Χάριν Παιδιάς

Aυτά τα θέματα δεν λύνονται στις αίθουσες των δικαστηρίων, αυτά τα θέματα είναι θέματα πολιτικής αντιπαράθεσης δήλωσε ο Κουλούρης. Και δεν έχει και άδικο. Έτσι έχουν μάθει: ότι στη Βουλή επιτρέπεται να αποκαλεί ο ένας τον άλλο απατεώνα και κλέφτη. Ο θεσμικός παχυδερμισμός είναι κεκτημένος με αγώνες και αίμα (και το ειρωνικό είναι ότι ως ένα βαθμό πράγματι είναι). Κατατέθηκε λοιπόν τώρα και η αγωγή και είκοσι εννέα κατασκευαστές πλυντηρίων προβλέπουν ότι τελικά δεν θα εκδικασθεί, αφού πρώτα οι δικηγόροι των δύο πλευρών συμφωνήσουν στην ακριβή διατύπωση της έγγραφης συγγνώμης του Κίμωνα, που δεν θα είναι και εντελώς συγγνώμη, αλλά θα λέει ότι δεν το εννοούσε ακριβώς έτσι, κι ο Παπαθανασίου θα τη δεχτεί, γιατί υπάρχει και μια άλφα συντεχνιακή αντίληψη αφενός και κάποια ράμματα έχουν όλοι για τη δικιά τους γούνα αφετέρου, και μετά Παπαθανασίου και Κουλούρης θα συνεχίσουν σαν να μην τρέχει τίποτα να χαριεντίζονται και να δηλώνουν δικαιωμένοι και να αλληλοϋβρίζονται, επειδή το να αποκαλείς απατεώνα τον βουλευτή του αντίπαλου κόμματος είναι σαν να αποκαλείς πουτάνας γιο τον οπαδό της απέναντι εξέδρας: και τα δύο γίνονται εν τέλει για τις ανάγκες του ρόλου και χάριν παιδιάς.