Με Θέα Στον Ωκεανό.
I gotta hold on to my angst. I preserve it because I need it. It keeps me sharp, on the edge, where I gotta be.
I gotta hold on to my angst. I preserve it because I need it. It keeps me sharp, on the edge, where I gotta be.
I gotta hold on to my angst. I preserve it because I need it. It keeps me sharp, on the edge, where I gotta be.
I gotta hold on to my angst. I preserve it because I need it. It keeps me sharp, on the edge, where I gotta be.
I gotta hold on to my angst. I preserve it because I need it. It keeps me sharp, on the edge, where I gotta be.
I gotta hold on to my angst. I preserve it because I need it. It keeps me sharp, on the edge, where I gotta be.
I gotta hold on to my angst. I preserve it because I need it. It keeps me sharp, on the edge, where I gotta be.
I gotta hold on to my angst. I preserve it because I need it. It keeps me sharp, on the edge, where I gotta be.
I gotta hold on to my angst. I preserve it because I need it. It keeps me sharp, on the edge, where I gotta be.
Έχεις την εντύπωση ότι ο Μάικλ Μαν γυρίζει τις ταινίες του μέσα σε ειδικά φορτισμένο πεδίο· ίσως θα έπρεπε να συνοδεύονται με το σήμα του κεραυνού που λέει «Κίνδυνος». Τα πρόσωπα των ηρώων του κουβαλούν τόσο ηλεκτρισμό πάνω τους που είναι φανερός στις φωτογραφίες ακόμη κι αν δεν έχεις δει τις ταινίες. Κανείς άλλος δεν έχει κινηματογραφήσει το ανδρικό πρόσωπο με τέτοιο τρόπο. Ο Μαν γυρίζει ως άντρας ταινίες με άντρες που απευθύνονται βασικά σε άντρες κι αν ένα σινεμά στον κόσμο μπορεί να θεωρηθεί ανδρικό, αυτό είναι το δικό του. Η κινηματογράφηση, το μοντάζ, οι μουσικές, η φωτογραφία, όλα διαχέουν στην ατμόσφαιρα αρσενικά ιόντα. Η αδρεναλίνη δεν χωράει στην οθόνη, σε ποτίζει και σου μουλιάζει τα ρούχα. Το σινεμά του δεν είναι απλά ατμοσφαιρικό, η ατμόσφαιρα δεν είναι το περιβάλλον του εκάστοτε σεναρίου αλλά ο αληθινός πρωταγωνιστής· ατμόσφαιρα ψυχική που βγαίνει από μέσα και κατακλύζει τους χώρους στους οποίους κινούνται οι ήρωες.
Τι σημαίνει άλλωστε μεγάλος κινηματογραφικός σκηνοθέτης; Να βλέπεις τον κόσμο όπως δεν τον βλέπει κανένας άλλος και να κατορθώνεις να αναπλάθεις αυτόν τον κόσμο στις ταινίες σου όπως κανένας άλλος δεν θα μπορέσει, όσο και να σε μιμηθεί, γιατί ακριβώς φιλμάρεις έναν κόσμο που προϋπάρχει στο μυαλό σου και πουθενά αλλού. Έτσι οι ταινίες του όταν είναι απόλυτα επιτυχημένες μπορεί να σου δίνουν ένα «INSIDER», αλλά ακόμη και όταν μένουν μετεξεταστέες στο περιεχόμενό τους (όπως στο «ΜΙΑΜΙ VICE»), δεν παύουν να σε έχουν μεταφέρει στον δικό του κόσμο, τον αποκλειστικά δικό του.
11 Comments:
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
Μαν, ω Μαν..!
:)
υγ. Δεν του έβαλες φωτογραφία αλλά έβαλες τα λόγια του..
;Ρ
υγ2. "Ο Μαν γυρίζει ως άντρας ταινίες με άντρες που απευθύνονται βασικά σε άντρες κι αν ένα σινεμά στον κόσμο μπορεί να θεωρηθεί ανδρικό, αυτό είναι το δικό του."
Την ταινία έτυχε να τη δω μ'ένα φιλικό ζευγάρι σε βίντεο τότε. Ο Χ. την είχε ξαναδεί. Η Μ., όχι. Στη σκηνή της παγίδας που στήνει το LAPD στον Κίλμερ με δόλωμα τη γυναίκα του, λίγο πριν από τη στιγμη που ο Κίλμερ μέσα από το αυτοκίνητο θα τη δει να στέκει στο μπαλκόνι, ο Χ. πατάει pause:
-Tι θα έκανες Μ. αν ήσουν στη θέση της; τη ρωτά
-Φυσικά και θα τον έδινα. Τέτοιες μαλακίες που έκανε, καλά να πάθει. Σημασία έχει το παιδί, απαντά εκείνη.
