Πολιτισμός
Ίσως ακουστεί βαρύγδουπο, ίσως αντίθετα ακουστεί αυτονόητο, αλλά θα πω τι σκέφτομαι. Σκέφτομαι ότι τελικά όλη αυτή η ιστορία με τα μπλογκς, όλη αυτή η καθημερινή παραγωγή κειμένων και εικόνων, όλοι αυτοί οι διάλογοι και ο σχολιασμός κάτω από κάθε ποστ, δεν είναι κάτι λιγότερο από ένα θερμοκήπιο καθημερινού νεοελληνικού πολιτισμού.
Δεν αναφέρομαι ντε και καλά στην ποιότητα των γραφομένων. Αναφέρομαι όμως στο γεγονός ότι καθημερινά άνθρωποι αποτυπώνουν γραπτά σκέψεις και συναισθήματα, τα κοινωνούν και γίνονται αποδέκτες της αντίδρασης άλλων ανθρώπων. Εθιζόμαστε σε έναν τρόπο εξωτερίκευσης, σε έναν τρόπο επικοινωνίας, σε έναν τρόπο υποδοχής της αντίθετης άποψης. Δεν μαθαίνουμε μόνο να γράφουμε καλύτερα, μαθαίνουμε και να ακούμε καλύτερα· να ακούμε τα λόγια τα καλά, τα λόγια τα άσχημα, την ώρες - ώρες εκκωφαντική σιωπή.
Το μέσο μάς παρακινεί να οργανώσουμε μέσα μας και να περάσουμε προς τα έξω σκέψεις που χωρίς αυτό θα σκορπίζονταν, θα χάνονταν, δεν θα εκδηλώνονταν ποτέ.
Άγνωστο τι θα γίνει αύριο, αλλά σήμερα όσο απέχουν τα ελληνικά ιστολόγια από το να είναι απλά διαδικτυακά ημερολόγια, άλλο τόσο απέχουν από το να είναι εναλλακτικά ΜΜΕ.
Δεν απέχουν όμως από το να είναι μια γιορτή της επικοινωνίας, της αλληλεπίδρασης και της γραφής.
Και υπό αυτήν την έννοια, ναι, όσο βαρύγδουπο κι αν ακούγεται, το παιχνίδι των μπλογκς είναι ζωντανός πολιτισμός.
posted by Old Boy @ 5:49 μ.μ.
21 comments
21 Comments:
Aν θες την ταπεινή μου γνώμη, πρόκειται για πορδές στον άνεμο!
Mην του δίνετε μεγαλύτερη σημασία από ότι, από μόνο του, έχει!
Εκεί βρίκουν και πάτημα, οι ψωνάρες, οι Εκδιδόμενοι ΑΛΕΞΟπτωτιστές της νεοελληνικής ματαιοδοξίας!
Θα συμπλήρωνα ότι τα μπλογκς είναι και μια μορφή ψυχανάλυσης. Βγάζουμε εδώ τις βαθύτερες σκέψεις μας, πίσω από την ανωνυμία που μας εξασφαλίζει ένα ψευδώνυμο, και τις αφήνουμε να έρθουν σε τριβή με τις σκέψεις των υπολοίπων.
Αν έχουμε την υπομονή και την διαύγεια να κρατήσουμε ένα απόσταγμα από όλες αυτές τις απόψεις μέσα στο μυαλό μας, σίγουρα θα γίνουμε και καλύτεροι άνθρωποι, καλύτεροι πολίτες.
Εγώ, Μακ, θα συμφωνήσω με τον Ολντ Μπόι και τον Σπιτόγατο. Κάθε άλλο παρά πορδές στον άνεμο θεωρώ κάποια από τα πράγματα που διάβασα εδώ μέσα. Δεν καταλαβαίνω γιατί κάτι που διαβάζω σ' ένα βιβλίο και με αγγίζει δεν είναι πορδή στον άνεμο, ενώ κάτι που με άγγιξε από ένα μπλογκ είναι. Και, ναι, εγώ με το μπλογκ μου ανακάλυψα κάτι που ίσως δεν έκανε καλύτερο τον κόσμο, αλλά έκανε καλύτερη τη ζωή μου: τη χαρά να γράφω. Και πού ξέρεις. Μέσα απ' αυτά που γράφω, απ' αυτά που διαβάζω, απ΄ την αλληλεπίδραση και την επικοινωνία ίσως γίνω κι εγώ καλύτερη. Δεν είναι σημαντικό αυτό;
@mac: γλαφυρή παρομοίωση, όμως είναι γεγονός οτι ενας σημαντικός αριθμός ανθρώπων ασχολείται καθημερινά με τα μπλόγκ και αυτό απο μόνο του τα καθιστά ένα κοινωνικό φαινόμενο.
