Aσκήσεις
Ας
Bαυκαλίζεσαι
Γραφή.
Δεν
Είσαι
Ζωή
Ή
Θάνατος.
Ίσως
Κυοφορείς
Λαγνείες.
Μα
Νεκρές.
Ξυστά
Όλα
Περνούν.
Ραγισμένη
Συστηματικά.
Το
Ύφος
Φευγαλέα
Χαρίζει
Ψίχουλα
Ωραιότητας.
posted by Old Boy @ 3:35 μ.μ.
31 comments
Old Boy
ΑΝΑΒΑΛΕ ΓΙΑ ΛΙΓΟ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΣΟΥ, ΓΙΑ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ. ΙΣΤΟΡΙΕΣ, ΑΜΑΡΤΙΕΣ & ΜΕΓΑΛΑ ΛΑΘΗ («Οι σχολιαστές σημειώνουν σ' αυτό το χωρίο: Η ορθή αντίληψη ενός ζητήματος και η παρανόηση ενός ζητήματος δεν αποκλείονται αμοιβαίως». Φραντς Κάφκα, "Η Δίκη").
Τετάρτη, Αυγούστου 10, 2005
Bαυκαλίζεσαι
Γραφή.
Δεν
Είσαι
Ζωή
Ή
Θάνατος.
Ίσως
Κυοφορείς
Λαγνείες.
Μα
Νεκρές.
Ξυστά
Όλα
Περνούν.
Ραγισμένη
Συστηματικά.
Το
Ύφος
Φευγαλέα
Χαρίζει
Ψίχουλα
Ωραιότητας.
31 Comments:
A!
Βαβέλ!
Γράφοντας
Δανεικά
Εκφραστικά
Ζητήματα.
Ηθογραφήματα,
Θεραπεύοντας
Ικανά
Κάτι
Λεπτό
Μα
Νεφελώδες.
Ξεθάβουμε
Οργιαστικά
Πανταχόθεν
Ράθυμα
Σενάρια.
Τι
Υλικό
Φιλόκαλο!
Χαρτογραφούνται
Ψήγματα
Ωραιοπάθειας ...
!
Θα συμφωνήσω, μαζί σου Oldboy.
Καλύτερος ο Μερσώ.
Δεν έμεινε ούτ' ένα χάσμα μεταξύ των σημάτων της ακροστιχίδας του.
Disclaimer: No pun intended
Aσε
Βαγγέλη.
Γύριζα
Διαρκώς
Επιτοπίως
Ζητώντας
Ηλιθίως,
Θεία
Ιχνη
Και
Λοιπές
Μαλακίες.
Ναι,
Ξερω
Οριστικά
Πλεον
Ρε,
Σε
Τι
Υπουλη
Φενάκη
Χαροπαλευω.
Ψάχνω
Ωστόσο.
Άφησε
Βιαστικά
Γραμμένες
Διφορούμενες
Έννοιες.
Ζητώντας
Ήρεμα,
Θέλω.
Ιριδισμός
Κάποιας
Λάμψης
Μαγικής.
Νιώθοντας
Ξάφνου
Όπως
Πριν.
Ρίγησε,
Σαρώνοντας
Την
Ύλη.
Φαινότυπος
Χαρισματικού,
Ωραία..
Τίποτα, τίποτα.
Ζυγιάστε πάλι τις λέξεις, παρακαλώ.
Ο πλούτος κρύβεται στον Μερσώ.
(Κι αυτό που λέω μπορεί ο καθένας να το διαπιστώσει).
(Το λέω με καλή διάθεση φυσικά).
κάτι ξέχασα.!
Ψυχή
Κι' ένα έμμετρο υπερλεξιστικό(ωραία ιδέα Old Boy)
Aβρή
Βρεγμένη.
Γιούνισεξ
Διάφανη
Εσθήτα
Ζηλιάρικο
Ηλεκτρικό
Θυμίαμα
Ιάμβου
Καρατομείς
Λιπόψυχους
Μαμείς.
Νατοναβίτες,
Ξυλάγγουρους
Οινίνετους
Πασόκους
Ρευομένους,
Συρρικνωμένο
Τρόπαιο
Υποχονδρίου
Φεύρου
Χαρακίρι.
Ψυχής
Ωραιοτάτης.
- Ψήγματα ωραιοπάθειας; Ουπς, μας πήρανε χαμπάρι.
