Old Boy
ΑΝΑΒΑΛΕ ΓΙΑ ΛΙΓΟ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΣΟΥ, ΓΙΑ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ. ΙΣΤΟΡΙΕΣ, ΑΜΑΡΤΙΕΣ & ΜΕΓΑΛΑ ΛΑΘΗ («Οι σχολιαστές σημειώνουν σ' αυτό το χωρίο: Η ορθή αντίληψη ενός ζητήματος και η παρανόηση ενός ζητήματος δεν αποκλείονται αμοιβαίως». Φραντς Κάφκα, "Η Δίκη").
8 Comments:
Ναι, επιτέλους! Μέχι πρότινος έλεγαν "σσσς, η πόλη κοιμάται..."! Τώρα,γίνεται φανερό που αναφέρονταν...
Στίχοι: Τάκης Μουσαφίρης
Μουσική: Τάκης Μουσαφίρης
Πρώτη εκτέλεση: Ρίτα Σακελλαρίου
Ήρθε κι ο Πολύδωρος
που 'ναι στα πόδια γρήγορος.
Ήρθε κι ο Πολύδωρος
που κάθεται πιο κάτω,
κι άκου τι λέει ο άνθρωπος,
άκου να πέσεις κάτω.
Τι πράγματα, Πολύδωρε,
είν' αυτά που λες;
Και μόνο που το σκέφτεσαι
σου 'ρχεται να κλαις.
Ήρθε κι ο Πολύδωρος
που 'ναι στα πόδια γρήγορος.
Ήρθε κι ο Πολύδωρος,
απ' τα παιδιά τα φίνα,
κι άκου τι λέει ο άνθρωπος,
άκου τι λέει το βλήμα.
΄Ωπα. Τςςςςςςς.
Vampiria, δεν κοιμάται κανείς, μην φοβάσαι και έχουν γνώση οι φύλακες.
Αργυρένια, δεν σε κάνω λινκ.
Το ελπίζω, παλιόπαιδο (γιατί έτσι σε έχω linked)! Πάντως συμφωνείς ότι δεν τους πολυφαίνεται;
Να ζήσουν οι φύλακες!!! ;-)))
Επί τη ευκαιρία που αναφερόμαστε σε αστυνομία,θέλω να γράψω κάτι σχετικά με τους συλληφθέντες του τελευταίου πανεκπαιδευτικού συλλαλητήριου.Είναι κάπως αργά,αλλά μόλις προχτές δημιούργησα μια γνώμη κ μια συνειδητοποίηση κατά πρώτον,βλέποντας ένα χαρτί σχετικό κολλημένο στην είσοδο του δημοτικού κήπου.Ήρεμη μέρα,Ηλιος,τα πουλάκια κελαηδούσαν,ο καθένας τραβούσε στη δουλειά του...Ειδυλλιακότατο!Ειρωνεία...
Ο καθένας ερμηνεύει την κατάσταση απ την οπτική που τον βολεύει.Οι διαδηλωτές μισούν τους μπάτσους,οι μπάτσοι τους διαδηλωτές.Η βία είναι η εκδήλωση του φόβου τους.Ο λόγος δεν περνά πια,οι 'κρατικοί μηχανισμοί',ανασφαλείς,καταφεύγουν στη βία.Οι ΄πολίτες' επιδεικνύουν μια απόγνωση ανταγωνιστικότατη,που έγκειται στην έλλειψη χειροπιαστών προβληματων(πχ βιοποριστικά ή χούντας) κ έτσι δημιουργούμε φανταστικά.Ανάγουμε την ύπαρξη του μπάτσου ή την αναθεώρηση του άρθρου 16 σε μέγιστο φασισμό, ώστε να φορτώσουμε στο
κράτος κ σε οποιονδήποτε άλλον εκτός εμάς τις δικές μας ευθύνες.Ποιος προτιμά να δουλέψει,να παλέψει στ'αλήθεια(ίσως...ν'άνοίξει το πανεπιστήμιο κ να θελήσουμε να μάθουμε, να προχωρίσουμε σε πραγματα καινούριο,δίνοντας έτσι στη ζωή μας νόημα,αξία κ ενδιαφέρον...ριζική αντίθεση με την επικρατέστερη απραξία των ανθρώπων αυτής της χώρας...