-Α, κατάλαβα... μουρμουρίζει o X. και πατά ξανά play.
Δυό μήνες μετά, για κάποιο λόγο τελείωσαν.
υγ3. Ας μην παρανοηθεί το παραπάνω περιστατικό ως η άλλη, η άσχημη πλευρά εκέίνου του "ανδρείου" που περιγράφηκε από τον Old Boy. Θα 'ταν άστοχο. Ειλικρινά...
heat...
H σκηνή που περιγράφουν οι σκιές είναι τέλεια. Καλά έκανε και τη χώρισε. Βέβαια, εάν είχε επιλογή, τον δίνω ή δεν τον δίνω και χάνω το παιδί, δεν ήξερε ότι θα μπορούσε να διαλέξει και "δεν τον δίνω και γλιτώνω το παιδί". Ισως όμως, οι γυναίκες μπορούν να ανταποκριθούν πολύ καλύτερα σε στιγμές έντασης απ΄ότι πιστεούμε. κατά τάλλα τέλειο ποστ.
Το σύμπαν του Μαν είναι καθαρά αντρικό, αλλά αποζημιώνει τις γυναίκες κάνοντας τόσο στυλάτους και όμορφους τους πρωταγώνιστές του. Highlight: o Petersen στον Ανρωποκύνηγο. Τι μάτια!
Είναι νομίζω απο τους αγαπημένους μου. Μετεξεταστέο ή οχι το Miami Vice, θα το δω. Michael Mann ειναι αυτός...
Στο σχολιο για το αντρικό σινέμα συμφωνώ 100%. Οι χαρακτήρες του πάντα ειναι πολυ δυνατοί(οχι βουτυρομπεμπέδες και αηδίες :)).
Σκιές, καταπληκτική ιστορία. Οι ταινίες αλλάζουν τις ζωές μας, αυτό είναι σίγουρο.
Swithblade Sister, μάλλον έχεις δίκιο.
Αlkisti, να το δεις. Να ενημερώσω μόνον ότι η Αγγλική Γλώσσα κατέθεσε μήνυση εις βάρος της Γκογκ Λι για κακοποίηση. Αλλά σε μια τέτοια γυναίκα συγχωρούνται (σχεδόν) όλα. Αντιθέτως, εύφημο μνεία απένειμε η Αγγλική Γλώσσα στον Μαν, για την μουσικότητα των διαλόγων των κακοποιών με τους υποτιθέμενους κακοποιούς (τους Μαιάμι Βάις δηλαδή). Σαν να ακούς ραπ.
Εξαιρετικό post, Old Boy. Υπάρχουν κάποιοι δημιουργοί των οποίων το έργο σε ακολουθεί σε εξέλιξη, και ίσως ως ένα βαθμό, σε καθορίζει. Δεν υπήρχε περίπτωση να μην πάω να δω το Miami Vice στο σινεμά, όσο ανεπαρκές και να ήταν, τη στιγμή που το σκηνοθετεί ο ίδιος ο Mann' είναι το κλείσιμο ενός κύκλου.
I gotta hold on to my angst. I preserve it because I need it. It keeps me sharp, on the edge, where I gotta be.
There are worse mantras to live by...
Ελπίζω, αγαπητέ Όνειρε, να μην είναι το κλείσιμο του κύκλου. Εκτός αν είναι να ανοίξει καινούριο.
Συμφωνώ σε όλες σου τις κρίσεις! Ο άνθρωπος έχει την δική του υπογραφή και ξεχωρίζει!
de tha mporousa na simfoniso perissotero me ta legomena sou. oti kai na kanei o mann einai katadikasmeno sthn teleiothta. giati to miami mporei na min itan apsogo omos eilikrina pes mou enan skinotheti tou simera pou mporei na girisei tetoia tainia. proskyno tapeina.
Όχι κανείς δεν μπορεί να γυρίσει μια ταινία όπως ο Μάικλ Μαν ή όπως ο Ταραντίνο ή όπως ο Αλμοδοβάρ, για να πω δυο άλλα ονόματα. Μπορούν να τους μιμηθούν αλλά μέχρι εκεί.
Δημοσίευση σχολίου
<< Home