Αναζητώντας την Κερδισμένη Ώρα

Ξεκινάω αυτό το ποστ στις τέσσερεις το πρωί της 29ης Οκτωβρίου και θα προσπαθήσω να το τελειώσω την ίδια ακριβώς ημέρα και ώρα. Δεν είμαι ο Προυστ για να αναζητήσω τον χαμένο χρόνο, αλλά έχω στη διάθεσή μου μια κερδισμένη ώρα και θα προσπαθήσω να την αξιοποιήσω. Δεν έχω ιδέα για το τι θα γράψω (και να που πήγε ήδη 3:10 π.μ.), η ιδέα που είχα όμως ήταν ότι αυτήν ακριβώς την ώρα έπρεπε να την περάσω γράφοντας. Συγγνώμη, ποστάροντας εννοούσα, αλλά φαίνεται ότι έχω πλέον μπερδέψει ανεπανόρθωτα τις δύο έννοιες.

Κάπου είχα διαβάσει παλιότερα ότι στην Αφρική είναι τόσο σχετική η έννοια «χρόνος», ο τρόπος που αντιλαμβάνεται ο Αφρικάνος τον χρόνο, που σε κάποιο «Κόπα Άφρικα» (αφρικανικό κύπελλο ποδοσφαίρου) υπήρχε μεγάλο πρόβλημα στην τήρηση του προγράμματος, γιατί οι θεατές δεν έρχονταν ποτέ στα γήπεδα εγκαίρως. Στη Δύση όμως, στον κόσμο μας, το ρολόι είναι ο μόνος αναμφισβήτητος ρυθμιστής της ζωής μας. Δηλαδή μπορεί να σκεφτεί κανείς στο άμεσο μέλλον τις πιο ριζικές αλλαγές των βεβαιοτήτων μας, μπορεί να επανέλθει ο Κομμουνισμός που λέει κι ο φίλος Θοδωρής (να μάθεις να παρακολουθείς τα προηγούμενα αν δεν ξέρεις ποιός είναι ο Θοδωρής, να μάθεις να μην το διαβάζεις αποσπασματικά το μπλογκ, αλλά να αναλύεις τας γραφάς του καθημερινώς), μπορεί πάλι να κάνουν το μπαμ οι Μουλάδες, χίλια δυο μπορεί, ό,τι και να γίνει όμως και όποιο κι αν είναι το πολιτικοικονομικοκοινωνικό σύστημα, η καθημερινότητα της Δύσης θα εξακολουθήσει να καθορίζεται από το ρολόι.

Γιατί εκείνο που κατά βάθος λέει το ρολόι, είναι ότι ο χρόνος δεν κυλά σαν ποτάμι και ότι εμείς δεν πρόκειται ποτέ να αφεθούμε να παρασυρθούμε από τα νερά του. Γιατί όταν παρασύρεσαι, όταν ο χρόνος παύει να τέμνεται, να ορίζεται, να σημαίνεται και να λέγεται ασταμάτητα, όταν ο χρόνος ξεχνιέται, τότε ο χρόνος χάνεται και όταν ο χρόνος χάνεται, όταν χάνεσαι κι εσύ μέσα στο χρόνο, αρχίζεις σιγά σιγά να συνειδητοποιείς ότι ο χρόνος περνά, τα χρόνια περνούν, τα χρόνια πέρασαν, συνειδητοποιείς ότι έχασες τα χρόνια σου για να μπορέσεις σε αντάλλαγμα να αρχίσεις να βρίσκεις σιγά σιγά τη ζωή σου.

Φυσικά κανείς δεν θα σε κρίνει θετικά επειδή άρχισες να ζεις. Ο χρόνος είναι χρήμα - η ζωή όχι. Στον χρόνο αποτυπώνεται η πρόοδος σου, τα επιτεύγματά σου, η πορεία σου. Πορεύεσαι χρονομετρούμενος: να ξυπνήσεις στην ώρα σου, να πας στο σχολείο - στη σχολή σου - στη δουλειά σου στην ώρα σου, να παντρευτείς στην ώρα σου, να γεννήσεις στην ώρα σου, να αγοράσεις αυτοκίνητο στην ώρα σου - σπίτι στην ώρα σου, να γεράσεις στην ώρα σου, να πεθάνεις στην ώρα σου γιατί αμέσως μετά ακολουθεί άλλη κηδεία.

Το ωραίο με αυτές τις θεωρίες είναι ότι ελάχιστους θα βρεις να διαφωνούν. Σχεδόν όλοι θα μιλήσουν για μαγγανοπήγαδα, για λούκια, θα αναστενάξουν, κάνε όμως εσύ να διαχειριστείς τον χρόνο σου αλλιώς, κάνε εσύ να φερθείς στο χρόνο σου αριστοκρατικά και αλήτικα, κάνε να αποκλίνεις από την παντοκρατορία του ρολογιού και τότε οι αναστεναγμοί και τα μαγγανοπήγαδα θα ξεχαστούν και η ασέβεια που επέδειξες προς το χρόνο θα αντιμετωπιστεί ως έγκλημα καθοσιώσεως, χαμένο κορμί.

Κι αν πας να αντιγυρίσεις ότι πρέπει όντως να χάσεις το κορμί σου αν θέλεις να βρεις την ψυχή σου, τότε είναι που θα σε πάρουν με τις ντομάτες, γιατί τη ψυχή σου την κερδίζεις δουλεύοντας, προσφέροντας, παράγοντας και δίνοντας, φίλε.

Δίκιο έχουν, γι' αυτό εσύ λουφάζεις, δεν απαντάς και συνεχίζεις να χάνεσαι στις σκέψεις σου, να χάνεσαι στον κόσμο σου, να χάνεις το κορμί σου και το χρόνο σου, βλάσφημος απέναντι στον Χρόνο και τον προφήτη του το Ρολόι και τελικά το μόνο που σου μένει να κάνεις είναι να περιμένεις χαιρέκακα μια φορά το χρόνο, μια φορά το χρόνο που όλη τους η θεολογία αποδεικνύεται σύμβαση της δεκάρας, μια φορά το χρόνο που μπαίνουν στο Ιερό του Ναού τους γυρνώντας ιερόσυλα τους δείκτες μια ώρα πίσω και επαναλαμβάνοντας αυτούσια την προηγούμενη ώρα, μόνο που το κάνουν μέσα στην μαύρη νύχτα, γιατί ντρέπονται, γιατί έχουν ενοχές, γιατί είναι αμήχανοι απέναντι σε αυτήν την κερδισμένη ώρα, γιατί γι' αυτούς ο χρόνος μπορεί μόνο να χάνεται και ποτέ να κερδίζεται, γιατί η κερδισμένη ώρα είναι μαύρη τρύπα στην καρδιά της σιγουριάς τους.

Να γιατί δεν θα αναζητήσουν την κερδισμένη αυτή ώρα, να γιατί δεν μπορεί παρά να είσαι ύποπτος που γράφεις τόσο αργά, να γιατί κατά βάθος κάτι πρέπει να πάει λάθος μαζί σου για να γράφεις τέτοιες ώρες.

Μήπως έχεις χαλάσει το βιολογικό σου ρολόι;

Με τη βιολογία δεν τα πήγαινα ποτέ καλά.

Τέλος ώρας - τέλος χρόνου.