεσαν τα διθυραμβικά σχόλια που ακολούθησαν το ποστ.
Στίχοι ενδιαφέροντες για την εποχή που γράφτηκαν, αλλά έχουν γραφτεί στο ίδιο κλίμα και από άλλους ποιητές το ίδιο ή και περισσότερο καλοί. Όλοι θα ξέρετε κάποιους (ακόμα και έλληνες).
Η μελωδία μονότονη, ας μη το συζητήσουμε.
Η ερμηνεία συγκλονιστική οπωσδήποτε, όπως και των περισσότερων τραγουδοποιών, με περιορισμένες φωνητικές δυνατότητες, που ερμηνεύουν τραγούδια τους και που όπως είναι φυσικό βάζουν τη ψυχή τους.
Με αυτά που γράφω δεν θέλω να μειώσω την αξία ενός καλλιτέχνη, που είναι κεφάλαιο και ιστορία για το γαλλικό τραγούδι, που χαρακτηρίζει μια εποχή. Θα αποδεικνυόμουν ανίδεος από μουσική αν το έκανα.
Αλλά, αυτά τα 40τόσα χρόνια που πέρασαν από τότε, έχουν βγει αμέτρητοι καλλιτέχνες, πολλοί από αυτούς έχουν γράψει αριστουργήματα, που το τραγούδι του Brel - συγκρινόμενο με αυτά - μοιάζει τόσο απλοϊκό και ξεπερασμένο, που ναι μεν, αν είναι το αγαπημένο σου είναι κατανοητό να το ποστάρεις (όλοι έχουμε αγαπημένα τραγούδια από προηγούμενες δεκαετίες), αλλά τόσος κόσμος να παραμιλάει για ένα τραγούδι άλλης εποχής που το άκουγε για πρώτη φορά;;;
Σέβομαι τα γούστα των άλλων, αλλά ένοιωσα μεγάλη έκπληξη, γι'αυτό έγραψα αυτό το κατεβατό.
Οπωσδήποτε έχεις την εκτίμησή μου κι εύχομαι καληνύχτα.

 
At 4/06/2007 10:55:00 π.μ., Blogger Unknown said...

Μια πολύ καλή ερμηνεία του τραγουδιού αυτού έχει κάνει και ο Bowie, αν μπορείς να τη βρεις, άκουσέ την. Είναι θαυμαστής του Brel, έχει πει και το My Death (άλλη συγκλονιστική εκτέλεση). Καλό Πάσχα!

 
At 4/07/2007 02:11:00 μ.μ., Blogger ilovempampouinous said...

To Υassou Maria ειναι κλασεις ανωτερο. Ασε που στο videακι ο τραγουδιαρης δεν καταρρεει!

 
At 4/07/2007 07:20:00 μ.μ., Blogger melanhappy said...

Εγώ υποστηρίζω πως τo Υassou Maria είναι να κλάσεις ανώτερο

 
At 4/08/2007 10:29:00 μ.μ., Blogger Old Boy said...

Domingο, μα η τέχνη ακριβώς στον χρόνο δοκιμάζεται κατά πόσο αντέχει ή όχι. Και το «Άμστερνταμ» προφανώς αντέχει.

 
At 4/08/2007 10:51:00 μ.μ., Blogger ilovempampouinous said...

Kαι που να δειτε το Ουκρανεζικο τραβελι να αδει στη Εurovision. H Ουκρανια δεν βγαζει μονο ξεκωλιαρες.

 
At 4/13/2007 01:30:00 μ.μ., Blogger Spyros_VJ said...

Πάντως, στα ελληνικά το έχει αποδώσει και ερμηνεύσει (συμπαθητικά) ένας 'αφανής ήρωας' ονόματι Γιώργος Αραπάκης - αυτός που έχει τους "Βατράχους" στη Σόλωνος.
Όπως και νά 'χει, εξαιρετική 'ανακάλυψη' το video αυτό.

 
At 4/17/2007 04:58:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

μας τσακιζει η ευαισθησια σου....
σε ποιο μυθιστορημα αναφερεται ο shraosha??

 
At 4/17/2007 04:58:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

μας τσακιζει η ευαισθησια σου....
σε ποιο μυθιστορημα αναφερεται ο shraosha??

 
At 8/09/2007 10:58:00 π.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

το βίντεο που είναι?

 
At 8/09/2007 05:26:00 μ.μ., Blogger Old Boy said...

Πάτα στο τετραγωνάκι κάτω από τον τίτλο για να φορτώσει.

 

Δημοσίευση σχολίου

<< Home