Ιστορία μιας Μόλυνσης
«Τείνω μ' όλους μου τους πόρους προς ένα -πώς να το πω;- περιστρεφόμενο, εκθαμβωτικό ευ. Από το πώς δαγκώνω μέσα στο φρούτο έως το πώς κοιτάζω απ' το παράθυρο αισθάνομαι να σχηματίζεται μιά ολόκληρη αλφαβήτα, που πασχίζω να βάλω σ' ενέργεια με την πρόθεση ν' αρμόσω λέξεις ή φράσεις, και την απώτερη φιλοδοξία, ιάμβους και τετράμετρα. Που σημαίνει: να συλλάβω και να πω έναν άλλο, δεύτερο κόσμο που φτάνει πάντα πρώτος μέσα μου».
Οδυσσέας Ελύτης
Κι αν αυτό το περιστρεφόμενο, εκθαμβωτικό ευ, αυτός ο άλλος, δεύτερος κόσμος, δεν είναι μια αλφαβήτα ή νότες ενός πενταγράμμου ή εικόνες που ζητούν να τους δοθεί σχήμα, αν το ευ δεν είναι πρώτη ύλη προς μεταποίηση, αν το ευ είναι ανεπίδεκτο μεταγλώττισης, αν κάθε απόπειρα μετάδοσης αυτού του κόσμου οδηγεί εξ ορισμού στην μόλυνσή του, τότε ο μεγάλος καλλιτέχνης της ζωής πρέπει να τείνει μ' όλους του τους πόρους προς το περιστρεφόμενο, εκθμαμβωτικό ευ, κόβοντας ταυτόχρονα σύρριζα τη γλώσσα του, τα χέρια του, κάθε μέλος του σώματός του που θα τον βάλει στον πειρασμό να εκπέσει από την μυητική αυτάρκεια του δέκτη στην καταστροφική ανεπάρκεια του πομπού.
Αλλά αυτά τα πράγματα δεν γίνονται (ή μάλλον αν γίνονται δεν τα μαθαίνουμε ποτέ)· είναι φαίνεται τόσο σύμφυτη με τον ψυχανεμισμό του ευ η ανάγκη μεταμόρφωσής του, ώστε όλοι εμείς οι υπόλοιποι γινόμαστε που και που ευλογημένοι δέκτες της μεγάλης τέχνης.
posted by Old Boy @ 1:13 π.μ.
11 comments
11 Comments:
Δεν θυμάμαι αν είναι στο Ταό που λέγεται ότι αυτός που ξέρει, αλλά δεν μπορεί να μιλήσει, είναι σαν ένας μουγκός που τρώει μέλι.
old boy καλημέρα και δυο σκέψεις μου. Όχι, η απόπειρα μετάδοσης δεν είναι μόλυνση του "ευ" γιατί ο λόγος αποτελεί κι αυτός κομμάτι αναπόσπαστο του "ευ", όπως και η σιγή. Αρκεί απλά να μη νομίσουμε πως ο λόγος είναι όλο κι όλο το "ευ".
Τόπιασες το υπονοούμενο oldboy.
Αυτός που γνώριζει το ευ είναι ο μυημένος και συχνά και μύστης. Δείτε τώρα τι λένε οι γλωσσολόγοι για το ρήμα μυώ.
Αρχικά το ρήμα μυ j-ώ ή μυ σ-ώ σήμαίνει: κλείνω ερμητικά τα χείλη προς τα μέσα. Παχειά προφορά του -j και -σ.
Θεωρείται ότι από αυτή τη ρίζα προέρχεται το μυώ, μύστης, μυστήριο.
Ο μυημένος, ο μύστης έπρεπε να έχει το στόμα του κλειστό για όσα υπερβατικά εγνώριζε.
αυτό το περιστρεφόμενο, εκθαμβωτικό ευ...
ναι γιατί το ταλέντο χρειάζεται σκληρή, πολύ σκληρή δουλειά. θυσίες. δεν φτάνει από μόνο του.
