Παρασκευή, Οκτωβρίου 06, 2006

Άστε τον να κάνει λάθος

Ο Ότο Ρεχάγκελ παρέλαβε μια εθνική ομάδα από την απόλυτη ανυποληψία και την οδήγησε στην ίσως μεγαλύτερη έκπληξη της ιστορίας του παγκόσμιου αθλητισμού. Αυτό έγινε πριν δύο (2) χρόνια. Αμέσως μετά η ποδοσφαιρική ομοσπονδία της χώρας του έπεσε στα πόδια του ζητώντας του να κοουτσάρει την εθνική Γερμανίας στο μουντιάλ που θα διεξαγόταν στη Γερμανία. Είπε όχι. «Δεν μπορώ να αφήσω την Ελλάδα. Με αγαπάνε και με χρειάζονται εκεί». Ακόμη κι αν συνέτρεχαν και άλλοι λόγοι για αυτή του την απόφαση, κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι σημαντικό ρόλο στο να μείνει έπαιξε και το συναισθηματικό κριτήριο (ας προστεθεί δε, ότι σε αντίστροφη περίπτωση, αν δηλαδή είχαμε παρακαλέσει Έλληνα προπονητή να αναλάβει την εθνική και είχε αρνηθεί, θα τον είχαμε βγάλει προδότη).
Ο Ότο Ρεχάγκελ παρέλαβε μια εθνική ομάδα από την απόλυτη ανυποληψία και την οδήγησε στην ίσως μεγαλύτερη έκπληξη της ιστορίας του παγκοσμίου αθλητισμού. Κατά τη δική μου αντίληψη, έχει το αναφαίρετο δικαίωμα να την ξαναγυρίσει πίσω στην απόλυτη ανυποληψία και να την πάει ακόμη πιο κάτω, χωρίς να ακουστεί εις βάρος του κιχ.
Αν αυτό που περιγράφω ονομάζεται ασυλία, τότε ναι, πιστεύω ότι έχει κατακτήσει το δικαίωμα στην ασυλία.
Αυτά σε επίπεδο αρχών.
Σε επίπεδο πραγματικότητας, όποιος θέλει ας ισχυριστεί ότι με κλήσεις άλλων παικτών, άλλη νοοτροπία ή άλλο αγωνιστικό σύστημα, η εθνική Ελλάδας (με το υπάρχον υλικό Ελλήνων ποδοσφαιριστών και με την δεδομένη περιρρέουσα ατμόσφαιρα του ελληνικού ποδοσφαίρου) θα παρουσίαζε ριζικά βελτιωμένη εικόνα.

30 Comments:

At 10/06/2006 01:43:00 π.μ., Blogger Panos said...

Δε διαφωνεί κανείς πως χρωστάμε πολλά στον Ότο...
ΑΛΛΑ πρέπει να είμαστε και λίγο σοβαροί. Τι να τον κάνεις τον Καψή 2 χρόνια τραυματισμένο?
Είμαι ο τελευταίος Έλληνας που θα κρίνει το Ρεχάγκελ, υλικό υπάρχει. Τουλάχιστον καλύτερο από αυτό που τώρα παίζει. Αφου το βλέπει και ο ίδιος η ομάδα δεν τραβάει...και δεν αναφέρομαι μόνο στον Στολτίδη.
Κάνε πλήρη ανανέωση. Ποιός θα έχει αντίρρηση? Ποιός θα του πει τι?

 
At 10/06/2006 02:15:00 π.μ., Blogger Jason said...

Φυσικά και του χρωστάμε πολλά, φυσικά και θα τον θυμόμαστε πάντα.
Φυσικά και έχει δικαίωμα στην ασυλία και ακόμα και αν την καταστρέψει πάλι την ομάδα, δε δικαιούμαστε να τον κατηγορήσουμε.

Αντίστοιχα, όμως, δεν υπάρχει λόγος να είναι και προπονητής της ομάδας μας για πάντα. Άμα δεν μπορεί πια να φτιάξει μια δυνατή ομάδα, ας προσπαθήσουμε με κάποιον άλλον. Χωρίς κατηγορίες, χωρίς τίποτα. Απλώς ας κοιτάξουμε όλοι μπροστά. Πριν την καταστρέψει την ομάδα με το δικαίωμά του αυτό.

