Μην με φωτογραφίζεις

Γιατί πέθανε εξαιτίας μου ο άντρας που αγαπώ.
Γιατί πέθανε εξαιτίας μου ο άντρας που μισώ.
Γιατί ποτέ δεν θα ξαναγαπήσω έτσι.
Γιατί ποτέ δεν θα ξαναμισήσω έτσι.
Γιατί ήταν για μένα τα πάντα, και τα κακά και τα καλά.
Γιατί μου στέρησε τον κόσμο κι έγινε ο κόσμος μου.
Γιατί με έδεσε και δεθήκαμε, όπως δεν κάνει να δένονται οι άνθρωποι.
Γιατί ήταν άρρωστος και με κόλλησε και μένα.
Γιατί είχα ασφάλεια και τώρα έχω μόνο χάος.
Γιατί έπρεπε να του προσποιούμαι την υπάκουη και τώρα πρέπει να προσποιηθώ το θύμα.
Γιατί ίσως δεν θέλω να προσποιηθώ άλλο το θύμα.
Ήμουν για χρόνια, ως τα 14 ή τα 15, δεν θυμάμαι πια.
Και κάποια στιγμή κουράστηκα να νιώθω θύμα.
Κι ίσως αφέθηκα στη νοσηρή του αγάπη.
Και να που πρέπει πάλι, ξανά, ενώ είχα ξαναγίνει η Νατάσα, να ξαναγίνω το θύμα.

Νατάσα - Θύμα - Νατάσα - Θύμα.
Το θύμα ως το τέλος της ζωής μου.
Κουράστηκα να με λυπάμαι και τώρα με λυπούνται όλοι.
Γι' αυτό σου λέω, μην με φωτογραφίζεις.
Ίσως καταφέρω να το σκάσω, άγνωστη μεταξύ αγνώστων.
Κι έτσι, αντί για θύμα να είμαι 18, μόνο 18.