Ξεπατικωσούρα
Στο «UNITED 93» ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας υποδύονται τον εαυτό τους και η ταινία υποδύεται την αυθεντική καταγραφή της πραγματικότητας. Ωστόσο δεν πρόκειται για την αυθεντική καταγραφή της πραγματικότητας, αλλά για ό,τι απομένει από την πραγματικότητα αν αφαιρεθεί από αυτήν το νόημά της. Υποτίθεται ότι η ντοκυμαντερίστικη σκηνοθετική και σεναριακή προσέγγιση είναι προχωρημένη και (καλλιτεχνικά) προοδευτική, ωστόσο η τέχνη ποτέ δεν ήταν απλή αναπαράσταση της ζωής, η τέχνη ήταν πάντα το πέραν της αναπαράστασης, η τέχνη ήταν πάντα η ματιά του καλλιτέχνη πάνω στη ζωή, η ερμηνεία που έδινε στα πραγματικά περιστατικά. Τέτοιου είδους ματιά απουσιάζει βροντερά από την ταινία και το καλλιτεχνικό βλέμμα έρχεται να υποκαταστήσει η ψευδεπίγραφη «αντικειμενική πραγματικότητα», όπως αυτή καταγράφηκε μηχανικά σε μαύρα κουτιά, κινητά τηλέφωνα συγγενών των επιβατών και ραντάρ πύργων ελέγχου. Μόνο που καμιά μηχανή δεν μπορεί να καταγράψει αίτια και αιτιατά, όπως καμιά μηχανή δεν μπορεί να καταγράψει την ψυχολογική κατάσταση θυτών και θυμάτων. Ο σκηνοθέτης προσπαθεί να ξεπατικώσει το πρωινό της 11ης Σεπτεμβρίου, όμως η ζωή είναι ανεπίδεκτη ξεπατικωσούρας και για να αποτυπωθούν στοιχειωδώς οι αλήθειες της χρειάζεται πάντα να υπάρχει καλλιτεχνική αυθαιρεσία, μύθος, «ψέμματα».
posted by Old Boy @ 12:26 π.μ.
8 comments
8 Comments:
Συμφωνω και επαυξάνω. Αν απογοητεύτηκες απο το United93 ετοιμασου για την νεα ταινία του Σκορτσέζε που παιχτηκε προχθες στην Βενετία. Εκει να δεις απογοήτευση. Ελπίζω να εχεις κατεβάσει ηδη απο το blog μου το φιλμ που περιγράφει ολες τις...συνωμωσίες σχετικα ,ε την 11/9. καλη βδομαδα.
Κοίτα από μία άποψη έχετε δίκιο, και αυτό φαίνεται ειδικά στο πρώτο μισό της ταινίας. Όμως στο δεύτερο μισό, στις σκηνές μέσα στο αεροπλάνο δεν μπορείς να μείνεις ατάραχος. Σκέφτεσαι ότι κάπως έτσι και πολύ χειρότερα ήταν τα πράγματα για αυτούς τους ανθρώπους εκείνη την ημέρα, και όσο να'ναι συγκλονίζεσαι αναλογιζόμενος το τι πέρναγε από το μυαλό τους εκείνη την ώρα. Τόσο απλά. Ακόμα και πολύ χειρότερη να ήταν η ταινία αυτή η σκέψη θα σου πέρναγε από το μυαλό αναπόφευκτα. Αυτή ήταν η πρόθεση του σκηνοθέτη. Να ξεπατικώσει. Ντοκιμερίστας είναι ο άνθρωπος. Συμφωνώ ότι θα μπορούσε να είναι αρκετά καλύτερη
έχω την εντύπωση ότι η καλλιτεχνική διάσταση της ταινίας ήταν στα κλειστοφοβικά πλάνα που πραγματικά απέδωσαν τρόμο μέσα σε αεροπλάνο (για σκέψου όλες τις ηλίθιες ταινίες καταστροφής με κάτι καμπίνες αεροπλάνων που είναι σα να πίνεις καφέ σε γήπεδο)
Seven Film Gallery, θα το κατεβάσω τώρα. Καλή εβδομάδα και σε σένα.
Sofo, συμφωνώ ότι το τέλος της ταινίας είναι δυνατό και ότι όντως δεν μπορείς να μείνεις ατάραχος.
Μαίανδρε, όντως ήταν κλειστοφοβικά τα πλάνα στο αεροπλάνο και όντως οι περισσότερες ταινίες καταστροφής είναι χαζές. Αλλά θα μπορούσε να είχε ξεφύγει από αυτήν τη χαζομάρα στηριζόμενος στον ενδελεχή έλεγχο των καταγεγραμμένων γεγονότων και πηγαίνοντας λίγο παραπέρα, αντί να αρκεστεί στην αναπαράσταση αυτών των γεγονότων.
Νatospali, δεν έχω τίποτα εναντίον των ντοκυμαντέρ. Ίσως να μην ήμουν εναντίον και αυτού του υβριδίου («docudrama» ή όπως αλλιώς λέγεται) αν έβλεπα περισσότερο ταλέντο στον Γκρίνγκρας να ξεχωρίσει τα σημαντικά από τα ασήμαντα. Δεν καταλαβαίνω τι προσθέτει στην αυθεντικότητα να βλέπουμε τους επιβάτες να τρώνε πρωινό ή να τρώμε μία ώρα στους πύργους ελέγχου των διαφόρων πόλεων. Όσο για το φιλτράρισμα της πραγματικότητας που λες, έχεις απόλυτο δίκιο και είναι αυτό το -αναπόφευκτο- φιλτράρισμα που καθιστά ψευδεπίγραφη την αυθεντικότητα της ταινίας.
Φαντάζομαι (αφού διαβάζεις κι ελευθεροτυπία) ότι τουλάχιστον έχουν υποπέσει στην αντίληψή σου τα παράδοξα του Αρανίτση. Μήπως έχει επηρεαστεί κιόλας;
Στο λέω επειδή τα κείμενα του Αρανίτση υπήρξαν για μένα satori και είναι ευαγγέλιο (τώρα πια) κι επειδή διακρίνω πολλές φορές μια κλίση προς αυτό το μονοπάτι.
Νοvalis, για την ακρίβεια τα λατρεύω τα κείμενά του. Παλιότερα είχα ποστάρει και ένα αγαπημένο μου «Παράδοξο»
(http://old-boy.blogspot.com/2005/10/blog-post_112878724780934041.html).
Όσο για το αν έχω επηρεαστεί, φαντάζομαι πως ναι, ίσως και με την έννοια της ξεπατικωσούρας ;)
Ομοίως. Ο Αρανίτσης γαμάει. Ορισμένα από τα κείμενά του είναι εκτυφλωτικά. Αυτά. Οι common friends είναι σπάνιοι.
Ομοίως. Ο Αρανίτσης γαμάει. Ορισμένα από τα κείμενά του είναι εκτυφλωτικά. Αυτά. Οι common friends είναι σπάνιοι.
Δημοσίευση σχολίου
<< Home