Ριζικά διαφορετική δε θα μπορούσε να ήταν η Εθνική. Σαφώς καλύτερη μπάλα θα μπορούσε να παίζει. Μία ανανέωση τη χρειάζεται. Όχι ντε και καλά με το Στολτίδη και το Ζήκο που φαγώθηκαν τόσα χρόνια. Αλλά φτάνει πια με το Φύσσα, το Ζαγοράκη, τον Μπασινά, το Χαριστέα, κλπ.. Όποιος δεν παίζει καλά, ας μην παίζει καθόλου.

 
At 10/06/2006 02:37:00 π.μ., Blogger Old Boy said...

Ωραία Πάνο, κάλεσε τον Καψή. Μαλακία; Μαλακία. Έπρεπε όμως να γίνει τόσο θέμα; Λες : «Κάνε πλήρη ανανέωση. Ποιός θα έχει αντίρρηση? Ποιός θα του πει τι?». Στις πρώτες δύο συντριβές όλοι θα του έλεγαν ότι διέλυσε την ομάδα του ΕURO.
McFly, καταρχήν πρωταθλητής Ευρώπης είσαι για 4 χρόνια. Αλλά το τυπικό ελάχιστη σημασία έχει για μένα. Σημασία έχει ότι αυτό που έγινε στην Πορτογαλία ξεπέρασε κάθε στάνταρ έκπληξης και άρα (σε μένα τουλάχιστον) του δίνει λευκή κάρτα να κάνει ό,τι νομίζει. Να είχαμε κι ένα ποδόσφαιρο υγιές, που παντού αλλού πήγαινε καλά, να το σκεφτόμουν και αλλιώς. Aλλά το ακριβώς αντίθετο συμβαίνει. Οπότε μου φαίνεται άτοπη όλη αυτή η πολεμική κατά του Ρεχάγκελ. Αυτός τουλάχιστον έδειξε ότι μπορεί. Έχει δείξει και κανένας άλλος και δεν το έχω καταλάβει;
Jason, κι εμένα με χαλάνε πολλές επιλογές του. Κι εγώ πιστεύω ότι θα μπορούσαμε να παίζουμε καλύτερα. Δεν πιστεύω όμως ότι με άλλον προπονητή ή με άλλη σύνθεση θα μπορούσαμε να παίζουμε πολύ καλύτερα.

 
At 10/06/2006 05:09:00 π.μ., Blogger Costis Demos {Ghostdog} said...

Κατά την γνώμη μου έχει κάθε δικαίωμα ακόμα και να καλέσει τον Μπατσινίλα που λέει ο λόγος.Μας πήρε το EURO με τον Τσάρτα να βαράει κόρνερ και να μαρκάρει με το φτερό ξεσκονίσματος και με 0 επιθετικούς. Κια εμένα μου την σπάει που φέρνει άτομα όπως τον Πατσατζόγλου και τον Καψή αλλά και αυτά που γουστάραμε να έφερνε δεν θα είχε αλλάξει κάτι.

 
At 10/06/2006 07:55:00 π.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Θυμάμαι, όταν ο Ρεχάγκελ είχε πρωτοέρθει, τα ειρωνικά σχόλια και τις κοροϊδίες σε διάφορα έντυπα. Που πύκνωσαν μετά τα πρώτα αρνητικά αποτελέσματα (πχ Πανούτσος στο Βήμα, αλλά όχι μόνος): Η άποψη ήταν πως κάποιος συνταξιούχος γερμανός ήρθε να κάνει διακοπές στη χώρα μας με έξοδα του Δημοσίου.

Μετά άρχισαν τα καλά αποτελέσματα κι η κριτική μειώθηκε. Φτάνουμε στο ευρωπαϊκό του 2004, όπου, νομίζω και συμφωνώ με τον Old-Boy, σημειώθηκε η μεγαλύτερη έκπληξη όχι μόνο του παγκόσμιου αθλητισμού, αλλά και όλων των αιώνων, από την εποχή ίσως των πρώτων ολυμπιακών αγώνων στην αρχαιότητα ...

Τελειώνει το EURO και, μέσα στον θρίαμβο, ο Ρεχάγκελ κάνει (για μένα) το τεράστιο λάθος να παραμείνει σε μια χώρα που, όχι μόνο, δεν μπορεί να διαχειρισθεί την απίστευτη αυτή επιτυχία, αλλά δείχνει προφανή αμηχανία και προσπαθεί, με κάθε τρόπο, να την ξεφορτωθεί.