έχει σημασία? ο χρόνος θα δείξει.
όσο για τα ψώνια δεν φταιει το μέσο
Ολντ μπόι καλησπέρα,
συνήθως είναι πολύ βαρειά και επώδυνη μάχη με τη μοναξιά το να βγάζεις τα σώψυχά σου, να παλεύεις με τα λούκια σου μόνος, να αυτο-αναλύεσαι ή να συγγράφεις.
Εδώ τουλάχιστον εκπαιδεύεαι στην κριτική, κάποτε διαβάζεις κάτι δυνατό, κάτι αστείο, και όχι μόνο "πορδές στον άνεμο", mac.
Ό,τι πείτε αδέρφια!
Εγώ κρατάω μόνο αυτό για εσωτερικό σχολιασμό [με τον εαυτόν μου]:
όμως είναι γεγονός οτι ενας σημαντικός αριθμός ανθρώπων ασχολείται καθημερινά με τα μπλόγκ και αυτό απο μόνο του τα καθιστά ένα κοινωνικό φαινόμενο.
Mac, o άνεμος της μπλογκόσφαιρας περιλαμβάνει ΚΑΙ πορδές. Δεν δίνουν αυτές τον τόνο όμως. Κι όσο κακό είναι να παίρνουμε το φαινόμενο πολύ στα σοβαρά, μου φαίνεται ότι άλλο τόσο κακό είναι να το υποτιμούμε τελείως.
Μ13, δεν συμφωνώ. Το παρουσιάζεις ως καταφύγιο αποτυχημένων που συμπλεγματικά αναζητούν την καταξίωση που στερήθηκαν στην αληθινή ζωή. Τότε γιατί τον τελευταίο καιρό μπαίνουν στον χώρο χωρίς ψευδώνυμο και πετυχημένοι κοινωνικά; Άσε, που θεωρώ ότι αν δεν έχεις κάτι να πεις και αν όλη σου η ουσία είναι ένα σύμπλεγμα ή ένα ψώνιο τελικά δεν πρόκειται να ακουστείς.
Με τους υπόλοιπους σε γενικές γραμμές συμφωνώ.
Βλέποντας τη φωτογραφία οτυ προηγούμενου πόστ δεν θα μπορούσα να μην κάνω κάποιο συνειρμό για τους μπλόγκερς. Σαν κουκουλοφόροι σε ριάλιτι είμαστε. Ζωντανός πολιτισμός, δεν ξέρω...
Μπουκάλια ριγμένα στο πέλαγος τα πόστ, ίσως. Άλλα περιέχουν χαρτί, άλλα προσευχές, άλλα σαπούνι, άμμο, και βενζίνη. Αυτό μου κάνει καλύτερα...
Παιδιά μαλακίες είναι τα blogs. Γιατί ασχολείστε; Τίποτα δεν θα μείνει. Πορδές στον κόντρα άνεμο. Σιγά μη γίνουν και βιβλία. Πάτε καλά;
Κουρούνα κοπέλα μου, πολύ ωραίο το βιβλίο σου. Το αγόρασα πριν από μια ώρα. Σου εύχομαι καλή επιτυχία.
Τα μπλογκς είναι ότι θέλουμε εμείς να είναι.
Πέρασα να πώ ένα γειά...
;)
Σωστά το θέτεις, ολντμπόυ, ζωντανός νεοελληνικός πολιτισμός με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Όσο για το ποιος δίνει τον τόνο, εξαρτάται σε ποια γειτονιά βρίσκεσαι και προς τα πού κοιτάς...
(Έβγαλε η Κουρούνα βιβλίο; Πού; Ποιο; Πότε; Ας μου στείλει κανας χριστιανός ένα ιμέιλ. Καλά, ας μην είναι και χριστιανός, οκέι.)
Θα συμφωνήσω με το ΜακΦλάυ. Γιατί τόση ομφαλοσκόπηση; Προσωπικά, τολμώ να το πω, τα μόνα κείμενα που βαριέμαι ακόμη κι όταν είναι καλογραμμένα είναι τα περί μπλογκιν, μπλογκόσφαιρας, μπλογκερς κλπ.
