Μονοκαθεδρικές Στρεβλώσεις

Σε συνέχεια της συζήτησης που γίνεται στα σχόλια του προηγούμενου ποστ, ποστέα (κατά το λεκτέα) τα ακόλουθα:

Βρίσκω ιδιαίτερα συναρπαστική και μυστηριώδη τη λέξη «σχέση». Τι ακριβώς σημαίνει ότι δύο άνθρωποι έχουν μια σχέση; Ωραία, έχουν μια σχέση. Τι είδους σχέση; Εν αντιθέσει με τις υπόλοιπες λέξεις, νομίζω ότι ο ορισμός της έννοιας σχέση δεν μπορεί να γίνει αυτοτελώς: η σχέση είναι έννοια δυναμική, διαρκώς σε κίνηση, απόλυτα εξαρτημένη από τα πρόσωπα τα οποία αφορά, από τα σχετιζόμενα πρόσωπα.

Η σχέση που έχω εγώ και εσύ, επηρεάζεται κάθε στιγμή από το πώς σκέφτομαι και φέρομαι εγώ και το πώς σκέφτεσαι και φέρεσαι εσύ, από το πώς επιδρά η συμπεριφορά η δική μου σε σένα και η συμπεριφορά η δική σου σε μένα.

Δυο άνθρωποι μοιράζονται τη ζωή τους. Επί πολλά χρόνια. Ας υποθέσουμε λοιπόν (και κάθε καλόπιστος θα συνομολογήσει ότι πρόκειται για μια υπόθεση με αρκετά μεγάλη πιθανότητα να είναι βάσιμη), ότι με το πέρασμα των χρόνων ο έρωτας και η επιθυμία υποχωρεί. Δεν φεύγει, δεν εξαφανίζεται, αλλά πάντως εξασθενεί. Οπότε τότε τι;

Θεωρώ φυσιολογική και ανθρώπινη και την υποχώρηση του έρωτα και την επιθυμία άλλων προσώπων.

Ποιός μπορεί να αποδεχτεί όμως την μη μονοκαθεδρία του στα ερωτικά συναισθήματα του συντρόφου του;

- Δεν με θέλεις πια; Άρα δεν μ΄αγαπάς πια.

- Μα εξακολουθώ να σε θέλω. Και τι σχέση έχει η αγάπη; Βαθιά σ' αγαπώ.

Έγινε στα σχόλια του προηγούμενου ποστ (και σωστά έγινε) μνεία του ατομισμού και της έλλειψης υποχωρήσεων ως αιτιών της δεισιδαιμονίας των σύγχρονων σχέσεων.

Τον ατομισμό όμως μπορεί να τον δει κανείς και από μία άλλη οπτική γωνία. Όχι ως προς εκείνον που επιθυμεί ένα τρίτο πρόσωπο, αλλά ως προς εκείνον που δεν μπορεί να συγχωρέσει την επιθυμία αυτή.

- Δεν με θέλεις πια; Άρα δεν μ΄αγαπάς πια.

- Μα εξακολουθώ να σε θέλω. Και τι σχέση έχει η αγάπη; Βαθιά σ' αγαπώ.

- Άκουσε, αυτά που λες είναι θολά. Αφού δεν θες μόνο εμένα, δεν με θες στ' αλήθεια. Δεν μπορώ να το ανεχτώ αυτό, δεν σε θέλω ούτε εγώ πια. Να πας να βρεις εκείνο που επιθυμείς, να μην σου γίνομαι και βάρος.

Δεν καμώνομαι ότι έχω απαντήσεις ή λύσεις (κι αν το καμώνομαι απολογούμαι). Μπορεί και να λέω μπούρδες.

Αν για κάτι είμαι σίγουρος όμως, είναι ότι όταν δυο άνθρωποι καθημερινά χτίζουν μια σχέση κι όταν καθημερινά αγαπιούνται λίγο και περισσότερο, η σχέση τους μπορεί με τα χρόνια να κλυδωνιστεί, μπορεί ίσως και να σπάσει, μην αντέχοντας την διάχυση της επιθυμίας και σε άλλα πρόσωπα, σε άλλα κορμιά.

Αλλά όταν αγαπήσεις αληθινά τον άνθρωπο που είναι δίπλα σου, τότε είτε μείνεις μαζί του είτε χωρίσετε, την αγάπη σου δεν μπορεί να σου την πάρει κανείς πίσω.

Ειδάλλως δεν τον αγάπησες ποτέ σου.