Τι θάπρεπε να γίνει; Το αυτονόητο: Να μπουν (επιτέλους) σοβαροί άνθρωποι επικεφαλής του ποδοσφαίρου, να εξυγιανθούν οι δομές, να σταματήσει η άθλια διασύνδεση με την πολιτική κι η οικονομική στήριξη των αποτυχημένων (βλ. τον ανεκδιήγητο νόμο με τη θέση των χρεωκοπημένων ομάδων σε ειδική εκκαθάριση και τα τερατουργήματα που δημιούργησε), να εξαργυρωθεί το δώρο που μας έπεσε από τον ουρανό, να απομακρυνθούν οι τραγικοί παράγοντες του κοινού ποινικού δικαίου, να γίνει ένα νέο ξεκίνημα.

Αντ' αυτών, έχουμε ένα ανυπόλυπτο πρωτάθλημα, με ομάδες που συγκροτούνται εκ των ενόντων με ό,τι πετάει κι ό,τι κολυμπάει στον πλανήτη, αρκεί να μπορεί να φορέσει αθλητικά παπούτσια και να κλωτσήσει, και, όπως πάντα πρωταθλητές στη γελοιότητα, ονομάζουμε το υποβαθμισμένο αυτό προϊόν "super league". Άντε, και το επόμενο πρωτάθλημα να το βαφτίσουμε "Dodekatheon" μπας και φοβηθούν οι ξένοι (κι ας παίζουν 40 ομάδες, άλλωστε κι οι Θεοί δεν ήταν μόνο 12).

Και, βέβαια, μέσα στην καφρίλα αυτή, κι ενώ οι ελληνικές ομάδες στην Ευρώπη ξαναγυρνούν, με βήμα γοργό, τη χώρα στη δεκατία του 60, το πρόβλημα είναι ο Καψής, ο Ζαγοράκης, ο Σαμαράς, ο Στολτίδης, και 10 εκατομμύρια προπονητές κάθε μέρα να προτείνουν τη σωστή σύνθεση της Εθνικής και να τα χώνουν στον Ρεχάγκελ.

Πρόταση: Ο λαός έχει δίκαιο. Ο άνθρωπος αυτός πρέπει, επιτέλους, να παυθεί. Και μετά, να φύγει, ας πάει πίσω στην πατρίδα του, σε κάνα κυκλαδονήσι, στο Άγιο Όρος, στο Πουκέ, σε ΚΑΠΗ ή όπου αλλού θελήσει. Μετά, κι αφού θάχει φύγει, να γίνει άγαλμα, δρόμος, πλατεία, αεροδρόμιο, γραμματόσημο, εθνική γιορτή. Να μπει στα σχολικά βιβλία. Το ευρωπαϊκό κύπελλο να τοποθετηθεί σε βάθρο, στην πλατεία Συντάγματος, όπου κάθε χρόνο θα τελείται παρέλαση, δοξολογία, ολονυκτία. Με τα χρόνια, κι όταν τα γεγονότα θα 'χουν ξεχασθεί, οι συμπατριώτες μας θα το λατρεύουν όπως οι μουσουλμάνοι την ιερή πέτρα Kaaba στη Μέκκα, θα γίνονται θαύματα, θα οργανώνονται εκδρομές από την άκρη του κόσμου, θ' ανθίσει ο θρησκευτικός τουρισμός, θ' ανασάνει κι η οικονομία. Η μέτρηση των χρόνων θα γίνεται, πλέον, όχι από τη γέννηση του Χριστού αλλά από την κατάκτηση του Euro. Και, το υπέροχο αυτό νεοελληνικό επίτευγμα θ' αποκτήσει επιτέλους νόημα.

 
At 10/06/2006 09:38:00 π.μ., Blogger Lex_Luthor06 said...

Τον Καψή δήλωσε ότι τον κάλεσε για να τον στηρίξει ψυχολογικά.

Old Boy συμφωνώ μαζί σου 100%.

Επιτέλους οι Ελληνες ας πάψουμε να είμαστε όλοι Καπετάνιοι, Στρατηγοί , προπονητές , Πρωθυπουργοι. Ποσο δύσκολο είναι να αποδεκτείς τις επιλογές κάποιου χωρις να συμφωνείς με αυτες;

 
At 10/06/2006 10:01:00 π.μ., Blogger ci said...

Old Boy ..εύγε!
Πολύ απλά για να δώσω και το μουσικό στίγμα, "έξω απ'τον χορό πολλά τραγούδια ξέρουμε".

 
At 10/06/2006 12:20:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Η εθνική ομάδα δεν είναι του Ρεχάγκελ. ο Ρεχάγκελ είναι ένας υπάλληλος μάνατζερ όπως λένε και οι άγγλοι.

Όταν ο μάνατζερ σου κοστίζει τον επιπλήττεις όσα κι αν σου έχει δώσει πριν.