- Αlberich, έχω άγνωστες λέξεις : Φεύρου, Οινινέτους, Μαμείς, Νατοναβίτες.
- Νόμιζα ότι ήταν ψιλοδύσκολο το αλφάβητο, αλλά με ξεπεράσατε όλοι.
Είναι λέξεις τελευταίας εσοδείας.Υπερλεξιστικό είπαμε το ποίημα.Δες και εδώ
Έγραψα λάθος την ισορωπία
:)
Αφού
Βολεύτηκα
Γράφοντας
Δυνατές
Επιθυμίες,
Ζορίστηκα.
Ηταν
Θεία
Ισοροπία
Και
Λησμονήθηκε.
Μαλάκα
Νου!
ΞΥΠΝΑ!!
Οσο
Παρελθοντολογούσες,
Ρίζωσες
Στο
Τότε
Υπερβολικά...
Φύγανε
Χρόνια,
Ψηλάφισες
Ωρες...
Ούτε τώρα την έγραψες σωστά. Χαλάλι της όμως, γιατί είναι καλό. Το μ να μήν υπήρχε...
Τού Spyros δέ, σταθερά στην ίδια κατεύθυνση κοιτάζει. Καλό.
Aχαλίνωτη
βία!
Γρυλίζεις
δεν
εμπιστεύεσαι.
Ζητάς
ήττες,
θανάτους,
ικριώματα.
Κατασκευάζεις
λάβαρα
μωρίας,
νίκες
ξοάνων,
ολοκαυτώματα,
προδοσίες.
Ροκανίζεις
συνειδήσεις,
ταφόπλακες
υλοτομείς.
Φιλοκτονίας
Χοάνη!
ψεύδη
ωρύεσαι.
Ωραία άσκηση όλδιε
Aμάν!
Δουλεία δεν είχε ο διάολος, αιμομικτούσε... Πάει, την πατήσαμε.
Aνεμόμυλους
Βρες.
Γύρευε
Δουλτσινέων
Έρωτες.
Ζήσε
Ηδονικά,
Θαρραλέε
Ιππότη
Κιχώτη.
Λυτρωτικά
Μάθε
Να
Ξεσκίζεις
Όποια
Πραγματικότητα
Ρημάζει
Σκαιώς
Τους
Υποτελείς,
Φαντασιόπληκτε
Χριστέ,
Ψυχασθένειας
Ωδή.
Φαντασιόπληκτων
Κι έτσι γλυτώνεις την ασέβεια...
Να δώ τί ψυχή θα παρέδιδες...
Α(πόπειρα) Α(υτοκριτικής)
Από
Βαυκαλικσμούς
Γεμάτες
Δεξαμενές
Ειρωνεία
Ζωγράφοι
Ήττας
Θαρρούν
Ιλαρή
Κατάθλιψη
Λυμαίνεται
Μάντρες
Νεκροταφίων
Ξαναμμένων
Οπαδών
Παράγκας
Ρίμα
Σαρκασμού
Ταμπέλα
Υψηλών
Φρονημάτων
Χωλή
Ψιμμυθίωση
Ωραιοπάθειας
Απόλαυση ο
βυθός σου,
γαλάζια-
διάφανα- νερά.
Ελπίζω στη
Ζωή,
ήλιος και
θύμηση
ίσως
κυμάτων,
λαμπερών
Μαρτύρων
Να
Ξυπνούν
Όσα
προσπάθησα
ράθυμα
στην
Τύχη να
υφάνω.
Φεύγω
χωρίς
ψυχής
ώθηση…
Καλός και ο θανάσης. Μόνον το Ωμέγα θέλει διόρθωση.
Αααπ!καλός αλλά "έκλεψε"!
Διαμαρτύρομαι στην κριτική επιτροπή(θείο τραγί).
δεν έκλεψε ... ποιητική αδεία !
Ε, για μιάν στιγμή, εμπά! (Κείνο το Χέμπα στο λαιμό μού κάθεται).
Ο άνθρωπος μίλησε ωραία.
Εχει μιάν πρωτότυπη εισαγωγή, που λάμπει. Χρησιμοποίησε δυνατές εικόνες και λέξεις σημαντικές.
