Catch-56

Σύμφωνα με τη θεωρία του ισοδυνάμου των όρων, αιτιώδης σύνδεσμος μεταξύ μιας αιτίας κι ενός αποτελέσματος υπάρχει όταν η πρώτη είναι αναγκαίος όρος για την επέλευση του αποτελέσματος, όταν δηλαδή δεν μπορεί να νοηθεί ότι εκλείπει η πρώτη χωρίς να συνεκλείπει και το συγκεκριμένο αποτέλεσμα. Σύμφωνα δε με τη θεωρία της πρόσφορης αιτιότητας, πρόσφορη θεωρείται η αιτία, που δεν προκάλεσε απλώς κατά λογική αιτιότητα το αποτέλεσμα, αλλά ήταν και αναμενόμενο ότι θα οδηγούσε σε αυτήν σύμφωνα με τη συνήθη πορεία των πραγμάτων.

Τον Απόστολο Σουγκλάκο τον σκότωσε μεν το εγκεφαλικό, ωστόσο η μακρά αλυσίδα των περιστατικών που θα οδηγούσε αναπόδραστα στο θάνατό του ξεκίνησε 56 χρόνια πριν, όταν ο πατέρας του γονιμοποίησε την μητέρα του. Από τη στιγμή της σύλληψής του ο θάνατός του ήταν απολύτως αναπόφευκτος. Σε όσους σικέ αγώνες catch κι αν αγωνίστηκε στη ζωή του, ο πιο σικέ απ΄όλους ήταν φυσικά ο αγώνας με τον θάνατο.

Το Catch-22 , στο οποίο βασίστηκε ένα μυθιστόρημα και μια ταινία, είναι ένας στρατιωτικός κανονισμός που δείχνει τον παραλογισμό του πολέμου και λέει λίγο πολύ τα ακόλουθα: Είσαι πιλότος βομβαρδιστικού με μεγάλο αριθμό πτήσεων πάνω απ' τον εχθρό. Για να σταματήσεις να πετάς πρέπει:

α) να σου έχει στρίψει και

β) να υποβάλλεις αίτηση.

Ενώ όμως πρέπει να συντρέχουν και οι δύο προϋποθέσεις μαζί για να επέλθει το επιθυμητό αποτέλεσμα, είναι αδύνατο να συντρέξουν και οι δύο μαζί, γιατί η μία αποκλείει την άλλη: αν υποβάλλεις αίτηση, πάει να πει ότι ξέρεις πόσο αυξάνεται με κάθε νέα πτήση ο στατιστικός κίνδυνος να σκοτωθείς και άρα δεν σου έχει στρίψει· αν σου έχει στρίψει, δεν αντιλαμβάνεσαι τον κίνδυνο και άρα ποτέ δεν υποβάλλεις αίτηση: μ' άλλα λόγια, είτε έτσι είτε αλλιώς συνεχίζεις να πετάς.

Αντίστοιχο του Catch-22, είναι το Catch-56, το κατς δηλαδή του Σουγκλάκου με το θάνατο, που λέει λιγο πολύ τα ακόλουθα:

Αν θες να συνεχίσεις να ζεις πρέπει:

α) να ζεις, να έχεις αρχίσει να ζεις και

β) να μην είσαι θνητός.

Ενώ όμως πρέπει να συντρέχουν και οι δύο προϋποθέσεις μαζί για να επέλθει το επιθυμητό αποτέλεσμα, είναι αδύνατο να συντρέξουν και οι δύο μαζί, γιατί η μία αποκλείει την άλλη: αν θες να συνεχίσεις να ζεις, πρέπει να σου έχει δοθεί ζωή, από τη στιγμή όπως που θα ξεκινήσεις να ζεις, καθίστασαι θνητός, αποκτάς θνησιμότητα, ξεκινά η πορεία προς τον θάνατό σου: μ' άλλα λόγια, ο μόνος τρόπος εξάλειψης του θανάτου είναι η εξάλειψη της ζωής: γεννώντας ένα παιδί το καταδικάζεις σε θάνατο: είσαι εξ' ορισμού ο φονιάς των παιδιών σου.

Ο θάνατος δεν είναι ανίκητος: η βασιλεία του θα λάβει οριστικά τέλος, όταν σταματήσει η τεκνοποιία που τον αναπαράγει και τον διαιωνίζει.