Περιμένοντας τον Γκοντό
Yπάρχουν και φορές που κάθομαι ώρα μπροστά στον υπολογιστή χωρίς ούτε να γράφω ούτε να διαβάζω κάτι, περιμένοντας μπας και μου κατέβει κάποια ιδέα που θα την θεωρήσω αξιόλογη. Θυμάμαι τότε ότι μικρός υπήρχαν φορές που καθόμουν ώρα στην λεκάνη χωρίς να κάνω κάτι, περιμένοντας μπας και κάνω κάτι. Θυμάμαι τον πατέρα μου να μου χτυπάει την πόρτα και να με ρωτάει γιατί αργώ τόσο. "Δεν μου 'ρχονται", του απαντούσα.
Αν ήταν η έμπνευση σκατό,
θα 'παιρνα καθαρτικό.
5 Comments:
Πραγματικά εμπνευσμένο!
Μα έχουν γραφεί πραγματίες μ' αυτό το θέμα.
Πίστεψέ με, αγαπητό μου τραγί, αν κάτι προσπαθώ να αποφύγω είναι να είμαι λογοκλόπος.
Γεννάται αλήθεια ένα θέμα. Τί κλέβει κανείς; Τί μπορεί να κλέψει;
Μακάρι να μπορούσαμε να κλέψουμε κάτι. Αλλά κάτι που να αξίζει πραγματικά. Κάτι που να φυλάξουμε ως πολύτιμον μαργαρίτη. Κλεμμένο στον κόρφο μας.
(Ισως να φέρναμε κατιτίς του Προμηθέα, τότε).
best regards, nice info » »
Δημοσίευση σχολίου
<< Home