Και ποιο είναι το κέρδος από το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα αν όχι ο κερδισμένος χρόνος για να φτιάξεις μια νέα ομάδα χωρίς το άγχος της άμεσης επιτυχίας.

Ο ίδιος ο Ρεχάγκελ σκέφτηκε ότι ομάδα που κερδίζει δε χαλάει και επαναπαύτηκε σ' αυτό για να περάσει στο μουντιάλ.

Πήρε μια απόφαση και πάτωσε. Θα κριθεί. Έλεος με το Γερμανό που έγινε βασιλιάς στην Ελλάδα. Και ποιος ξέρει πόσα πήρε από τους μανατζαραίους.

 
At 10/06/2006 03:15:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Βασικά το πρόβλημα της εθνικής νομίζω ότι το δημιούργησαν οι παίκτες και όχι ο Ρεχάγκελ.
Όταν τέλειωσαν με το Ευρωπαϊκό αν ήταν σοβαρά άτομα θα είχαν βγει όλοι μαζί και δήλωναν ότι για αυτούς έκλεισε το κεφάλαιο εθνική. Θα τους χαρίζαμε απο ένα εξοχικό και ένα κάμπριο, θα τους κάναμε σμηναγούς, ναυάρχους και ταξιάρχους και θα τέλειωνε εκεί το θέμα.
Έτσι ο Ρεχάγκελ θα έκανε ανγκαστικά ανανέωση και εν τέλει θα είχε την ευκαιρία να χτίσει μια πραγματικά σοβαρή ομάδα που μπορεί να σάρωνε τις κούπες, αλλά τουλάχιστον θα αποτελούσε την ευκαιρία μια νέα αρχή.
Αλλά αυτό δε συνέβη.
Και αναρωτιέμαι αν ο Ρεχάγκελ έχει πρόβλημα (που αντικειμενικά το έχει) τότε ο Ζαγοράκης ή ο Καψής ή όπιοις άλλος θέλετε πως νιώθει σήμερα ; Δικαιωμένος ;
Είχαν την ευκαιρία να φύγουν με ψηλά το κεφάλι. Να περάσουν στην ιστορία ως η γαμάω ομάδα και ταυτόχρονα να ανοίξουν το δρόμο σε νέα παιδιά. Δεν το έκαναν. Αλλά γατζώθηκαν πάνω στο κύπελλο και ιδού τα αποτέλεσματα.
Οπότε, δε φταίει μόνο ο Ρεχάγκελ για το μπάχαλο.
GeorgeS

 
At 10/06/2006 03:33:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Και μένα η άποψη του oldBoy με βρίσκει εκατό τοις εκατό σύμφωνο.

@mcfly
Μπορεί στην Αγγλετέρα να τον θεωρούσαν υπάλληλο μάνατζερ, εδώ στην Ανατολή όμως, ο Ρεχάγκελ υπήρξε, και είναι ακόμη, για μας, ένας πατέρας. Που μας αγάπησε (όπως είμαστε, με τα ελαττώματα και τις αρετές μας) και μας δίδαξε έναν άλλο δρόμο. Αν του οφείλουμε κάτι, είναι να τον αγαπήσουμε κι εμείς με τα στραβά και τα σωστά του.

Και ποιο είναι το κέρδος από το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα αν όχι ο κερδισμένος χρόνος για να φτιάξεις μια νέα ομάδα χωρίς το άγχος της άμεσης επιτυχίας.

Ποιό το κέρδος; Προσωπικά δεν θέλω τίποτε άλλο από αυτόν τον άνθρωπο. Δεν θέλω να εξυγιανθεί το ποδόσφαιρο, δεν θέλω να φτιάξει άλλη καλύτερη εθνική.
Ο Ότο Ρεχάγκελ παρέλαβε μια εθνική ομάδα από την απόλυτη ανυποληψία και την οδήγησε στην ίσως μεγαλύτερη έκπληξη της ιστορίας του παγκοσμίου αθλητισμού.
Αυτό το ανεπανάληπτο μας έδωσε και δεν μπορεί να μας το πάρει κανείς.

 
At 10/06/2006 04:19:00 μ.μ., Blogger mindstripper said...

Ολέ.

Και την καλησπέρα μου :-)

 
At 10/06/2006 04:19:00 μ.μ., Blogger Lex_Luthor06 said...

Μα δεν μιλάμε για μανατζερς , υπαλλήλους, εταιρείες , κέρδη και επενδύσεις. Οσο και αν έχουν διεισδύσει αυτοί οι όροι στο σύγχρονο ποδόσφαιρο εξακολουθούμε να μιλάμε για αθλητισμό.

