Να φοβηθώ με επιφύλαξη;

Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου φοβάμαι τα σκυλιά. Πιο παλιά δεν θυμάμαι. Προσπαθώ δηλαδή να θυμηθώ, αλλά δεν. Μικρός προέβαινα σε πανηγυρικές ακρότητες πανικού όταν συνυπήρχα μέσα στο ίδιο τετραγωνικό μίλι με σκυλί, μεγαλώνοντας συμμαζεύτηκα λίγο. Τέλος πάντων, πλάτιασα και κούρασα τον αναγνώστη μου. Μια απορία να εκφράσω μόνο: όλοι εμείς που φοβόμαστε τα σκυλιά και δη τα κοπρόσκυλα, τώρα πρέπει να φοβόμαστε και τα κλωνόσκυλα; Θα βάλουμε δηλαδή κι άλλο μπελά στο κεφάλι μας; Ή είναι πιο σωστό, πιο αρμονικό και πιο φυσικό ούτως ειπείν, τα κλωνόσκυλα να τρομάζουν μόνο τους κλώνους μας; Η βιοηθική τι απαντήσεις δίνει σ' αυτά τα ερωτήματα; Και μέχρι να απαντηθούν εγώ τι να κάνω; Να φοβηθώ, να σταθώ ατρόμητος μπροστά στο πρώτο κλωνόσκυλο που θα συναντήσω, να φοβηθώ με την επιφύλαξη παντός νομίμου δικαιώματός μου, τι; Είμαι μετέωρος, μπερδεμένος, ζούμε σε περίεργους καιρούς, εκφράζω την αγωνία του μέσου εικοστοπρωτοαιωνίτη, είναι κραυγή βοήθειας αυτό το ποστ, δεν είναι αστείο, υποδόρια κρύβει πόνο μέσα από τον σε πρώτο επίπεδο ανάγνωσης χαβαλέ του, διάβασέ το με προσοχή αναγνώστη, σε παρακαλώ, μην το ξεπερνάς, θίγει ζέοντα προβλήματα, αλλάζει ο κόσμος, η φύση, το σύμπαν, τα πάντα, αντιστάσου αναγνώστη, στο περνώ το μήνυμα μέσω της πλάκας, μήπως έτσι και καταλάβεις, κλωνοποίησαν σκύλο αναγνώστη και στη συνέχεια έρχεται η σειρά σου και μετά θα μπαίνεις κι εσύ κι ο κλώνος σου στο μπλογκ μου, μόνο σε παρακαλώ όχι από το ίδιο κομπιούτερ, από άλλο για να φαίνονται κι αυτοί σαν unique visitors, ή μήπως θα λογίζονται ως unique clones, είδες, πλάκα-πλάκα κι άλλο θέμα προέκυψε, γενικώς χαμός, άμα σου λέω ότι αλλάζει ο κόσμος μας δεν με ακούς και νομίζεις ότι γράφω επειδή είμαι αργόσχολος ή τεμπέλης, τίποτα από τα δύο δεν είμαι, εργάζομαι κι εγώ όπως εσύ, απλώς εγώ λιγότερο, άλλωστε δικαίωμα μου δεν είναι (;) και πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω τώρα πώς την πήγες την κουβέντα εκεί, στο να με κατηγορήσεις, στο να με μειώσεις, αλλά αν θες να μάθεις, το κάνεις επειδή τα λόγια μου είναι σκληρά και σου δείχνουν γυμνή την μαύρη αλήθεια, σου χαλούν τη ζαχαρένια και σε ξεβολεύουν και θα έχεις εφιάλτες το βράδυ με σκυλιά να σε γαβγίζουν και δεν θα ξέρεις, δεν θα ξέρεις αναγνώστη μου, αν το σκυλί που σε γαβγίζει στον ύπνο σου είναι αληθινό ή κλώνος και αυτή είναι πέραν πάσης αμφιβολίας η μεγαλύτερη σε έκταση πρόταση που έχω γράψει ποτέ ως τώρα και μπορώ να το συνεχίσω το κολπάκι αυτό ώρα ακόμη, αλλά σέβομαι τον πολύτιμο χρόνο σου και δεν θέλω να τον σπαταλήσω άλλο, μα πιο πολύ φοβάμαι ότι μπορεί να φύγεις εσύ πρώτα, πριν τελειώσω την πρόταση αυτή, αν και δεν το πιστεύω ότι θα έφευγες ποτέ πριν τελ