Πέμπτη, Αυγούστου 25, 2005

Πανελλήνιες

Ανακοινώθηκαν οι βάσεις για τις Πανελλήνιες. Ευλογημένα όμως δεν είναι τα παιδιά που πανηγυρίζουν τρισευτυχισμένα σήμερα, αλλά τα παιδιά που στην ηλικία των 17 και των 18 τους γνωρίζουν στ' αλήθεια τί δουλειά θέλουν να κάνουν στη ζωή τους. Πώς το ξέρουν από τόσο νωρίς; Δεν θα ήταν καλύτερο να δηλώνουμε σχολές στα 25 μας; Γιατί να είναι πάντα όλα μπερδεμένα; Όλοι αυτοί που "ξέρουν τι θέλουν", πού ακριβώς το έμαθαν;

12 Comments:

At 8/25/2005 09:04:00 μ.μ., Blogger Thrass said...

Στα 25 σου έχεις πάντα την επιλογή να προσπαθήσεις μια άλλη σχολή (ακόμα και τελείως διαφορετική) ή να κάνεις μεταπτυχιακά σε διαφορετικό τομέα (αλλά κάπως συγγενή με τον προηγούμενο).

Σχολές μπορείς να δηλώσεις και στα 50 σου, αλλά γεγονός παραμένει ότι καλό είναι να φεύγουν οι βασικές σπουδές όσο είναι κανείς νέος, έτσι ώστε να μπορεί να αποδώσει και να αφιερωθεί στην επιστήμη του (αν θέλει), όσο είναι ακόμα στην παραγωγική του ηλικία. Χωρίς πολλές υποχρεώσεις και με το σώμα να αντέχει.

Αλλού για εμένα ήταν το πρόβλημα: ότι ο Επαγγελματικός Προσανατολισμός στα σχολεία ήταν της πλάκας. Δεν ξέρω αν τον έχουν βελτιώσει τα τελευταία χρόνια πάντως.

 
At 8/25/2005 11:35:00 μ.μ., Blogger i-fallos (Καπεταν Ηρεμος) said...

Μα τους τόλεγε συνέχεια η μαμά τους από τότε που γεννήθηκαν!


(Άντε υπάρχουν και κανα-δυό εξαιρέσεις, στους οποίους επιτρέπω να διαμαρτυρηθούν. Ο τρίτος καίγεται...)

 
At 8/26/2005 01:06:00 π.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Πράγματι, η εφηβεία είναι μία ηλικία ελάχιστη κατάλληλη για εκμάθηση ή έστω προσέγγιση επιστημονικών αντικειμένων - μάλλον για διάπλαση του χαρακτήρα των μελλοντικών πολιτών προσφέρεται. Θα έπρεπε να αξιοποιείται για άλλα αντικείμενα διδασκαλίας, όπως υπαίθριες χειρωνακτικές εργασίες και τεχνικές δεξιότητες (μαστορέματα), πατριδογνωσία, εκγύμναση στα όπλα και τις πολεμικές τέχνες στις τάξεις του Στρατού, αγωγή Πολίτου, σεξουαλική αγωγή, οικοιακή οικονομία, γεωπονία, εικαστικές τέχνες,θέατρο, μουσική κλπ. Θα μπορούσε να ακολουθεί προσωρινή για κάποιους ή μόνιμη, για τους περισσότερους, επαγγελματική αποκατάσταση.
Οι έφηβοι, λόγω της κατακλυσμιαίας έμμονης ιδέας του έρωτα που μονοπολεί το είναι τους, αδυνατούν να διδαχθούν π.χ. μαθηματικά, πόσο μάλλον να αποφασίσουν για επάγγελμα συναφές με αυτά. Πρέπει να γεννηθούν οι απορίες πρώτα σε έναν άνθρωπο για να αναζητήσει ειλικρινά τη γνώση (και όχι τον παρά ή την καταξίωση που αυτή -υποτίθεται ότι- θα του φέρει).
Πρέπει να έχει ζήσει κανείς αρκετά και να έχει απορήσει οδυνηρά για να αποζητήσει με δίψα τα Νομικά ή την Κοινωνιολογία ή τη Φυσική ή τα Οικονομικά και τα προχωρημένα Μαθηματικά που τα τελευταία 2 αντικείμενα απαιτούν.

 
At 8/26/2005 01:54:00 π.μ., Blogger Tero said...

Thrass, πίστεψέ με, ο Επαγγελματικός Προσανατολισμός στα σχολεία εξακολουθεί να είναι της πλάκας. Το οποίο είναι οι κύρια αιτία για τις λάθος επιλογές. Το οποίο είναι η κύρια αιτία για κακούς επιστήμονες. Το οποίο είναι η κύρια αιτία για το τέλμα στην έρευνα στην χώρα μας και πολλά άλλα...

Κι εγώ τη σχολή που διάλεξα φέτος (Ηλεκτρολόγων Μηχανικών) τη διάλεξα λόγω του πάθους μου με το αντικείμενο, και όχι "κατόπιν ωρίμου σκέψεως" κτλ. Βέβαια, λένε ότι έχει καλή επαγγελματική αποκατάσταση αλλά δεν ξέρεις τι γίνεται μέσα σε 5+5 (το μεταπτυχιακό) χρόνια...

Tero

 
At 8/26/2005 02:20:00 π.μ., Blogger Old Boy said...

Αφού έχεις "πάθος με το αντικείμενο" είσαι από τους ευλογημένους λοιπόν, Τero. Kι εύχομαι και μεγαλώνοντας, όποτε γεννιέται ανάγκη να αποφασίζεις κατόπιν ωρίμου σκέψεως, εσύ να συνεχίζεις να αποφασίζεις με γνώμονα το πάθος.