Ποιος παίκτης για παράδειγμα είναι σταθερά καλός, σε κάθε παιχνίδι ,στα 90 λεπτα κάθε παιχνιδιού; Αν είχες στην ομάδα σου τον Μαραντονα θα τον έβαζες στον πάγκο αν είχε κακή απόδοση σε μερικά ματς;

Ένας καλός παίκτης μπορεί να κάνει μια περίτεχνη ενέργεια να βάλει το γκολ που κρίνει το ματς και μετά να μην ξαναπιάσει την μπάλα. Στο τέλος του παιχνιδιού κανείς δεν θυμάται το αξιόπιστο σεντερ μπακ που είχε σταθερή απόδοση. Όλοι όμως θυμόμαστε τις τρίπλες του Σανμαρτεάν και τα πλασέ με τα οποία κρεμούσε τους τερματοφύλακες.

Το ποδόσφαιρο και κατ’επέκταση αυτό που μένει από την ζωή μας ως ανάμνηση είναι μια συλλογή από χαιλαιτς.

Το χάιλαιτ του Ρεχάγκελ αρκεί να χαρακτηρίσει ως μαγική μια περίοδο πολύ μεγαλύτερη από αυτή που έχει ως τώρα διανυθεί.

 
At 10/06/2006 06:31:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Κάποιοι εδώ στην ανατολή έχουν έλλειψη πατρικής αγάπης και ακόμα δεν τους τέλειωσαν τα δάκρυα από τη χαρά της Πορτογαλίας.

Ο υπόλοιπος κόσμος όμως ήδη έχει περάσει στην επόμενη μέρα και ασχολείται με τα επίκαιρα.

Όπως κάποιοι έλληνες εκεί στην Ιαπωνία που έκαναν τρεις μέρες να συνέλθουν από το θρίαμβο κατά του ιμπεριαλισμού και ξέχασαν να πάνε τελικό.

Ο Ρεχάγκελ είναι ένας μισθοφόρος προπονητής που έκανε ότι μπορούσε, πέτυχε παραπάνω απ' όσα θα περίμενε κανείς και μπράβο του.

Τώρα όμως όσο κι αν έχω χεσμένο το ελληνικό πρωτάθλημα, την εξυγίανση και τους νέους θριάμβους για έναν εξωτερικό παρατηρητή ισχύει και επισήμως το:

Ομάδα μοντέλο την έκανες μπουρδέλο...

Πατεεεεεεεέρα!

 
At 10/06/2006 06:32:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Και μην ξεχνάμε ότι κάποιος επειδή γκάριξε κάτι ασυναρτησίες για πειρατικά και Βάσκο ντα Γκάμα τώρα θέλει να γίνει δήμαρχος.

 
At 10/06/2006 06:35:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

antvol said, και ΣΩΣΤΑ, :
"Τι θάπρεπε να γίνει; Το αυτονόητο: Να μπουν (επιτέλους) σοβαροί άνθρωποι επικεφαλής του ποδοσφαίρου, να εξυγιανθούν οι δομές, να σταματήσει η άθλια διασύνδεση με την πολιτική κι η οικονομική στήριξη των αποτυχημένων (βλ. τον ανεκδιήγητο νόμο με τη , θέση των χρεωκοπημένων ομάδων σε ειδική εκκαθάριση και τα τερατουργήματα που δημιούργησε), να εξαργυρωθεί το δώρο που μας έπεσε από τον ουρανό, να απομακρυνθούν οι τραγικοί παράγοντες του κοινού ποινικού δικαίου, να γίνει ένα νέο ξεκίνημα".

Όμως, με αυτά και αυτά μεγαλώσαμε, αναπτυχθήκαμε, γίναμε πατέρες.. και συνεχίζουμε..
Δίκαιο έχετε απόλυτα κύριε, και εσύ φίλτατε Oldboy, αλλά ...σκότος.

Γνωρίζουμε όλοι να κλίνουμε το ουσιαστικό "εξάρτηση" ή έστω το ρήμα "εξαρτώμαι" ?

Το έχουμε (σίγουρα όλοι μας) διαβάσει πολλές φορές το σενάριο, πλην όμως δεν παίζουμε εμείς αλλά άλλοι, βαρεθήκαμε..!

