Ο Γουίλλυ

Ο Γουίλλυ ο γάβρος σουβλατζής από το Κορωπί,
όταν απ' τη βάρδια του τη βραδυνή σχολούσε,
στην κάμαρα μου ερχότανε γελώντας να με βρει
κι ώρες πολλές για πράγματα περίεργα μου μιλούσε.

Μου 'λεγε για την αλλόκοτη των γάβρων την φυλή
που η ομάδα τους είναι γι' αυτούς κάτι σαν άσπρη σκόνη
κι όλο φωνάζουνε κι όλο μονολογούν,
όταν η ζάλη μ' όνειρα επτάρας τους κυκλώνει.

Μου 'λεγε ακόμα ότ' είδε αυτός μια νύχτα που 'χε πιεί,
πως άνθρωπο εγκυμονεί σαν σερνικιά Μαντόνα
και γιο θα κάνει άμεσα στον θρύλο να γραφτεί,
όπως ήδη έκαναν Πελέ και Μαραντόνα.

Εγώ "Derby" του χάριζα και λάμες ξουραφιών
και του 'λεγα πως ο "Πρωταθλητής" τον νου του τον χυλώνει
και τότε αυτός συνήθιζε γελώντας τρανταχτά
τον πρόεδρο, τον Κόκκαλη, πολύ να καμαρώνει.

Μες στο τεράστιο σώμα του είχε ένα αθώο παιδί
που κάποια νυχτιά θαυματουργή συνέλαβε αμώμως.
Όλα τα θαύματα μπορούν να γίνουν στη ζωή,
όχι ευρωπαϊκό διπλό του θρύλου, όμως.

Μια μέρα τον αντίκρυσα στεγνό απ' τον τοκετό,
πέρα στον Άπω Πειραιά να έχει γιο γεννήσει.
Θεέ των γάβρων, τον Τζούνιορ ευλόγησε Γουίλ
και βοήθα την ομάδα σας κάποτε να κερδίσει.