Κυριακή, Ιουλίου 03, 2005

Σκισμένες σελίδες

"Ειπώθηκαν αυτές τις ημέρες και κυρίως γράφτηκαν σημαντικά και ουσιαστικά σχόλια για την ποίηση, την κριτική σκέψη και το δημόσιο ήθος του Αναγνωστάκη. Στα χρόνια που έρχονται και με τη νηφαλιότητα που επιβάλλουν η απόσταση, η συναισθηματική αποφόρτιση και τα ψυχρότερα επιστημονικά κριτήρια, αλλά και οι κανόνες της κριτικής θεωρίας, θα τοποθετηθεί, θα αξιολογηθεί και θα πάρει τη θέση του στην Ιστορία της Νέας Ελληνικής Λογοτεχνίας η ποίηση και ο κριτικός του λόγος".
Kώστας Γεωργουσόπουλος, "Βιβλιοδρόμιο - ΝΕΑ" 2.7.05
Μετά το απόσπασμα από την εφημερίδα, να κι ένα απόσπασμα απ' τον "Κύκλο των Χαμένων Ποιητών":
KEATING : "Gentlemen, open your texts to page 21 of this introduction. Mr. Perry, will you read the opening paragraph of the preface entitled "Understanding Poetry"?"
NEIL: " "'Understanding Poetry,' by Dr. J. Evans Pritchard, Ph.D. To fully understand poetry, we must first be fluent with its meter, rhyme and figures of speech, then ask two questions: 1) How artfully has the objective of the poem been rendered and 2) How important is that objective? Question 1 rates the poem's perfection; question 2 rates its importance. And once these questions have been answered determining the poem's greatness becomes a relatively simple matter. If the poem's score for perfection is plotted on the horizontal of a graph and its importance is plotted on the vertical, then calculating the total area of the poem yields the measure of its greatness. A sonnet by Byron might score high on the vertical but only average on the horizontal. A Shakespearean sonnet, on the other hand, would score high both horizontally and vertically, yielding a massive total area, thereby revealing the poem to be truly great. As you proceed through the poetry in this book, practice this rating method. As your ability to evaluate poems in this matter grows, so will, so will your enjoyment and understanding of poetry".
KEATING: "Excrement. That's what I think of Mr. J. Evans Pritchard. We're not laying pipe*. We're talking about poetry. How can you describe poetry like American Bandstand? "Oh, I like Byron. I give him a 42, but I can't dance to it." Now, I want you to rip out that page. Go on. Rip out the entire page. You heard me. Rip it out. Rip it out! Go on. Rip it out! Thank you, Mr. Dalton. Gentlemen, tell you what. Don't just tear out that page, tear out the entire introduction. I want it gone. History. Leave nothing of it. Rip it out! Rip! Be gone, J. Evans Pritchard, Ph.D. Rip. Shred. Tear. Rip it out! I want to hear nothing but ripping of Mr. Pritchard. We'll perforate it, put it on a roll. It's not the Bible. You're not gonna go to hell for this. Go on. Make a clean tear. I want nothing left of it".
* We 're not laying pipe = Δεν τοποθετούμε σωλήνες.

5 Comments:

At 7/04/2005 02:44:00 π.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Δεν θα ήταν ορθό να χαρακτηρίσω τον κ. Γεργουσόπουλο όπως πράγματι θα ήθελα, ένεκα της ανωνυμίας που διέπει το Διαδίκτυο. Αν ποτέ τον συναντούσα, θα τον χαρακτήριζα κατάμουτρα.

 
At 7/04/2005 02:12:00 μ.μ., Blogger τέλσον said...

* We 're not laying pipe = Δεν τοποθετούμε σωλήνες.

όχι όλοι μας...

 
At 7/04/2005 05:48:00 μ.μ., Blogger dgalanis said...

εγώ που δεν είμαι ανώνυμος μπορώ να σου πω τη γνώμη μου για τον Γεωργουσόπουλο: Μπαρούφας ... κι αυτά που γράφει είναι μπούρδες ... όσο για την ποίηση και τους ποιητές δεν χρειάζεται να τους κατατάξει καμιά ιστορία ...αυτά είναι γι αυτούς που δεν διαβάζουν ποίηση...
αλλά μάρεσε το ανέκδοτο "νέα ελληνική λογοτεχνία"

 
At 7/04/2005 06:15:00 μ.μ., Blogger Old Boy said...

Eγώ που είμαι ψευδώνυμος, απλώς αναρωτιέμαι: η ποίηση, η λογοτεχνία γενικότερα και η τέχνη ακόμη πιο γενικά, κρίνεται με "ψυχρά επιστημονικά κριτήρια"; Τι σχέση η ψύχρα με την πρόσληψη της τέχνης; Τι σχέση έχει η επιστήμη; Και ποιά ακριβώς επιστήμη είναι αυτή; Οι επαϊοντες θα αποφασίσουν αν ένας ποιητής αξίζει να μπει στην ιστορία της λογοτεχνίας; Όχι η διαχρονική απήχησή του; Και η "συναισθηματική αποφόρτιση" που κολλάει; Στο ότι τώρα ακόμα είναι νωπός ο θάνατος του Αναγνωστάκη; Ή ο κανόνας της κριτικής της τέχνης πρέπει να είναι η συναισθηματική αποφόρτιση; Μα στη ψυχή και στο συναίσθημα δεν απευθύνεται κατεξοχήν η τέχνη; Με συναισθηματική φόρτιση δεν πρέπει και να γίνεται η κριτική της; Αγαπητέ Τέλσον, άγιοι οι σωλήνες και χωρίς αυτούς και τις θετικές επιστήμες ο άνθρωπος ακόμη θα κρυβόταν για να μην τον φάν οι αρκούδες. Ενώ όμως ο μηχανικός θα κριθεί με τα κριτήρια της επιστήμης του, ο Αναγνωστάκης δεν θα κριθεί με οριζόντια και κάθετα διαγράμματα, γι' αυτό κι εγώ προσωπικά βρίσκω καθαρτήριο το σκίσιμο των σελίδων τόσο του "Understanding Poetry" όσο και απόψεων όπως αυτή του Γεωργουσόπουλου.

 
At 7/05/2005 04:56:00 μ.μ., Blogger Old Boy said...

Όλα εγκέφαλος είναι Lefy. Kι η ψυχή και τα συναισθήματα εγκέφαλος είναι. Με τον Βιβάλντι δεν το κατάλαβα όμως. Τον ακούς και νοιώθεις πιο έξυπνος; Ή συγκινείσαι; Για μένα όλα τα της τέχνης κρίνονται τελικά με βάση τη συγκίνηση που προκαλούν. Και η συγκίνηση συνεπάγεται συναισθηματική φόρτιση. Και φυσικά η κριτική της τέχνης δεν μπορεί να είναι ατεκμηρίωτη και στον αέρα. Και φυσικά γίνεται με ορισμένα κριτήρια. Τα κριτήρια αυτά όμως δεν μπορούν να είναι "επιστημονικά", δεν υπάρχουν δογματικοί κανόνες και νόμοι στους οποίους πρέπει να πειθαρχήσουν.

 

Δημοσίευση σχολίου

<< Home