Όνομα αντί ονόματος

Λίγη ευρηματικότητα να χαρακτήριζε την εξωτερική μας πολιτική και θα μπορούσαμε κάλλιστα να κάνουμε αντιπρόταση στον Νίμιτς, στην οποία θα εφαρμόζαμε τη γνωστή Χανιμπάλια διαπραγματευτική αρχή "quid pro quo", προσφέροντάς του όνομα για να πάρουμε όνομα. Εξηγούμαι: Παραιτούμαστε ρητά και ανεπιφύλακτα από οποιοδήποτε δικαίωμα στο όνομα του γνωστού στρατιωτικoύ νοσοκομείου στη Βασιλίσσης Σοφίας, το οποίο θα μετονομασθεί όπως αποφασίσει ο έως τώρα συνονόματός του ειδικός διαπραγματευτής του ΟΗΕ, κερδίζοντας σε αντάλλαγμα το δικαίωμα μονομερούς καθορισμού του ονόματος της γείτονος χώρας. Φυσικά θα είναι επώδυνο να χαθεί το όνομα ενός ιστορικού νοσοκομείου, αλλά ας μην ακουστούν οι γνωστές κραυγές περί ξεπουλήματος και προδοσίας. Η πολιτική -και δη η εξωτερική- είναι η τέχνη του συμβιβασμού. Και δυστυχώς μερικοί συμβιβασμοί είναι επώδυνοι.