Ελλαδάρα αθάνατη, σε όλες τις εκφάνσεις του πολιτισμού σου [φραπέ, κοινωνική κριτική (sic), μάτια της Έλλης & του Νίκου κλπ, πίτσα (που λέει ο λόγος) και ό,τι αρπάξουμε...στη μέρα και στη νύχτα (προς θεού θείε Μέγαρο μην παρεξηγηθώ..).
Άντε γειά ....είμαστε δυστυχώς μικρότερη χώρα και από την π.χ. Δανία, όπου φυσικά κανένα της προκοπής πρωτάθλημα υπάρχει, πλην όμως εθνική ομάδα σοβαρότατη, όποτε γουστάρουν αυτοί φυσικά.
Εμείς μπορούμε το ίδιο ανεξαρτήτως Όθωνα ?
ΚΠ

 
At 10/06/2006 06:43:00 μ.μ., Blogger heba said...

Ευτυχώς που έχουμε καλό πρωτάθλημα γιατί μας κατέστρεψε την εθνική ο Ρεχάγκελ..
Συμφωνώ με το ποστ φυσικά.
Έλεος πια!

 
At 10/06/2006 07:31:00 μ.μ., Blogger polikarpos said...

εγώ προτείνω αντί για τα αρχαία, να ζητήσουμε απο τους βρετανούς τον τζωρτζ μπεστ, να τον νεκραναστήσουμε, και μετά να τον ελληνοποιήσουμε.
θα κεντάει με τον καστιγιάκη μπροστά.

 
At 10/06/2006 07:46:00 μ.μ., Blogger Old Boy said...

Έλα Μcfly να χτυπηθούμε στα μαρμαρένια αλώνια:
Λες: «Ομάδα μοντέλο την έκανες μπουρδέλο...»
Απαντάω: Ομάδα μπουρδέλο την έκανες μοντέλο. Κατά τη γνώμη μου δικαιούσαι να την ξανακάνεις μπουρδέλο, πόσο μάλλον όταν όλο το γύρω περιβάλλον είναι μπουρδέλο. Όχι ότι είναι ευχάριστο να την ξανακάνει μπουρδέλο, αλλά εν πάση περιπτώσει αν την ξανακάνει εγώ προσωπικά δεν θα του την πω.
Λες: «Και ποιο είναι το κέρδος από το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα αν όχι ο κερδισμένος χρόνος για να φτιάξεις μια νέα ομάδα χωρίς το άγχος της άμεσης επιτυχίας»
Απαντάω: Το κέρδος από το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα είναι οι μέρες και οι στιγμές εκείνες. Τελεία. Μεγαλύτερο κέρδος από αυτό δεν θα μπορούσε να υπάρξει. Όχι ότι δεν θα μπορούσε να αποτελέσει βάση για να χτισθεί κάτι πιο μόνιμο και υγιές. Αλλά στο χτίσιμο αυτό ο Ρεχάγκελ είναι ένας απλός τροχός της αμάξης.
Επειδή είσαι και μπασκετικός, το οικοδόμημα του ελληνικού μπάσκετ είναι διαφορετικό. Με τα χίλια στραβά του έχει και χίλια καλά. Στο οικοδόμημα όμως του ελληνικού ποδοσφαίρου που μπάζει απ' όλες τις πάντες, δεν μου κάθεται καλά να έχουμε βρει τον αίτιο του κακού στο πρόσωπο του ανθρώπου που μας προσέφερε κάτι πέραν πάσης προσδοκίας.

 
At 10/06/2006 07:58:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Συμφωνώ απόλυτα ότι αυτός δεν είναι το αίτιο του κακού.

Αλλά είναι σε θέση ευθύνης και δεν διατηρεί κανένα αλάθητο για μένα. Η ζωή συνεχίζεται και σε καμία χώρα του κόσμου δε σταμάτησε να κρίνεται ένας προπονητής μετά από μια επιτυχία.

Και ευτυχώς που δεν είναι Έλληνας γιατί θα μπορούσε να έχει γίνει και αξιωματικός του ελληνικού στρατού τιμής ένεκεν.

Και δε νομίζω ότι του αξίζει η δικιά μας συμπαράσταση. Δε νομίζω ότι τον ενδιαφέρει καν. Πολλά πράγματα γίνονται με το αζημίωτο στις εθνικές ομάδες.

 
At 10/06/2006 08:23:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Αυτά σε επίπεδο αρχών.

@mcfly:
Κάποιοι εδώ στην ανατολή έχουν έλλειψη πατρικής αγάπης και ακόμα δεν τους τέλειωσαν τα δάκρυα από τη χαρά της Πορτογαλίας.

