Στη σιωπή

Aυτό που θέλεις ...

Πας και το παίρνεις.

Αν οι ταινίες κρατούσαν δέκα λεπτά το "Bad Guy" θα ήταν αριστούργημα.Το "Bad Guy" εκρήγνυται στην αρχή, υπόσχεται ολοκαυτώματα για τη συνέχεια, γρήγορα όμως αρχίζει να επαναλαμβάνεται, γρήγορα αρχίζει να κουράζει. Το ίδιο δεν κουράζεται. Περιφέρει τα πάθη του ωμά σε όλη τη διάρκειά του, μόνο που δεν ξέρει πως να τα διοχετεύσει σε γόνιμες σεναριακές λύσεις. Κι έτσι ο πρωταγωνιστής δίνει μια συγκλονιστική ερμηνεία δίχως να έχει ένα συγκλονιστικό ρόλο στα χέρια του. Απλώς μια εξαιρετική αρχική ιδέα αμήχανα εξελισσόμενη. Κι έτσι υπερασπίζεται σχεδόν μόνος του την εμμονοληψία του ήρωα που υποδύεται, του Χαν-Γκι. Ο Χαν-Γκι δεν θα μιλήσει σχεδόν καθόλου. Τα μάτια του, όλο του το πρόσωπο και ενίοτε το σώμα του θα μιλούν για λογαριασμό του, θα μας ξεβολεύουν, θα μας ταράζουν, θα μας τσουρουφλούν.

Η Ελίζα θα μιλήσει λίγο περισσότερο απ' τον Χαν-Γκι. Κι αυτή ωστόσο στη σιωπή κατοικεί. Κι αυτή μ' ένα πάθος έμμονο ζει. Η Ελίζα είναι "Η Γυναίκα του Ζιλ". Σαν τον Χαν-Γκι, θα διεκδικήσει κι αυτή με κάθε μέσο τον έρωτά της. Ο Χαν-Γκι θα εξευτελίσει αυτή που ερωτεύτηκε για να την έχει δίπλα του, η Ελίζα θα εξευτελίσει τον εαυτό της για να έχει τον άντρα της δίπλα της. Ο Χαν-Γκι και η Ελίζα ανήκουν σε διαφορετικά φύλα, σε διαφορετικές φυλές, σε διαφορετικές εποχές, σε διαφορετικούς κόσμους. Την Ελίζα την λεν υπομονή, τον Χαν-Γκι τον λεν οργή. Κι οι δυο υποφέρουν για ένα άλλο πρόσωπο μέσα στην ατέλειωτη σιωπή. Οι σκέψεις τους δεν γίνονται λέξεις, ο πόνος τους δεν γίνεται σκέψεις αλλά τριγυρνά στην καρδιά και σκιάζει το νου.