Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 01, 2006

Greek Men Can't Jump, But Basketball Is More Than Jumping.


"You can add up the parts
but you won't have the sum".
Λέοναρτ Κοέν (σε δήλωση που έκανε στον Βασίλη Σκουντή αμέσως μετά το τέλος του ημιτελικού).
Θα τις νοσταλγείς τις στιγμές αυτές όταν περάσουν τα χρόνια.
«Ναι, εκείνη ήταν μια μεγάλη ομάδα», θα λες.
Συμβαίνει τώρα. Τώρα. Στο παρόν σου.
Κι είναι καθαρό και δυνατό.
Ζήσ' το και αφουγκράσου το, γιατί δεν πρόκειται καν για «το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα», αλλά για το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα της καλύτερης δυνατής εκδοχής μας.

13 Comments:

At 9/01/2006 06:03:00 μ.μ., Blogger οι σκιές μιλάν said...

Exw meinei ekstasiasmenos apo tin simerini (idiaitera) emfanisi. Stekomai (ksana) sta logia tou Giannaki meta ton agwna:

"Νιώθω περήφανος γιατί με το μπάσκετ που παίζει αυτή η ομάδα καταξιώνεται αυτό που διδάσκουμε τόσο σε αγωνιστικό, όσο και σε ανθρώπινο επίπεδο."

 
At 9/01/2006 06:08:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

"δεν πρόκειται καν για «το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα», αλλά για το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα της καλύτερης δυνατής εκδοχής μας."

Για άλλη μια φορά, βάζεις τα πράγματα στη σωστή τους βάση. :^)

 
At 9/01/2006 06:10:00 μ.μ., Blogger Old Boy said...

Formeflyknown, κάπως έτσι :) Παρεμπιπτόντως ευχαριστώ πολύ για την αναφορά χθες.
Σκιές, να σου μεταφέρω και απόσπασμα της δήλωσης του ξανθού λοιπόν: «Ο αθλητισμός και η παλικαριά των Ελλήνων έχουν επεκτείνει τη φήμη της Ελλάδας σε όλο τον κόσμο. Άλλοι επεκτείνουν τη φήμη τους με πολέμους…», τόνισε με νόημα ο βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας» (http://www.sport-fm.gr/special/mundobasketDetails.jsp?newsID=57008)

 
At 9/01/2006 06:11:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Χαίρομαι με τη νίκη του Αντιπροσωπευτικού της καλύτερης δυνατής εκδοχής μας. Όπως επίσης διασκεδάζω και με τις μίζερες αντιδράσεις μερικών "εγκρίτων" της βλογγόσφαιρας. Προφανώς ισχύει αυτό που γράφει κάποιος άλλος περί φθόνου... Σε κάτι τέτοιες στιγμές καταλαβαίνεις ακριβώς τον ρόλο που "βαράνε" μερικοί , την απομόνωσή τους, τον μισανθρωπισμό τους και την αγωνία τους να πάνε κόντρα στο ρεύμα ακόμα και στις πιο σπάνιες στιγμές προκειμένου να ξεχωρίσουν δηλ. να αναδείξουν το πεθαμένο τους ΕΓΩ.

 
At 9/01/2006 06:13:00 μ.μ., Blogger heba said...

Προσυπογράφω.:)

 
At 9/01/2006 06:24:00 μ.μ., Blogger οι σκιές μιλάν said...

H periptwsh tou Iwannidi kai h epitideumena sugkratimeni stasi merikwn ek tou politikou kosmou, mou thumisan to akoloutho:

"(...)Θέλω να πω, ότι όπως δεν ζει στον πραγματικό κόσμο όποιος ασχολείται καθημερινά με την Ελλάδα και το έθνος ως ιδεώδες, το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με όποιον ασχολείται καθημερινά με την Ελλάδα και το έθνος, ως αντιιδεώδες, ως παραμύθι ή δεν ξέρω γω τι. Όταν κυνηγάς όλη σου τη ζωή το άγιο δισκοπότηρο, είτε έθνος το ονομάσεις αυτό είτε αντιεθνικισμό, το ίδιο είναι. Μπορεί να μην είναι το ίδιο πολιτικά. Είναι το ίδιο από πλευράς ψυχοσύνθεσης όμως."
[den vazw to link gia eunohtous logous]

 
At 9/01/2006 07:11:00 μ.μ., Blogger kerasia said...

Δεν ξέρω αν λέει κάτι αλλά σήμερα κέρδισα στοίχημα.
Κι ας μου εξηγήσει κάποιος πώς μπορεί κάποιος, μη τζογαδόρος, να υποστηρίζει μεν μια ομάδα και την ίδια στιγμή να στοιχηματίζει ότι αυτή η ομάδα θα χάσει.

 
At 9/01/2006 09:13:00 μ.μ., Blogger ΓΑΪΔΑΡΑ said...

Μεγάλη και ζωογόνος χαρά... αλλά υπερηφάνια όχι... δυστυχώς... πρέπει να αλλάξουν πολλά για να ξανανοιώσω περήφανη που είμαι ελληνίδα... αλλά ΧΑΡΑ και ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ στα παιδιά αυτά ΝΑΙ... μας έδωσαν ελπίδες... μεγάλη υπόθεση!

 
At 9/01/2006 10:05:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

σχολιο απο το φορουμ του aek.com μετα τον αγωνα:
"Πιστεύω πως η έλλειψη του Ιωαννίδη, του Αλβέρτη και του Σιγάλα είναι εμφανέστατη από την ομάδα"

 
At 9/02/2006 12:10:00 π.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

"το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα της καλύτερης δυνατής εκδοχής μας"
!!!!
Καλό!!
Και, αν και δεν τον συμπαθώ ιδιαίτερα, μου άρεσαν αυτά που είπε ο Φασούλας μετά. Επιτέλους, ήθελα να ακούσω και κάποιον γενναιόδωρα ξετραλλαμένο στις κάμερες. Σαν μεθυσμένος ήταν (που μπορεί και να ήταν στ'αλήθεια δηλαδή, αλλά τόσο το καλύτερο..).

 
At 9/02/2006 03:32:00 π.μ., Blogger Old Boy said...

Όντως, ο Φασούλας ήταν αυθεντικά συγκινημένος και είναι και πολύ λογικό. Είναι μεγάλο μέρος της ιστορίας του ελληνικού μπάσκετ. Μεγαλύτερο απ΄τον Σιγάλα και τον Φράνκι, σίγουρα, αλλά μερικές φορές ευθύνονται και οι συγκυρίες για την ιστορία που γράφεις. Έχεις μεγάλους συμπαίκτες και μεγαλώνεις και συ (π.χ Χατζηβρέττας). Δεν έχεις τόσο μεγάλους συμπαίκτες και μικραίνεις και συ. Ο Σιγάλας προσέφερε στην εθνική ό,τι μπορούσε, αλλά αυτό που μπορούσε δεν έφτανε, ενώ ο Αλβέρτης μπορούσε να προσφέρει περισσότερα, αλλά δεν τα κατάφερε. Τίμησαν πάντως και οι δύο την φανέλα, κι ας μην κατέκτησαν μετάλλια. Μπάμπης Παπαδάκης rules.

 
At 9/02/2006 12:38:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Πράγματι ο ρόλος του Δημήτρη Παπαδόπουλου είναι πολύ σημαντικός αλλά και υποτιμημένος

Καλύτερα στην αφάνεια

 
At 3/02/2008 05:59:00 π.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

NBA Mock Draft
Θόδωρής Παπαλουκάς
http://www.nbaopenforum.com
Theodoros Papaloukas

 

Δημοσίευση σχολίου

<< Home