μου αρεσει ο ελυτης καποτε χαρισα το μονογραμμα σε ενα γκομενο και ειπε ωραια θα το παιρνω στις κηδειες.λοιπον το ευ ειναι η αγωνια μας για δευτερη ευκαιρια να πιστεψουμε οτι δεν είμαστε μονο αυτο που δείχνουμε αλλα και κατι αλλο καλυτερο που εμεινε ατελες καικαποτε θα το αναπτυξουμε.σε αυταπατη να βρισκομαστε.
Σίγουρα είναι ανάγκη, να μεταμορφωθεί η εσωτερική εμπειρία του "ευ" απο άφατη και αόρατη σε ορατή και εκφρασμένη, απο τον Δημιουργικό άνθρωπο.
Ομως, μπορεί να αποδοθεί ολοκληρωτικά? Στο σύνολο της Αλήθειας της? Μάλλον, κάθε φορά που γινόμαστε μάρτυρες Τέχνης, απολαμβάνουμε μέρος της εμπειρίας αυτής.
Το υπόλοιπο, -αν πολύ το θέλουμε_ θα ανατείλλει κάποια στιγμή μέσα μας.
**Υπήρξε άραγε έργο που να απέδωσε εντελώς την αλήθεια της εμπειρίας του περιστρεφόμενου, εκθαμβωτικού ευ ενός δημιουργού?...Ισως η ίδια η Φύση..
..όταν υπάρχει πρόθεση ("με την πρόθεση ν' αρμόσω λέξεις ή φράσεις") χάνεται το εύ..
Φαίνεται σαν να διορθώνω τον ποιητή, αλλά δεν είναι έτσι -αποκωδικοποιώ. Απλά.
Γεια σου old boy με τα ώραία σου!
(Τι να σχολιάσει κανείς τώρα με τον Ελύτη....καλύτερα να πάμε να κρύψουμε το προσωπό μας μέσα στην άμμο).
Θα (ξανα) έλεγα να μην υποτιμάμε το λόγο, σε όλες του τις εκφάνσεις! Το άφατο/αόρατο είναι μεν "πηγή" ζωής αλλά, όπως συμβαίνει με όλες τις πηγές, από αυτήν τρέχει νεράκι, σχηματίζονται ρυάκια και ποτάμια, κι εμείς από εκεί πίνουμε και δροσιζόμαστε. Δηλαδή, άφατο="πηγή", λόγος="νεράκι".
Το αν το νερό θα είναι ζωντανό ή μολυσμένο , αυτό εξαρτάται από διαρκείς διαδικασίες "καθαρισμού" του - οι οποίες αποτελούν αυτό που λέμε "πνεύμα".
Π.χ. "εμπνευσμένα λόγια/έργα", "ανέμπνευστα λόγια/έργα". Η πηγή και στα δυο είναι ίδια, το νερό είναι ίδιο, αλλά εκείνο που αλλάζει είναι ...;
Περιέγραψε ποτέ κανείς επαρκώς το πώς νιώθει όταν είναι ερωτευμένος;
Το πώς νιώθει όταν κρατάει στα χέρια του το μωρό του; Το πώς νιώθει σε στιγμές αγαλλίασης βλέποντας τη θάλασσα ή τη φύση; Το πώς νιώθει σε στιγμές σεξουαλικής έξαψης; Αριστουργηματικά μπορεί, επαρκώς όχι. Η λέξη μόλυνση είναι υπερβολική το παραδέχομαι, αλλά τη χρησιμοποιώ περισσότερο μεταφορικά, παρά κυριολεκτικά.
@ old boy επαρκώς όχι, ποτέ κι ευτυχώς γιατί πάντα θα προσπαθούμε να το περιγράψουμε (λόγος δεν είναι μόνο λόγια και δοκίμια, είναι και χορός, τραγούδια, νανουρίσματα, ζωγραφιές, συμβολισμοί, ...) και πάντα θα χορεύουμε τριγύρω του το μακρύ ζεϊμπέκικο της ζωής.
Και ΟΧΙ, όλα αυτά δεν είναι "αυταπάτες", όπως έγραψε η μαρρικον! Αυταπάτη είναι να πιστεύεις ή (1) πως ο λόγος είναι ξένος προς το άφατο της ζωής, ή (2) πως ο λόγος είναι το παν - ενώ δεν είναι παρά "σημάδια" προς το παν.
Δημοσίευση σχολίου
<< Home