 
At 8/26/2005 12:32:00 μ.μ., Blogger Αστραδενή said...

Ναι,τους το έλεγε η μαμά τους.Και πιο συγκεκριμένα επέλεξαν οικογενειακώς την σχολή με την καλύτερη επαγγελματική αποκατάσταση.Δεν είναι κακό,αν σκεφτείς τις ορδές των νέων που σπούδασαν αυτό που αγαπούσαν και τώρα δουλεύουν σε μια άσχετη δουλεια.

 
At 8/26/2005 05:38:00 μ.μ., Blogger . said...

εγώ έτυχε να είμαι απο τους τυχερούς που αποφάσισαν μόνοι τους τι θέλουν να γίνουν, γουστάρω τη σχολή μου και περιμένω να εργαστώ με ανυπομονησία.αντέδρασαν πολλοί για την επιλογή μου (τη βρήκαν πολύ μπανάλ),αλλά οι δικοί μου μου είπαν να κάνω μόνο αυτό που θέλω και να τους γράψω τους άλλους.

το πρόβλημα είναι όμως ότι απλώς ΤΥΧΑΙΝΕΙ. είναι θέμα τύχης πλέον. ακόμα και αν ξέρεις τι θέλεις να γίνεις, το πιθανότερο είναι ότι θα σπουδάσεις κάτι αλλο. γιατί να μην δίνουμε εξετάσεις στη σχολή που γουστάρουμε; ξέρω υπάρχουν πολές εξηγήσεις, αλλά ούτε αυτό που γίνεται τώρα έχει νόημα.

 
At 8/26/2005 09:10:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

old boy, i couldn't agree more.

isws ena - dyo xronia kena meta to telos tou lykeiou (auto pou oi aggloi lene "gap year") kata ti diarkeia twn opoiwn douleueis, peiramatizesai, taksideueis, gnwrizeis ton kosmo kai ton eauto sou na itan mia lysi.

(sygnwmi gia ta greeklish...)

 
At 8/28/2005 01:19:00 μ.μ., Blogger το θείο τραγί said...

Εντυπωσιακός ο θείος. Βέβαια η μνήμη δουλεύει καλύτερα τότε. Και νωρίτερα φυσικά. Πάντως θα λύνονταν κάποια προβλήματα αν εφαρμοζόταν αυτό το γελαστό σύστημα. Θα ήθελα -θέλω να πώ- να το λάχαινα κι εγώ. Σίγουρα θα ανέπνεα καλύτερα από το να πηγαίνω στο σχολείο με την γκάβλα της εκζήτησης και να το βρίσκω κλειστό λόγω κατάληψης. (Κρίμα που ούτε στις καταλήψεις δεν δίνονται από μόνα τους τα παιδιά σε ένα τέτοιο παρανάλωμα: Να κάνουν πράξεις δηλαδή δημιουργίας! πές, χειροτεχνήματα). Τελικά πρέπει να είναι ένας πρακτικός άνθρωπος αυτός ο θείος. (Θείο, μ' αρέσεις. Και ας σε βρήκα πιο πίσω να μακρυγορείς άνευ λόγου. -Αλλά μάλλον εσύ θα ξέρεις καλύτερα).

Μού άρεσε ο προσανατολισμός του thrass. Διόλου ουτοπικός. Το πρόβλημα είναι ότι τα παιδιά σήμερα έχουν αλλού το νού τους (κι έτσι γυρίσαμε στον θείο ξανά).

Ερώτημα: Δυό αιώνες πριν, στις βιογραφίες, διαβάζουμε: εισήλθε στο πανεπιστήμιο στο δέκατο έβδομο έτος της ηλικίας του... Ούτε κάν στα δεκαοκτώ. 'Ηταν δανδήδες θα μού πείτε. Και γόνοι της αφρόκρεμας; 'Η η διδακτέα ύλη τότε ήταν λιγότερη;

Ω! ας ήμην πτωχό βοσκόπουλο εις τα όρη και ας μην ήξευρα άλφα.

 
At 8/31/2005 04:34:00 π.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Χαίρομαι αγαπητό τραϊ που συμμερίζεσαι την αγωνία μου για μη τυποποιημένη σκέψη.
Ως τραϊ πάντως, δεν σε βλέπω για βοσκόπουλο, μάλλον για γκεσέμ' του κοπαδιού σε βλέπω!

 
At 8/31/2005 04:24:00 μ.μ., Blogger το θείο τραγί said...

Γνώρισα ποτέ ένα βοσκόπουλο από το Τεπελένι.

Νά 'βλεπες θείο -και σύ 'Οουλντ-και-τα-λοιπά- πώς μ' ένα τραγουδιστά φλογερό σούριγμα μεθούσε τα πράματα, κι έκανε τον τσέλιγκα να λιγών' η καρδούλα του. (Για το παιδί, λέμε. Από το Τεπελένι. Και τα νερά που το διασχίζουν, σφύριγμα μέσ' από τα διάσελα του βορειοηπειρωτικού ορεινού όγκου. Αγράμματο, φυσικά. Και δίχως την τραχύτητα του Νέου Αχιλλέα από τ' 'Αγραφα).

Θειούλη μ', τί τά θές... Υπήκοος γέγονα καγώ, υμέτερος, άχρι θανάτου (Σκέτο. Χωρίς συνέχεια).-

 
At 3/03/2007 12:04:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Cool blog, interesting information... Keep it UP Celebrex reviews Hair loss folkart software cpu temperature canada online patanol 98 jetta body kits army jag scholarship programs Computer games to download texas hold em ford gt ferrari compare

 

Δημοσίευση σχολίου

<< Home