Κάτι είναι κι αυτό. Σκέψου να 'μασταν πλήρεις πατρικής αγάπης, και να την εξάγαμε αυτή την αγάπη σε Αφγανιστάν και Ιράκ.

Μιλάς για μισθοφόρο. Μιλάς για κέρδος. Μιλάς για αζημίωτο. Το πρόβλημά σου είναι ότι οι όροι σου είναι οικονομικοί. Αλλά αυτό που μας δώρισε δεν έχει μέτρο. Και γι' αυτό δυσκολεύεσαι να κατανοήσεις την υποστήριξη/αγάπη που δείχνουμε στον Ρεχάγκελ.

 
At 10/06/2006 08:26:00 μ.μ., Blogger Old Boy said...

Για τα περί αλάθητου, συνέχισης της ζωής και κριτικής δεν θα μπορούσα να διαφωνήσω.
Διαφωνώ κατ' εξαίρεση στο συγκεκριμένο θέμα, λίγο από αντίδραση στον πόλεμο που βλέπω να του γίνεται από τον Τύπο και περισσότερο γιατί πιστεύω ότι όταν πετυχαίνεις κάτι τόσο ξεχωριστό δικαιούσαι ύστερα και αντίστοιχα ξεχωριστής αντιμετώπισης.
Όσο για τη δικιά μας συμπαράσταση, κάνεις μεγάλο λάθος.
Μας διαβάζει η Μπεάτε κάθε πρωϊ και ο Τοπαλίδης κάθε απόγευμα.
ΥΓ (Τώρα Μπεάτε λένε τη γυναίκα του Ρεχάγκελ ή τη γυναίκα του Παπούλια; Μπλέξιμο).

 
At 10/06/2006 09:26:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Το δικό σου πρόβλημα Novalis είναι ότι οι όροι σου είναι συναισθηματικοί και ουμανιστικοί.

Αλλά αυτό που μας δώρισε του απέφερε αρκετό κέρδος σε λεφτά και κύρος. Το ίδιο και στην ομοσπονδία και τους παίκτες.

Γι' αυτό δυσκολεύεσαι να κατανοήσεις την κριτική στάση/σκεπτικισμό που δείχνω απέναντι στο Ρεχάγκελ.

Η αντίδραση σου Oldboy είναι κατανοητή αφού ο Τύπος δεν το κάνει ανιδιοτελώς.

Η Μπεάτε διαβάζει εμένα γιατί είναι καμμένη.

 
At 10/07/2006 05:05:00 μ.μ., Blogger Old Boy said...

Διαλεκτικά συνθέτοντας ΜcFly και Novalis, διακηρύσσω ότι στον επαγγελματικό αθλητισμό συνυπάρχει το οικονομικό με το συναισθηματικό κριτήριο, ότι όπως ο ποδοσφαιριστής δεν παίζει για την φανέλα, έτσι δεν παίζει και μόνο για τα λεφτά.

 
At 10/07/2006 05:12:00 μ.μ., Blogger Old Boy said...

Kαι τώρα η ώρα του παιδιού. Από την προχθεσινή ανακοίνωση του ΠΣΑΤ (του συνδικαλιστικού φορέα των αθλητικογράφων δηλαδή) κατά του Ρεχάγκελ (http://sports.pathfinder.gr/football/greece/gr-national/222345.html)
ξεχωρίζει η μνημειώδης πρόταση: «Εάν έχει στοιχεία που να τεκμηριώνουν τα όσα απαράδεκτα μετέφερε μέσω του διερμηνέα του, οφείλει αμέσως να μας τα καταθέσει. Σε διαφορετική περίπτωση τον παραδίδουμε στη φίλαθλη κοινή γνώμη ως κοινό υβριστή»
Τον παραδίδουμε στη φίλαθλη κοινή γνώμη ως κοινό υβριστή.
Τον παραδίδουμε στη φίλαθλη κοινή γνώμη ως κοινό υβριστή.
Τον παραδίδουμε στη φίλαθλη κοινή γνώμη ως κοινό υβριστή.
Α να χαθείτε.

 
At 10/08/2006 02:11:00 μ.μ., Blogger heba said...

..πίσσα,φτερά και πούπουλα θα ήταν μήπως πιο αποτελεσματικά από την απλή χλεύη της "κοινής γνώμης";
Μπορεί ο καθένας μας να δώσει τον άλλο στη βορά του όχλου με συνοπτικές διαδικασίες και "αυτοσχέδια δίκη";
Εμπρός λοιπόν!