Mπες στην Κουρούνα να δεις βρε Sraosha. Δεν το έβγαλε μυστικά η κοπέλα :)
Όσο για την ομφαλοσκόπηση, ακούω μεν τις ενστάσεις και τις έχω ξανακούσει και στο παρελθόν, αλλά θα απαντήσω όπως απάντησα και σε ενστάσεις που έλεγαν ότι κακώς ασχολούμαι με την τηλεόραση.
Προσωπικά όταν γράφω κάτι για την τηλεόραση ή για τα μπλογκς το γράφω γιατί κάτι συγκεκριμένο με κεντρίζει. Ειδικά δε στο θέμα των μπλογκς δεν μου φαίνεται παράξενο να ασχολούμαστε που και που με το ίδιο το μέσο, καθώς είναι ένα μέσο που είναι ακόμη υπό διαμόρφωση, χωρίς 100% αποκρυσταλλωμένο χαρακτήρα.
Εμένα η μπλογκόσφαιρα μου θυμίζει αυτά τα "δαχτυλίδια" που τα βουτάς στη σαπουνάδα και κάνεις φούσκες.
Κάποιες φορές το στοίχημα είναι η ποσότητα. Όσο το δυνατόν περισσότερες φούσκες με ένα φύσημα.
Άλλες φορές κυνηγάς την εντύπωση. Θες να φτιάξεις μια μεγάλη φούσκα. Σχεδόν πάντα φυσάς μια στιγμή παραπάνω και σκάει στα μούτρα σου.
Κάποιοι λίγοι καταφέρνουν το μαγικό. Εκείνο το είδος φούσκας που αφού λικνιστεί στον αέρα έρχεται κάθεται απαλά-απαλά στο μπράτσο σου.
Είναι γυμνό το μπράτσο γιατί το παιχνίδι είναι αυστηρά καλοκαιρινό.
Στέκεται εκεί λίγα δευτερολεπτά και μετά με ένα πλοπ εξαφανίζεται αφήνοντας, εις ανάμνησιν του συμβάντος, ένα υγρό σημάδι πάνω σου.
Κάπως έτσι μου φαίνεται η μπλογκόσφαιρα.
Οι μπλογκερς μιλούν στους μπλογκερς.
Λαθρεπιβάτη, είδες τι γράφουν για σένα (http://naftilos.blogspot.com);
Μ13, έχω την ικανότητα να διαφωνώ ακόμα και με σκέψεις. Αλλά αυτά είναι κόλπα ζόρικα που κάνουν στην Ινδία :)
Οσο και να γοητεύει η ανωνυμία του μέσου, κανείς δεν κάθεται να σπαταλήσει τόσες ώρες απο τη ζωή του έτσι για πλάκα, αν το αποτέλεσμα που του δίνεται δεν είναι ουσιαστικό-για τον εαυτό του, βέβαια.
Και κανείς δεν κάθεται να γράψει αν δεν έχει κατι (πάλι ουσιαστικό για τιν ίδιο) να πει, διότι το μέσο απο μόνο του έχει την ικανότητα να τον απορρίπτει:δεν θα έχει φήμη έτσι κι αλλιώς (λόγω ανωνυμίας), και δεν θα έχει και αναγνώστες.
Συμπεραίνω:είναι ψυχοθεραπευτικά δημιουργικό, αλλά επίσης και κοινωνικο φαινόμενο. Ρισκάρω να φανώ αφελής και ουτοπική, αλλά θέλω να πιστεύω οτι μπορεί να δώσει και κάποια κοινωνική ώθηση...
Εγώ πάλι ακόμα αναρωτιέμαι τι και γιατί και προς τι...αλλά μερικές απολαύσεις δε χρειάζονται αλφαβητάρι για λύσεις.
Εδώ στο αγρόκτημα έχουμε κάνει αίτηση για ADSL αλλά που... Ο Πασχάλης τυπώνει τα καλύτερα ποστς στο ίνδερνετ καφέ και τα βράδια μου τα διαβάζει υπό το φως των κηρίων. Τώρα που θα κατέβει στην πόλη θα φέρει και τα βιβλία κυρίου πιτσιρίκου, κυρίας κουρούνας που μια χαρά ταλέντα είναι και ξεζούμισαν τις δυνατότητες των μπλογκς για πνευματικοοικονομικοκοινωνική αναρρίχηση και μπράβο τους. Διότι καλές οι πορδές στον άνεμο αλλά έχωμεν και αβγά να βάψωμε.
Σας φιλώ θερμώς.
Δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο. Και χωρίς Βουλγαράκηδες και συμβασιούχους Υπουργείου Πολιτισμού.
keep posting!
Δημοσίευση σχολίου
<< Home