Γελάδι Χαρωπό (Cowgay)

«Κι όπως πας σε λίγα χρόνια

θα φορέσεις παντελόνια

Βαλεντίνα - Βαλεντίνα»

Τα χρόνια αυτά έφτασαν, εδώ, στα ύστερα του κόσμου. Το μπλογκ μας, ανδροπρεπές όσο λίγα και ομοφοβικό όσο κανένα άλλο, τιμά την τελευταία ημέρα ελευθερίας από την ομοφυλοφιλική λαίλαπα που θα κατακλύσει από αύριο τις μεγάλες οθόνες. Οι πουσταραίοι βάζουν χέρι στα ιερά και στα όσιά μας, από τον γάμο και τον Δήμο της Αθήνας, ως τα καουμπόικα. Βρίσκουν όμως και τα κάνουν. Ας ακολουθήσουμε το παράδειγμα των Ισλαμιστών αδελφών (προσοχή: γενική πληθυντικού αρσενικού - όχι θηλυκού) κι ας τους δώσουμε να καταλάβουν ότι με μερικά πράγματα δεν παίζουν. Όλοι απόψε έξω από την Αμερικάνικη Πρεσβεία: μπαίνουμε μέσα, προβαίνουμε σε βανδαλισμούς (αφοδεύουμε πάνω στην αστερόεσσα, κυνηγάμε ορτύκια και πετυχαίνουμε αντ' αυτών πράκτορες κλπ) και μετά μποϊκοτάζ ανηλεές σε κάθε τι αμερικανικό στον κόσμο αυτό, Αριζόνα και Γραβιά, Μελβούρνη, Βόνταφον.

Ας τους δώσουμε να καταλάβουν ότι ο δικός μας Μωάμεθ φοράει καουμπόικο καπέλο και καλπάζει πάνω στ' άλογό του με υπόκρουση Μορικόνε, όχι άριες της Κάλλας· φυσαρμόνικες, σφυρίγματα, χώματα, λάσπες, τέτοια πράγματα - αντρίκεια. Να πάνε να πνιχτοκουνελιασθούν αλλού λοιπόν· όχι στον καθαρό αέρα της Άγριας Δύσης, όχι στα σινεμά μας, όχι στις εκκλησιές των ονείρων μας. Να παραμείνουν στον χώρο που τους ταιριάζει καλύτερα, να παραμείνουν στον αέρα τον τηλεοπτικό, κάνοντας εκεί τα ναζάκια τους και σέρνοντας εκεί την φωνούλα τους όσο λαχταρά η ψυχή τους.

«Από το μνήμα έβγα Λεόνε

Ξύπνα αδικοχαμένε Λέοντα

Δες τη Γαλάζια τη Γενιά

Που 'γινε ασπίδα και φωτιά

Κόντρα στην βρωμερή πουστιά

Μύρισε θυμάρι και βασιλικό

Λάμπει το φεγγάρι μες τον ουρανό

Της κληρονομιάς εμείς συνεχιστές

Στην κορφή και πάλι - πάλι νικητές».

Το ποστ αυτό γράφτηκε υπό την επήρεια μεσκαλίνης (ληγμένης ma non troppo).