 
At 10/09/2006 12:44:00 π.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Τελικά κύριε old boy διακατέχεσαι και συ από τη μιζέρια και το κόμπλεξ που διακατέχονατι οι περισσότεροι Ελληνες με τη χώρα τους. Οπως είδες οι Ελληνες παίχτες ούτε τόσο ατάλαντοι είναι και όταν γίνεται το αυτονόητο και παίζουν αυτοί που είναι σε καλύτεροι αγωνιστική κατάσταση η Εθνική μπορεί να πάρει αποτέλεσμα. Η χθεσινή νίκη ήταν μια απάντηση σε όλους εσάς που απαξιώνετε το Ελληνικό ποδόσφαιρο.

 
At 10/09/2006 02:04:00 π.μ., Blogger Old Boy said...

Σε μένα το κάνεις αυτό το σχόλιο; Μήπως ήθελες να το στείλεις αλλού και μπερδεύτηκες;

 
At 10/09/2006 03:50:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

έχω 29 ολόκληρα σχόλια να διαβάσω πριν απαντήσω (δεν μπορώ να τα παραλείψω, μου αρέσουν όλα)

 
At 10/09/2006 11:09:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Old Boy:
Σε επίπεδο πραγματικότητας, όποιος θέλει ας ισχυριστεί ότι με κλήσεις άλλων παικτών, άλλη νοοτροπία ή άλλο αγωνιστικό σύστημα, η εθνική Ελλάδας (με το υπάρχον υλικό Ελλήνων ποδοσφαιριστών και με την δεδομένη περιρρέουσα ατμόσφαιρα του ελληνικού ποδοσφαίρου) θα παρουσίαζε ριζικά βελτιωμένη εικόνα.

Συγνώμη εσυ old boy δε τα έγραψες τα παραπάνω; Πριν τον αγώνα φυσικά...

 
At 10/10/2006 02:06:00 π.μ., Blogger Old Boy said...

Όταν έγραψα το ποστ 97 στους 100 δημοσιογράφους κορόϊδευαν τον Ρεχάγκελ για τις κλήσεις. Βγαίνω και λέω ότι ακόμα και να χάσουμε και να ξαναχάσουμε δεν πειράζει και ότι πρέπει να τον αφήσουν ήσυχο. Κερδίζουμε. Και θεωρείς ότι εγώ διαψεύστηκα απ' το αποτέλεσμα του αγώνα; Μιζέρια είναι να τρώγεσαι με τα ρούχα σου, είναι να λυσσάς που δεν καλείται ο Στολτίδης και ο Ζήκος, είναι να παραδίδεις τον Ρεχάγκελ στην κοινή γνώμη ως κοινό υβριστή. Μιζέρια αντίθετα δεν είναι να λες «αφήστε τον ήσυχο να δουλέψει, κέρδισε αυτό το δικαίωμα». Μιζέρια είναι να είσαι αχάριστος και να μην έχεις επίγνωση των δυνατοτήτων σου.
Εγώ φίλε μου πιστεύω ότι όποιον προπονητή και να πάρουμε, με τους παίχτες που έχουμε, μπαλάρα δεν μπορούμε να παίξουμε. Θα μιζέριαζα αν κερδίζαμε κι έλεγα ότι δεν απόλαυσα θέαμα. Θα μιζέριαζα αν όταν χάναμε έπεφτα να τους φάω. Όπως κάνουν πολλοί δημοσιογράφοι. Και επίσης (επειδή μίλησα και για την περιρρέουσα ατμόσφαιρα) αν οι παίκτες μπορούν να παίξουν π.χ. για 7 με άριστα το 10, όταν πρέπει να αγωνιστούν σε ένα τέτοιο Καραϊσκάκη, με ένα τέτοιο κλίμα διαμορφωμένο από τις εφημερίδες, με έναν τέτοιο ποδοσφαιρικό παραγοντισμό σαν τον ελληνικό, το 7 εύκολα γίνεται 5. Επίσης αν σε ενδιαφέρει να σου δώσω τα λινκς με ύμνους που έχω γράψει για την εθνική σε άσχετες χρονικές φάσεις. Η εθνική αυτή φίλε, μου χάρισε μια από τις συγκλονιστικές στιγμές της ζωής μου, γιατί ήμουν μέσα στο Ντραγκάο. Μόνο κόμπλεξ δεν έχω λοιπόν απέναντί της. Της αναγνώρισα το δικαίωμα να αποτύχει και να συντριβεί. Αυτό δεν λέγεται μιζέρια. Λέγεται αγάπη.

 

Δημοσίευση σχολίου

<< Home