Μπορείς να πείς πως πήρε το "ράθυμα" του Μερσώ -που ίσως ακούγεται το ίδιο- αλλά δεν είναι. Πρόσεξε, παρακαλώ τη διαφορά. Ο Μερσώ έκανε επιθετική χρήση της λέξης, ενώ ο Θανάσης τελείως επιρρηματικά συνόδευσε μ' αυτό το ρήμα του. 'Αλλος, τελείως διάφορος ο προσδιορισμός. Μα αυτή δεν είναι και η μαγεία της κλώσσας!
Κι όσο για το "υφαίνω" του Spyros, εδώ -στον Θανάση- χρησιμοποιήθηκε σε άλλον σχηματισμό με δυναμική διάφορη όπως καταδεικνύει όχι μόνο η έγκλιση, αλλά και η θέση του. Προστακτική εκεί, υποτακτική εδώ. Καμμία σχέση. Κυβεύεται κάθε φορά διαφορετική ποσότητα ενεργείας. Αλλά δές και μόνη/ο σου. (Σκοντάφτω και στο φύλο, βλέπεις).
Το πρόβλημα του Θανάση, είναι το finis. Εκεί πραγματικά χωλένει. "Χωρίς ψυχής ώθηση"; Τί τό 'θελε αυτό; Πρέπει να βρεί άλλο ωμέγα, τελεία και παύλα.
Αγαπητό θείο τραγί νόμιζα ότι ήταν ολοφάνερο ότι είμαι η Χέμπα,αλλιώς θα ήμουν ο Εμπά.Άσε που στη σχολιαστική μου σταδιοδρομία το έχω σαφώς καταδείξει.ΜΕ ΠΙΚΡΑΝΕΣ!
Τώρα στο προκείμενο:ο Θανάσης έγραψε καλά,απλώς με τη χρήση των "ο,σου στη "κτλ,διευκολύνθηκε αρκετά να εκφραστεί,και αυτό ήταν η αιτία που είπα ότι "έκλεψε".
Αντιληπτό φαντάζομαι, διάθεσή μου ήταν να αστειευτώ.Άσε που πέτυχα και το βασικό στόχο!...τα αναλυτικά σου σχόλια.
Y.Γ: το χέμπα μου είχαν πει παλιότερα ότι σημαίνει το όνομά μου,περιφραστικά.η πληροφορία δεν είχε ελεγχθεί,αλλά θεωρήθηκε ακριβής.
Το: Φεύγω χωρίς ψυχή.Ωμός.;;
Για μια στιγμή... η όλη ιδέα με αφορά άμεσα, αφού ασχολούμαι με Ασκήσεις Ύφους!
Θα επανέλθω συντομά, με μια δική μου πρόταση...
(Μόλις τώρα ανακάλυψα αυτό το post. Χάθηκε να με ενημερώσει κανείς; :-p)
Tero
Εμπά! Σε καμμία περίπτωση δεν έγραψα με σκοπό να πικράνω ΕΣΕΝΑ, heba. Συμφωνώ με τις παρατηρήσεις σου, δεν μπορούμε όμως και να τού πάρουμε το κεφάλι, έ; Αλλωστε δεν έγραψε πια για να πάρει το πρώτο βραβείο (κατόπιν μάλιστα του διαγωνισμού;), απλά για να μπεί στο παιχνίδι που κι εγώ έκρυψα σε κείνο το κάππα.
Μην ανησυχείς. Και ποτέ να μην αμφιβάλλεις για την διάθεσή μου. Σε παρακολουθώ και χαίρομαι για την παρουσία σου. Αυτήν που έχεις εδώ.
Δικός σου, το ίδιο εγώ.
Φεύγω χωρίς ψυχή.Ωμός
ΝΑΙ ναι ναι ... μία ώρα έψαχνα !!! Ευχαριστώ !!!!
Όσο για τα υπόλοιπα σχόλια ... δεν έκλεβα, μου άρεσε πολύ το παιχνίδι ... απλά έγραφα ... as simple as this !
- Φεύγα χελιδόνα ψυχή, ώρια...
Δεν έκλεψες Θανάση. 'Επαιξες. 'Επαιξες και κέρδισες τον ιδιότυπο στέφανο που σού αναλογεί: ΘΑΝΑΣΗΣ ΚΑΛΟΣ, όχι ωμός... (αλλά οπτός, στ' ακροκέραμα).
Δημοσίευση σχολίου
<< Home