Αλλά μπα...που να ξεβολευτούμε απ'τις καρέκλες μας...Πάμε καταλήψεις!Πάμε για συλλαλητήρια!Ας συλληφθούν κ μερικοί στο όνομα...στο όνομα ποιανού?Στο όνομα της στασιμότητας?Της φαντασιακής επανάστασης στο όνομα της ανίας?Στο όνομα του φόβου να αναλάβουμε τις ευθύνες μας και να προχωρήσουμε πέρα απ'όσα ήδη γνωρίζουμε,τα πολύ,πια,πολύ τετριμμένα?Στο όνομα ποιανού?
Επί τη ευκαιρία που αναφερόμαστε σε αστυνομία,θέλω να γράψω κάτι σχετικά με τους συλληφθέντες του τελευταίου πανεκπαιδευτικού συλλαλητήριου.Είναι κάπως αργά,αλλά μόλις προχτές δημιούργησα μια γνώμη κ μια συνειδητοποίηση κατά πρώτον,βλέποντας ένα χαρτί σχετικό κολλημένο στην είσοδο του δημοτικού κήπου.Ήρεμη μέρα,Ηλιος,τα πουλάκια κελαηδούσαν,ο καθένας τραβούσε στη δουλειά του...Ειδυλλιακότατο!Ειρωνεία...
Ο καθένας ερμηνεύει την κατάσταση απ την οπτική που τον βολεύει.Οι διαδηλωτές μισούν τους μπάτσους,οι μπάτσοι τους διαδηλωτές.Η βία είναι η εκδήλωση του φόβου τους.Ο λόγος δεν περνά πια,οι 'κρατικοί μηχανισμοί',ανασφαλείς,καταφεύγουν στη βία.Οι ΄πολίτες' επιδεικνύουν μια απόγνωση ανταγωνιστικότατη,που έγκειται στην έλλειψη χειροπιαστών προβληματων(πχ βιοποριστικά ή χούντας) κ έτσι δημιουργούμε φανταστικά.Ανάγουμε την ύπαρξη του μπάτσου ή την αναθεώρηση του άρθρου 16 σε μέγιστο φασισμό, ώστε να φορτώσουμε στο
κράτος κ σε οποιονδήποτε άλλον εκτός εμάς τις δικές μας ευθύνες.Ποιος προτιμά να δουλέψει,να παλέψει στ'αλήθεια(ίσως...ν'άνοίξει το πανεπιστήμιο κ να θελήσουμε να μάθουμε, να προχωρίσουμε σε πραγματα καινούριο,δίνοντας έτσι στη ζωή μας νόημα,αξία κ ενδιαφέρον...ριζική αντίθεση με την επικρατέστερη απραξία των ανθρώπων αυτής της χώρας...
Αλλά μπα...που να ξεβολευτούμε απ'τις καρέκλες μας...Πάμε καταλήψεις!Πάμε για συλλαλητήρια!Ας συλληφθούν κ μερικοί στο όνομα...στο όνομα ποιανού?Στο όνομα της στασιμότητας?Της φαντασιακής επανάστασης στο όνομα της ανίας?Στο όνομα του φόβου να αναλάβουμε τις ευθύνες μας και να προχωρήσουμε πέρα απ'όσα ήδη γνωρίζουμε,τα πολύ,πια,πολύ τετριμμένα?Στο όνομα ποιανού?
Σάτυρε, σε μερικά απ' όσα λες συμφωνώ σε μερικά άλλα όχι, πάντως είναι ενδιαφέρον το σχόλιο σου.
Λογικό.Μεσα από τη σχετικότητα των πραγμάτων μοιάζει να εξελίσεται αυτός ο κόσμος σήμερα.
Δημοσίευση σχολίου
<< Home